Οι Σταυροφορίες (1096-1291): Όταν η Δύση και η Ανατολή συναντώνται
Αν και οι Σταυροφορίες χρονολογούνται από τον 11ο αιώνα, παραμένουν αντικείμενο διχόνοιας και διαμάχης. Αυτή η συνάντηση δύο κόσμων, δύο θρησκειών και δύο πολιτισμών, αυτών της χριστιανικής Δύσης και της μουσουλμανικής Ανατολής, συνεχίζει να εξάπτει πάθη και να προκαλεί φόβους.
 |
Έρευνα-Επιμέλεια Άγγελος-
Αυτή η περίοδος συνιστά αναστάτωση στη συνείδηση. Στην Ανατολή, η μνήμη των Σταυροφοριών διαιωνίζει την εικόνα μιας επιθετικής Δύσης. Στη Δύση, αυτές οι πολεμικές αποστολές ανταποκρίθηκαν σε μια απειλή και δικαιώθηκαν επισήμως και είχαν κίνητρα για την ανακατάληψη της Ιερουσαλήμ και την προστασία των προσκυνητών.
Ωστόσο, παρά τις στρατιωτικές ενέργειες που συγκλόνισαν τη λεκάνη της ανατολικής Μεσογείου για δύο αιώνες, αυτή η περίοδος γεννήθηκε πολιτιστικές και οικονομικές αλληλεπιδράσεις.
Την παραμονή των Σταυροφοριών
Την παραμονή των Σταυροφοριών, το μεσογειακό χείλος χωρίστηκε σε 3 διακριτές και υποδιαιρεμένες περιοχέ: τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, τη Δύση και τον Αραβο-Μουσουλμανικό κόσμο.
Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία αποτελεί το ανατολικό τμήμα της παλιάς Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, η οποία έπεσε το 476. Από την έλευση της νέας μουσουλμανικής θρησκείας τον 7ο αιώνα, η Βυζαντινή Αυτοκρατορία έχασε σταδιακά τα ανατολικά της εδάφη. Αποδυναμωμένη, επικεντρώθηκε εκ νέου στην Ανατολία και το Αιγαίο Πέλαγος. Η ήττα του Μαντζικέρτ το 1071 στα σύνορα της σημερινής Τουρκίας, ολοκλήρωσε την επέκταση των Σελτζούκων Τούρκων στην Ανατολή και επιβεβαίωσε την αποχώρηση και την αποδυνάμωση των Βυζαντινών. Επιπλέον, ο Χριστιανισμός δεν αποτελεί ένα ομοιογενές μπλοκ. Στην Ανατολή, αρκετές εκκλησίες απαντούν σε μια διαφορετική λειτουργία και θεολογία αμφισβητώντας τη θεία φύση. Ωστόσο, η διαίρεση ολοκληρώθηκε με τη Δύση το 1054 μετά το Μεγάλο Σχίσμα. Η διαμάχη για την πρωτοκαθεδρία του Πάπα σπάει την ενότητα της Εκκλησίας. Έτσι, δύο ξεχωριστές ομάδες αντιτίθενται μεταξύ τους: οι Ανατολικοί Ορθόδοξοι και οι Δυτικοί Καθολικοί.
Από την πλευρά της, η Δύση αποτελείται από ένα πλήθος αρχόντων και βασιλείων που ποικίλλουν σε μέγεθος ανάλογα με τις κατακτήσεις. Μετά την πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας το 476, οι διάφοροι άρχοντες δημιούργησαν φέουδα. Όλοι περηφανεύονται που βρίσκονται υπό την προστασία της Εκκλησίας, η οποία ενσαρκώνει την συγκεντρωτική και παντοδύναμη δύναμη της εποχής. Την παραμονή των Σταυροφοριών, ο φόβος του Έτους 1000 κυρίευσε τη Δύση. Αντιπροσωπεύει τη χιλιετία του θανάτου του Χριστού (1033), που υποτίθεται ότι τιμωρούσε τον χριστιανικό κόσμο για τις αμαρτίες του. Αυτή η υπερβολική ανάγνωση ενώνει τον Χριστιανισμό ενάντια σε έναν πιθανό κοινό εχθρό.
Από την πλευρά του, ο αραβο-μουσουλμανικός κόσμος γνωρίζει άνθηση από την έλευση της νέας θρησκείας. Μετά την κατάκτηση της Αραβικής Χερσονήσου με το θάνατο του Μωάμεθ το 632, τα μουσουλμανικά στρατεύματα κατέλαβαν τη Συρία, την Παλαιστίνη και την Αίγυπτο. Η Ιερουσαλήμ κατακτήθηκε το 638. Αυτές οι εδαφικές κατακτήσεις συνοδεύτηκαν γενικά από έναν εξισλαμισμό των αυτόχθονων πληθυσμών. Ωστόσο, αρκετές χριστιανικές μειονότητες παραμένουν εκεί. Αυτή είναι η περίπτωση των Μαρωνιτών, των Μελκιτών, των Συρίων, των Χαλδαίων και των Κόπτων.
Η εδαφική επέκταση είναι εκθαμβωτική. Σε διάστημα ενός αιώνα, οι μουσουλμάνοι βρίσκονταν στις πύλες της χριστιανικής Δύσης στο Πουατιέ το 732. Μετά το απόγειο των πρώτων δυναστείων των Ομεϋαδών και των Αββασιδών, ο μουσουλμανικός κόσμος έγινε θύμα εσωτερικών διαιρέσεων. Από το 969, ένα χαλιφάτο των Φατιμιδών, σιιτικής πίστης, εμφανίστηκε στην Αίγυπτο και τη Συρία. Αλλού, τα εδάφη χωρίζονται σε διάφορες πολιτικο-εδαφικές οντότητες. Επιπλέον, η έλευση τουρκόφωνων νομαδικών πληθυσμών ανατρέπει την προκαθορισμένη ισορροπία. Οι τελευταίοι ασπάστηκαν τον Σουνισμό και έγιναν τρομεροί αντίπαλοι της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Αποτελούν τη δυναστεία των Σελτζούκων. Έτσι, τις παραμονές των Σταυροφοριών, ένα πολύ σαφές χάσμα επικράτησε στον μουσουλμανικό κόσμο. Η θρησκευτική εξουσία βρίσκεται στα χέρια του Άραβα χαλίφη της Βαγδάτης, όσο για τη στρατιωτική ισχύ, είναι προνόμιο του Σελτζούκου Σουλτάνου.
Οι επίσημοι και ανεπίσημοι λόγοι των Σταυροφοριών
Για να δικαιολογηθεί μια τέτοια επιχείρηση, είναι σύνηθες να αναφέρουμε την κλήση του Πάπα Ουρβανού Β’ στη Σταυροφορία το 1095 κατά τη διάρκεια της Συνόδου του Κλερμόν Φεράν. Αναλύοντας αυτό το κείμενο, συνειδητοποιούμε ότι το μέρος που είναι αφιερωμένο στον αγώνα κατά του «άπιστου» (του μουσουλμάνου) αντιπροσωπεύει μόνο ένα μικρό μέρος. Πράγματι, κατά τη διάρκεια αυτής της συνόδου, ο πάπας έδωσε έμφαση στον σεβασμό του δόγματος, στη συμπεριφορά των ιερέων και στην υποχρέωση της νηστείας. Ωστόσο, το γεγονός αυτό παραμένει το επίσημο και άμεσο πρόσχημα για την έναρξη των Σταυροφοριών.
Ωστόσο, οι λόγοι είναι βαθύτεροι. Από την έλευση της νέας μουσουλμανικής θρησκείας και τη μετέωρη επέκτασή της προς την Ευρώπη, το Ισλάμ υπήρξε αντικείμενο ανησυχίας για τη χριστιανική Δύση. Ο τελευταίος σκοπεύει να υπερασπιστεί τα φυσικά σύνορα του Χριστιανισμού. Μουσουλμανικά στρατεύματα είναι παρόντα στην Κορσική, τη Σικελία, τις Βαλεαρίδες και την Ιβηρική Χερσόνησο όπου πραγματοποιούν αρκετές επιδρομές. Επιπλέον, ο βυζαντινός αυτοκράτορας Αλέξης Κομνηνός ειδοποίησε τη Δύση για τους κινδύνους των τουρκικών και αραβικών στρατευμάτων. Πράγματι, από την ήττα του Μαντζικέρτ το 1071, οι χριστιανοί προσκυνητές δεν μπορούν πλέον να πάνε στην ιερή πόλη της Ιερουσαλήμ. Ενημέρωσε επίσης τη Δύση για τη λεηλασία και την καταστροφή της Εκκλησίας του Παναγίου Τάφου το 1009 από τον χαλίφη των Φατιμιδών Αλ-Χακίμ.
Αντιμέτωπος με αυτήν την υπαρξιακή απειλή, ο Πάπας Ουρβανός Β’ υπόσχεται σε όσους φέρουν το σταυρό και συμμετέχουν σε αυτό το ένοπλο προσκύνημα άφεση των αμαρτιών τους. Ο πρωταρχικός λόγος που αναφέρεται είναι αναμφίβολα η ανάκτηση των τελών για το προσκύνημα στην Ιερουσαλήμ. Ωστόσο, η υπεράσπιση της Αγίας Πόλης χρησιμεύει και ως πρόσχημα για ένα ευρύτερο εγχείρημα, αυτό της καταπολέμησης και ανάσχεσης της μουσουλμανικής επέκτασης. Ως αποτέλεσμα, ιεροκήρυκες και ιερείς κηρύττουν ιερό πόλεμο στα ευρωπαϊκά χωριά για να διογκώσουν τους στρατούς.
Αυτή η έννοια της «σταυροφορίας» ήταν γνωστή μόνο από τον 13ο αιώνα. Τότε, μιλούσαμε για «ταξίδι στην Ιερουσαλήμ» ή «προσκύνημα» χρησιμοποιώντας τη σημασιολογία του πολέμου και της κατάκτησης εναντίον ενός εχθρού (του άπιστου). Έφιππος και ειδικά με τα πόδια, η περιπέτεια αποδεικνύεται επικίνδυνη. Μέσα από τον ερασιτεχνισμό και τον περίσσιο ζήλο, ένας μεγάλος αριθμός σταυροφόρων έχασαν τη ζωή τους στο δρόμο για την Ανατολή.
Η δημιουργία των Λατινικών Κρατών της Ανατολής
Πολύ γρήγορα η αναγγελία προσκυνήματος στους Αγίους Τόπους πήρε δυναμική στη Δύση. Πολλές φτωχές οικογένειες αφήνουν πίσω τους τις συνθήκες φτώχειας και ελπίζουν για ένα καλύτερο μέλλον στην Ανατολή. Με οδηγό τον ιεροκήρυκα Πέτρο τον Ερημίτη, η σταυροφορία των φτωχών διέπραξε σφαγές στους εβραϊκούς πληθυσμούς στην Κεντρική Ευρώπη. Μόλις έφτασαν στην Ανατολία, σφαγιάστηκαν από τουρκικά στρατεύματα.
Η πρώτη σταυροφορία ξεκίνησε πραγματικά το 1096 με τη συμμετοχή διάσημων βαρόνων και ιπποτών, όπως ο Godfrey of Bouillon, ο Baldwin της Boulogne και ο Raymond de Saint Gilles. Σταμάτησαν στην Κωνσταντινούπολη με τον Βυζαντινό αυτοκράτορα, υποσχόμενοι του ότι τα μελλοντικά κατακτημένα εδάφη θα ήταν υπό την εξουσία του. Η σταυροφορία μετατράπηκε σε μια πραγματική επιχείρηση κατάκτησης. Μόλις εκεί, αγνοούν τις συμφωνίες που έγιναν με τον αυτοκράτορα. Μάλιστα δημιούργησαν ανεξάρτητα κράτη στην Ανατολή. Η κομητεία της Έδεσσας διοικούνταν από τον Βαλδουίνο της Βουλώνης και το πριγκιπάτο της Αντιόχειας ιδρύθηκε από τον Βοημόνδο του Τάραντα.
Η πόλη της Ιερουσαλήμ έπεσε στα χέρια των σταυροφόρων στις 15 Ιουλίου 1099. Σύμφωνα με τους χρονικογράφους της εποχής, οι χριστιανοί ιππότες έκαναν σφαγές, χωρίς να κάνουν διάκριση μεταξύ Χριστιανών της Ανατολής και Μουσουλμάνων. Ο Godfrey of Bouillon καταλαμβάνει το βασίλειο της Ιερουσαλήμ. Το τελευταίο λατινικό κράτος που ιδρύθηκε ήταν η κομητεία της Τρίπολης στις ακτές του Λιβάνου. Με τη βοήθεια των Μαρωνιτών Χριστιανών, ο Raymond de Saint Gilles έχτισε μια ακρόπολη στην καρδιά της πόλης.
Με αυτόν τον τρόπο, η Πρώτη Σταυροφορία ήταν μια πολιτική και εδαφική επιτυχία για τους Σταυροφόρους. Σπρώχνοντας τους μουσουλμάνους στην ενδοχώρα, κατέλαβαν μια παράκτια λωρίδα που εκτείνεται από την Ανατολία έως τη Γάζα. Η επιβίωση αυτών των μικροκρατών εξαρτάται από την υλική και ανθρώπινη βοήθεια που στέλνει η Δύση. Έτσι γεννιούνται πολλές γενιές στην Ανατολή, βυθίζονται στην τοπική κουλτούρα, ονομάζονται «Πουλάρια». Λόγω άγνοιας για την περιοχή και τον πολιτισμό, οι νεοαφιχθέντες διαπράττουν αρκετές καταχρήσεις που αποτρέπουν την πλειοψηφία των ανατολικών ομοθρήσκων τους από το να ενωθούν μαζί τους.
Από την πλευρά τους, τα μουσουλμανικά στρατεύματα, έκπληκτα από την πρώτη σταυροφορία, ένιωσαν ταπεινωμένα από έναν εξωτερικό εχθρό. Από την έλευση του Ισλάμ, οι Μουσουλμάνοι δεν είχαν βιώσει τέτοια ήττα στη γη τους. Κάπως έτσι επανέρχεται στην επιφάνεια η έννοια της Τζιχάντ . Σε αντίθεση με τις σταυροφορίες, υποστηρίχθηκε ένας ένοπλος αγώνας κατά του άπιστου (του χριστιανού). Κατά συνέπεια, δύο υπερ-εξομολογητικοί κόσμοι αντικρίζουν ο ένας τον άλλον. Και οι δύο θεωρούν και αντιλαμβάνονται ο ένας τον άλλον ως φυσικούς εχθρούς. Η περίοδος των Σταυροφοριών είδε τη γέννηση και την εδραίωση πολιτικών, εδαφικών και θρησκευτικών ανταγωνισμών.
Εάν σας ενδιαφέρουν όλο τα προαναφερόμενα υποστηρίξτε το Mytilenepress με μια μικρή δωρεά. ΑΡΙΘΜΟΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ (ΕΛΤΑ ΙΒΑΝ GR : 10010439601).
“Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες”. Η φράση έχει συνδεθεί άρρηκτα με τα έργα του Γάλλου φιλόσοφου Βολταίρου και εκφράζει απόλυτα τους συντάκτες του ηλεκτρονικού περιοδικού Mytilenepress. Εν τούτοις ο Βολταίρος δεν έγραψε και δεν είπε ποτέ αυτά τα διάσημα λόγια, αν και το νόημα τους συμφωνούσε απόλυτα με την ιδεολογία του.
Τα λόγια ανήκουν στην Βρετανίδα συγγραφέα Έβελιν-Μπίατρις Χολ την βιογράφο του Βολταίρου, η οποία υπέγραφε με το ψευδώνυμο S. G. Tallentyre. Το 1903 εκδόθηκε η βιογραφία που έγραψε για τον Βολταίρο και το 1906 το βιβλίο της με τίτλο «Οι Φίλοι του Βολταίρου», όπου και εμφανίστηκε για πρώτη φορά η διάσημη φράση.
Επάνω σε όλα αυτά τα προαναφερόμενα φιλοσοφικά-ηθικά αξιώματα ιδρύθηκε το εβδομαδιαίο ηλεκτρονικό περιοδικό Mytilenepress. Η δημοκρατία και η ελευθερία του λόγου- έκφρασης, αποτελούν τα θεμέλια για μια σωστή-υγιής κοινωνία. Το Mytilenepress έχει ως θεματολογία τα εθνικά θέματα, την γεωστρατηγική-γεωπολιτική, τις σχέσεις Ελλάδας-Τουρκίας, τις διεθνείς εξελίξεις και την παιδεία. Eπίσης υπάρχουν και θέματα για την τοπική επικαιρότητα και την υγεία. Εκτός από τα άρθρα Γεωστρατηγικής-Ιστορίας και Θεολογίας, η συντριπτική πλειοψηφία των άρθρων του Mytileneprss είναι από μεταφράσεις που κάνει από τα κορυφαία ιστολόγια της Ευρώπης, της Ρωσίας και της Αμερικής ο αρχισυντάκτης του Μpress Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος.
Το Mytilenepress είναι το πρώτο ελεύθερο-δημοκρατικό, μοναδικό ιστολόγιο στον νομό Λέσβου και σε όλο το Αιγαίο-Θράκη. Αυτό είναι εμφανές από την επιλογή των θεμάτων για τα Ελληνοτουρκικά, την γεωστρατηγική-γεωπολιτική, τα εθνικά ζητήματα, τις διεθνείς εξελίξεις και την παιδεία. Eπίσης μέρος της θεματολογίας του Mpress δεν υπάρχει σε ολόκληρη την επικράτεια. Το Mytilenepress ε
Αγαπητοί φίλοι-αναγνώστες. Η επταετία 2023-2030 θα είναι μια σημαντική για την αποκάλυψη όλων των ψεμάτων που επέτρεψαν σε ορισμένες δυνάμεις να κυριαρχήσουν σε ολόκληρη την ανθρωπότητα και ειδικά στον Ελληνισμό. Η Μεγάλη Επαναφορά προετοιμάζεται για να πραγματοποιηθεί τα επόμενα χρόνια όπως ανακοίνωσε το WEF στο Νταβός.
Η ανάγκη μιας κοινωνίας για εναλλακτικά μέσα ενημέρωσης που είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν τις κίβδηλες ειδήσεις είναι κάτι παραπάνω από επιτακτική. Για αυτό, χρειαζόμαστε εσάς και την υποστήριξή σας.
Οι συστημικοί δημοσιογράφοι πληρώνονται για να προωθούν πολέμους, να πυροδοτούν τον φόβο των πανδημιών, των εμπρησμών, της βίας και των δολοφονιών ναζί. Παράλληλα παρουσιάζουν ψέματα για την κλιματική αλλαγή ως αλήθεια και διαπράττουν αμέτρητες άλλες προδοσίες κατά της ανθρωπότητας. Επίσης στα πλαίσια των δραστηριοτήτων τους είναι η προώθηση της Διονυσιακής κουλτούρας, η κατάργηση της παιδείας, η προώθηση της βίας και οτιδήποτε προκαλεί ανομία, αταξία και καταστροφή. Η ασύμμετρη απειλή γεωστρατηγικά είναι όταν ένα κράτος δέχεται επίθεση από άλλα “συμμαχικά” κράτη (ΝΑΤΟ), είτε από την ανθελληνική νέα τάξη πραγμάτων. Οι επιθέσεις αυτές δεν είναι υποχρεωτικά στρατιωτικές. Είναι πολιτικές-κοινωνικές, οικονομικές, ηθικές, πνευματικές-πολιτιστικές, οικολογικές, ψυχολογικές, εγκληματικές, μεταναστευτικές, διαδικτυακές και Διονυσιακές.
Οι ισχυρότερες και φοβερότερες επιθέσεις που δεχτήκαμε ήταν στον πνευματικό και στον ηθικό τομέα. Η πατρίδα μας υπέστη, όλες τις μορφές ασύμμετρων απειλών, για να την υποτάξουν, να την διαλύσουν πνευματικά-ηθικά, πολιτικά-στρατιωτικά και κοινωνικά για να αφαιρέσουν παράνομα τον ορυκτό πλούτο (ενέργεια) και λόγω της Γεωστρατηγικής μας θέσεως. Το φαινόμενο του πολέμου αποτελεί διαχρονικό αντικείμενο επιστημονικών μελετών στην γεωστρατηγική-γεωπολτική, τις Διεθνείς σπουδές και τις στρατιωτικές σχολές. Ο πόλεμος είναι μια πράξη βίας με στόχο την υποταγή-εξαναγκασμό στις επιθυμίες του αντιπάλου.
Ο επεκτατικός πόλεμος είναι το μέσον για την επίτευξη άνομων σκοπών επί του αντιπάλου. Την σημερινή εποχή κυρίαρχο είδος πολέμου δεν είναι ο συμβατικός πόλεμος με όπλα, μαχητικά αεροπλάνα, πυραύλους, τεθωρακισμένα και πλοία. Το κορυφαίο είδος πολέμου είναι ο υβριδικός. Ο υβριδικός πόλεμος χωρίζεται σε πνευματικό-πολιτιστικό, οικονομικό, οικολογικό, διαδικτυακό, κοινωνικό, ψυχολογικό εγκληματικό και Διονυσιακό. Αυτά είναι τα κυριότερα είδη όταν ένα έθνος αντιμετωπίζει υβριδική απειλή. Επίσης κάποιες φορές έχουμε παράλληλα τον συνδυασμό υβριδικού και συμβατικού πολέμου. Βασικότατο σκέλος του υβριδικού πολέμου αποτελεί η εγκληματικότητα. Χωρίς βία-εγκλήματα και πάσης φύσεως κακουργίες δεν είναι εφικτή η νίκη και η κυριαρχία έναντι του αντιπάλου έθνους.
Το επιτιθέμενο κράτος που διεξάγει μη συμβατικό πόλεμο μέσα από την εγκληματικότητα-πορνεία (Διονυσιακός πολιτισμός), προκαλεί στο αντίπαλο έθνος παράλυση. Τρόμος-οργή, υποταγή-αδυναμία, σύγχυση και αποσταθεροποίηση. Η τρομοκρατία-βία και τα ελεύθερα ήθη ενάντια στο κράτος που διεξάγεται ο υβριδικός πόλεμος αποτελούν το βασικότερα σημεία για την κατάκτηση του. Μέσα από την ανελέητη βία και την προστυχιά (Διονυσιακά Αξιώματα), επιφέρουν ανασφάλεια-απελπισία, πολιτική, κοινωνική και οικονομική αστάθεια.
Όσο πιο στυγερά είναι τα εγκλήματα, τα υποτιθέμενα ατυχήματα και η ερωτική διαφθορά, αυξάνεται σε υπερθετικό βαθμό η αδυναμία και ο φόβος. Μεταξύ άλλων συνδυάζουν την εγκληματικότητα και τον ψυχολογικό πόλεμο ταυτόχρονα. Σαστισμένος ο Ελληνικός λαός δεν έχει δυνάμεις να αντισταθεί, μειώνονται-εκμηδενίζονται οι αντιδράσεις και στην συνέχεια σε καθεστώς παραλυσίας υποκύπτει στην βούληση του αντιπάλου.
Όλοι οι αξιόπιστοι γεωπολιτικοί και γεωστρατηγικοί αναλυτές με αδιάσειστα στοιχεία απέδειξαν ότι στην Ελλάδα διεξάγεται υβριδικός πόλεμος. Έχουμε νεκρούς από εμπρησμούς, ουσίες, εγκληματικότητα, Covid-19, μνημόνια και άλλες κακουργηματικές πράξεις. Στην σύγχρονη Ελληνική κοινωνία επικρατεί παρακμή-αμάθεια, έλλειψη αρχών και διχασμός. Η έλλειψη παιδείας-αγωγής οδηγεί στην απάθεια και στην αδιαφορία. Αυτά είναι από τα πιο επικίνδυνα συμπτώματα μιας κοινωνίας σε μεγάλη παρακμή και σήψη. Οι κάτοικοι είναι προκλητικά-τραγικά απαθείς-αδιάφοροι απέναντι στους εμπρησμούς, τον Covid-19, τα μνημόνια, την εισβολή και τις εθνοκτόνες συνέπειες. Aυτό συμβαίνει διότι αρκετοί δεν έχουν παιδεία και θεωρούν ότι τα προβλήματα πρέπει να απασχολούν όλους τους άλλους, εκτός από τους ίδιους.
Όταν διαπιστώσουν ότι αυτές οι κοινωνικές-εθνικές μάστιγες, ήταν και είναι υπόθεση όλων μας τότε είναι πολύ αργά, καθώς έχουν ήδη υποστεί οι ίδιοι ή κάποια από τα συγγενικά-φιλικά τους πρόσωπα θανάτους και απώλειες εξαιτίας του υβριδικού πολέμου. Η διαχρονική δύναμη των Ελλήνων είναι η παιδεία-πολιτισμός.
Σε περιόδους έντονης ανησυχίας-δυστυχίας, βίας και πολέμων οι άνθρωποι βιώνουν καταστάσεις τις οποίες δεν μπορούν να διαχειριστούν με το πνεύμα και την ηθική. Φοβούνται-αρνούνται να σκεφτούν και να ερευνήσουν. Για αυτό στρέφονται προς το κακό, τις βίαιες πράξεις, την ηθική ελευθεριότητα-Διονυσιακή Κουλτούρα, τον φασισμό και την φίμωση. Συνέπεια όλων αυτών είναι να μην υπάρχουν αξίες-ηθική, εξέλιξη, δημιουργικότητα, πολιτιστικό επίπεδο και ελευθερία λόγου στα ΜΜΕ. Τα μοναδικά-διαχρονικά στηρίγματα του Ελληνικού έθνους είναι ο Αριστόκλειος Πολιτισμός.
https://mytilenepress.
Οι απόψεις των αρθρογράφων και των αναλυτών δεν αντιπροσωπεύουν απαραίτητα εκείνες του Μytilenepress.
πηγή: The Dialogue
