Αποκαλύψεις Wikileaks – Εγκλήματα που διαπράχθηκαν στον Κόλπο του Γκουαντάναμο
Τα αρχεία Gitmo αποκάλυψαν το διεφθαρμένο σύστημα στρατιωτικής κράτησης που βασιζόταν σε βασανιστήρια, εξαναγκαστικές μαρτυρίες και παραποιημένες «πληροφορίες» για να δικαιολογηθούν οι καταχρήσεις στη βάση.
 |
Έρευνα-Επιμέλεια Άγγελος-
Ανατομία ενός κολοσσιαίου εγκλήματος που διέπραξε η κυβέρνηση των ΗΠΑ
Στις 25 Απριλίου 2011, το WikiLeaks κυκλοφόρησε ένα σύνολο απόρρητων εγγράφων, τα « Αρχεία Gitmo ». Αυτές είναι αναφορές που η Κοινή Ομάδα Εργασίας Γκουαντάναμο έστειλε στη Νότια Διοίκηση στο Μαϊάμι ότι η JTF-Gitmo έχει φυλακίσει και ανακρίνει ύποπτους τρομοκράτες από τον Ιανουάριο του 2002, τέσσερις μήνες μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου στη Νέα Υόρκη και την Ουάσιγκτον.
Αυτά τα μνημόνια, γνωστά ως Detainee Assessment Brief (DAB), γράφτηκαν μεταξύ 2002 και 2008. Περιέχουν λεπτομερείς κρίσεις της JTF-Gitmo σχετικά με το εάν ένας κρατούμενος πρέπει να παραμείνει υπό κράτηση ή να αφεθεί ελεύθερος, είτε για να παραδοθεί στην κυβέρνηση καταγωγής του είτε να παραδοθεί σε τρίτη χώρα. Από τους 779 κρατούμενους που κρατήθηκαν στο Γκουαντάναμο στην κορύφωσή του μετά την 11η Σεπτεμβρίου, τα Αρχεία Gitmo περιλαμβάνουν ΑΤΜ για 765 από αυτούς. Κανένα δεν είχε δημοσιοποιηθεί πριν. Σύμφωνα με την πρακτική του, το WikiLeaks παρείχε πρόσβαση στα « Αρχεία Gitmo » σε πολλούς ειδησεογραφικούς οργανισμούς τη στιγμή της δημοσίευσης.
Πριν από τη δημοσίευση του WikiLeaks, πολύ λίγα ήταν γνωστά για τη λειτουργία της φυλακής στη ναυτική βάση των ΗΠΑ στη νοτιοανατολική ακτή της Κούβας. Το 2006, ως απάντηση σε αίτημα για την Ελευθερία της Πληροφορίας που υποβλήθηκε από το Associated Press τέσσερα χρόνια νωρίτερα, το Πεντάγωνο δημοσίευσε μεταγραφές των ακροάσεων στο στρατιωτικό δικαστήριο που πραγματοποιήθηκαν στον Κόλπο του Γκουαντάναμο. Ενώ αυτές οι μεταγραφές αποκάλυψαν την ταυτότητα ορισμένων κρατουμένων για πρώτη φορά, περιείχαν ελάχιστες λεπτομέρειες σχετικά με τον τρόπο μεταχείρισης, ανάκρισης και δίκης των κρατουμένων.
Τα « Αρχεία Gitmo » σήκωσαν έτσι το πέπλο σε μια επιχείρηση του Υπουργείου Άμυνας κάτω από ένα πέπλο μυστικότητας για τα προηγούμενα εννέα χρόνια. Περιγράφουν ένα βαθιά διεφθαρμένο στρατιωτικό σύστημα κράτησης και ανάκρισης που βασίζεται σε βασανιστήρια, εξαναγκαστικές μαρτυρίες και χειραγωγημένες « πληροφορίες » για να δικαιολογήσει τις πρακτικές του στρατού στη βάση του Γκουαντάναμο.
« Τα περισσότερα από αυτά τα έγγραφα αποκαλύπτουν περιβόητες περιπτώσεις ανικανότητας από εκείνους που μελέτησαν στενά το Γκουαντάναμο », γράφει ο Andy Worthington, συνεργάτης του WikiLeaks που ηγήθηκε της ανάλυσης των εγγράφων από τον εκδότη, « με αθώους άνδρες που κρατήθηκαν κατά λάθος (ή επειδή οι Ηνωμένες Πολιτείες πρόσφεραν σημαντικά επιδόματα στους συμμάχους της για ύποπτους για την Αλ Κάιντα ή τους Ταλιμπάν) και πολλούς ασήμαντους στρατεύσιμους Ταλιμπάν από το Αφγανιστάν και το Πακιστάν ».
Ο Worthington χαρακτήρισε τα 765 έγγραφα που έδωσε στη δημοσιότητα το WikiLeaks ” ανατομία ενός κολοσσιαίου εγκλήματος που διέπραξε η κυβέρνηση των ΗΠΑ ” .
Πρώτη θητεία του Μπαράκ Ομπάμα
Ο Πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα και η πρώτη κυρία Μισέλ Ομπάμα κατά τη διάρκεια της παρέλασης των εγκαινίων,
Ουάσιγκτον, DC, 20 Ιανουαρίου 2009. (DoD, Chad J. McNeeley)
Ο Μπαράκ Ομπάμα ξεκίνησε την πρώτη του προεδρική θητεία λίγο περισσότερο από δύο χρόνια πριν από τη δημοσίευση των « Αρχείων Gitmo » από το WikiLeaks. Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας, υποσχέθηκε να κλείσει το κέντρο εντός ενός έτους από την ανάληψη των καθηκόντων του. Τότε κρατούνταν ακόμη 241 κρατούμενοι. Μια διυπηρεσιακή ομάδα εργασίας που διορίστηκε από τον Ομπάμα για να εξετάσει αυτές τις υποθέσεις κατέληξε στο συμπέρασμα ότι μόνο 36 από αυτές μπορούσαν να διωχθούν.
Αλλά ο Ομπάμα υπέκυψε στην « πολιτική του τρόμου στο Κογκρέσο », όπως το θέτει ο Worthington. Υπήρχαν ακόμη 171 κρατούμενοι όταν δημοσιεύτηκαν τα « Αρχεία Gitmo ». Σήμερα έχουν απομείνει 40 , μερικοί από τους οποίους έχουν αθωωθεί και περιμένουν την απελευθέρωση, άλλοι έχουν κατηγορηθεί και περιμένουν στρατιωτική δίκη, άλλοι άλλοι έχουν καταδικαστεί και άλλοι, 26 συνολικά, κρατούνται για αόριστο χρονικό διάστημα.
Τα έγγραφα
Τα υπομνήματα που συγκεντρώθηκαν στα ” Gitmo Files ” ρίχνουν αποκαλυπτικό φως στο σύστημα σύλληψης, σύλληψης και ανάκρισης υπόπτων για τρομοκρατία του στρατού των ΗΠΑ μετά τις τραγωδίες της 11ης Σεπτεμβρίου. Οι φάκελοι περιλαμβάνουν ΑΤΜ των πρώτων 201 κρατουμένων που απελευθερώθηκαν από το Γκουαντάναμο μεταξύ 2002 και 2004. Προηγουμένως τίποτα δεν ήταν γνωστό για αυτούς τους κρατούμενους. Τα στρατιωτικά απομνημονεύματα αυτών των περιπτώσεων αφηγούνται τις ιστορίες Αφγανών, Πακιστανών και άλλων αθώων ανθρώπων –φούρναρη, μηχανικός, πρώην φοιτητές, εργάτες κουζίνας– που δεν έπρεπε ποτέ να κρατηθούν.
Χώρος άσκησης στον κόλπο του Γκουαντάναμο, Κούβα, Δεκέμβριος 2002.
(Κυβέρνηση των ΗΠΑ, Wikimedia Commons)
Αυτοί οι κρατούμενοι που αποφυλακίστηκαν πρόωρα ήταν από τους πιο εύκολους να εντοπιστούν ότι ενέχουν μικρό ή καθόλου κίνδυνο για την ασφάλεια. Η ιστορία τους αντανακλά τη μέθοδο αδιάκριτης σύλληψης που χρησιμοποιήθηκε από τις δυνάμεις των ΗΠΑ αμέσως μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου. Το Gitmo Files αναφέρεται σε αυτούς τους κρατούμενους ως «άγνωστους κρατούμενους του Γκουαντάναμο », επειδή κανένα αρχείο της παρουσίας τους στο Γκουαντάναμο δεν είχε δημοσιοποιηθεί πριν από την απελευθέρωση του Απριλίου 2011.
Ουσιαστικά « εξαφανίστηκαν » – μη αναγνωρισμένοι κρατούμενοι – προφανώς επειδή η φαινομενική αθωότητά τους ήταν πηγή αμηχανίας για το Πεντάγωνο και, ειδικότερα, για εκείνους που διοικούσαν τη φυλακή του Γκουαντάναμο.
Ο Azizullah Asekzai ήταν ένας από αυτούς τους πρόωρα απελευθερωμένους κρατούμενους. Ήταν αγρότης και ήταν στα είκοσί του όταν οι Ταλιμπάν τον στρατολόγησαν για να πολεμήσει την υπόθεση τους στο Αφγανιστάν. Μετά από μια ημέρα εκπαίδευσης AK-47, ο Ασεκζάι προσπάθησε να διαφύγει στην Καμπούλ, αλλά μια τοπική πολιτοφυλακή έστησε ενέδρα στο όχημα με το οποίο ταξίδευε και ο Ασεκζάι συνελήφθη. Στη συνέχεια παραδόθηκε στις αμερικανικές δυνάμεις και μεταφέρθηκε στο Γκουαντάναμο τον Ιούνιο του 2002.
Το DAB του Asekzai εξηγεί τη μεταγραφή του ως εξής:
Ο κρατούμενος συνελήφθη και μεταφέρθηκε στο Μπαμιάν, όπου φυλακίστηκε για σχεδόν πέντε μήνες πριν μεταφερθεί στις δυνάμεις των ΗΠΑ. Στη συνέχεια, ο κρατούμενος μεταφέρθηκε στη ναυτική βάση του Κόλπου του Γκουαντάναμο λόγω της γνώσης του για μια περιοχή κράτησης στρατευσίμων Ταλιμπάν στο Konduz και τον Μουλά Μιρ Χάμζα, έναν αξιωματούχο των Ταλιμπάν, στην περιοχή Gereshk της επαρχίας Helmand. Η Κοινή Ομάδα Δράσης του Γκουαντάναμο θεωρεί ότι οι πληροφορίες που ελήφθησαν από αυτόν και σχετικά με αυτόν δεν έχουν καμία αξία και δεν μπορούν να εκμεταλλευτούν τακτικά .»
Το ΑΤΜ του Ασεκζάι χρονολογείται από τον Μάρτιο του 2003 και αφέθηκε ελεύθερος τον επόμενο Ιούλιο. Αν και η παραμονή του στο Γκουαντάναμο ήταν σχετικά σύντομη, η ιστορία του είναι ουσιαστική γιατί δείχνει πώς οι συντάκτες του DAB χειραγωγούσαν τα γεγονότα, κατά περίπτωση, για να κρύψουν αυτό που ισοδυναμούσε με μια μέθοδο σύλληψης στο Αφγανιστάν . Στην περίπτωση του Ασεκζάι, όπως και σε πολλές άλλες, επρόκειτο να επινοήσει επιχειρήματα από τον στρατό για να κρύψει την αβάσιμη κράτηση και μεταφορά του στο Γκουαντάναμο.
Ακολουθεί ένα επεξηγηματικό σχόλιο που επισύναψε το Wikileaks στα αρχεία του « Άγνωστοι Φυλακισμένοι »:
« Οι «λόγοι μεταφοράς» στα έγγραφα, που έχουν αναφερθεί επανειλημμένα από τα μέσα ενημέρωσης για να εξηγήσουν γιατί οι κρατούμενοι μεταφέρθηκαν στο Γκουαντάναμο, είναι στην πραγματικότητα εμβολιασμένα ψέματα στους φακέλους των κρατουμένων μετά την άφιξή τους στο Γκουαντάναμο. Πράγματι, σε αντίθεση με την εντύπωση που δίνεται από την ανάγνωση των φακέλων, δεν πραγματοποιήθηκε καμία σημαντική διαδικασία επιλογής πριν από τη μεταφορά των κρατουμένων… Όλοι οι κρατούμενοι που βρέθηκαν υπό κράτηση στις Ηνωμένες Πολιτείες στάλθηκαν στο Γκουαντάναμο, παρόλο που η πλειοψηφία Από αυτούς δεν συνελήφθησαν καν από τις αμερικανικές δυνάμεις, αλλά από τους Αφγανούς και Πακιστανούς συμμάχους τους, σε μια εποχή που η πληρωμή σημαντικών επιδομάτων για «ύποπτους της Αλ Κάιντα και Ταλιμπάν» ήταν πολύ διαδεδομένη .
Αυτά τα κτερίσματα δεν προορίζονταν για μικρούς Αφγανούς ή Πακιστανούς κυνηγούς επικηρυγμένων. Στα απομνημονεύματά του το 2006, « In the Line of Fire » , ο Περβέζ Μουσάριφ, ο πρώην πρόεδρος του Πακιστάν, αναγνώρισε ότι με την παράδοση 369 υπόπτων για τρομοκρατία στις Ηνωμένες Πολιτείες, η πακιστανική κυβέρνηση « λάμβανε μπόνους εκατομμυρίων δολαρίων » .
Τα αρχεία Gitmo περιλαμβάνουν επίσης μια ενότητα για τα 22 παιδιά που κρατούνται στο Γκουαντάναμο μετά το άνοιγμά του. Τρεις από αυτούς βρίσκονταν ακόμη υπό κράτηση όταν δημοσιεύτηκαν τα έγγραφα του WikiLeaks. Επιπλέον, τα έγγραφα περιγράφουν λεπτομερώς τις υποθέσεις 399 κρατουμένων που αφέθηκαν ελεύθεροι μεταξύ του 2004 και της ημέρας που δημοσιεύθηκαν τα « Αρχεία Gitmo ». Περιγράφουν επίσης τις ιστορίες των επτά ανδρών που πέθαναν στο Γκουαντάναμο τον Απρίλιο του 2011.
Μερικοί από τους πρώτους κρατούμενους στη φυλακή του Γκουαντάναμο,
11 Ιανουαρίου 2002. (Department of Defense, Shane T. McCoy, Ναυτικό των ΗΠΑ)
Κάθε DAB υπογράφεται από τον Διοικητή του Γκουαντάναμο τη στιγμή της αναφοράς. Αν και περιέχουν μια αξιολόγηση και σύσταση από το JTF-Gitmo για κάθε κρατούμενο, η απόφαση για κάθε περίπτωση ελήφθη σε υψηλότερο επίπεδο. Εκτός από τις κρίσεις του JTF-Gitmo, τα DAB αντικατοπτρίζουν επίσης το έργο της Ομάδας Εργασίας Εγκληματικής Έρευνας , της υπηρεσίας του Πενταγώνου που δημιουργήθηκε μετά την 11η Σεπτεμβρίου για τη διεξαγωγή ανακρίσεων και των « ομάδων επιστήμης συμπεριφοράς » (BSCT).
Αυτοί είναι οι διάσημοι πλέον ψυχολόγοι που συμμετείχαν στην « εκμετάλλευση » κρατουμένων κατά τη διάρκεια των ανακρίσεων, σε πολλές περιπτώσεις επιδοκιμάζοντας τη χρήση θαλάσσιων επιβατών και άλλων μορφών βασανιστηρίων.
Η κοινή πρακτική του FOI-Gitmo ήταν η παρουσίαση κάθε DAB σε εννέα ενότητες. Αυτά ξεκινούν με την ταυτότητα και το προσωπικό ιστορικό του κρατουμένου, μετά την κατάσταση της υγείας του, την αναφορά γεγονότων του κρατουμένου, την αξιολόγηση αυτού του λογαριασμού και την αξιολόγηση και σύσταση JTF-Gitmo για κάθε περίπτωση. Ο Worthington εξέτασε προσεκτικά κάθε ένα από αυτά τα τμήματα των ATM για να εξάγει πληροφορίες που διαφορετικά θα παρέμεναν κρυφές. Στην ενότητα που αφορά την υγεία των κρατουμένων, για παράδειγμα, γράφει:
« Πολλοί κρίνονται καλά στην υγεία τους, αλλά υπάρχουν συγκλονιστικά παραδείγματα κρατουμένων που υποφέρουν από σοβαρά ψυχικά ή/και σωματικά προβλήματα ».
Λάβετε πληροφορίες
Στις ενότητες με τίτλο « πληροφορίες σύλληψης », τα ΑΤΜ υποδεικνύουν πώς και πού συνελήφθη κάθε κρατούμενος, την ημερομηνία μεταφοράς του στο Γκουαντάναμο και τους « λόγους μεταφοράς » που αναφέρονται παραπάνω. Ο Worthington αποκαλεί αυτούς τους τελευταίους λογαριασμούς ” ψευδείς ” και δίνει την ακόλουθη εξήγηση:
« Ο λόγος που αυτό δεν είναι πειστικό είναι ότι (…) η ανώτατη διοίκηση των ΗΠΑ, που εδρεύει στο στρατόπεδο της Ντόχα στο Κουβέιτ, όρισε ότι κάθε κρατούμενος που κατέληγε στις ΗΠΑ πρέπει να μεταφερθεί στο Γκουαντάναμο – χωρίς εξαίρεση ».
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι συντάκτες του DAB θεώρησαν απαραίτητο να αναφέρουν λεπτομερώς τους λόγους της μεταφοράς, « σε μια προσπάθεια να δικαιολογήσουν τη σε μεγάλο βαθμό τυχαία φυλάκιση κρατουμένων », όπως το θέτει ο Worthington.
Το τελευταίο τμήμα του DAB ονομάζεται « Κατάσταση CE » και προσδιορίζει εάν ένας κρατούμενος εξακολουθεί να θεωρείται « εχθρός μαχητής ». Αυτές οι αποφάσεις βασίζονται στα στρατιωτικά δικαστήρια που πραγματοποιήθηκαν στο Γκουαντάναμο το 2004-2005. Ο Worthington γράφει:
« Από τις 558 υποθέσεις, μόνο 38 κρατούμενοι κρίθηκαν ότι δεν ήταν πλέον εχθρικοί μαχητές, και σε ορισμένες περιπτώσεις, όταν το αποτέλεσμα ήταν υπέρ των κρατουμένων, ο στρατός κάλεσε νέο προσωπικό μέχρι να επιτύχει το επιθυμητό αποτέλεσμα ».
Η εργασία του Worthington στα Αρχεία Gitmo είναι απαραίτητη για την πλήρη κατανόηση των 765 ΑΤΜ που καλύπτονται από την έκδοση του WikiLeaks. Διαβάζοντας μόνο, τα απομνημονεύματα του στρατού φαίνεται να είναι συνηθισμένες διοικητικές αναφορές της μεταχείρισης κάθε κρατουμένου. Όμως, όπως εξηγεί ο Worthington, αυτά τα έγγραφα είναι ουσιαστικά ασπρίσματα που συχνά κρύβουν περισσότερα από όσα αποκαλύπτουν. Όπως είδαμε, οι επεξηγήσεις πληροφοριών που χρησιμοποιήθηκαν για να δικαιολογήσουν την κράτηση κρατουμένων συχνά επινοήθηκαν και εισήχθησαν στον φάκελο ενός κρατούμενου μετά τη σύλληψή του και την αποστολή του στο Γκουαντάναμο.
Αιχμάλωτοι φαντάσματα
Οι κρατούμενοι που μεταφέρθηκαν σε νέες συνοικίες, Φεβρουάριος 2003.
(Ναυτικό των ΗΠΑ, John F. Williams)
Ένα άλλο σημαντικό ελάττωμα που εντόπισε ο Worthington είναι η επανειλημμένη χρήση των ίδιων μαρτύρων από το JTF-Gitmo εναντίον πολλών κρατουμένων – στην περίπτωση ενός μάρτυρα, 60 από αυτούς. Ο Worthington προσδιορίζει πολλούς από αυτούς τους επαναλαμβανόμενους μάρτυρες ως « κρατούμενους υψηλής αξίας » ή « κρατούμενους-φαντάσματα » στη γλώσσα του Γκουαντάναμο και περιγράφει λεπτομερώς το ιστορικό τους στην κράτηση.
Όπως εξηγεί, « Τα έγγραφα βασίζονται σε καταθέσεις μαρτύρων –στις περισσότερες περιπτώσεις, συναδέλφων κρατουμένων– των οποίων οι δηλώσεις είναι αναξιόπιστες, είτε επειδή υποβλήθηκαν σε βασανιστήρια ή άλλες μορφές εξαναγκασμού (μερικές φορές όχι στο Γκουαντάναμο, αλλά σε μυστικές φυλακές που διαχειρίζονται η CIA), είτε επειδή έκαναν ψευδείς δηλώσεις για να εξασφαλίσουν καλύτερη μεταχείριση στο Γκουαντάναμο ».
Εξίσου σημαντικό, σε πολλά ΑΤΜ –ίσως στα περισσότερα– είναι δύσκολο να αποκαλυφθεί η αληθινή ιστορία των κρατουμένων που, στις περισσότερες περιπτώσεις, αποκαλύπτει την αθωότητά τους και την αδικία της φυλάκισής τους. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η εργασία του Worthington στα Αρχεία Gitmo ήταν ένα ουσιαστικό μέρος της προσέγγισης του WikiLeaks. Πέρασε πολλούς μήνες αναλύοντας τα έγγραφα, και σε ορισμένες περιπτώσεις, ο Worthington βρήκε και πήρε συνεντεύξεις με αποφυλακισμένους κρατούμενους για να τους κάνει να αφηγηθούν με ακρίβεια τα γεγονότα. Στη συνέχεια έγραψε μια μεγάλη σειρά άρθρων εξηγώντας τα ευρήματά του.
Αυτά τα ογκώδη γραπτά εμφανίζονται σε περίοπτη θέση στον ιστότοπο Gitmo Files . Στην πραγματικότητα αποτελούν ένα σημείο εισόδου στον κατάλογο των ΑΤΜ που αποτελούν τα « Αρχεία Gitmo ». Η έκθεση του Worthington, με τίτλο « Άγνωστοι Φυλακισμένοι », περιλαμβάνει μια σειρά από δέκα άρθρα. Το έργο του Worthington, συμπεριλαμβανομένου του βιβλίου του ” The Guantánamo Files “, αναφέρεται στα εισαγωγικά του δοκίμια για καθεμία από τις κατηγορίες που χρησιμοποιούνται για την ταξινόμηση των κρατουμένων του Γκουαντάναμο.
Μια άλλη από αυτές τις κατηγορίες, με τίτλο « Εγκαταλειμμένοι στο Γκουαντάναμο », αφορά τους 89 Υεμενίτες που εξακολουθούσαν να κρατούνται στο Γκουαντάναμο τη στιγμή της δημοσίευσης των « Φακέλων Gitmo », που αντιπροσωπεύουν περισσότερους από τους μισούς από τους εναπομείναντες κρατούμενους. Η Ομάδα Εργασίας Αναθεώρησης του Προέδρου Ομπάμα, που διορίστηκε το 2009, συνέστησε να απελευθερωθούν αμέσως 36 Υεμενίτες και άλλοι 30 να κρατηθούν σε « προσωρινή κράτηση » έως ότου βελτιωθεί η κατάσταση ασφαλείας της Υεμένης.
Όπως σημειώνει ο Worthington, οι περισσότεροι Υεμενίτες βρίσκονταν ακόμα στη φυλακή την εποχή που το έγραψε αυτό. Από τους Υεμενίτες που εξακολουθούν να κρατούνται, 28 είχαν ήδη απελευθερωθεί. Μεταξύ αυτών, έξι είχαν « εγκριθεί για μεταφορά », σύμφωνα με την ειδική ομάδα, ήδη από το 2004, άλλοι τρεις το 2006 και δέκα το 2007.
Τα αρχεία Gitmo περιγράφουν λεπτομερώς τις περιπτώσεις 19 Υεμενιτών που κρατούνταν ακόμη το 2011. Οι περισσότεροι από αυτούς θεωρούνταν ασήμαντοι πεζοί των Ταλιμπάν ή μέλη της Αλ Κάιντα χωρίς « αξία πληροφοριών » . Ο Saeed Hatim (γνωστός στο DAB του ως Said Muhammad Salih Hatim) ήταν ένα από αυτά τα 19 άτομα. Γεννημένος το 1976, ο Χατίμ άρχισε να σπουδάζει νομικά στη Σαναά το 1998. Μετά από δύο χρόνια, άφησε τις σπουδές του για να φροντίσει τον άρρωστο πατέρα του. Εδώ είναι μέρος του λογαριασμού του Χατίμ όπως καταγράφεται στο DAB του:
« Ο κρατούμενος ανησυχούσε για τον πόλεμο της Ρωσίας στην Τσετσενία αφού είδε την «καταπίεση» [των μουσουλμάνων] στην τηλεόραση. Ο κρατούμενος «εξοργίστηκε» με αυτό που έκαναν οι Ρώσοι στους Τσετσένους και αποφάσισε να πάει στην Τσετσενία για να κάνει τζιχάντ μαζί με τους μουσουλμάνους «αδερφούς» του. Ο κρατούμενος ενημέρωσε την οικογένειά του για την απόφασή του να πάει στην Τσετσενία και αρνήθηκαν να τον βοηθήσουν οικονομικά. Στη συνέχεια, ο συλληφθείς μίλησε με αρκετούς φίλους του και μέλη του τζαμιού του, οι οποίοι συμφώνησαν να τον βοηθήσουν να συγκεντρώσει τα χρήματα που χρειαζόταν για το ταξίδι. Ο κρατούμενος έφυγε για το Αφγανιστάν γύρω στον Μάρτιο του 2001 .
Το DAB του Χατίμ λέει ότι παραδέχτηκε ότι η Αλ Κάιντα τον στρατολόγησε μετά την παραμονή του στην Τσετσενία. Σύμφωνα με πληροφορίες, πολέμησε τις δυνάμεις των ΗΠΑ σε μια μεγάλη μάχη στα βουνά του Αφγανιστάν στα τέλη του 2001. Ο JTF-Gitmo θεώρησε τον Χατίμ ” μέτριου κινδύνου “, αλλά τον κατέταξε ως ” χαμηλή απειλή από την άποψη της κράτησης ” και ως με χαμηλή αξία πληροφοριών.
Η απελευθέρωση του Χατίμ προτάθηκε για πρώτη φορά τον Ιανουάριο του 2007. Ήταν αντικείμενο παρόμοιας σύστασης ένα χρόνο αργότερα. Μια αίτηση για habeas corpus που κατατέθηκε στη συνέχεια από τον δικηγόρο του έγινε δεκτή το 2009. Αυτή η απόφαση ανατράπηκε λίγο πριν από τη δημοσίευση των « Αρχείων Gitmo » το 2011.
Ακολουθεί το ενδιαφέρον μέρος της έκθεσης και της ανάλυσης του Worthington για την υπόθεση Hatim:
Στην περίπτωση του Saeed Hatim, ο δικαστής Ricardo Urbina απέρριψε τις αυτοενοχοποιητικές δηλώσεις που έκανε ο ίδιος ο Hatim, αναγνωρίζοντας ότι τις έκανε ενώ τον κακομεταχειρίστηκαν και τον απειλούσαν με βασανιστήρια στην Κανταχάρ μετά τη σύλληψή του, και ότι τις είχε επαναλάβει στο Γκουαντάναμο «επειδή φοβόταν ότι θα τιμωρηθεί αν άλλαζε την εκδοχή του για τα γεγονότα» .
Ο δικαστής Urbina απέρριψε επίσης τον κύριο ισχυρισμό της κυβέρνησης εναντίον του Χατίμ, ότι συμμετείχε σε σύγκρουση μεταξύ της Αλ Κάιντα και των δυνάμεων των ΗΠΑ στα βουνά Tora Bora, Αφγανιστάν, τον Δεκέμβριο του 2001, επειδή η μόνη πηγή αυτού του ισχυρισμού ήταν ένας από τους διαβόητα αναξιόπιστους μάρτυρες που εντοπίστηκαν στα έγγραφα του WikiLeaks, οι οποίοι, σύμφωνα με τον δικαστή Urbina, « επέδειξε συνεχή συμπεριφορά ενδεικτική σοβαρής ψυχολογικής διαταραχής κατά τη διάρκεια της κράτησής του στο Gitmo » .
Επικαλούμενος έναν στρατιωτικό που είναι υπεύθυνος για τις ανακρίσεις, ο δικαστής σημείωσε επίσης ότι τα αρχεία του νοσοκομείου του Γκουαντάναμο έδειξαν ότι ο μάρτυρας εναντίον του Χατίμ ” επέδειξε αόριστες ακουστικές ψευδαισθήσεις ” και ότι τα συμπτώματά του ήταν σύμφωνα με μια ” καταθλιπτική διαταραχή, ψύχωση, μετατραυματική και . Ο ανακριτής κατέληξε στο συμπέρασμα « αρνούμενος να δώσει πίστη σε αυτόν που είναι αναμφισβήτητα ο πιο σοβαρός ισχυρισμός της κυβέρνησης σε αυτή την υπόθεση, βασισμένος αποκλειστικά σε δήλωση, που έγινε χρόνια μετά τα επίμαχα γεγονότα, από ένα άτομο του οποίου η λαβή της πραγματικότητας φαίνεται να ήταν, το καλύτερο, πολύ λεπτό .»
Αντίδραση από τις αμερικανικές αρχές
Ο Γραμματέας Τύπου του Πενταγώνου Geoff Morrell το 2005.
(Cherie Cullen, Ένοπλες Δυνάμεις των ΗΠΑ, Wikimedia Commons)
Οι επίσημες αντιδράσεις για τη δημοσίευση των « Αρχείων Gitmo » ήταν γενικά προβλέψιμες. Η δήλωση της κυβέρνησης Ομπάμα , που εκδόθηκε από τον γραμματέα Τύπου του Πενταγώνου Τζεφ Μόρελ και τον Ντάνιελ Φριντ, ειδικό απεσταλμένο του Ομπάμα για θέματα κρατουμένων, ανέφερε:
« Είναι λυπηρό το γεγονός ότι πολλά ειδησεογραφικά πρακτορεία έλαβαν την απόφαση να δημοσιεύσουν πολλά έγγραφα που αποκτήθηκαν παράνομα από το WikiLeaks σχετικά με το κέντρο κράτησης του Γκουαντάναμο ».
Αναφερόμενοι στον Ομπάμα και τον προκάτοχό του Τζορτζ Μπους, οι Μόρελ και Φριντ είπαν επίσης:
« Και οι δύο κυβερνήσεις έχουν θέσει την προστασία των Αμερικανών πολιτών ως κορυφαία προτεραιότητά τους και ανησυχούμε ότι η δημοσιοποίηση αυτών των εγγράφων θα μπορούσε να υπονομεύσει αυτές τις προσπάθειες ».
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι δεν υπάρχει καταγραφή της αντίδρασης του προέδρου στη δημοσιοποίηση αυτών των εγγράφων.
Το Πεντάγωνο δέχεται σφοδρή κριτική μετά την αποκάλυψη της κράτησης 22 παιδιών στο Γκουαντάναμο. Όπως εξηγεί ο Worthington, τον Μάιο του 2008, το Πεντάγωνο είπε στην Επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα του Παιδιού ότι είχε κρατήσει μόνο οκτώ ανηλίκους (αυτούς που ήταν κάτω των 18 ετών τη στιγμή που έγιναν τα φερόμενα εγκλήματά τους) από την έναρξη του Γκουαντάναμο υποδοχή κρατουμένων το 2002.
Ο Worthington παρείχε πρόσθετες διευκρινίσεις σχετικά με την αποκάλυψη των « Αρχείων Gitmo ». Στο σχόλιό του γράφει:
Η νέα μου έρευνά συμπίπτει με μια νέα έκθεση από το UC Davis Centre for the Study of Human Rights in the America, «Guantánamo’s Children: The WikiLeaked Testimonies», η οποία βασίζεται στη δημοσιοποίηση απόρρητων στρατιωτικών εγγράφων από το WikiLeaks που ρίχνουν νέο φως στην προσοχή κρατούμενοι, που ταυτοποιούν 15 ανηλίκους και προτείνουν ότι άλλοι έξι, που γεννήθηκαν το 1984 ή το 1985 και έφτασαν στο Γκουαντάναμο το 2002 ή το 2003, ενδέχεται να είναι κάτω των 18 ετών, ανάλογα με την ακριβή ημερομηνία γέννησής τους (η οποία είναι άγνωστη, όπως είναι και η υπόθεση πολλών κρατουμένων στο Γκουαντάναμο) .
Συνολικά, σύμφωνα με τον Worthington, ο αριθμός των παιδιών που φυλακίζονται στο Γκουαντάναμο θα μπορούσε να φτάσει τα 28.
Όπως και ο πρόεδρος, το Πεντάγωνο παρέμεινε σιωπηλό για αυτό το θέμα μετά την κυκλοφορία των « Αρχείων Gitmo ». Δεν υπάρχει αρχείο απάντησης του Υπουργείου Άμυνας στις αποκαλύψεις των WikiLeaks σχετικά με τα παιδιά και την ανάλυση του Worthington.
Τον Απρίλιο του 2019, οκτώ χρόνια μετά τη δημοσίευση των « Αρχείων Gitmo » , τα στρατοδικεία συνέχισαν να εξετάζουν την ιστορία των γεγονότων, ιδιαίτερα τη χρήση βασανιστηρίων, κατά τη διάρκεια του « πολέμου κατά της τρομοκρατίας » που ακολούθησε στις 11 Σεπτεμβρίου.
Σε μια έκθεση της 5ης Απριλίου 2019, οι New York Times εξηγούν: « Δεκαεπτά και μισό χρόνια μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 και δέκα χρόνια αφότου ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα διέταξε τη CIA να διαλύσει όλα τα υπολείμματα του παγκόσμιου δικτύου φυλακών της. , το σύστημα της στρατιωτικής επιτροπής εξακολουθεί να παλεύει με το πώς να χειριστεί αποδεικτικά στοιχεία για το τι έκαναν οι Ηνωμένες Πολιτείες στους υπόπτους της Αλ Κάιντα που κρατούσε σε μαύρους ιστότοπους της CIA Εάν το θέμα των βασανιστηρίων μπορεί τώρα να συζητηθεί σε ανοιχτό δικαστήριο, ο τρόπος με τον οποίο μπορούν να αποδειχθούν που συλλέγονται και χρησιμοποιούνται στη διαδικασία στον Κόλπο του Γκουαντάναμο, στην Κούβα, εξακολουθεί να αποτελεί αντικείμενο διαμάχης ».
Αυτή την εβδομάδα, το Υπουργείο Δικαιοσύνης κατέθεσε νέο κατηγορητήριο εναντίον του Ασάνζ, αντικαθιστώντας ένα που κατατέθηκε τον Μάιο του 2019 και διευρύνοντας τις κατηγορίες εναντίον του πέρυσι. Αυτή είναι η πιο πρόσφατη επίσημη απάντηση στα Αρχεία Gitmo . Αυτό το νέο κατηγορητήριο, που παρουσιάστηκε στο Περιφερειακό Δικαστήριο της Ανατολικής Βιρτζίνια και με ημερομηνία 24 Ιουνίου, ισχυρίζεται ότι η Τσέλσι Μάνινγκ παρήγαγε τα ” Αρχεία Gitmo ” κατόπιν αιτήματος του Ασάνζ μεταξύ Νοεμβρίου 2009 και Μαΐου 2010. Πιστό στην αρχή της, το Πιο θεμελιωδώς, το WikiLeaks δεν αποκάλυψε ποτέ την πηγή των « Αρχείων Gitmo » . Η Μάνινγκ επίσης δεν δήλωσε ότι αυτή ήταν η πηγή, αν και ευρέως θεωρήθηκε πιθανό.
Αποδεικνύοντας ότι ο Ασάνζ ζήτησε ενεργά τα έγγραφα που ο Μάνινγκ διαβίβασε στα WikiLeaks – « Παράπλευρη δολοφονία » , « Ημερολόγια Πολέμου του Αφγανιστάν », « Ημερολόγια Πολέμου του Ιράκ », και τώρα, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς, τα « Αρχεία Gitmo » – αποτελεί βασικό μέρος των Η.Π.Α. καταγγελία κατά του Ασάνζ βάσει του νόμου περί κατασκοπείας.
Το έγγραφο του δικαστηρίου της 24ης Ιουνίου λέει ότι το Υπουργείο Δικαιοσύνης δεν έχει αδιάσειστα στοιχεία για την κατηγορία. Η Μάνινγκ συνεχίζει να ισχυρίζεται, όπως έκανε από τη σύλληψή της τον Μάιο του 2010, ότι ενήργησε με τη δική της βούληση για τη συγκέντρωση και την αποστολή των εγγράφων που δημοσίευσε το WikiLeaks. Το κατηγορητήριο ισχυρίζεται μόνο ότι ο Μάνινγκ, συναρμολογώντας αυτό που έγινε « Αρχεία Gitmo », χρησιμοποίησε ορισμένες φράσεις αναζήτησης — « κρατούμενος+κατάχρηση » ,
Αντίδραση τύπου
Στην αρχική σελίδα του Gitmo Files , το WikiLeaks αναφέρει δέκα « συνεργάτες » με τους οποίους συνεργάστηκε για τη δημοσιοποίηση των εγγράφων. Ο Worthington αναφέρεται ως ένας από αυτούς, αν και η δουλειά του τον τοποθετεί σε μια δική του κατηγορία. Άλλοι συνεργάτες είναι οι Washington Post, Telegraph, La Repubblica, Le Monde και Der Spiegel . Αυτοί οι ειδησεογραφικοί οργανισμοί έλαβαν εκ των προτέρων αντίγραφα των Αρχείων Gitmo για να δοθεί χρόνος για την ανασκόπηση και ανάλυση των εγγράφων και τον προγραμματισμό της κάλυψής τους πριν από την κυκλοφορία της 25ης Απριλίου 2011.
Οι New York Times και ο Guardian
Η αξιοσημείωτη πτυχή της κάλυψης από τα μέσα ενημέρωσης της δημοσίευσης των ” Αρχείων Gitmo ” είναι η κραυγαλέα διαφορά μεταξύ του τρόπου με τον οποίο τα αμερικανικά και μη αμερικανικά μέσα παρουσίαζαν τα άρθρα τους: τα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης έτειναν να τονίζουν τους κινδύνους και τις απειλές από αυτούς που κρατούνταν αιχμάλωτοι στο Γκουαντάναμο, ενώ άλλα μέσα ενημέρωσης ανέφεραν σωστά ότι μεταξύ των σημαντικών αποκαλύψεων των « Αρχείων Gitmo » ήταν η αθωότητα των περισσότερων από αυτούς που κατασχέθηκαν και κρατήθηκαν.
Σημειώνοντας αυτή την τάση, το WikiLeaks κάλεσε τους αναγνώστες και τους θεατές να συγκρίνουν τις αρχικές παραγράφους των μεγάλων άρθρων του BBC και του CNN :
Το BBC , υπό τον τίτλο « WikiLeaks: Πολλοί στο Γκουαντάναμο «δεν είναι επικίνδυνοι» » , αναφέρει ότι
Το ρεπορτάζ του CNN δημοσιεύτηκε με τον τίτλο ” Στρατιωτικά έγγραφα αποκαλύπτουν λεπτομέρειες για τους κρατούμενους του Γκουαντάναμο και την Αλ Κάιντα ” και ξεκινά:
« Σχεδόν 800 απόρρητα στρατιωτικά έγγραφα των ΗΠΑ που ελήφθησαν από το WikiLeaks αποκαλύπτουν ασυνήθιστες λεπτομέρειες σχετικά με τις υποτιθέμενες τρομοκρατικές δραστηριότητες στελέχη της Αλ Κάιντα που συνελήφθησαν και στεγάστηκαν στο κέντρο κράτησης του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ στον Κόλπο Γκουαντάναμο της Κούβας ».
Ο Glenn Greenwald, τότε αρθρογράφος εξωτερικών υποθέσεων στο Salon , και η Laura Flanders του The Nation ήταν οι πρώτοι που σημείωσαν αυτή την ανισότητα. Το άρθρο του Greenwald σχετικά με την κάλυψη των αρχείων Gitmo από τα ΜΜΕ δημοσιεύτηκε με τον τίτλο ” Νέα διαρροή εγγράφων δείχνουν τη συνεχιζόμενη παρωδία του Γκουαντάναμο . ” , αλλά δεν είναι πλέον διαθέσιμο στα αρχεία του Salon .
Η Φλάνδρα εντόπισε την ίδια προκατάληψη στην κάλυψη που δημοσιεύτηκε από την Washington Post , το National Public Radio και τους Times . Οι δύο τελευταίοι « χρησιμοποιούν την έκφραση «βαριές τεχνικές ανάκρισης» για να αποφύγουν να αναφέρουν τη λέξη «βασανιστήρια» » .
Έτσι στις Ηνωμένες Πολιτείες το μήνυμα θα παραμείνει «επικίνδυνοι τρομοκράτες» και το Γκουαντάναμο πιθανότατα θα είναι ακόμα ανοιχτό τρία χρόνια αφότου ο πρόεδρος υποσχέθηκε να το κλείσει, ενώ στο εξωτερικό ο υπόλοιπος κόσμος θα συνεχίσει να αναρωτιέται γιατί η χώρα που ισχυρίζεται ότι αγαπά την ελευθερία τόσο πολύ συνεχίζει να φυλακίζει και να βασανίζει αθώους ανθρώπους ».
Σε ένα από τα άρθρα που δημοσιεύονται από το WikiLeaks με τα « Αρχεία Gitmo », ο Worthington αναλύει την ευρύτερη σημασία της αλλαγής στην κάλυψη των αμερικανικών μέσων ενημέρωσης. Αυτός γράφει :
« Η δημοσιοποίηση των εγγράφων προκάλεσε διεθνές ενδιαφέρον για μια εβδομάδα, έως ότου ο πρόεδρος Ομπάμα κανόνισε (συμπτωματικά ή όχι) να φτάσουν οι αμερικανικές ειδικές δυνάμεις στο Πακιστάν για να δολοφονήσουν τον Οσάμα Μπιν Λάντεν . Ήταν εκείνη τη στιγμή που εμφανίστηκε μια αφήγηση χωρίς αρχές στα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης των ΗΠΑ , στην οποία, για λόγους πωλήσεων και αξιολογήσεων, επιτρεπόταν να προτείνουν ανεκδιήγητους εγκληματίες της κυβέρνησης Μπους -και τους θιασώτες τους υποστηρικτές στο Κογκρέσο, στις στήλες των εφημερίδων και στα ραδιοφωνικά κύματα ότι η χρήση βασανιστηρίων βοήθησε στον εντοπισμό του Μπιν Λάντεν (αυτό δεν συνέβη, αν και κάποιες πληροφορίες προφανώς δόθηκαν από “σημαντικούς κρατούμενους ” που ήταν έγκλειστοι στις μυστικές φυλακές της CIA, αλλά όχι ως αποτέλεσμα βασανιστηρίων) και ότι η ύπαρξη του Γκουαντάναμο είχε επίσης αποδειχθεί ανεκτίμητη για την εύρεση του αρχηγού της Αλ Κάιντα .
.png)
Το Mytilenepress.είναι ένα εναλλακτικό ΜΜΕ και περιοδικό ειδικού σκοπού όπως αναφέρουν εδώ και χρόνια οι αναγνώστες του. Ενισχύστε την ελεύθερη ενημέρωση -συνέχεια του Mytilenepress.το οποίο έχει πολλές παγκόσμιες-πανελλήνιες πρωτιές στην Γεωστρατηγική-ιστορία και τον κλάδο του υβριδικού πολέμου (Εμπρησμοί-Καταστροφές και “ατυχήματα”). Γίνεται συνδρομητές-υποτστηρικτές μεέ να συμβολικό πόσο 2.99 Ευρώ τον μήνα €. Tο Mytilenepress δεν έχει σκοπό το κέρδος αλλά την επιβίωση του έθνους και της κοινωνίας καθώς ο υβριδικός πόλεμος βρίσκεται στην κορύφωση του.
Εάν σας ενδιαφέρουν όλο τα προαναφερόμενα υποστηρίξτε το Mytilenepress με μια μικρή δωρεά. ΑΡΙΘΜΟΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ (ΕΛΤΑ ΙΒΑΝ GR : 10010439601).
“Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες”. Η φράση έχει συνδεθεί άρρηκτα με τα έργα του Γάλλου φιλόσοφου Βολταίρου και εκφράζει απόλυτα τους συντάκτες του ηλεκτρονικού περιοδικού Mytilenepress. Εν τούτοις ο Βολταίρος δεν έγραψε και δεν είπε ποτέ αυτά τα διάσημα λόγια, αν και το νόημα τους συμφωνούσε απόλυτα με την ιδεολογία του.
Τα λόγια ανήκουν στην Βρετανίδα συγγραφέα Έβελιν-Μπίατρις Χολ την βιογράφο του Βολταίρου, η οποία υπέγραφε με το ψευδώνυμο S. G. Tallentyre. Το 1903 εκδόθηκε η βιογραφία που έγραψε για τον Βολταίρο και το 1906 το βιβλίο της με τίτλο «Οι Φίλοι του Βολταίρου», όπου και εμφανίστηκε για πρώτη φορά η διάσημη φράση.
Επάνω σε όλα αυτά τα προαναφερόμενα φιλοσοφικά-ηθικά αξιώματα ιδρύθηκε το εβδομαδιαίο ηλεκτρονικό περιοδικό Mytilenepress. Η δημοκρατία και η ελευθερία του λόγου- έκφρασης, αποτελούν τα θεμέλια για μια σωστή-υγιής κοινωνία. Το Mytilenepress έχει ως θεματολογία τα εθνικά θέματα, την γεωστρατηγική-γεωπολιτική, τις σχέσεις Ελλάδας-Τουρκίας, τις διεθνείς εξελίξεις και την παιδεία. Eπίσης υπάρχουν και θέματα για την τοπική επικαιρότητα και την υγεία. Εκτός από τα άρθρα Γεωστρατηγικής-Ιστορίας και Θεολογίας, η συντριπτική πλειοψηφία των άρθρων του Mytileneprss είναι από μεταφράσεις που κάνει από τα κορυφαία ιστολόγια της Ευρώπης, της Ρωσίας και της Αμερικής ο αρχισυντάκτης του Μpress Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος.
Το Mytilenepress είναι το πρώτο ελεύθερο-δημοκρατικό, μοναδικό ιστολόγιο στον νομό Λέσβου και σε όλο το Αιγαίο-Θράκη. Αυτό είναι εμφανές από την επιλογή των θεμάτων για τα Ελληνοτουρκικά, την γεωστρατηγική-γεωπολιτική, τα εθνικά ζητήματα, τις διεθνείς εξελίξεις και την παιδεία. Eπίσης μέρος της θεματολογίας του Mpress δεν υπάρχει σε ολόκληρη την επικράτεια. Το Mytilenepress ε
Αγαπητοί φίλοι-αναγνώστες. Η επταετία 2023-2030 θα είναι μια σημαντική για την αποκάλυψη όλων των ψεμάτων που επέτρεψαν σε ορισμένες δυνάμεις να κυριαρχήσουν σε ολόκληρη την ανθρωπότητα και ειδικά στον Ελληνισμό. Η Μεγάλη Επαναφορά προετοιμάζεται για να πραγματοποιηθεί τα επόμενα χρόνια όπως ανακοίνωσε το WEF στο Νταβός.
Η ανάγκη μιας κοινωνίας για εναλλακτικά μέσα ενημέρωσης που είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν τις κίβδηλες ειδήσεις είναι κάτι παραπάνω από επιτακτική. Για αυτό, χρειαζόμαστε εσάς και την υποστήριξή σας.
Οι συστημικοί δημοσιογράφοι πληρώνονται για να προωθούν πολέμους, να πυροδοτούν τον φόβο των πανδημιών, των εμπρησμών, της βίας και των δολοφονιών ναζί. Παράλληλα παρουσιάζουν ψέματα για την κλιματική αλλαγή ως αλήθεια και διαπράττουν αμέτρητες άλλες προδοσίες κατά της ανθρωπότητας. Επίσης στα πλαίσια των δραστηριοτήτων τους είναι η προώθηση της Διονυσιακής κουλτούρας, η κατάργηση της παιδείας, η προώθηση της βίας και οτιδήποτε προκαλεί ανομία, αταξία και καταστροφή. Η ασύμμετρη απειλή γεωστρατηγικά είναι όταν ένα κράτος δέχεται επίθεση από άλλα “συμμαχικά” κράτη (ΝΑΤΟ), είτε από την ανθελληνική νέα τάξη πραγμάτων. Οι επιθέσεις αυτές δεν είναι υποχρεωτικά στρατιωτικές. Είναι πολιτικές-κοινωνικές, οικονομικές, ηθικές, πνευματικές-πολιτιστικές, οικολογικές, ψυχολογικές, εγκληματικές, μεταναστευτικές, διαδικτυακές και Διονυσιακές.
Οι ισχυρότερες και φοβερότερες επιθέσεις που δεχτήκαμε ήταν στον πνευματικό και στον ηθικό τομέα. Η πατρίδα μας υπέστη, όλες τις μορφές ασύμμετρων απειλών, για να την υποτάξουν, να την διαλύσουν πνευματικά-ηθικά, πολιτικά-στρατιωτικά και κοινωνικά για να αφαιρέσουν παράνομα τον ορυκτό πλούτο (ενέργεια) και λόγω της Γεωστρατηγικής μας θέσεως. Το φαινόμενο του πολέμου αποτελεί διαχρονικό αντικείμενο επιστημονικών μελετών στην γεωστρατηγική-γεωπολτική, τις Διεθνείς σπουδές και τις στρατιωτικές σχολές. Ο πόλεμος είναι μια πράξη βίας με στόχο την υποταγή-εξαναγκασμό στις επιθυμίες του αντιπάλου.
Ο επεκτατικός πόλεμος είναι το μέσον για την επίτευξη άνομων σκοπών επί του αντιπάλου. Την σημερινή εποχή κυρίαρχο είδος πολέμου δεν είναι ο συμβατικός πόλεμος με όπλα, μαχητικά αεροπλάνα, πυραύλους, τεθωρακισμένα και πλοία. Το κορυφαίο είδος πολέμου είναι ο υβριδικός. Ο υβριδικός πόλεμος χωρίζεται σε πνευματικό-πολιτιστικό, οικονομικό, οικολογικό, διαδικτυακό, κοινωνικό, ψυχολογικό εγκληματικό και Διονυσιακό. Αυτά είναι τα κυριότερα είδη όταν ένα έθνος αντιμετωπίζει υβριδική απειλή. Επίσης κάποιες φορές έχουμε παράλληλα τον συνδυασμό υβριδικού και συμβατικού πολέμου. Βασικότατο σκέλος του υβριδικού πολέμου αποτελεί η εγκληματικότητα. Χωρίς βία-εγκλήματα και πάσης φύσεως κακουργίες δεν είναι εφικτή η νίκη και η κυριαρχία έναντι του αντιπάλου έθνους.
Το επιτιθέμενο κράτος που διεξάγει μη συμβατικό πόλεμο μέσα από την εγκληματικότητα-πορνεία (Διονυσιακός πολιτισμός), προκαλεί στο αντίπαλο έθνος παράλυση. Τρόμος-οργή, υποταγή-αδυναμία, σύγχυση και αποσταθεροποίηση. Η τρομοκρατία-βία και τα ελεύθερα ήθη ενάντια στο κράτος που διεξάγεται ο υβριδικός πόλεμος αποτελούν το βασικότερα σημεία για την κατάκτηση του. Μέσα από την ανελέητη βία και την προστυχιά (Διονυσιακά Αξιώματα), επιφέρουν ανασφάλεια-απελπισία, πολιτική, κοινωνική και οικονομική αστάθεια.
Όσο πιο στυγερά είναι τα εγκλήματα, τα υποτιθέμενα ατυχήματα και η ερωτική διαφθορά, αυξάνεται σε υπερθετικό βαθμό η αδυναμία και ο φόβος. Μεταξύ άλλων συνδυάζουν την εγκληματικότητα και τον ψυχολογικό πόλεμο ταυτόχρονα. Σαστισμένος ο Ελληνικός λαός δεν έχει δυνάμεις να αντισταθεί, μειώνονται-εκμηδενίζονται οι αντιδράσεις και στην συνέχεια σε καθεστώς παραλυσίας υποκύπτει στην βούληση του αντιπάλου.
Όλοι οι αξιόπιστοι γεωπολιτικοί και γεωστρατηγικοί αναλυτές με αδιάσειστα στοιχεία απέδειξαν ότι στην Ελλάδα διεξάγεται υβριδικός πόλεμος. Έχουμε νεκρούς από εμπρησμούς, ουσίες, εγκληματικότητα, Covid-19, μνημόνια και άλλες κακουργηματικές πράξεις. Στην σύγχρονη Ελληνική κοινωνία επικρατεί παρακμή-αμάθεια, έλλειψη αρχών και διχασμός. Η έλλειψη παιδείας-αγωγής οδηγεί στην απάθεια και στην αδιαφορία. Αυτά είναι από τα πιο επικίνδυνα συμπτώματα μιας κοινωνίας σε μεγάλη παρακμή και σήψη. Οι κάτοικοι είναι προκλητικά-τραγικά απαθείς-αδιάφοροι απέναντι στους εμπρησμούς, τον Covid-19, τα μνημόνια, την εισβολή και τις εθνοκτόνες συνέπειες. Aυτό συμβαίνει διότι αρκετοί δεν έχουν παιδεία και θεωρούν ότι τα προβλήματα πρέπει να απασχολούν όλους τους άλλους, εκτός από τους ίδιους.
Όταν διαπιστώσουν ότι αυτές οι κοινωνικές-εθνικές μάστιγες, ήταν και είναι υπόθεση όλων μας τότε είναι πολύ αργά, καθώς έχουν ήδη υποστεί οι ίδιοι ή κάποια από τα συγγενικά-φιλικά τους πρόσωπα θανάτους και απώλειες εξαιτίας του υβριδικού πολέμου. Η διαχρονική δύναμη των Ελλήνων είναι η παιδεία-πολιτισμός.
Σε περιόδους έντονης ανησυχίας-δυστυχίας, βίας και πολέμων οι άνθρωποι βιώνουν καταστάσεις τις οποίες δεν μπορούν να διαχειριστούν με το πνεύμα και την ηθική. Φοβούνται-αρνούνται να σκεφτούν και να ερευνήσουν. Για αυτό στρέφονται προς το κακό, τις βίαιες πράξεις, την ηθική ελευθεριότητα-Διονυσιακή Κουλτούρα, τον φασισμό και την φίμωση. Συνέπεια όλων αυτών είναι να μην υπάρχουν αξίες-ηθική, εξέλιξη, δημιουργικότητα, πολιτιστικό επίπεδο και ελευθερία λόγου στα ΜΜΕ. Τα μοναδικά-διαχρονικά στηρίγματα του Ελληνικού έθνους είναι ο Αριστόκλειος Πολιτισμός.
https://mytilenepress.
Οι απόψεις των αρθρογράφων και των αναλυτών δεν αντιπροσωπεύουν απαραίτητα εκείνες του Μytilenepres
ΕΙΜΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ-ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΑΙ ΔΙΝΩ ΜΑΧΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ. ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΟΙ ΠΙΣΤΟΙ ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΑΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΕΧΟΥΝ ΜΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΣΤΗΝ ΖΩΗ. ΔΙΝΩ ΜΑΧΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΚΛΕΙΣΕΙ ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΕΛΕΥΘΕΡΟ-ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟ ΜΕΣΟ ΜΑΖΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΕΩΣ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟ ΑΙΓΑΙΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΘΡΑΚΗ. ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΠΙΒΙΩΣΕΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΚΑΙ ΔΙΑΔΟΧΗ. ΣΕ ΜΕΡΙΚΟΥΣ ΜΗΝΕΣ ΔΕΝ ΘΑ ΒΡΊΣΚΟΜΑΙ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΚΛΙΚ ΕΠΑΝΩ ΣΤΟ ΛΟΓΟΤΥΠΟ.
πηγή: Consortium News
