Το έπος της 4ης Απριλίου 1968 υπό την αίγλη του Δικέφαλου Αετού.
O Δικέφαλος Αετός ήταν το οικόσημο της Δυναστείας των Παλαιολόγων. Εν Τούτοις έχει ταυτιστεί από το νεοελληνικό έθνος ως το οικόσημο ολόκληρου του Ελληνικού Imperium Romanum χωρίς να έχει χρησιμοποιηθεί από τις άλλες δυναστείες.
Eκτός από τους Παλαιολόγους τον Δικέφαλο Αετό χρησιμοποιεί η Ορθόδοξη Εκκλησία, η Αθλητική Ένωση Κωνσταντινουπόλεως (ΑΕΚ) και ο Ποδοσφαιρικός Αθλητικός Όμιλος Κωνσταντινουπόλεως (ΠΑΟΚ). Κάτω από την αίγλη του “Βυζαντινού” Δικέφαλου Αετού ήρθε η κατάκτηση του πρώτου Ευρωπαϊκού Κυπέλου από την ΑΕΚ στις 4 Απριλίου του 1968. Η ΑΕΚ γίνεται η πρώτη Ελληνική ομάδα που κατακτά Ευρωπαϊκό τίτλο στην καλαθοσφαίριση και σε όλα τα ομαδικά αθλήματα, δεκαεννιά χρόνια πριν από την Εθνική Ελλάδος η οποία κατέκτησε τον Ευρωπαϊκό τίτλο το 1987. Ήταν το πρώτο σωματείο που κατέκτησε διεθνή τίτλο στα ομαδικά αθλήματα. Επίσης δεν είναι τυχαίο γεγονός ότι και ο δεύτερος Ευρωπαϊκός τίτλος κατακτήθηκε από τον ΠΑΟΚ το 1991 κάτω από την Αιγίδα του Δικέφαλου Αετού. (1)
Η Αθλητική Ένωση Κωνσταντινουπόλεως (ΑΕΚ) στο τμήμα καλαθοσφαίρισης συνδυάζει την δόξα των Βυζαντινών-Ρωμαϊκών εποχών με την δυστυχία και την τραγική μοίρα του Μικρασιατικού Ελληνισμού και της Μικράς Ασίας. Από τις κατακτήσεις του κυπέλου Κυπελούχων το 1968 και το 2000 υποβιβάζεται και αγωνίζεται στην Γ Εθνική κατηγορία !!! Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ΑΕΚ είναι μακράν το πιο αδικημένο και κατατρεγμένο σωματείο στην ιστορία του Ελληνικού αθλητισμού και όχι μόνον. Οι αρμόδιοι φορείς και τα αντίπαλα σωματεία κατέτρεξαν και αδίκησαν ανελέητα την ΑΕΚ όσο κανένα άλλο σωματείο. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι μοίρα της ΑΕΚ είναι συνυφασμένη με τον μεσαιωνικό Ελληνισμό, την δυναστεία των Παλαιολόγων και την Μικρασιατική καταστροφή. Να περάσουμε να δούμε μερικές προσωπικές ιστορικές μου παρατηρήσεις σχετικά με εκείνη την ιστορική περίοδο.
H Φανέλα του Φώτη Κατσικάρη την οποία μου την έκανε προσωπικά δώρο όταν είμαστε μαζί στην ΑΕΚ. Για όσους δεν γνωρίζουν εκείνα τα χρόνια δεν υπήρχε μπουτίκ για το τμήμα καλαθοσφαίρισης να πουλά φανέλες-φόρμες προθέρμανσης κλπ.
Ο ΜΕΣΑΙΩΝΙΚΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ KAI H ΑΙΓΛΗ ΤΟΥ ΔΙΚΕΦΑΛΟΥ ΑΕΤΟΥ.
Δεν ήταν τυχαία ιστορικά γεγονότα ότι ο Τίμιος Σταυρός βρέθηκε για πρώτη φορά επί βασιλείας του Αγίου Κωνσταντίνου, όταν παραχωρήθηκε η Ρωμαϊκή εξουσία στους Έλληνες και επέστρεψε στα Ιεροσόλυμα από τον πρώτο Έλληνα αυτοκράτορα που ανέβηκε στον Ρωμαϊκό θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως. Τα δύο αυτά μεγίστης-παγκόσμιας σημασίας γεγονότα δείχνουν ότι οι αναγεννημένοι από την Ορθοδοξία Έλληνες, είχαν την ευλογία και την απόλυτη στήριξη του Σωτήρα Χριστού να διοικήσουν την παγκόσμια Ρωμαϊκή αυτοκρατορία για να διδάξουν τον Θεό-Δημιουργό του Μέγα Αριστοκλή και τον Ελληνικό πολιτισμό στα έθνη κατά τους μεσαιωνικούς χρόνους.
Η μεταστροφή της Ορθοδόξου πίστεως από τον Διονυσιακό-Ιουδαϊκό στον Ελληνικό πολιτισμό, δημιούργησε τις προυποθέσεις για την παγκοσμιότητα της Ορθοδοξίας, του Ευαγγελίου, του κλασικού πολιτισμού και της Ελληνικού Imperium Romanum. Ο Μέγας Αριστοκλής μαζί με τον Ιησού Χριστό διαμόρφωσαν ηθικά και πνευματικά ολόκληρη την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, διότι εξ αρχής ο Χριστιανισμός με τον Ελληνισμό, είχαν τα ίδια ηθικά αξιώματα, στους περισσότερους τομείς.
Ενδεικτικό περί αυτού ήταν ότι τρία από τα τέσσερα Ευαγγέλια γράφτηκαν απευθείας στην Ελληνική γλώσσα, όπως επίσης οι πράξεις των Αποστόλων, οι επιστολές του Αποστόλου των εθνών Παύλου, καθώς και τα πρώτα άρθρα της Ορθόδοξης, Χριστιανικής θεολογίας.
Ήδη από την εποχή του Αγίου Κωνστναντίνου έχουμε μια αλλαγή στην παγκόσμια ιστορία καθώς ο Ιουδαϊκός χριστιανισμός άρχισε να εξελληνίζεται μέσα από την χρήση της Ελληνικής γλώσσας και του πολιτισμού. Την αλλαγή αυτή την θεμελίωσαν οριστικά οι τρεις ιεράρχες με την είσοδο των διδαχών του Αριστοκλή στον χριστιανισμό. Οι Έλληνες με το που αναλαμβάνουν την διοίκηση του Ρωμαϊκού κράτους, έχουν πλήρη συνείδηση της πολιτιστικής και θρησκευτικής ανωτερότητας τους. Ο παγκόσμιος χαρακτήρας της Ελληνορωμαϊκής αυτοκρατορίας εδραιώνεται σταθερά μέσα από την οικουμενική χριστιανική ιδέα και τον Ελληνικό πολιτισμό (Μέγας Αριστοκλής). Ο σκοπός των Τριών Ιεραρχών ήταν η ενοποίηση του Ρωμαϊκού κράτους μέσω της χριστιανικής πίστεως και της Ελληνικής παιδείας. Η Ορθοδοξία και ο Αριστόκλειος πολιτισμός ήταν τα βασικά στοιχεία συνοχής για να αντιμετωπίσει το Ελληνικό-Ρωμαϊκό έθνος, τον μόνιμο κίνδυνο λόγω των διαφορετικών λαών. Οι Άγιοι πατέρες, θεμελίωσαν την πολιτική ιδεολογία της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, επάνω στο αξίωμα της χριστιανικής οικουμενικότητας, του Ελληνικού πολιτισμού και των Ρωμαϊκών πολιτικών αξιωμάτων.
Το Ρωμαϊκό κράτος συνέχισε να υπάρχει εξαιτίας του Χριστού, του Αγίου Κωνσταντίνου και των τριών Ιεραρχών. Χωρίς την ένωση του Χριστιανισμού και του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού, ήταν αδύνατον να γίνει το έθνος μας, παγκόσμια αυτοκρατορία και να φτάσει στην κορυφή του κόσμου.
Ο Ελληνικός πολιτισμός και ο Χριστιανισμός θα ενωθούν ώστε να γίνει για μία και μοναδική φορά η Ελλάδα παγκόσμιο κρατικό μόρφωμα. Ο Χριστός και ο Αριστοκλής-Πλάτωνας υπήρξαν τα θεμέλια της αυτοκρατορίας και του έθνους. Από εκεί ο Ελληνισμός θα πάρει αστείρευτες δυνάμεις για να μεγαλουργήσει και να επιβιώσει. Οι πατέρες της Ορθοδοξίας, κράτησαν ότι πολύτιμο είχε ο αρχαίος Ελληνικός πολιτισμός, όπως οι διδασκαλίες του Πλάτωνα-Αριστοκλή, ενώ παράλληλα χρησιμοποίησαν την κορυφαία γλώσσα στον κόσμο την Ελληνική. Ο Ελληνικός πολιτισμός δεν ήταν αρκετός από μόνος του για να φτάσει στην κορυφή του κόσμου το έθνος.
Για αυτό και έπρεπε να ενωθεί ο Ελληνικός πολιτισμός με τον χριστιανισμό, για να φτάσει ο Ελληνισμός στο απόγειον της δυνάμεως του. Η πολιτιστική διαδρομή του αρχαίου Ελληνικού κόσμου ενώθηκε με την Ορθοδοξία, ως σώμα Χριστού, όταν οι Έλληνες θα αναλάβουν την ηγεσία της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και της Αγίας Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Ο μέγιστος εκφραστής της Αρχαιότητας ο Αριστοκλής μαζί με τους τρεις Ιεράρχες θα δημιουργήσουν της βάσεις για την οικουμενικότητα, την διαχρονικότητα του Ελληνισμού και της Χριστιανικής, Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Τα περισσότερα στοιχεία του αθάνατου Ελληνικού πνεύματος θα είναι πλέον μέσα στην Ορθόδοξη πίστη. Η εισαγωγή των διδασκαλιών του ύπατου των φιλοσόφων Πλάτωνα-Αριστοκλή από τους Αγίους Ιεράρχες, είναι η μεγαλύτερη απόδειξη ότι οι Έλληνες φιλόσοφοι ήταν μονοθεϊστές και ότι δεν είχαν καμία απολύτως σχέση με το Φοινικικό δωδεκάθεο.
Μέσα από τα Πλατωνικά διδάγματα και τα ηθικά αξιώματα, ο Χριστιανισμός έγινε πολύ ευκολότερα αποδεκτός από τους Έλληνες, καθώς τους φάνηκε από την αρχή, ότι η Ορθοδοξία είναι κάτι πολύ οικείο, προς εκείνους. Το αποτέλεσμα ήταν με την εισαγωγή των διδαχών του Πλάτωνα, στον Χριστιανισμό, να έχουμε πολύ μεγάλη εξάπλωση, της νέας και ανερχόμενης θρησκείας στην αυτοκρατορία. Μόνον όσοι ήταν αγράμματοι δεν έγιναν Χριστιανοί, διότι δεν επέτυχαν να διεισδύσουν στα ουσιώδη νοήματα της Χριστιανικής διδασκαλίας. Η αλλαγή του Χριστιανισμού από τον Εβραϊκό, στον Ελληνικό πολιτισμό επέφερε την οικουμενικότητα της Ορθοδοξίας, του Ευαγγελίου, του κλασικού πολιτισμού και της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.
Ο Χριστιανισμός μαζί με τον Ύπατο των Φιλοσόφων Αριστοκλή διαμόρφωσαν ηθικά και πνευματικά ολόκληρη την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία και το Ελληνικό έθνος, διότι εξ αρχής ο Χριστιανισμός με τον Ελληνισμό είχαν τα ίδια ηθικά αξιώματα, στους περισσότερους τομείς. Τα τέσσερα Ευαγγέλια γράφτηκαν απευθείας στην Ελληνική γλώσσα, όπως επίσης οι πράξεις των Αποστόλων, οι επιστολές του Αποστόλου των εθνών Παύλου, καθώς και τα πρώτα άρθρα της Ορθόδοξης, Χριστιανικής θεολογίας.
Η ίδρυση της παγκόσμιας Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας από τους Ιουδαίους ένωσε όλη την οικουμένη. Αυτό έφερε την υποταγή των εθνών, κατάργησε τα σύνορα στην Μεσόγειο, Ευρώπη, Μικρά Ασία. Βόρεια Αφρική κλπ, και σχημάτισε την πατρίδα που γεννήθηκε η Ελληνορθοδοξία. παράλληλα δημιούργησε τις προυποθέσεις για την απελευθέρωση του Ελληνικού έθνους, το οποίο έφτασε στο απόγειο του, με την ανάληψη διοικήσεως του Ρωμαϊκού κράτους.
Οι Έλληνες των μεσαιωνικών αιώνων μέσα από την ηθική, την πίστη και την παιδεία έγιναν κληρονόμοι μιας παγκόσμιας αυτοκρατορίας (Ρωμαϊκή) και μια παγκόσμιας θρησκείας (Χριστιανισμός). Ο Χριστιανισμός αναδύθηκε και έγινε παγκόσμια θρησκεία με την εισαγωγή των Πλατωνικών διδασκαλιών από τους τρείς ιεράρχες και η αρχαία Ελληνική σοφία διασώθηκε και διατηρήθηκε στους αιώνες μέσα από την ενσωμάτωση της στην Ορθόδοξη-Χριστιανική πίστη. Κυριολεκτικά ο Ελληνισμός αναστήθηκε από την Ορθοδοξία.
Η ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΩΝ.
Την εποχή των Παλαιολόγων υπήρχαν μικρά Ελληνικά και Λατινικά κρατίδια καθώς το Impreium Romanum του Βοσπόρου κατακτήθηκε από τους Γερμανούς το 1204 μ.Χ.
Η περίοδος των Παλαιολόγων ήταν πολύ ένδοξη και παρακμιακή ταυτόχρονα. Ανακτήθηκε η Κωνσταντινούπολη χωρίς όμως την ανασύσταση της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας του Βοσπόρου.
Η θυσία των Ελλήνων της Αλώσεως θα λειτουργήσει ως ένα διαχρονικό παράδειγμα ηρωισμού για όλους τους Έλληνες.
Όλους τους επόμενους αιώνες εκατομμύρια Έλληνες άνδρες πολέμησαν και θυσιάστηκαν για την πατρίδα. Ο ηρωικός Σπαρτιάτης-Βασιλιάς Λεωνίδας και ο Δεσπότης Δραγάζης μέσα από τα επιτεύγματα τους έγιναν τα μεγαλύτερα και τα πιο διαχρονικά σύμβολα ηρωισμού στην Ελληνική και την παγκόσμια ιστορία. Θρύλοι γίνονται εκείνοι που αποφασίζουν να κάνουν την μεγάλη θυσία, γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι οι πιθανότητες σωτηρίας και επιβίωσης είναι μηδενικές. Αυτό το έκαναν συνειδητά οι δύο ήρωες. Το ίδιο ισχύει και για την θυσία του Χριστού, η οποία ήταν προαποφασισμένη. Η απόφασή του Λεωνίδα να μείνει στις Θερμοπύλες να προσφέρει χρόνο για να νικήσει το Ελληνικό έθνος στον πόλεμο, αποτελεί το μέγιστο ηθικό αξίωμα του Ελληνισμού. Η θυσία για την Ελλάδα σε προσωπικό επίπεδο, χωρίς καμία πιθανότητα επιβιώσεως στα πεδία των μαχών.
Λίγο πριν την τελική επίθεση του Μωάμεθ είχε προηγηθεί πολεμικό συμβούλιο ανάμερα στους Ισμαηλίτες. Πρωταγωνιστές ο Ζαγανός και ο Χαλίλ. Εάν επικρατούσε η γνώμη του Χαλίλ πασά, ο οποίος χρηματιζόταν από τον Παλαιολόγο για να επηρεάζει αρνητικά τον Μωάμεθ σχετικά με την έκβαση της πολιορκίας, τότε η τύχη του Ελληνικού έθνους θα εντελώς διαφορετική.
Καταλυτικό ρόλο στην κρίσιμη απόφαση διαδραμάτισε ο Ζαγανός πασάς που είπε στον Μωάμεθ ότι όλα τα σημεία του ουρανού δείχνουν ότι η πόλη θα γίνει Τουρκική. Ο Δεσπότης Κωνσταντίνος Δραγάζης όταν πήρε το μήνυμα του Χαλίλ Πασά, το βράδυ της Κυριακής είδε την πίεση των Τούρκων στα τείχη να γίνεται όλο και πιο έντονη, συνεπώς γνώριζε ότι η κατάσταση ήταν μη αναστρέψιμη. Ο Ελληνοσέρβος Κωνσταντίνος Παλαιολόγος-Δραγάζης έδειξε από εκείνη την χρονική στιγμή, μεγάλη αποφασιστικότητα- γενναιότητα. Έγινε ο μεγαλύτερος ήρωας του Ελληνισμού καθώς ξεκίνησε να αντιμετωπίσει ενάντια σε κάθε λογική τους Αγαρηνούς, με στόχο να πραγματοποιήσει το αναπόφευκτο και για να αγωνιστεί να κάνει το αδύνατο να γίνει δυνατό.
Ένα από αυτά τα οποία μας δίδαξαν οι πρόγονοι μας, είναι ότι η μεγαλύτερη αξία σε έναν άνθρωπο είναι να κρατά την ψυχή στο στόμα, να πολεμά, να επιμένει για το αδύνατο, το ακατόρθωτο. Από την στιγμή που δεν θα λυγίσει, αλλά θα παραμείνει ανυποχώρητος, τότε γίνεται το θαύμα που ποτέ ένας δειλός δεν μπορεί να πιστέψει, καθώς το αδύνατο, το ακατόρθωτο έχει γίνει πλέον εφικτό, κερδίζοντας την ζωή, την ελευθερία. Την ίδια αυτοθυσία, σθένος-φιλοπατρία διαπιστώνουμε στον Σπαρτιάτη Λεωνίδα και στον Παλαιολόγο. Εν τούτοις ο Κωνσταντίνος ξεπέρασε και τον Λεωνίδα.
Ο Κωνσταντίνος όταν ξεκινούσε για τον Θρύλο και την αιωνιότητα, ήξερε ότι δεν έχει πιθανότητες να γλυτώσει και ότι προσπαθούσε ενάντια σε κάθε λογική να κάνει το αδύνατο, να γίνει δυνατό. Η Hρωική μορφή του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου συνδέεται με το κοσμοϊστορικό γεγονός της αλώσεως της Βασιλίδος των πόλεων. Στις παραδόσεις, τις διηγήσεις, τους θρύλους, και στα δημοτικά τραγούδια του Ελληνικού έθνους υπάρχουν χιλιάδες αναφορές στην άλωση του 1453, αλλά και στον μαρμαρωμένο βασιλιά Δραγάζη. Από τις παραδόσεις η πιο γνωστή για τον “μαρμαρωμένο” βασιλιά Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, είναι αυτή που αναφέρει ότι λίγο πριν σκοτωθεί τον “πήρε” Άγγελος Κυρίου και τον απόθεσε σε μια σπηλιά, όπου θα “παραμείνει” μέχρι να τον σηκώσει ο άγγελος για να “ξαναπάρει” πίσω την Πόλη. Σε πολλά δημοτικά τραγούδια για την άλωση περιγράφεται ο ηρωικός θάνατος του Δεσπότη, καθώς και ο μυστικός του τάφος στην Κωνσταντινούπολη.
Με στηρίγματα την Ορθοδοξία, την ηθική, την γλώσσα, την παιδεία, τους θρύλους και τις παραδόσεις για την ανάσταση του Ελληνικού έθνους, διατηρούσαν τις ελπίδες τους οι σκλαβωμένοι στα μαρτυρικά χρόνια της Οθωμανικής κατοχής. Ενδεικτική η αγωνία του Παλαιολόγου να διατηρήσει τις εύθραυστες ισορροπίες ανάμεσα σε λαό και άρχοντες, σε ενωτικούς και ανθενωτικούς, στους γενναίους και σε εκείνους που είχαν ήδη παραδοθεί.
Ο Κωνσταντίνος προσπαθεί να διασώσει ότι έμεινε από το μεγαλείο μιας ολόκληρης εποχής, από την δόξα της πάλαι ποτέ αυτοκρατορίας. Ο λαός της Πόλης τον κατηγορεί για τα επερχόμενα δεινά, η εκκλησία τον εχθρεύεται, οι σύμμαχοι τον εξαπατούν. Ο ήρωας-βασιλιάς απορρίπτει το ενδεχόμενο να εγκαταλείψει την Πόλη και να καταφύγει είτε στην νεοταξική Δύση, είτε σε κάποια κτίση που θα του παραχωρούσε ο εχθρός και μένει ολομόναχος. Μαζί με λίγους πιστούς συντρόφους, θα δώσει την τελική μάχη για την ελευθερία-αθανασία και θα πέσει στις επάλξεις της Πόλης. Η Ορθοδοξία, ο αρχαίος Ελληνικός πολιτισμός και η ηθική ζωή αποτελούν τις πιο ισχυρές βάσεις, για να μεγαλουργήσει είτε για να επιβιώσει το έθνος.
Κατά την εποχή των Παλαιολόγων η Ελλάδα βρισκόταν σε τεράστια πολιτική, στρατιωτική και εν μέρει ηθική παρακμή. Αυτό διότι παρακαλούσαν για στρατιωτική βοήθεια τους χειρότερους εχθρούς του Ελληνικού έθνους τους Γερμανούς. Οι Γερμανοί είχαν κατακτήσει το 1204 μ.χ, ολόκληρη την Ελληνική- Ρωμαϊκή αυτοκρατορία και ξεπέρασαν σε βιαιότητες ακόμα και τους Σαρακηνούς.
Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα, μεγαλύτερο κατάντημα για έναν λαό και για ένα έθνος από το εκλιπαρεί τους χειρότερους εχθρούς του, να το γλυτώσουν από άλλους εχθρούς και συγκεκριμένα τους Τούρκους. Οι αδύναμοι πολιτικά-στρατιωτικά και οικονομικά Έλληνες εκλιπαρούσαν τους φοβερότερους εχθρούς του έθνους, τους Γερμανούς να τους σώσουν από τους Τούρκους. Όμως οι προγονοί μας δεν σκέφτηκαν ούτε για μια στιγμή να μην πολεμήσουν, όμως παράλληλα ως άνθρωποι, επιθυμούσαν να επιβιώσουν. Για αυτό επάνω στην απελπισία τους, κάποιοι εξ αυτών σκέφτηκαν να ζητήσουν την βοήθεια των Γερμανών.
Το απόγειον της ηθικής και πνευματικής παρακμής ήταν ότι στην Ιταλία ο σοφιστής αξιωματούχος Πλήθων Γεμιστός, αρνήθηκε να υπογράψει την ένωση των δύο εκκλησιών !!! Ένας από τους μεγαλύτερους μάγους-θεουργός του μεσαίωνα υπήρξε ο Πλήθων Γεμιστός, διδάχτηκε την θεουργία-παγανισμό στην Αδριανούπολη από τον Ιουδαίο Ελισαίο. Ο Πλήθων δίδαξε ότι για την παρακμή του Ελληνισμού, ευθύνεται ο Χριστιανισμός για αυτό έπρεπε να καταργηθεί ως επίσημη θρησκεία. Εν τούτοις ακόμη και ένας καμπαλιστής ο Πλήθων Γεμιστός, έβαλε πάνω από την πίστη το έθνος, πιστός στο ιερότερο αξίωμα του Αριστοκλή. Από την μητέρα, τον πατέρα και όλους τους άλλους προγόνους, η Ελλάδα είναι το πιο ιερό-πολύτιμο και σεβαστό. Με αυτό το αξίωμα ο Αριστοκλής καθόρισε τι πρέπει να είναι η πατρίδα για τους Έλληνες. Η ηρωική στάση των πολιορκημένων Ελλήνων στην Κωνσταντινούπολη, οι οποίοι βρίσκονται αντιμέτωποι με τον θάνατο την πιο όμορφη και ευλογημένη εποχή (Άνοιξη), και δεν καταδέχονται να σκεφτούν το ενδεχόμενο της παράδοσης στον Μωάμεθ αποτελεί μια ακόμη λαμπρή σελίδα στην ένδοξη Ελληνική ιστορία. Με πρωτόγνωρο ψυχικό σθένος αποφασίζουν να πεθάνουν μαχόμενοι, θυσιαζόμενοι στα ιδανικά της ελευθερίας, της αξιοπρέπειας και της πίστεως στον Χριστό. Οι Έλληνες της Βασιλίδος των πόλεων ξεπερνούν κάθε φόβο, γίνονται ήρωες και διαχρονικά σύμβολα ελευθερίας και αξιοπρέπειας.
Οι τελευταίες μέρες πριν από την Άλωση είναι πάρα πολύ σημαντικές σε ηθικό-πνευματικό και εθνικό επίπεδο. Όλοι οι Έλληνες γνωρίζουν πολύ καλά ότι οι πιθανότητές τους να επιβιώσουν είναι σχεδόν ανύπαρκτες. Εν τούτοις όλες εκείνες τις ημέρες αντί να πέσει εντελώς το ηθικό τους και να πολεμούν με λιγότερο ζήλο και πάθος, αντ’ αυτού μέσα σε αυτήν την απελπισία πολεμούσαν με ακόμα μεγαλύτερη ορμή όπως αρμόζει στο έθνος των Ελλήνων. Ένοιωθαν να αυξάνονται οι δυνάμεις τους σε ηθικό-πνευματικό και σωματικό επίπεδο εκείνες τις δύσκολες στιγμές. Ενώ βρισκόταν μέσα στην τέλεια απελπισία, καθώς το τέλος τους πλησίαζε με γοργούς ρυθμούς, εκείνοι πολεμούσαν με πολύ μεγαλύτερο ζήλο. Αυτό ακριβώς είναι ένα από τα μεγαλύτερα ηθικά αξιώματα των Ελλήνων.
Όλοι οι άλλοι λαοί σε περίπτωση που βρίσκονταν στην θέση των Ελλήνων της Αλώσεως, θα είχαν παραδοθεί, είτε θα πολεμούσαν πάρα πολύ νωχελικά. Οι Έλληνες-Χριστιανοί ήρωες θυσίασαν πολύτιμες γυναίκες, κόρες, αδελφές, εξαδέλφες, μητέρες, ανιψιές, για την τιμή και την επιβίωση της Ελλάδος. Άλλωστε πως θα μπορούσαν να κάνουν διαφορετικά με τόσους Ήρωες και Αγίους που είχε βγάλει το έθνος μας, όλους εκείνους τους αιώνες. Το μεγαλείο της ψυχής των Ελλήνων της Πόλης δεν είχε όριο. Πριν την τελική μάχη ο Μωάμεθ έδωσε αρκετές ευκαιρίες στους Έλληνες για να φύγουν ειρηνικά, μαζί με τις οικογένειες τους και όλη τους την κινητή περιουσία και να πάνε να κατοικήσουν όπου εκείνοι επιθυμούν. Ανεπανάληπτο μεγαλείο των πολιορκημένων.
Παρά το γεγονός ότι είναι αντιμέτωποι με τόσες δυσκολίες, όχι μόνο δεν υποκύπτουν στους φόβο τους, αλλά σχεδιάζουν να πομεμήσουν μέχρις εσχάτων. Η απόφαση τους θα τους απαλλάξει από τον ατιμωτικό αφανισμό, λόγω της πείνας και της εξαθλίωσης. Οι πολιορκημένοι έχουν συνηθίσει την εμπόλεμη κατάσταση. Αντί να τους φοβίζει ο πόλεμος, έχει γίνει πια κομμάτι της ζωής τους και τους παρακινεί σε δράση. Η άνοιξη έδινε στην φύση όλες τις ευλογίες και τις ομορφιές της, οι πολιορκημένοι Έλληνες θα έπρεπε να βρουν την δύναμη να εγκαταλείψουν τα εγκόσμια. Η λαχτάρα για την ζωή, οι ομορφιές της φύσης, και η αγάπη για τους συγγενείς τους, ήταν τα μεγαλύτερα εμπόδια, προκειμένου να φτάσουν στην επίτευξη του στόχου τους. Πέρα από την πείνα, την εξαθλίωση, την εγκατάλειψη των συγγενικών τους προσώπων και τον φόβο του θανάτου, είχαν να αντιμετωπίσουν και το ανυπέρβλητο μεγαλείο της δημιουργίας, με τις θάλασσες, τα δάση, τα λουλούδια, τα ζώα και τα πτηνά. Η ευλογημένη από τον Χριστό άνοιξη, έχει στολίσει το φυσικό περιβάλλον με κάθε δυνατή ομορφιά, δημιουργώντας μια εικόνα κατανύξεως, αγαλιάσεως, και ευλογίας. Εν τούτοις οι Ελεύθεροι πολιορκημένοι της Βασιλεύουσας, ήταν έτοιμοι να θυσιάσουν τα πάντα, υπέρ πίστεως και πατρίδας.
Κλείνοντας να αναφέρω ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη αθλητική αδικία από το γεγονός ότι η πιο ιστορική ομάδα της Ελλάδας (ΑΕΚ) και ο ΑΡΗΣ του Νίκου Γκάλη δεν κατέκτησαν ούτε μια φορά την Ευρωλίγκα. Ο ΑΡΗΣ ήταν η άτυπη εθνική Ελλάδος σε συλλογικό επίπεδο και μαζί με την ΑΕΚ είχαν την καθολική υποστήριξη των Ελλήνων φιλάθλων το 1968 και την περίοδο 1988-1990). Όπως η Ορθοδοξία ενώθηκε με τον Ελληνισμό και δημιούργησε το Ιmperium Romaum του Βοσπόρου και έφτασε ο Ελληνισμός στο απόγειο του, το ίδιο συνέβη όταν ο Δικέφαλος Αετός ενώθηκε με την Αθλητική Ένωση Κωνσταντινουπόλεως, με αποτέλεσμα την κατάκτηση του πρώτου Ευρωπαϊκού τροπαίου για τον σύγχρονο Ελληνισμό.
Ο γράφων διετέλεσε υπεύθυνος επικοινωνίας μεταξύ διοικήσεως και οργανωμένων οπαδών επί διοικήσεως Ιωάννη Φιλίππου και συνέβαλε σε σημαντικό βαθμό στην κατάκτηση των τίτλων με προπονητές των Ντούσαν Ίβκοβιτς και τον Ντράγκαν Σάκοτα.
Μια από τις μεγαλύτερες ηθικές αμοιβές είναι να έχεις δύο φανέλες του πιο ιστορικού σωματείου. Επαναλαμβάνω ότι εκείνα τα χρόνια δεν υπήρχε μπουτίκ για το τμήμα καλαθοσφαίρισης να πουλά φανέλες-φόρμες προθέρμανσης κλπ.
(1) Η κατάκτηση και του δεύτερου Ευρωπαϊκού τίτλου από τον ΠΑΟΚ με δικαίωσε απόλυτα καθώς από το 1989 είχα αναφέρει πολλές φορές ότι και το δεύτερο Ευρωπαϊκό τρόπαιο θα έρθει στην Ελλάδα από την ΑΕΚ είτε από τον ΠΑΟΚ. Στην παρακμιακή Ελλάδα οι μόνοι που πίστεψαν τότε στην ιδεολογία μου ήταν ο πατέρας μου και ο Ν. Τσιτμιδέλλης. Τους ευχαριστώ πολύ και δημοσίως.
