Η περίπλοκη σχέση του Ισραήλ με το Ιράν

Αν η ρητορική των μουλάδων είναι ξεκάθαρα αντι-ισραηλινή, οι σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών είναι πολύ πιο περίπλοκες από ό,τι πιστεύουμε.

Έρευνα-Επιμέλεια Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός και Γεωπολιτικός αναλυτής και αρχισυντάκτης στο εβδομαδιαίο ηλεκτρονικό περιοδικό Mytilenepress Συντακτική ομάδα του Mytilenepress.  Οι τρεις παγκόσμιες καινοτομίες μου-Project Manager. Contact : [email protected]6945294197). “Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες”. Η φράση έχει συνδεθεί άρρηκτα με τα έργα του Γάλλου φιλόσοφου Βολταίρου και εκφράζει απόλυτα τους συντάκτες του ηλεκτρονικού περιοδικού Mytilenepress. Στο Mytilenepress δημοσιεύονται όλες οι απόψεις. Aπαγορεύεται η αναδημοσίευση χωρίς την έγκριση του Μpress.

Στην πραγματικότητα, υπάρχουν δύο αντίθετες ομάδες στο Ιράν, η μία σκοπεύει να συναλλάσσεται με κάθε μέσο με τον υπόλοιπο κόσμο, ενώ η άλλη στοχεύει να απελευθερώσει τους ανθρώπους από τον αποικισμό.

Ο πρώτος δεν σταμάτησε να κάνει δουλειές με το Ισραήλ, ενώ ο δεύτερος το πολεμά, όπως ακριβώς παλεύει ενάντια στον ιμπεριαλισμό του Ηνωμένου Βασιλείου και των Ηνωμένων Πολιτειών.  Η σύγκρουση μεταξύ Ισραήλ και Ιράν είναι διαφορετική από αυτή μεταξύ του αραβικού πληθυσμού της Παλαιστίνης και των Εβραίων μεταναστών.

Σε αντίθεση με τη δημοφιλή πεποίθηση, οι Πέρσες δεν ήταν ποτέ εχθροί των Εβραίων. Επιπλέον, κατά την Αρχαιότητα, ήταν ο Κύρος ο Μέγας που επέτρεψε στους Εβραίους να δραπετεύσουν από τη Βαβυλώνα όπου κρατούνταν ως σκλάβοι.  Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες ανέλαβαν τα απομεινάρια της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Ντουάιτ Αϊζενχάουερ αναδιοργάνωσε τη Μέση Ανατολή.

Για να την κυριαρχήσει, όρισε δύο περιφερειακές δυνάμεις για να τον εκπροσωπήσουν, το Ιράν και το Ισραήλ. Οι δύο χώρες ήταν και φίλοι και αντίπαλοι.  Ο Αϊζενχάουερ έστειλε τον Υπουργό Εξωτερικών του, Τζον Φόστερ Ντάλες (τον αδερφό του διευθυντή της CIA Άλαν Ντάλες), στη Συρία για να οργανώσει μια ιρανο-συριακή συμμαχία για τον περιορισμό των ισραηλινών φιλοδοξιών.

Μια συνθήκη αμοιβαίας άμυνας υπογράφηκε μεταξύ Δαμασκού και Τεχεράνης στις 24 Μαΐου 1953. Εκείνη την εποχή, ο Σύρος πρόεδρος, στρατηγός Adil Chicakli, ήταν φιλοβρετανός και αντι-Γάλλος. Αυτή η Συνθήκη συνεχίζεται σήμερα.1  Ταυτόχρονα, το Ηνωμένο Βασίλειο μπήκε σε σύγκρουση με τον πρωθυπουργό του Σάχη Ρεζά Παχλεβί, Μοχάμαντ Μοσαντέκ, ο οποίος σκόπευε να εθνικοποιήσει την εκμετάλλευση του πετρελαίου.

Με την βοήθεια των Ηνωμένων Πολιτειών, το Λονδίνο οργάνωσε μια Έγχρωμη Επανάσταση (“Επιχείρηση Άγιαξ”)2 ). Χιλιάδες άνθρωποι πληρώθηκαν από την MI6 και τη CIA για να διαδηλώσουν και να ανατρέψουν τον Μοσαντέκ. Ανταποκρινόμενος στο «κάλεσμα» του λαού του, ο ηγεμόνας άλλαξε τον Πρωθυπουργό του υπέρ του ναζιστικού στρατηγού Fazlollah Zahedi.3

Η συνεργασία μεταξύ του αυταρχικού καθεστώτος του Σάχη και του Ισραήλ ξεκίνησε το 1956 με την κατασκευή του αγωγού Eliat-Ashkelon. Πάνω απ ‘όλα, το 1957, η Μοσάντ έστειλε μια ομάδα “ρεβιζιονιστών σιωνιστών”4 , με επικεφαλής τον Yitzak Shamir, για να στήσει την τρομερή πολιτική αστυνομία, το SAVAK.5  Το 1956, για να καταλάβει τη Διώρυγα του Σουέζ που ήθελε να εθνικοποιήσει η Αίγυπτος, οι αποικιακές δυνάμεις που παρακμάζονταν, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Γαλλία, βασίστηκαν στο αποικιακό κράτος του Ισραήλ.

Μετά από αυτή την επιχείρηση, η Γαλλία του σοσιαλιστή Guy Mollet ευχαρίστησε το Ισραήλ μοιράζοντας κρυφά μαζί του την ατομική του έρευνα. Συνέχισαν εν αγνοία των Ηνωμένων Πολιτειών.  Ωστόσο, όταν βεβαιώθηκαν ότι το Τελ Αβίβ κατευθύνεται προς τη βόμβα, φρόντισαν να τη δώσουν και στο Ιράν. Το 1974, ο Γάλλος πρόεδρος Valéry Giscard d’Estaing έφερε το Ιράν στην κοινοπραξία Eurodif.

Αναλαμβάνει να της παρέχει εμπλουτισμένο ουράνιο και να εκπαιδεύει τους επιστήμονές της. Δύο χρόνια αργότερα, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζέραλντ Φορντ εξουσιοδότησε το Ιράν να καταδιώξει τη δική του βόμβα.

Ενώ τα δυτικά μέσα ενημέρωσης ανέκαθεν παρουσίαζαν τον Σάχη του Ιράν ως κυρίαρχο που σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα, άρχισαν να προετοιμάζουν την κοινή γνώμη για επανάσταση όταν ο Ιμάμης Χομεϊνί κατέφυγε στο Παρίσι.

Στις 19 Δεκεμβρίου 1978, ο TF1 ανακάλυψε ξαφνικά την πρακτική των βασανιστηρίων από τον SAVAK.  Το 1978, οι Ηνωμένες Πολιτείες, έχοντας μια αμυδρή άποψη για τις στρατιωτικές φιλοδοξίες του Σάχη Ρεζά Παχλεβί που απειλούσαν την ισραηλινή εξουσία, αποφάσισαν να του επιβάλουν έναν νέο πρωθυπουργό με μια νέα πολιτική. Ο Zbigniew Brzeziński, Σύμβουλος Ασφαλείας του Προέδρου Jimmy Carter, αποφάσισε να στηριχθεί στον σιιτικό κλήρο, μέρος της περιουσίας του οποίου είχε μόλις κρατικοποιηθεί από τον Σάχη (η «λευκή επανάσταση»).

Σύμφωνα με τον ίδιο, ο Αγιατολάχ Ρουχολάχ Χομεϊνί, τα κηρύγματα του οποίου κυκλοφόρησαν σε κασέτες ήχου σε όλη τη χώρα, είχε την απαραίτητη εξουσία για να γίνει πρωθυπουργός του μονάρχη. Παρά την αντίθεση του υπουργού Εξωτερικών, Cyrus Vance, οργάνωσε την εξορία του στην περιοχή του Παρισιού όπου διέμενε για τέσσερις μήνες πριν μεταφερθεί με ειδικό αεροπλάνο, από την Air France, στην Τεχεράνη.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν πείσει τον Σάχη ότι είχαν την κατάσταση υπό έλεγχο και απλώς σχεδίαζαν να πολεμήσουν την αντίθεσή του. Ζήτησαν μάλιστα από τον Σαβάκ να δολοφονήσει τον φιλόσοφο Αλί Σαριάτι (προσωπικό φίλο του Φραντς Φανόν και του Ζαν-Πωλ Σαρτρ) στο Λονδίνο για να μην διαταράξουν το σενάριό τους οι αποικιοκρατικές ιδέες του. Ο Σάχης είχε συμφωνήσει να φύγει για ένα ταξίδι ενώ η Ουάσιγκτον έλυνε το πρόβλημα στη χώρα του.

Ωστόσο, την ημέρα της επιστροφής του, την 1η Φεβρουαρίου 1979, ο Αγιατολάχ επευφημήθηκε από ένα πλήθος ενός εκατομμυρίου ανθρώπων. Πήγε από το αεροδρόμιο στο νεκροταφείο όπου μόλις είχαν ταφεί 800 Ιρανά θύματα πολιτικής καταστολής. Προς έκπληξη των Δυτικών, εκφώνησε έναν βίαιο αντιιμπεριαλιστικό λόγο. Δεν επρόκειτο πλέον για επανάσταση εντός της Περσικής Αυτοκρατορίας, αλλά για την εγκαθίδρυση μιας Ισλαμικής Δημοκρατίας.

Στο νεκροταφείο Behesht-e Zahra, ο Αγιατολάχ Χομεϊνί απευθύνεται στον στρατό που καλεί να απελευθερώσει τη χώρα από τους Αγγλοσάξονες. Το άτομο που πήρε η CIA ως τρελό ιεροκήρυκα είναι στην πραγματικότητα μια κερκίδα που πυροδοτεί τα πλήθη και δίνει σε όλους την πεποίθηση ότι μπορεί να αλλάξει τον κόσμο.

Το Ισραήλ καταλαμβάνει αμέσως το ιρανικό μισό του αγωγού Eilat-Ashkelon. Ακολούθησε μια μακρά διαμάχη που δεν επιλύθηκε κρυφά παρά πολύ αργότερα.

Ο Χομεϊνί έθεσε υπό αμφισβήτηση την αναγνώριση του αποικιακού κράτους του Ισραήλ, κατασχέθηκαν οι χώροι της πρεσβείας του και τους εμπιστεύθηκαν στην Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης.  Το 1985, ο Ρόμπερτ ΜακΦάρλεϊν, Σύμβουλος Ασφαλείας του Προέδρου των ΗΠΑ Ρόναλντ Ρίγκαν, σχεδίαζε να παραδώσει όπλα στους αντεπαναστάτες της Νικαράγουας, τους Κόντρας, εν αγνοία του Κογκρέσου. Για να το κάνει αυτό, απευθύνθηκε αρχικά στον Ισραηλινό πρωθυπουργό, Σιμόν Πέρες.

Και οι δύο άνδρες συμφώνησαν ότι δεν ήταν δυνατό να εμπλέκεται ένα επαναστατικό αραβικό κράτος όπως η Λιβύη, αλλά ίσως το Ιράν. Μέσω του βουλευτή Χασάν Ροχανί (μελλοντικός πρόεδρος του Ιράν) επικοινώνησαν με τον πρόεδρο της Ιρανικής Συνέλευσης, Χοτζατολεσμό Χατσεμί Ραφσαντζάνι. Συμφώνησε να αγοράσει όπλα για να πολεμήσει ενάντια στην ιρακινή επιθετικότητα και να μεταφέρει μερικά στους Κόντρας.

Ως αποτέλεσμα αυτής της διακίνησης, ο Ραφσαντζάνι, ήδη μεγαλογαιοκτήμονας, έγινε ο πλουσιότερος άνθρωπος στη χώρα του.6  Το 1988, το Ιράκ χρησιμοποίησε όπλα μαζικής καταστροφής, χημικά όπλα, εναντίον του ιρανικού στρατού και του πληθυσμού. Προκάλεσαν πολλούς ανθρώπους να γίνουν ανάπηροι. Ακόμη και σήμερα, το όριο ανοχής για την ατμοσφαιρική ρύπανση είναι πολύ χαμηλό στο Ιράν. Συχνά, η πολιτεία κρούει τον κώδωνα του κινδύνου και η πόλη της Τεχεράνης πρέπει να εκκενωθεί για αρκετές ημέρες.

Θυμάμαι τον φίλο μου, τον σπουδαίο δημοσιογράφο Nader Talebzadeh, ο οποίος, ρωτώντας με στην τηλεόραση, έφυγε ξαφνικά από το πλατό για να βήξει τους πνεύμονές του και να νοσηλευτεί. Απαντώντας στα δεινά του λαού του, ο Αγιατολάχ Ρουχολάχ Χομεϊνί διακήρυξε τα όπλα μαζικής καταστροφής γενικά ως αντίθετα με το όραμά του για το Ισλάμ. Από αυτή την ημερομηνία, το Ιράν σταμάτησε την πυρηνική στρατιωτική του έρευνα. βιολογικών και χημικών.

Αυτή η ηθική απόφαση έκανε τον πόλεμο να διαρκέσει λίγο περισσότερο.  Το 1992, ο Hachemi Rafsanjani, ο οποίος είχε γίνει επαγγελματίας έμπορος όπλων και πρόεδρος του Ιράν, οργάνωσε μυστικές ανταλλαγές με την Αργεντινή του προέδρου Carlos Menem. Τώρα, συνεργαζόμενος δημόσια με τις Ηνωμένες Πολιτείες, έστειλε στρατεύματα για να πολεμήσουν υπό τις διαταγές του ΝΑΤΟ στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη. Προμήθευε επίσης αργεντίνικα όπλα στους Βόσνιους.

Επισήμως, δεν αμφισβητεί το αντιαποικιακό όραμα του Χομεϊνί για τον κόσμο, αλλά υποστηρίζει τον Βόσνιο πρόεδρο, Alija Izetbegović. Επί τόπου, Ισραηλινοί στρατιώτες συμμετέχουν επίσης σε επιχειρήσεις.

Το ιρανο-αργεντινό εμπόριο όπλων διέκοψε το Ισραήλ, το οποίο οργάνωσε την επίθεση κατά της πρεσβείας του στο Μπουένος Άιρες (1992) και στη συνέχεια εναντίον της AMIA (1994).7  και τέλος η δολοφονία του γιου του προέδρου της Αργεντινής Carlos Menem, Carlitos (1995).8  Το 2001, η Ουάσιγκτον εγκατέλειψε την πολιτική της ισορροπίας στη Μέση Ανατολή.

Έφυγαν οι δεσμοί Ισραήλ/Ιράν (1953-79), Ισραήλ/Ιράκ (1979-91) και Ισραήλ/Σαουδικής Αραβίας (1991-2001). Το Πεντάγωνο σκόπευε να σπείρει χάος σε ολόκληρη την «ευρύτερη Μέση Ανατολή» (εκτός από το Ισραήλ), δηλαδή από το Αφγανιστάν μέχρι το Μαρόκο9 . Όσοι είχαν επιλέξει αυτή τη νέα στρατηγική είχαν κάνει όλα τα εμπόδια για να την επιβάλουν: τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου.

Το 2003, ένας πρώην Φρουρός της Επανάστασης, ο Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ, έγινε πρόεδρος του Ιράν. Αντιστρέφει τις πολιτικές των προκατόχων του και επιστρέφει στο ιδανικό του Αγιατολάχ Ρουχολάχ Χομεϊνί. Θα συνεχίσει να συγκρούεται με τη θρησκευτική δύναμη και ακόμη και με τον Ανώτατο Οδηγό. Βιομηχανοποιεί τη χώρα του, χτίζει κοινωνικές κατοικίες και προσπαθεί να βοηθήσει τους σιιτικούς πληθυσμούς της Μέσης Ανατολής να βρουν επίσης τη δική τους ανεξαρτησία.

Αμφισβητεί την ανείπωτη συμμαχία με το Ισραήλ  Το 2005, εξήγησε ότι το κράτος του Ισραήλ θα εξαφανιστεί όπως εξαφανίστηκε το Απαρτχάιντ της Νότιας Αφρικής. Το πρακτορείο Reuters παραποιεί τα λόγια του, αποδίδοντάς του την ανακοίνωση της καταστροφής του ισραηλινού λαού.10

Το 2006, οργάνωσε ένα συνέδριο για το Ολοκαύτωμα στην Τεχεράνη. Ο στόχος του δεν είναι να αρνηθεί την αλήθεια, αλλά αντίθετα να δείξει ότι το κράτος του Ισραήλ δεν είναι επανόρθωση για τα εγκλήματα των Ναζί, αλλά ένα βρετανικό αποικιακό σχέδιο. Το Ισραήλ στη συνέχεια ισχυρίζεται ότι είναι αντισημιτικό, κάτι που δεν είναι απολύτως.

Την ίδια στιγμή, το Ισραήλ ξεκίνησε μια παγκόσμια εκστρατεία Τύπου για να πιστέψει ότι το Ιράν είχε ξαναρχίσει το στρατιωτικό πυρηνικό του πρόγραμμα. Βασίστηκε στο γεγονός ότι ο πρόεδρος Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ είχε ξεκινήσει ένα τεράστιο μη στρατιωτικό πυρηνικό πρόγραμμα. Στην πραγματικότητα σκόπευε να ανακαλύψει έναν άλλο τρόπο παραγωγής ενέργειας, με πυρηνική σύντηξη και όχι με σχάση όπως στις ατομικές βόμβες.

Στην συνέχεια, το Ιράν σχεδίαζε να βοηθήσει τον Τρίτο Κόσμο να αναπτυχθεί ξεφεύγοντας από τον δυτικό έλεγχο των υδρογονανθράκων. Τότε άρχισε μια πολύ μεγάλη μάχη στους διεθνείς θεσμούς για το Ιράν11 . Εκτός από το ιρανικό ψευδοπυρηνικό στρατιωτικό πρόγραμμα, το Ισραήλ άρχισε να καταγγέλλει τον ιρανικό ψευδοιμπεριαλισμό στο Ιράκ.  Η συμφωνία που συνήφθη μυστικά, στις 2 Μαρτίου 2008 στη Βαγδάτη, μεταξύ του ναύαρχου Γουίλιαμ Φάλον, διοικητή των δυνάμεων των Ηνωμένων Πολιτειών για τη Μέση Ανατολή (CentCom), και του Προέδρου Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ έσπασε από τον Αντιπρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών, Ντικ. Τσένι. Ο αμερικανικός στρατός σκόπευε να ειρηνεύσει το Ιράκ με το Ιράν και όχι εναντίον του12 .

Αλλά ο Ντικ Τσένι, ο οποίος συμμετείχε στις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου, δεν ήθελε να απομακρυνθεί από το δόγμα Ράμσφελντ/Σεμπρόφσκι.  Αυτός είναι ο λόγος που ξεκίνησε μια έγχρωμη επανάσταση κατά τη δεύτερη εκλογή του Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ.13   Στις 23 Σεπτεμβρίου 2010, στα Ηνωμένα Έθνη, ο πρόεδρος Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ ζήτησε διεθνή έρευνα για τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001, προκαλώντας πανικό στον Λευκό Οίκο.  Νέα ανατροπή στα χαρτιά το 2013. Ο

Πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα θέλει να βάλει ένα τέλος στο δόγμα Ράμσφελντ/Σεμπρόφσκι που θα απαιτήσει δεκαετίες και εκατομμύρια θανάτους προτού ελπίζει σε απόδοση επένδυσης. Σχεδιάζει λοιπόν να επανασυνδεθεί με τις ιρανικές προσωπικότητες που συμμετείχαν στην υπόθεση Ιράν-Κόντρας, δηλαδή με την ομάδα του Χατσεμί Ραφσαντζάνι.  Αρχίζει μυστικές επαφές στο Ομάν14 . Τελικά οι συνομιλητές του15  υπόσχονται να εμποδίσουν την ομάδα του Ahmaninedjad να παρουσιάσει υποψήφιο στις επόμενες προεδρικές εκλογές, έτσι ώστε ο Χασάν Ροχανί να κερδίσει. Ταυτόχρονα, τον Αύγουστο, ο Μπαράκ Ομπάμα αποχώρησε από τη Συρία, όπου ισχυρίστηκε ότι είχε οριοθετήσει μια κόκκινη γραμμή, αφήνοντας μόνο του τον Γάλλο εταίρο του Φρανσουά Ολάντ με την γερακινή ομιλία του.

Μόλις εκλέχτηκε, ο Χασάν Ροχανί εγκατέλειψε ξανά το ιδανικό του Ιμάμη Ρουχολάχ Χομεϊνί και άρχισε να διαπραγματεύεται την πώληση ιρανικού πετρελαίου στους Ευρωπαίους. Δωροδοκίες πλήρωνε η Αυστρία. Από την άλλη, η Ισλαμική Δικαιοσύνη συλλαμβάνει και καταδικάζει, τον έναν μετά τον άλλον, όλους τους συνεργάτες του πρώην προέδρου Αχμαντινετζάντ. Ο αντιπρόεδρός του, Hamid Beghaie, συλλαμβάνεται για μυστικό λόγο, δικάζεται κεκλεισμένων των θυρών και καταδικάζεται σε 15 χρόνια φυλάκιση16 .

Το υπουργικό συμβούλιο του Προέδρου Ροχανί πρότεινε στη συνέχεια τη δημιουργία μιας σιιτικής ομοσπονδίας με τις διάφορες σιιτικές κοινότητες της Υεμένης, του Ιράκ, της Συρίας και του Λιβάνου, με λίγα λόγια για την αποκατάσταση της Περσικής Αυτοκρατορίας. Την ίδια ώρα ξεκινούν στη Γενεύη οι διαπραγματεύσεις 5+1.

Μέσα σε λίγες μέρες επετεύχθη συμφωνία. Ένα πρώτο έγγραφο παρουσιάστηκε στις 24 Νοεμβρίου 2013. Οι Κινέζοι και Ρώσοι υπουργοί, Γουάνγκ Γι και Σεργκέι Λαβρόφ, δήλωσαν ότι η συμφωνία ήταν εύκολο να συνταχθεί επειδή όλα τα μέρη γνωρίζουν ότι το Ιράν δεν έχει και δεν επιδιώκει να έχει ατομική βόμβα . Ακολούθησε ένα μακρύ έτος σιωπής, με την υπογραφή του αρχικού κειμένου μόλις στις 14 Ιουλίου 2015.  Λίγο αργότερα, το 2016, ο Χασάν Ροχανί σύναψε μια διακριτική συμφωνία με το Ισραήλ για την επίλυση της διαφοράς για τον αγωγό Εϊφάτ-Ασκελόν. Το 2018, η Κνεσέτ υιοθέτησε αθόρυβα νόμο που τιμωρεί κάθε δημοσίευση σχετικά με τους ιδιοκτήτες του αγωγού με 15 χρόνια φυλάκιση.

Στρατηγός Κασέμ Σουλεϊμανί, σύμβολο της ιρανικής αντιιμπεριαλιστικής επανάστασης.  Ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, συνειδητοποιεί ότι δεν μπορεί να επιδείξει εγκάρδια κατανόηση με τον ομόλογό του, Χασάν Ροχανί. Στα μάτια όλων, ιδιαίτερα των Ιρανών, η χώρα τους είναι ο ακλόνητος εχθρός των Ηνωμένων Πολιτειών. Ως εκ τούτου, έσκισε την πυρηνική συμφωνία χωρίς προειδοποίηση, στις 8 Μαΐου 2018. Η Ουάσιγκτον και η Τεχεράνη παίζουν αυτήν την κωμωδία όπως έκαναν με τον Ρίγκαν και τον Ραφσαντζάνι: επίσημα, μισούν ο ένας τον άλλον, ιδιωτικά, κάνουν επιχειρήσεις. Οι Ιρανοί, που συνεχίζουν να σφίγγουν τα ζωνάρια τους, στη συνέχεια ανακαλύπτουν με έκπληξη στα κοινωνικά δίκτυα το απίστευτο επίπεδο διαβίωσης των ηγετών τους και των οικογενειών τους.

Οι δύο ομάδες που αντιτίθενται εδώ και μισό αιώνα στο Ιράν, διεθνείς επιχειρηματίες και αντιιμπεριαλιστές μαχητές, στη συνέχεια αποκρυσταλλώθηκαν γύρω από τον Πρόεδρο Χασάν Ροχανί και τον στρατηγό Κασέμ Σουλεϊμανί. Η τελευταία προωθεί μια εναλλακτική: τον «Άξονα της Αντίστασης». Στο όνομα του Σώματος των Φρουρών της Επανάστασης, εξοπλίζει και εκπαιδεύει ξένες σιιτικές ομάδες, όχι για να τις ενώσει, αλλά για να τους δώσει τα μέσα για την ανεξαρτησία τους. Από τον Ανσάρ Αλλάχ (Υεμένη) μέχρι τη Χεζμπολάχ (Λίβανος), ο καθένας θα είναι υπεύθυνος για τον εαυτό του, θα συντονιστεί με άλλους, αλλά θα αρνηθεί τις εντολές από την Τεχεράνη.

Οι άνδρες που εκπαιδεύτηκαν από τον Soleimani κέρδισαν νίκες ενάντια στο Daesh, ενάντια σε ορισμένες από τις κυβερνήσεις τους και ενάντια στη Δύση. Ο ίδιος γίνεται ο πιο δημοφιλής άνθρωπος στη Μέση Ανατολή. Επισήμως, δεν κάνει πολιτική, αλλά οι ομιλίες του ξεσηκώνουν τον αραβικό και περσικό πληθυσμό. Αν έδινε υποψηφιότητα, σίγουρα θα εκλεγόταν πρόεδρος.

Οι βετεράνοι της υπόθεσης Ιράν-Κόντρας αποφάσισαν τότε να τον εξαλείψουν. Στις 3 Ιανουαρίου 2020, δολοφονήθηκε στο αεροδρόμιο της Βαγδάτης από επίθεση με κατευθυνόμενους πυραύλους των ΗΠΑ. Η επιχείρηση διεκδικείται από τον Πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ, αλλά επιτόπου υπάρχει συμφωνία ότι είχε φανταστεί στο Τελ Αβίβ.

Ο Ιρανός πρόεδρος Ebrahim Raïssi μπορεί να εκλεγεί χωρίς δυσκολία.  Η ισραηλινή επίθεση στο προξενείο του Ιράν στη Δαμασκό δεν θα πρέπει να ερμηνευθεί ότι στρέφεται κατά της ομάδας του Προέδρου Ebrahim Raïssi, αλλά κατά των Φρουρών της Επανάστασης.  Τιερί Μεϊσάν