Επιβίωση από την υβριδική απειλή : Η κατάκτηση του Imperium Romanum από το πρώτο ράιχ.
Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός αναλυτής*
Το πιο καθοριστικό γεγονός στην Ελληνική ιστορία ήταν ο θάνατος του Έλληνας που αναπαύεται στο Έβδομον. Το μέγιστον ιστορικό γεγονός καθόρισε την τύχη του Imperium Romanum και του Ελληνικού έθνους μέχρι και σήμερα.
Γράφει ο Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός-Γεωπολιτικός αναλυτής και αρχισυντάκτης του εβδομαδιαίου ηλεκτρονικού περιοδικού Mytilenepress. Οι τρεις παγκόσμιες καινοτομίες μου Project Manager. Contact : [email protected]
Πάγια αρχή μου είναι ότι όλοι οι λαοί, όλοι οι άνθρωποι, έχουν δικαίωμα να πιστεύουν οπού θέλουν. Όλα αυτά με την απαραίτητη προυπόθεση να μην επιβάλλουν τα πιστεύω τους σε τρίτους, είτε δια της βίας, είτε με πλάγιους τρόπους. Από όλους τους προαναφερόμενους, εξαιρείται, ένα μικρό μέρος βάση των παγκόσμιων Φιλοσοφικών-μαθηματικών σταθερών, μέτρον άριστον και μηδέν άγαν. Η ελευθερία πίστεως είναι θεόδοτη. Ο ίδιος ο Θεός έδωσε το δικαίωμα στους ανθρώπους να πιστεύουν όπου επιθυμούν. Προσωπικά είμαι υπέρ της συνυπάρξεως των λαών και των διαφορετικών θρησκευτικών πεποιθήσεων, για αυτό στηρίζω τον μεγάλο Σύριο ηγέτη Ασσάντ, ο οποίος επέτυχε να συνυπάρχουν ειρηνικά, Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι.
Αναφέρομαι πάντοτε στους Φοίνικες που από μονοθεϊστές της Π. Διαθήκης και πιστοί των προφητών, εγκατέλειψαν τον Θεό, άλλαξαν και έγιναν οπαδοί του δωδεκαθέου. Δεν αναφέρομαι σε όλους τους Φοίνικες.
Όσα χρόνια κυβέρνησε οι Αυτοκρατορικοί Αετοί πετούσαν νικηφόρα από την Κάτω Ιταλία μέχρι την Αρμενία, και από την Μακεδονία μέχρι την Συρία. Κατά την διάρκεια της Βασιλείας του, οι αιώνιοι και μεγαλύτεροι εχθροί του Ελληνικού έθνους, οι Γερμανοί από τα Δυτικά και οι Σελτζούκοι από τα Ανατολικά ζούσαν υπό το καθεστώς του απόλυτου τρόμου. Έτρεμαν ακόμη και στο άκουσμα του αυτοκράτορα Βουλγαροκτόνου, για αυτό και ανέμεναν να αποβιώσει για να επιτεθούν στην Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία.
Δυστυχώς τον πρόλαβε ο θάνατος. Σχεδίαζε να επιτεθεί στην υπό Γερμανική κατοχή Ιταλία. Είχε ήδη στείλει στρατιωτική προπομπή με επικεφαλής τον Ορέστη. Όσο ζούσε οι Γερμανοί (Φράγκοι-Νορμανδοί, Λογγοβάρδοι) και οι Σελτζούκοι δεν τολμούσαν ούτε να αναπνεύσουν.
Έντρομοι περίμεναν να πεθάνει για να ολοκληρώσουν τα ανθελληνικά σχέδια τους. Γνώριζαν πολύ καλά ότι αν τολμούσαν να επιτεθούν στην αυτοκρατορία θα είχαν την ίδια τύχη με τους Βούλγαρους και τους Άραβες. Οι ανθέλληνες Γερμανοί επί της Βασιλείας του Βουλγαροκτόνου γνώρισαν τον απόλυτο τρόμο. Για αυτό και κατά την τέταρτη-εωσφορική Σταυροφορία, όταν κατέκτησαν την αυτοκρατορία και την πρωτεύουσα της, άνοιξαν τον τάφο του Βουλγαροκτόνου, τοποθέτησαν τον σκελετό επάνω σε ένα δέντρο και έβαλαν στο στόμα του μια φλογέρα. Ουδέποτε το έκαναν αυτό σε άλλο αυτοκράτορα. Τόσο μεγάλο ήταν το μίσος των Γερμανών για τον Βασίλειο, ο οποίος ελάχιστα έλειψε να ματαιώσει τα εθνοκτόνα σχέδια τους. Με βάση αυτήν την εωσφορική ενέργεια των Γερμανών, ο μεγάλος Κωστής Παλαμάς έγραψε την “Φλογέρα του Βασιλιά”.
Είναι βέβαιον ότι σε περίπτωση που είχε παραμείνει στην ζωή ο Μέγας Βουλγαροκτόνος ότι οι Γερμανοί και οι Σελτζούκοι θα είχαν την ίδια τύχη με τους Βούλγαρους και δεν θα ήταν σε θέση να κατακτήσουν διαδοχικά την αυτοκρατορία. Κανένας άλλος βασιλιάς σε ολόκληρη την παγκόσμια ιστορία δεν πήγε να πολεμήσει σε ηλικία 69 ετών, παρά μόνον ο Βασίλειος Β. Η ενέργεια αυτή μας δείχνει το πόσο επικίνδυνη ήταν η Γερμανική αυτοκρατορία και οι συν αυτώ (Σελτζούκοι). Μετά από τόσες δεκαετίες με νίκες-δόξες και κακουχίες, ο ακαταπόνητος Έλληνας μονάρχης ετοιμαζόταν για μια ακόμη εκστρατεία, σε τόσο μεγάλη ηλικία. Το γεγονός αυτό δείχνει ότι είχε αντιληφθεί τα ανθελληνικά σχέδια των Γερμανών.
Εκτός από τους Γερμανούς και οι Σελτζούκοι ανέμεναν τον θάνατο του Βουλγαροκτόνου, για να επιτεθούν στο Ρωμαϊκό κράτος. Αυτοί ήταν οι “ατρόμητοι” πρόγονοι του Ρετζέπ-Ταγίπ Ερτνογάν τους οποίους τιμά με την εορτή του Μαντζικέρτ.
Όλες οι αυτοκρατορίες έχουν ακμή και παρακμή. Για αυτό θα ήταν αδύνατον, να υπήρχε αιωνίως η Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Όμως εάν δεν πέθαινε ο Βασίλειος και κατακτούσε τους Γερμανούς, η τύχη της αυτοκρατορίας και ολόκληρου του Ελληνισμού, μέχρι και της ημέρες μας, θα ήταν πάρα πολύ διαφορετική. Μεταξύ πολλών άλλων δεν θα είχαμε γνωρίσει ούτε την Οθωμανική κατοχή των 400 και περισσότερων ετών. Με τον θάνατο, του κορυφαίου Έλληνα αυτοκράτορα όλων των εποχών, οι Φράγκοι-Λογγοβάρδοι πήραν ανάσα ζωής και έδρασαν αμέσως. Οι Γερμανοί σε 75 χρόνια από την κοίμηση του Βασίλειου, έκαναν την πρώτη εωσφορική σταυροφορία και μέσα σε 179 χρόνια είχαν κατακτήσει ολόκληρη την αυτοκρατορία.
ΜΕ ΠΡΟΤΥΠΟ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΑ ΠΟΥ ΑΝΑΠΑΥΕΤΑΙ ΣΤΟ ΕΒΔΟΜΟΝ. ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΤΗΣ ΕΛΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ (ΠΟΥ ΤΡΕΜΟΥΝ ΣΤΟ ΑΚΟΥΣΜΑ ΣΟΥ)
Οι ένδοξες νίκες της περιόδου που βρισκόταν στον Ρωμαϊκό θρόνο η θρυλική τριανδρία των Pallida Mors Saracenorum, Ι. Τσιμισκής και Βουλγαροκτόνος με τον Ελληνισμό να φτάνει στο απόγειον της πολιτικής-στρατιωτικής και οικονομικής του δυνάμεως είχαν δημιουργήσει μια εντύπωση αιωνίου παντοδυναμίας με συνέπεια οι επόμενοι αυτοκράτορες να επαναπαυτούν στις δάφνες των τριών προαναφερθέντων.
Ενδεικτικό γεγονός είναι ότι 42 χρόνια πριν από τον θάνατο του Βασίλειου Β, η Ελλάδα είχε φτάσει στο απόγειον της δυνάμεως της, σε ηθικό, πολιτικό, κοινωνικό και στρατιωτικό επίπεδο παράλληλα, από την ημέρα που είχε δημιουργηθεί το έθνος των Ελλήνων. Όμως δυστυχώς εκείνα τα χρόνια, η πολιτική “αριστοκρατία, είχε διαλύσει ολοσχερώς τον Ελληνικό στρατό. Είχαν αφαιρέσει την ανωτάτη πολιτική-στρατιωτική εξουσία από της Ελληνικές στρατιωτικές οικογένειες της Μ. Ασίας. Κατέστρεψαν όλες της υποδομές του στρατού και του κράτους.
Επέτυχαν μέχρι να βάλουν στον αυτοκρατορικό θρόνο έναν δικό τους, τον Κωνσταντίνο Δούκα. Όταν ανέλαβε εκ νέου αυτοκράτορας ένας εκ των Ελληνικών στρατιωτικών οικογενειών της Μ. Ασίας, ο Ρωμανός ο Δ Διογένης βρήκε εντελώς διαλυμένο τον Ελληνικό στρατό. Οι στρατιώτες χωρίς ασπίδες, σπαθιά, και άλογα, ήταν απλήρωτοι, με σκισμένες σημαίες, με κουρελιασμένες στολές. Έκτοτε είχαν εδραιωθεί οριστικά και αμετάκλητα, οι αλλοδαποί πολιτικοί στην διοίκηση του Ελληνικού-Ρωμαϊκού αυτοκρατορικού κράτους. Συνδιοικούν πλέον μαζί με τους Έλληνες στρατιωτικούς. Η συνδιοίκηση της αυτοκρατορίας, μεταξύ Ελλήνων και αλλοδαπών, επισφραγίστηκε με τον γάμο, ανάμεσα σε ένα πολύ επιφανές μέλος της Ελληνικής στρατιωτικής αριστοκρατίας τον Ρωμανό Διογένη και την χήρα του Κωνσταντίνου Δούκα, την Αυγούστα Ευδοκία την Μακρεμβολίτισσα.
Πρώτη φορά στα παγκόσμια χρονικά, έχουμε έναν τέτοιο γάμο, ανάμεσα στις δύο πλευρές, Όλους τους προηγούμενους αιώνες, οι Ήρωες, Έλληνες στρατιωτικοί παντρευόταν μόνον με μέλη της στρατιωτικής αριστοκρατίας. Όμως ήταν τόσο κρίσιμη η κατάσταση του Ρωμαϊκού κράτους, ώστε οι πρόγονοί μας να μην έχουν το χρονικό περιθώριο να εκτοπίσουν τους πολιτικούς-προδότες από την εξουσία. Η οριστική επισφράγιση της συνεργασίας μεταξύ των δύο πλευρών, έγινε μερικά χρόνια αργότερα, με τον γάμο τους Αλέξιου Κομνηνού (Ελληνική ηρωική, στρατιωτική αριστοκρατία της Μικράς Ασίας, και της Ειρήνης Δούκα (πολιτική, Σημιτική αριστοκρατία). Χωρίς αυτούς τους δύο γάμους, δεν θα μπορούσαν να επιστρέψουν, οι Έλληνες στρατιωτικοί στην διοίκηση του Ρωμαϊκού κράτους.
Τριάντα χρόνια μετά τον θάνατο του Βουλγαροκτόνου οι Ανατολικές επαρχίες ήταν στο έλεος των Σελτζούκων, τους οποίους παραδόξως αποκαλεί Ούννους ένας αξιόλογος ιστορικός της εποχής.
Οι διεφθαρμένοι αλλοδαποί-πολιτικοί αξιωματούχοι έκαναν κατάχρηση των χρημάτων του αυτοκρατορικού Θησαυροφυλακίου, και παράλληλα αδιαφορούσαν για τον Τουρκικό κίνδυνο και επεκτατισμό. Οι πολιτικοί εκτιμούσαν ότι δεν υφίσταται κανένας απολύτως κίνδυνος από τους Σελτζούκους και ότι όλα ήταν φαντασιώσεις των φίλαρχων Ελλήνων στρατιωτικών. Το θλιβερό ήταν ότι οι ασυλλόγιστες σπατάλες από το αυτοκρατορικό ταμείο προέρχονταν από τους φόρους των αδύνατων Ελλήνων, οι οποίοι έβλεπαν τις περιουσίες τους να χάνονται είτε να πυρπολούνται, τους συγγενείς τους να σφάζονται, και να καταλήγουν στα σκλαβοπάζαρα των Αγαρηνών.
Δυστυχώς το υστέρημα των εξασθενημένων οικονομικά Ελλήνων-Ρωμαίων υπηκόων, δινόταν σε πολυτελείς επαύλεις και άλλες επενδύσεις των αλλοδαπών-συγκλητικών της Βασιλεύουσας. Η Ελληνική από τα πανάρχαια χρόνια Μικρά Ασία ήταν το πολυπληθέστερο και πλουσιότερο κομμάτι της αυτοκρατορίας. Ήταν ο πιο σημαντικός πυλώνας σε γεωστρατηγικό, οικονομικό, πνευματικό και στρατιωτικό επίπεδο. Η Μικρά Ασία ήταν αγροτική-κτηνοτροφική κατά βάση και παρείχε επί αιώνες στρατιώτες-άλογα στην Κωνσταντινούπολη. Η Καππαδοκία και η Παφλαγονία ήταν οι βάσεις των ισχυροτέρων οικογενειών της στρατιωτικής αριστοκρατίας.
Στα παράλια της Μικράς Ασίας στο Αιγαίο, άκμαζε το εμπόριο και η ναυτιλία. Η κατοχή των Ρωμαϊκών αυτοκρατορικών ακτών του Αιγαίου, έδινε έναν επαρκή χώρο εσωτερικών υδάτων, πολύ σημαντικό σε θέματα γεωστρατηγικής, οικονομίας και πολιτικής-στρατιωτικής κυριαρχίας. Η μάχη του Μαντζικέρτ εδραίωσε τους Σελτζούκους στην επί χιλάδων χρόνων Ελληνική Μικρά Ασία. Λίγο αργότερα η έξοδος των Τούρκων στο Αιγαίο, ξύπνησε τους εφιάλτες του παρελθόντος, τότε που οι Άραβες είχαν κατακτήσει την Κρήτη και λεηλατούσαν το Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Το Ελληνικό-Ρωμαϊκό κράτος ήταν υπό διάλυση και κύματα προσφύγων συνέρρεαν έντρομα στην Βασιλεύουσα.
Επικρατούσαν άθλιες συνθήκες διαβιώσεως για τον Ελληνικό λαό με πείνα και ασθένειες. Η καταστροφή του Ορθοδόξου-Χριστιανικού κόσμου της Μικράς Ασίας υπήρξε τεράστια. Ούτε στις επιδρομές των Αράβων δεν υπήρξε μαζική κατάκτηση περιοχών και πόλεων. Φοβερές λεηλασίες, σφαγές, εμπρησμοί, βιασμοί και εξανδραποδισμοί. Η γενέτειρα του Ηράκλειτου, του Αναξαγόρα. του Αναξίμανδρου, του Αναξιμένη, του Θαλή, του Ηροδότου, του Ηράκλειου, του Αγίου Νικηφόρου του Β Φωκά, του Ρωμανού Διογένη και των τριών Ιεραρχών έμελλε να χαθεί για πάντα. Οι ανίκανοι αυτοκράτορες μαζί με τους αλλοδαπούς πολιτικούς, εχθρευόταν επί πολλούς αιώνες τους Ήρωες- Έλληνες Στρατιωτικούς. Για αυτό ως αντίδραση όταν ανέλαβαν την εξουσία άρχισαν να διαλύουν τον θεματικό-Ρωμαϊκό στρατό τον οποίο θεωρούσαν αχρείαστο και επικίνδυνο.
Σύμφωνα με την Σημιτική-πολιτική αριστοκρατία αυτό το οποίο έκαναν στην πραγματικότητα οι Έλληνες στρατιωτικοί, ήταν να διαιωνίζουν “άσκοπους” πολέμους. Κατά την γνώμη των πολιτικών αλλοδαπών αξιωματούχων οι Τούρκοι αποτελούσαν εκείνη την εποχή, μία μακρινή απειλή. Ακόμα και με την πιο απαισιόδοξη πρόβλεψη, θα χρειαζόταν πολλά χρόνια για να φτάσουν να απειλήσουν την Μικρά Ασία. Μόνον οι στρατιωτικοί μέσα στα “άρρωστα”-πατριωτικά μυαλά τους, προσηλωμένα μονίμως στους αμυντικούς πολέμους, τις σφαγές των αντιπάλων, και την “αρχομανία” τους, ισχυρίζονταν ότι έρχεται η εθνική καταστροφή, για την Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία.
Η δυναστεία των Κομνηνών κράτησε αξιόμαχο τον αυτοκρατορικό στρατό, όμως δυστυχώς συνέχισε την εγκληματική πολιτική των Εβραίων αξιωματούχων σε όλους τους τομείς. Όλες αυτές οι ενέργειες ήταν μόνιμα εις βάρος της αυτοκρατορίας, με αποτέλεσμα να συμβάλλουν στην κατάρρευση του Ελληνικού-Ρωμαϊκού κράτους. Όταν ανέβηκε στον θρόνο ο Αλέξιος ο Α Κομνηνός, η Ελληνική αυτοκρατορία, βρισκόταν πλέον στο τελικό στάδιο κατάρρευσης της. Αυτό διότι από την ενθρόνιση του Αλέξιου, είχαν ξεκινήσει οι εωσφορικές σταυροφορίες. Κατά την διάρκεια της βασιλείας του Μανουήλ είχαμε μια ακόμη σταυροφορία από τους Γερμανούς.
Η ενέργεια των Kομνηνών να παραχωρήσουν με την άνοδο του Αλέξιου του Α, όλο το εμπόριο και όλη την οικονομία στα χέρια των Λατίνων-Γερμανών είναι προδοτική και εγκληματική. Αυτό διότι το Ελληνικό-Ρωμαϊκό κράτος χάνει σταδιακά όλη του οικονομική δύναμη. Οι Έλληνες αρχίζουν να αντιδρούν πάρα πολύ έντονα σε αυτήν την σκληρή-άδικη πολιτική των Κομνηνών. Ήδη από τον 12 αιώνα πολλές χιλιάδες Λατίνοι υπήρχαν στην Κωνσταντινούπολη. Οι Λατίνοι (Γερμανοί) απολάμβαναν προνόμια και ήταν προκλητικοί προς τους Έλληνες της Κωνσταντινούπολης.
Τα αδικαιολόγητα προνόμια τα οποία έδωσε ο Αλέξιος ο Α Κομνηνός στους Βενετούς και στους υπόλοιπους, επιχείρησε να τα αφαιρέσει ο γιος του, ο Ιωάννης ο Β. Ο Ιωάννης έκανε ενέργειες ώστε να βάλει τέλος στα προνόμια των δυτικών. Όμως η ενέργεια του Ιωάννη του Β, είχε ως αποτέλεσμα να ξεκινήσουν νέες εχθροπραξίες από την πλευρά τους στο Αιγαίο, στο Ιόνιο και την Αδριατική. Για αυτό αναγκάστηκε, ο Ιωάννης Β Κομνηνός, να ξαναδώσει πίσω τα προνόμια, όταν ο στόλος των Βενετών κινήθηκε εχθρικά προς τα εδάφη της αυτοκρατορίας. Οι Λατίνοι-Γερμανοί είχαν αλλοιώσει πολλές πλευρές της δημόσιας ζωής, και απέκτησαν τον έλεγχο στο εμπόριο-οικονομία συμβάλλοντας στην παρακμή της αυτοκρατορίας.
Η Ρωμαϊκή οικονομία ήταν έρμαιο της δύσης της Βενετίας, της Γένουας, και των άλλων Γερμανικών πόλεων. Οι Έλληνες αντιστάθηκαν στις προκλήσεις τους, με μεγάλες εξεγέρσεις, οι οποίες βάφτηκαν με αίμα. Τον Μάιο του 1182, έγινε η πρώτη εξέγερση κατά των Λατίνων. Μια επανάσταση που σημαδεύτηκε από σφαγές και εξανδραποδισμούς. Οι Λατίνοι-Γερμανοί αντέδρασαν κατά των Ελλήνων. Η επεκτατική πολιτική τους εκφράστηκε με την επίθεση των Ούγγρων στην Βαλκανική το 1183,καθώς και με την επίθεση των Νορμανδών κατά των Ρωμαϊκών εδαφών το 1185, με αποτέλεσμα την άλωση της Θεσσαλονίκης.
Ακολούθησε νέα επανάσταση του δυσαρεστημένου από τα γεγονότα λαού κατά την οποία σφαγιάστηκε ο Ανδρόνικος ο Α Κομνηνός. Την εποχή των Κομνηνών, μια νέα νεοταξική δύναμη έχει ανατείλει. Αυτή είναι οι Σελτζούκοι Τούρκοι. Τους Σελτζούκους τους έφεραν στην θέση των Αράβων, οι οποίοι είχαν εξασθενίσει οριστικά σαν στρατιωτική δύναμη, εξαιτίας των τριών κορυφαίων Ελλήνων αυτοκρατόρων, οι οποίοι βασίλεψαν κατά σειρά στον Ελληνικό-Ρωμαϊκό θρόνο. Αυτοί ήταν ο Άγιος Νικηφόρος ο Β Φωκάς, ο ανηψιός του Αγίου ο Ιωάννης ο Α, και ο κορυφαίος των Ελλήνων ο ιερός Βασίλειος ο β. Για να είμαστε συνέχεια, εμπλεκόμενοι σε αμυντικούς πολέμους, από το Ανατολικό μέτωπο, αμέσως οι εωσφοριστές από την νέα τάξη, στην θέση των Αράβων, έστειλαν εναντίον των Ελλήνων, τους Σελτζούκους.
Την εποχή των Κομνηνών με την συνδιοίκηση της αυτοκρατορίας (πολιτική-Ιουδαϊκή αριστοκρατία), και την προδοτική παραχώρηση της οικονομίας-εμπορίου, και του ναυτικού, στους Λατίνους, άρχισαν παράλληλα, οι Εωσφορικές σταυροφορίες από τους Γερμανούς. Εξασθένησαν το Ελληνικό-Ρωμαϊκό κράτος στρατιωτικά, πολιτικά, οικονομικά, και ταυτόχρονα, μας πολεμούσαν, στα πεδία των μαχών. Ενδεικτικό ήταν ότι την μάχη και την φοβερή ήττα στο Μυριοκέφαλο, το Σεπτέμβριο του 1176 μ.Χ., που έκρινε κατ ουσίαν, την τύχη της Ελληνικής-Ρωμαϊκή; αυτοκρατορίας, την υποκίνησε, ο βάρβαρος Γερμανός, ο Φρειδερίκος Βαρβαρόσα.
Κατά την τέταρτη εωσφορική σταυροφορία, ανάμεσα στους κατακτητές, βρισκόταν ο Ροβέρτος Ντε Κλαρί, και ο Βιλλαρδουίνος οι οποίοι κατέγραφαν, όλα τα αίσχη των Γερμανών, εις βάρος των Ελλήνων. Δημιουργός της Δ εωσφορικής σταυροφορίας, ήταν ο Ιννοκέντιος ο Γ. Αυτός ο πάπας σε συνέχεια της πολιτικής των προκατόχων του οι οποίοι διοργάνωσαν τις πρώτες τρεις εωσφορικές σταυροφορίες , συγκέντρωσε στρατό δήθεν για την απελευθέρωση των αγίων τόπων. Η λεηλασία και η καταστροφή της ένδοξης Βασιλεύουσας- Κωνσταντινουπόλεως, από όλα της τα πλούτη, δεν είχε όμοιό της. Όσοι τολμούσαν να αντισταθούν σφάζονταν επί τόπου. Δεν έμεινε παλάτι, αρχοντικό εκκλησία μεγάλη η μικρή, μοναστήρι,, που να μην υποστεί φρικώδης λεηλασία.
“ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ”- ΕΩΣΦΟΡΙΣΤΕΣ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ.
Όπως ήταν φυσικό, τους Δυτικούς ληστές, τους προσέλκυσε ο μυθικός πλούτος της Αγίας Σοφίας. Εισήλθαν μέσα στον Ιερό Ναό με άλογα και μουλάρια, τα οποία λέρωναν με τις κοπριές τους το μαρμάρινο δάπεδο. Μετά άρχισαν με μισός να καταστρέφουν και να παίρνουν τα πάντα. Από άγια δισκοπότηρα, ευαγγέλια, ιερά άμφια, άγιες εικόνες, την Αγία Τράπεζα, ακόμη και το ασημένιο εικονοστάσιο του τέμπλου, ενώ προηγουμένως το έκαναν κομμάτια, μανουάλια, πολυκάντηλα, μέχρι και κουρτίνες. Ενδεικτικά κατά την διάρκεια της λεηλασίας, μια Γαλλίδα πόρνη ανεβασμένη στον πατριαρχικό θρόνο η οποία χόρευε άσεμνα γυμνή, και τραγουδούσε. Ο ναός των Αγίων αποστόλων λεηλατήθηκε με την σειρά του, από τους Γερμανούς. Λειψανοθήκες, χρυσά-αργυρά σκεύη με πολύτιμους λίθους, εικόνες, πολυτελή άμφια και άλλοι ανεκτίμητοι θησαυροί του ναού εξαφανίστηκαν.
Μεταξύ άλλων οι τάφοι των αυτοκρατόρων συλλήθηκαν και αφαιρέθηκε οτιδήποτε πολύτιμο περιείχαν. Επίσης συλλήθηκαν όλοι, ενώ τα λείψανα πετάχτηκαν.
Ανοίχθηκε ακόμη και ο τάφος του Ιουστινιανού, ενώ από τον τάφο του αυτοκράτορα Ηρακ
Οι περισσότεροι από αυτούς τους θησαυρούς μεταφέρθηκαν στην Ρώμη ενώ και οι πιο πολλοί βρίσκονται στην Βενετία ενώ είναι σήμερα σε κοινή θέα στην εκκλησία του Αγίου Μάρκου.Κυρίως, όμως, καταστράφηκαν αναρίθμητα έργα τέχνης. Της κλασσικής αρχαιότητας (π.χ. αγάλματα του Δία, του Απόλλωνα, των Διοσκούρων, το χάλκινο άγαλμα του Ηρακλή από τον Λύσσιπο τον Σικυώνιο, της Άρτεμης, της Ήρας, της Ελένης του Μενελάου κ.ά. Αυτά τα αγάλματα στόλιζαν τους δρόμους, τις πλατείες και τα παλάτια της Βασιλεύουσας.
Δυστυχώς οι βάρβαροι Γερμανοί τα κομμάτιασαν για να αφαιρέσουν το χρυσό, το ασήμι και τους πολύτιμους λίθους, ενώ τα κατασκευασμένα από χαλκό τα έλιωναν για να κόψουν νόμισμα. Τα αρχαία Ελληνικά χειρόγραφααπό τους “σταυροφόρους”, για να ψήσουν τα φαγητά τους και να ζεσταθούν. Οι πιο φοβεροί από όλους ήταν οι Γάλλοι-Φράγκοι (Γερμανοί). Αντίθετα οι Βενετοί, που ήταν εξοικειωμένοι με το Ρωμαϊκό πολιτισμό, ήταν πιο ‘φιλεύσπλαχνοι έναντι των ηττημένων. Ήταν τόσο μεγάλη η έκταση της καταστροφείς που στο τέλος η Βασιλίδα των πόλεων της οικουμένης, που επί 9 αιώνες είχε συγκεντρώσει αμύθητα πλούτη, πλέον κατάντησε ένα ασήμαντο χωριό της επαρχίας. Εκστασιασμένοι από την νίκη τους οι βάρβαροι και απολίτιστοι Γερμανοί περιγελούσαν τους Έλληνες τους νικημένους και φορούσαν με γελοίο τρόπο τα ρούχα που τους έκλεψαν, τοποθετούσαν στα κεφάλια των αλόγων τους τις καλύπτρες και τα κοσμήματα των Ελλήνων-Ρωμαίων. Άλλοι Γερμανοί κρατούσαν αντί για σπαθί χαρτιά, μελανοδοχεία, και βιβλία, και περιφερόταν στους δρόμους της Πόλης, παριστάνοντας τους λογίους.
ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΜΟΛΥΝΑΝ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ. Το πιο τραγικό από όλα ήταν, όμως, ότι ολόκληρος ο γυναικείος πληθυσμός της Κωνσταντινουπόλεως, αδιακρίτως ηλικίας ή ιδιότητας (μοναχές), υποβλήθηκε στην τρομερή διαδικασία του βιασμού. Τότε εσφάγησαν οι περισσότεροι από τους άρρενες κατοίκους, διότι στην προσπάθειά τους οι πατεράδες και οι σύζυγοι να διαφυλάξουν την τιμή των θυγατέρων και των συζύγων, έπεσαν θύματα των αποχαλινωμένων Δυτικών.
Αναστέναξε η Κωνσταντινούπολη από τους ατελείωτους βιασμούς. Δεν περιγράφονται τα μαρτύρια που υπέστησαν οι Έλληνες επί τρεις συνεχείς ημέρες. Τους βασάνιζαν οι γερμανοί απάνθρωπα για να τους αποκαλύψουν τα μέρη όπου είχαν κρύψει χρυσά και αργυρά νομίσματα και τιμαλφή. Οι Σαρακηνοί δεν έκαναν τέτοιες βιαιότητες, για αυτό φέρθηκαν πάρα πολύ φιλάνθρωπα και ευγενικά όταν κυρίευσαν την Ιερουσαλήμ. Δεν πείραξαν τις γυναίκες των Λατίνων, ούτε τον κενό τάφο του Χριστού τον έκαναν ομαδικό τάφο, ενώ τους άφηναν όλους να φύγουν με ένα ορισμένο αριθμό χρυσών νομισμάτων και από τον καθένα έπαιρναν ορισμένα πράγματα, αφήνοντας τα υπόλοιπα στους κατόχους τους, ακόμα και αν αυτά ήταν πολλά. Επίσης ούτε οι Οθωμανοί δεν έβαλαν ποτέ πόρνες να γδυθούν, να χορέψουν και να κάνουν έρωτα ομαδικά με στρατιώτες, επάνω στην Αγία Τράπεζα της μεγαλύτερης εκκλησίας του κόσμου.
Οι Γερμανοί και οι Φράγκοι (Γερμανικό φύλο) τα έκαναν όλα. Κατέσφαξαν αθώους, νέους, γέρους, μικρά παιδιά, βίασαν γυναίκες, σύλησαν νεκροταφεία, έβαλαν πόρνες επάνω στην αγία Τράπεζα της αγίας Σοφίας, έβαλαν τα άλογα τους μέσα σε εκκλησιές και τις έκαναν στάβλους, έκλεψαν ιερά κειμήλια, έμπαιναν στα σπίτια δολοφονούσαν και έκλεβαν τα χρυσαφικά Οι Γερμανοί ήταν ένας στρατός πάνοπλος, δαιμονισμένος-διψασμένος για αίμα σάρκα και χρυσάφι. Ένας στρατός που οι λέξεις Χριστός-χριστιανισμός ήταν μόνον για τους τύπους. Επίσης, ποτέ να μην ξεχνάτε ότι όλοι οι λαοί της “νέας” τάξης έχουν από τα αρχαία χρόνια μέχρι σήμερα, ακριβώς την ίδια συμπεριφορά.
Οι αυτοκράτορες, οι αρχηγοί τους δεν πολεμούν ποτέ, αλλά δίνουν διαταγές η από το πίσω μέρος της κάθε μάχης, είτε μένουν στα παλάτια τους δίνοντας από εκεί τις εντολές να σκοτωθούν οι υπόλοιποι. Όλοι αυτοί οι λαοί σφάζουν, κλέβουν, βιάζουν, κάνουν εμπρησμούς, σκλαβώνουν Ελληνίδες για να τελούν τα εωσφορικά θρησκευτικά τους καθήκοντα, με πάσης φύσεως σεξουαλικές ανωμαλίες, παρά φύση σεξ μεταξύ ανδρών γυναικών, μετά του ιδίου φύλου, παιδεραστίες, αιμομιξίες, όργια, ανοίγουν τάφους κλπ. Αυτά είναι τα στοιχεία με τα όποια ξεχωρίζουμε τους λαούς που πιστεύουν στον Εωσφόρο.
Ως πρώτο Ράιχ αναφέρεται η Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία του Γερμανικού Έθνους. Στα Λατινικά αναφέρεται ως Sacrum Romanum Imperium Nationis Germanicae και στα γερμανικά ως Heiliges Römisches Reich Deutscher Nation. Το πρώτο Ράιχ.
Αν και το όνομα χρονολογείται από τη δωδέκατη περίοδο του βασιλιά Frederick Barbarossa , η Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία είχε την προέλευσή της 300 χρόνια νωρίτερα. Το 800 μ.Χ., ο Καρλομάγνος στέφθηκε αυτοκράτορας μιας περιοχής που κάλυπτε μεγάλο μέρος της δυτικής και κεντρικής Ευρώπης. αυτό δημιούργησε ένα ίδρυμα που θα παραμείνει, με μία ή την άλλη μορφή, για πάνω από χίλια χρόνια. Η αυτοκρατορία αναζωογονήθηκε από τον Όθωνα τον δέκατο αιώνα και η αυτοκρατορική στέψη του το 962 χρησιμοποιήθηκε επίσης για να καθορίσει την αρχή της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και του Πρώτου Ράιχ. Στο στάδιο αυτό, η αυτοκρατορία του Καρλομάγνου είχε διαιρεθεί και το υπόλοιπο βασίστηκε σε ένα σύνολο πυρήνων που κατέλαβαν την ίδια περιοχή με τη σύγχρονη Γερμανία. Η γεωγραφική, η γεωπολιτική και η γεωστρατηγική ισχύς αυτής της αυτοκρατορίας καθόρισε την παγκόσμια ιστορία με την κατάκτηση του imperium romanum του Βοσπόρου.
ΤΟ ΤΕΤΑΤΡΤΟ ΡΑΙΧ.
