Γεωστρατηγική και εθνική επιβίωση : Ο Ναύαρχος Φενέκος καταρρίπτει τα περί διαλύσεως της
Οι γεωπολιτικές-γεωστρατηγικές και διπλωματικές εξελίξεις είναι πάντοτε ενδιαφέρουσες καθώς καθορίζουν τις τύχες των κρατών-εθνών και γιατί δεν είναι ποτέ μονοδιάστατες και πληκτικές.
Γράφει ο Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός-Γεωπολιτικός αναλυτής και αρχισυντάκτης του εβδομαδιαίου ηλεκτρονικού περιοδικού Mytilenepress. Contact : [email protected]
Πάγια αρχή μου είναι ότι όλοι οι λαοί, όλοι οι άνθρωποι, έχουν δικαίωμα να πιστεύουν οπού θέλουν. Όλα αυτά με την απαραίτητη προυπόθεση να μην επιβάλλουν τα πιστεύω τους σε τρίτους, είτε δια της βίας, είτε με πλάγιους τρόπους. Από όλους τους προαναφερόμενους, εξαιρείται, ένα μικρό μέρος βάση των παγκόσμιων Φιλοσοφικών-μαθηματικών σταθερών, μέτρον άριστον και μηδέν άγαν. Η ελευθερία πίστεως είναι θεόδοτη. Ο ίδιος ο Θεός έδωσε το δικαίωμα στους ανθρώπους να πιστεύουν όπου επιθυμούν. Προσωπικά είμαι υπέρ της συνυπάρξεως των λαών και των διαφορετικών θρησκευτικών πεποιθήσεων, για αυτό στηρίζω τον μεγάλο Σύριο ηγέτη Ασσάντ, ο οποίος επέτυχε να συνυπάρχουν ειρηνικά, Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι.
Αναφέρομαι πάντοτε στους Φοίνικες που από μονοθεϊστές της Π. Διαθήκης και πιστοί των προφητών, εγκατέλειψαν τον Θεό, άλλαξαν και έγιναν οπαδοί του δωδεκαθέου. Δεν αναφέρομαι σε όλους τους Φοίνικες.
Στην πολιτική-διπλωματία υπάρχουν λεπτές ισορροπίες και για αυτό απαιτείται συνεχής επαγρύπνηση και σωστοί χειρισμοί. Οι σχέσεις Κρεμλίνου και Άγκυρας αποτελούν μακράν το κορυφαίο παράδειγμα σε παγκόσμιο επίπεδο με πρωταγωνιστές τους δύο κορυφαίους πολιτικούς του αιώνα που διανύουμε. Ο Ερντογάν εξασφάλισε την Άνοιξη του 2023 μια ακόμη επανεκλογή και ο Πούτιν θα παραμείνει θριαμβευτικά στην προεδρία της Ρωσίας μετά τις εκλογές το 2024. Η Ρωσική Ομοσπονδία κερδίζει κατά κράτος στα πεδία των μαχών την ναζιστική Ουκρανία.
Η συμφωνία για τα σιτηρά ανάμεσα σε Μόσχα και Κίεβο κατέληξε επιτυχώς με την διαμεσολάβηση του φιλόδοξου και ακόρεστου Ερντογάν. Παράλληλα ο Ερντογάν εφαρμόζοντας το δόγμα Πούτιν έκανε κινήσεις αποκαταστάσεως των σχέσεων με τον Γεωστρατηγικό Άξονα 666 αποδεχόμενος την ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ και επιδεικνύοντας αλληλεγγύη στην Ουκρανία.
Επίσης ο Τούρκος πρόρδρος απελευθέρωσε τους διοικητές του Αζόφ που συνελήφθησαν από τη Ρωσία στην Μαριούπολη και ταυτόχρονα ανακοίνωσε την πρόθεσή της Τουρκίας να παράγει από κοινού όπλα με την Ουκρανία. Εν τούτοις σε αυτή την ασύμμετρη γεωπολιττική-γεωστρατηγική της Τουρκίας η Ρωσία αντέδρασε προσεκτικά και με ψυχραιμία. Στο Κρεμλίνο εκτιμούν ότι ο Τούρκος πρόεδρος δεν επιστρέφει πραγματικά στην δυτική συμμαχία, αλλά προσπαθεί να κρατήσει τις απαραίτητες ισορροπίες.
Οι Ρώσοι γνωρίζουν ότι οι Τούρκοι δεν έχουν προοπτικές αν παραμείνουν με τους δυτικούς. Ακόμη η η ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελεί άπιαστο όνειρο για την Άγκυρα.
Η γεωπολιτική απήχηση της σχέσης Πούτιν-Ερντογάν έχει αλλάξει τα παγκόσμια δεδομένα. Η αποτελεσματικότητα των πολιτικών σχέσεων και της οικονομικής συνεργασίας μεταξύ των δύο κρατών στηρίζονται στην αμοιβαία επιθυμία των δύο ηγετών. Ο Έρντογάν διαθέτει τον απαραίτητο σεβασμό, έχει τεράστιες φιλοδοξίες και στρατηγικό όραμα για να πλαισιώσει τον Βλαντιμίρ Πούτιν. Η ισχυρή ανεξαρτησία της Τουρκίας από την αυτοκρατορική ηγεμονία της Ουάσιγκτον, υπό την στιβαρή καθοδήγηση-διοίκηση Ερντογάν αλλάζει τα δεδομένα και καθιστά την Τουρκία παγκόσμιο γεωπολιτικό εταίρο και ρυθμιστή.
Οι ρωσοτουρκικές σχέσεις στηρίζονται στο αμοιβαίο συμφέρον και τον σεβασμό. Όταν προκύψουν διαφωνίες γίνονται προσεκτικοί χειρισμοί μεταξύ των δύο κρατών. Οι σχέσεις μεταξύ των δύο προέδρων εξελίσσονται και αποτελούν παράδειγμα σχετικά με την νέα τάξη πραγμάτων που καθιέρωσε ο Βλαντιμίρ Πούτιν. Η σχέση Πούτιν-Ερντογάν αποτελούν το κορυφαίο μάθημα παγκόσμιας διπλωματίας και τακτικής στην σύγχρονη εποχή.
Ο Βλαντιμίρ Πούτιν εφαρμόζει ένα πρότυπο παγκόσμιο δόγμα καθώς είναι φίλος και εχθρός παράλληλα με όλα τα έθνη. Την ίδια ακριβώς τακτική ακολουθεί ο Ρώσος πρόεδρος και με την ηττημένη Αμερική, στον πόλεμο της Συρίας. Οι Αμερικάνοι αν και ηττήθηκαν κατά κράτος έχουν στην κατοχή τους μέχρι σήμερα την Ανατολική Συρία, και συνεχίζουν να αφαιρούν παράνομα τον ενεργειακό πλούτο της διαλυμένης από τον πόλεμο μαρτυρικής χώρας. Τους ίδιους πολιτικούς χειρισμούς ακολουθεί και με το Ισραήλ, η Ρωσική Ομοσπονδία. Το Ισραήλ έχει την έγκριση να βομβαρδίζει την Δαμασκό, αν και στηρίζει εμπράκτως την Ουκρανία.
Ο Πούτιν έχει καλές σχέσεις με όλους τους ηγέτες, καθώς είναι ο μεγαλύτερος πολιτικός του αιώνα μας. Είναι φιλικά προσκείμενος στους Χριστιανούς, στους Ιουδαίους και παράλληλα έχει πολύ καλές σχέσεις με τους Μωαμεθανούς. Στις 23 Νοεμβρίου 2015 ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν, έδωσε ένα σπάνιο και πολύτιμο δώρο στον Ιρανό ηγέτη Αλί Χαμενει. Ο Πούτιν χάρισε στον Χαμενει ένα απo τα πέντε αντίγραφα του αρχικού χειρόγραφου του Κορανίου, του Μωαμεθανικού ιερού κειμένου που χρονολογείται από τον 7ο αιώνα. Μην ξεχνάτε ότι το Ιράν όχι μόνον είναι ένας από τους καλύτερους πελάτες των Ρώσων στον εξοπλιστικό τομέα (άμυνας), και είναι ταυτόχρονα το δεύτερο κράτος στον κόσμο, με το περισσότερο φυσικό αέριο.
Ο Πούτιν είναι σε θέση να σταματήσει τον πόλεμο σε Συρία και Ουκρανία. Εν τούτοις δεν το κάνει για να δοκιμάζει τα νέα Ρωσικά όπλα και να κρατά μάχιμο τον στρατό του σε πραγματικές συνθήκες πολέμου και φυσικά για να προωθεί την παγκόσμια ηγεμονία της Κίνας. Επίσης είναι πολύ μεγάλο το οικονομικό κίνητρο καθώς Συρία και Ιράν αγοράζουν τα πάντα στον εξοπλιστικό τομέα από την Ρωσία.
Ο Ρώσος πρόεδρος έχει την παγιωμένη άποψη-τακτική ότι η συμμαχία με την Τουρκία, θα τον βοηθήσει να διαλύσει το ΝΑΤΟ.
Για αυτό η φιλία των Τούρκων είναι πιο σημαντική από το να βοηθήσει την αιματοβαμμένη Συρία. Για αυτούς τους λόγους είχαμε την συναίνεση της Ρωσίας και με την σύμφωνη γνώμη του “Τσάρου”, η Τουρκία ενεπλάκη στον πόλεμο του Αζερμπαϊτζάν στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ. Από την πλευρά του ο δαιμόνιος Ερντογάν στοχεύει να οδηγήσει την Ρωσία σε πολεμική σύγκρουση με το Νάτο, ευελπιστώντας σε ήττα και διάλυση της Ρωσίας ώστε να πάρει η Άγκυρα την θέση της Μόσχας !!! Πίσω από τον Ερντογάν καραδοκεί η δύση για να αποσπάσει ενεργειακά την Ευρώπη από την Μόσχα.
Η Τουρκία είναι σε θέση να πραγματοποιήσει στρατιωτικές επιχειρήσεις στην Συρία, αποκλειστικά με την Ρωσική έγκριση. Στον στενό κύκλο συμβούλων του Ερντογάν, καθώς και στον Τουρκικό στρατό υπάρχουν αρκετοί υποστηρικτές της Ασιατικής ενώσεως, οι οποίοι επιθυμούν την συνεργασία με την Ρωσία, το Ιράν και την Κίνα. Φίλοι και εχθροί, μια νέα τάξη πραγμάτων από τους Πούτιν και Ερτνογάν. Ρωσία και Τουρκία είναι σύμμαχοι αν και εξακολουθούν να έχουν συγκρούσεις, στην Συρία. Μετά από Ρωσική επίθεση ενάντια σε Τουρκικές στρατιωτικές δυνάμεις, σκοτώθηκαν 36 Τούρκοι στρατιώτες. Εν τούτοις η Τουρκία θεώρησε υπεύθυνο για την επίθεση τον πρόεδρο της Συρίας, τον Μπασάρ αλ-Ασσάντ !!!
Ως αναπόδοση ο Βλαντιμίρ Πούτιν, επέτρεψε εν μέρη στην Τουρκία, να βομβαρδίσει της κυβερνητικές δυνάμεις με τα πολεμικά αεροσκάφη της, ενώ τα Ρωσικά αεροσκάφη παρέμειναν στο έδαφος ως παθητικοί θεατές. Οι δύο μεγάλες δυνάμεις έχουν διαφορετικά κίνητρα και συμφέροντα στην Συρία, την Γεωργία, την Λιβύη και την Ουκρανία. Η Τουρκία θέλει να γίνουν μέλη του ΝΑΤΟ, η Ουκρανία και η Γεωργία. Αυτό το ενδεχόμενο όμως είναι απίθανο για την Ρωσία, η οποία διεξήγαγε πολέμους για να κρατήσει τις δύο χώρες μακριά από την εξουσία της Αμερικής και του ΝΑΤΟ. Η Αγκυρα εφαρμόζει ύπουλες τακτικές. Ο Ερντογάν έχει υποστηρίξει την προοπτική ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, ενώ επανειλημμένα έχει δηλώσει ότι δεν αναγνωρίζει την προσάρτηση της Κριμαίας, από την Ρωσική Ομοσπονδία, κάνοντας λόγο για διωγμούς της Τουρκογενούς μειονότητας στην χερσόνησο.
Ρωσία και Τουρκία έχουν μεγάλες πολιτικές και ιστορικές διαφορές, Όμως όλα αυτά δεν αποτελούν εμπόδιο στις σχέσεις των δύο ηγετών. Έχουν συγκρουστεί στρατιωτικά μεταξύ τους αρκετές φορές. Τον καιρό που ήταν ακόμη μεγάλες αυτοκρατορίες, οι δύο χώρες βρέθηκαν αντίπαλες σε περιοχές όπου συγκρούονταν τα συμφέροντά τους. Κατά την δεκαετία που πέρασε, τα δύο έθνη έχουν πολεμήσει στην Συρία, την Λιβύη. και τον Καύκασο. Στον Καύκασο η Ρωσία στηρίζει την Χριστιανική Αρμενία και η Τουρκία πολιτικά και στρατιωτικά το Αζερμπαϊτζάν.
Τον Νοέμβριο του 2020 οι δύο ηγέτες τερμάτισαν τις μάχες επισφραγίζοντας μια συμφωνία που δίνει στην Ρωσία στρατιωτική παρουσία στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ και στην Τουρκία μια οικονομική βάση στον Νότιο Καύκασο. Αυτή η συμφωνία αντιπροσωπεύει μια από τις μεγαλύτερες γεωστρατηγικές ανατροπές καθώς η Ρωσία και η Τουρκία βρισκόταν επί αιώνες σε αντίθετες πολιτικές και θρησκευτικές πλευρές.
Στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ το Κρεμλίνο συμμάχησε με την Άγκυρα για να περιοριστούν οι Νατοϊκές-Αμερικανικές δυνάμεις. Μετά από την επανάσταση των μπολσεβίκων και την κατάρρευση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, οι Τούρκοι θεώρησαν τους Ρώσους ως συμμάχους, και αντίστοιχα οι κομμουνιστές τους Τούρκους, ενάντια στην εχθρική Δύση.
Η Τουρκία καθορίζει τις παγκόσμιες εξελίξεις και είναι απαραίτητη και για τις δύο υπερδυνάμεις. Οι Τούρκοι εκμεταλλευόμενοι στο έπακρο την γεωστρατηγική τους θέση, το ισχυρό στράτευμα, την βαριά αμυντική βιομηχανία, τα πολιτικά παιχνίδια και τους πολέμους σε Συρία και Ουκρανία, επέτυχαν να κάνουν την Τουρκία παγκόσμια δύναμη μετά την Ρωσία-Κίνα, Αμερική, Ινδία, Ισραήλ και Ιράν.
Σε παγκόσμιο επίπεδο πρώτη η στήλη Επικρατέειν η Απόλλυσθαι πριν από 16 χρόνια έγραψε ότι η Τουρκία δεν θα διαλυθεί. Αντιθέτως θα γίνει παγκόσμια δύναμη.
Όσοι επιβουλεύονται το Ελληνικό έθνος, παρουσιάζουν ψευδώς ότι η Τουρκία είναι υπό κατάρρευση σε οικονομικό επίπεδο και όχι μόνον. Εκτός από τον αμυντικό τομέα, την γεωστρατηγική θέση, την ισχυρή ηγεσία, η Τουρκία δείχνει ότι είναι ισχυρή και οικονομικά. Σχετικά με την οικονομία ενδεικτικό ήταν ότι έτος 2002 υπήρχαν μόλις 56 Τουρκικές εταιρείες για αμυντικά-εξοπλιστικά προγράμματα και το 2020 έφτασαν τις 1500, από τις οποίες οι επτά βρίσκονται ήδη στην λίστα των 100 κορυφαίων εταιριών σε διεθνές επίπεδο.
Την λίστα των εισαγωγέων Τουρκικού-πολεμικού εξοπλισμού αποτελούν 170 χώρες. Πρώτη σε εισαγωγές είναι η Αμερική και πέμπτη την Γερμανία !!! Όσοι γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα σχετικά με το εμπόριο όπλων θεωρούν ότι η Τουρκία εδώ και χρόνια χρησιμοποιεί Γερμανική τεχνολογία. Παρόμοιες συζητήσεις έχουμε και στο Γερμανικό κοινοβούλιο. Τα νέα όπλα που κατασκευάζονται στην Τουρκία με κορωνίδα τα «drones Bayraktar», δοκιμάστηκαν με επιτυχία κατά την διάρκεια των Τουρκικών εισβολών στην Συρία, στο Ιράκ, στην Λιβύη, στο Ναγκόρνο Καραμπάχ και στον Ουκρανικό πόλεμο. Τα κράτη- αγοραστές αυξάνονται με μαθηματική πρόοδο.
Το αποτέλεσμα όπως αναφέρουν πολλοί έγκυροι οικονομικοί αναλυτές, είναι ότι τα επόμενα χρόνια τα εξοπλιστικά θα καταλάβουν την πρώτη θέση στην λίστα των εξαγωγών του Τουρκικού κράτους. Ο Ερτνογάν έθεσε ως στόχο να είναι η Τουρκία μέσα στις τρεις κορυφαίες χώρες του κόσμου σε εξαγωγές όπλων-αμυντικού εξοπλισμού. Δημιουργεί ένα “Τουρκικό-Τουρανικό ΝΑΤΟ”. Με βάση αυτά τα γεωστρατηγικά σχέδια κινείται Ερντογάν μαζί με το επιτελείο του στην Ανατολική Μεσόγειο και τον Καύκασο. Σχετικά με την οικονομική κατάσταση του Τουρκικού κράτους σας προτείνω να διαβάσετε τι αναφέρει σχετικά και ο Ναύαρχος Σ. Φενέκος (1)
(1) Ο ΤΑΧΥΔΑΚΤΥΛΟΥΡΓΟΣ ΕΡΝΤΟΓΑΝ: Η “ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ” ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΑΠΟ ΚΟΜΜΑΤΙΚΟΥΣ ΚΛΑΚΑΔΟΡΟΥΣ
1. ΓΕΓΟΝΟΣ. Στην Τουρκία χθες η λίρα (αμέσως μετά τις διακηρύξεις της κυβέρνησης Ερντογάν πως προτίθεται να αναπληρώσει τις όποιες απώλειες προκαλέσει η πτώση της λίρας στις καταθέσεις), σημείωσε άλμα της τάξης του 20%, ανακτώντας μεγάλο μέρος της αξίας της, επιστρέφοντας αρχικά σε επίπεδα λίγο κάτω από τις 11 τουρκικές λίρες προς ένα δολάριο. Στην συνέχεια, (όπως είναι αναμενόμενο σε τέτοιες μεταβολές – το λεγόμενο παντελόνιασμα των κερδών από τους κερδοσκόπους), η λίρα έχασε και πάλι το 7% της αξίας έναντι του δολαρίου και το βράδυ χθες κυμαινόταν σε επίπεδα γύρω στις 13 λίρες προς ένα δολάριο (όταν μόλις τρεις ημέρες πριν στις 20 Δεκ είχε ξεπεράσει τις 20 λίρες ανά δολάριο).
Η εκτόξευση αυτή που γνώρισε η λίρα ήταν το μεγαλύτερο ράλι της από το 1983 και οφειλόταν ακριβώς στην υπόσχεση του Τούρκου προέδρου ότι θέτει σε εφαρμογή πρόγραμμα θωράκισης των καταθέσεων από τις διακυμάνσεις του νομίσματος.
2. ΣΧΟΛΙΑ. Πολλές φορές έχω αναφερθεί στο ότι είναι εξαιρετικά βιαστικές οι θέσεις που προβάλλονται συχνά από κομματικούς κλακαδόρους στα ΜΜΕ για την διεθνή απομόνωση της Τουρκίας και την Τουρκική οικονομία, σε τέτοιο βαθμό που να θεωρούμε ότι θα καταρρεύσει και όλη η χώρα. Πόσο μάλλον όταν αυτή η υποτιθέμενη διεθνής απομόνωση αλλά και η σημερινή δυσχερής οικονομική κατάσταση της προβάλλονται αφελώς ως αποτέλεσμα της δικής μας πολιτικής έναντι της Τουρκίας. Άκουσα σήμερα τους γνωστούς κλακαδόρους που μέχρι προχθές προέβλεπαν την κατάρρευση της Τουρκίας, να μην μπορούν να εξηγήσουν τεχνικά και με αξιόπιστα επιχειρήματα την μεταστροφή αυτή, και να την αποδίδουν στις ταχυδακτυλουργικές ικανότητες του Ερντογάν που βγάζει λαγούς από το καπέλο, (κατέληξαν να τον αντιμετωπίσουν με δέος μάλιστα). Δεν θα σχολιάσω περισσότερο αυτήν την “μεταφυσική” προσέγγιση, απλά επιβεβαιώνεται ότι οι κομματικές αυτές προσεγγίσεις παραπλανούν τους πολίτες και τελικά κάνουν μεγάλο κακό στην αξιολόγηση των σχέσεων μας με την Τουρκία.
3. ΑΝΑΛΥΣΗ. Και όπως αναλύω διεξοδικά σε προηγούμενα άρθρα, ναι μεν υφίσταται μία οικονομική κρίση στην οικονομία της σήμερα λόγω κακών πολιτικών επιλογών, όμως έχει όλες τις προοπτικές να την ξεπεράσει και να ξαναγυρίσει σε μεγάλους ρυθμούς ανάπτυξης, λόγω ακριβώς θετικών μακροοικονομικών στοιχείων που παρουσιάζει και μπορεί να στηριχθεί και να αντιστρέψει την κατάσταση, όπως είναι π.χ. Η ισχυρή οικονομική ανάπτυξη (9% πέρυσι με πρόβλεψη από το ΔΝΤ ότι θα παραμείνει μεταξύ 8-5% μέχρι το 2026). Ο νεότατος αυξανόμενος πληθυσμός (Μ.Ο. τα 31, 5 έτη- εμείς έχουμε τα 45,5 έτη). Η μικρή ανεργία. Η μεγάλη παραγωγική δυνατότητας που έχει η τεράστια χώρα της,το χαμηλό χρέος της (40%), ο αυξανόμενος τουρισμός (182% πέρυσι και θα αυξηθεί με τις νέες ισοτιμίες). Η εξαγωγική της δραστηριότητα που βελτιώνει το ισοζύγιο (παρά την αύξηση των τιμών εισαγομένων προϊόντων και πρώτων υλών),
Οι συνολικές ξένες επενδύσεις στην πραγματική οικονομία που φαίνεται με τα 150 δις ευρώ επενδεδυμένα σε παραγωγικές δραστηριότητες από πολλές χώρες της ΕΕ (οι οποίες επ’ ουδενί θα ήθελαν να καταρρεύσει η Τουρκική οικονομία), και αυτά αυξάνονται σήμερα με νέες επενδύσεις λόγω των ευνοϊκών ισοτιμιών και των πετροδολαρίων των χωρών του κόλπου. Μέχρι τα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας, όταν ο Ερντογάν ήταν αφοσιωμένος σύμμαχος των ΗΠΑ, τα δυτικά κεφάλαια έρρεαν μαζικά προς τη χώρα, τροφοδοτώντας την οικονομία, πάνω στην οποία στηρίχθηκε και η επεκτατική πολιτική του Ερντογάν. Από την στιγμή όμως που ο Ερντογάν προσπάθησε να μειώσει τον βαθμό εξάρτησή τους από τις ΗΠΑ και άρχισε να βελτιώνει τις σχέσεις του με την Ρωσία και την Κίνα, επιχειρώντας να παίξει μεγαλύτερο και πιο ανεξάρτητο διεθνή ρόλο, τα διεθνή κεφάλαια έγιναν πολύ πιο επιφυλακτικά, οι εισροές μειώθηκαν και η συναλλαγματική κρίση πυροδότησε σημαντικά προβλήματα στην Τουρκική οικονομία.
Η κρίση αυτή προκάλεσε μεγαλύτερη φυγή παλαιών κεφαλαίων και ανάγκασε τον Ερντογάν να στρέψει την αναπτυξιακή προσπάθεια στο εσωτερικό της χώρας, με επεκτατικές-διευκολυντικές πολιτικές, ήτοι χαμηλά επιτόκια, δημόσια έργα, δημόσιες δαπάνες, κίνητρα για τον κατασκευαστικό τομέα και άλλα μέτρα έτσι ώστε η εσωτερική αγορά να κινήσει την οικονομία. Ταυτόχρονα επιδίωξε να προσελκύσει νέα κεφάλαια με ευρύτερες συμφωνίες συνεργασίας, εκμεταλλευόμενος την νέα συναλλαγματική ισοτιμία. Βέβαια, όσο δεν αυξάνονται τα επιτόκια, η λίρα θα παρουσιάζει αστάθεια και θα υπόκειται διαρκώς σε πτωτικές πιέσεις, όμως όπως επισημαίνουν αναλυτές σε τμήματα ερευνών μεγάλων τραπεζών, «η κίνηση ενδέχεται να σηματοδοτεί το τέλος των δεινών της λίρας επί του παρόντος, αν το πρόγραμμα αυτό αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη των επενδυτών και των καταθετών».
Είναι γεγονός ότι μία οικονομική κρίση αυτής της μορφής επηρεάζει την εμπιστοσύνη του κόσμου προς την κυβέρνηση, όμως ο Ερντογάν εξακολουθεί να έχει τις δυνατότητες να αντιστρέψει το κλίμα, με κατάλληλες κινήσεις τόσο σε επίπεδο εξωτερική πολιτικής όσο και οικονομικής πολιτικής. Συνεπώς υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις για τον Ερντογάν (εξαρτάται από αυτόν και τις επιλογές διεθνούς πολιτικής του εν πολλοίς), ώστε να μπορέσει να αντιστρέψει την κακή σημερινή κατάσταση της οικονομίας.
4. ΚΑΤΑΛΗΓΟΝΤΑΣ. Οφείλουμε να είμαστε αντικειμενικοί στις αναλύσεις μας και να μην δημιουργούμε επίπλαστες εντυπώσεις, που μας οδηγούν σε εσφαλμένες αντιλήψεις και ενέργειες. Ας σταματήσουν τις θριαμβολογίες διάφοροι βιαστικοί και ας εκμεταλλευθούμε τον χρόνο που μας δίνεται λόγω των δύσκολων συνθηκών που έχουν διαμορφωθεί για την Τουρκία (στις διεθνείς της σχέσεις όσο και στο εσωτερικό της) προκειμένου να βελτιώσουμε την δική μας οικονομική θέση και να ωριμάσουν οι συμφωνίες και συμμαχίες που έχουμε δημιουργήσει ως «Έξυπνο Πλέγμα Ασφαλείας». Ας σταματήσουμε να υπερ-προβάλλουμε τις εξοπλιστικές μας επιτυχίες και ας σταματήσουμε να στρατιωτικοποιούμε την εξωτερική μας πολιτική. Εάν η Τουρκία ανακάμψει οικονομικά, είναι πολύ πιθανό να την δούμε να εκμεταλλεύεται (ότι απειλείται δήθεν από εμάς) την αφελή σημερινή μας κομπορρημοσύνη, και να μας οδηγήσει σε εξαντλητική κούρσα εξοπλισμών.
ΑΣ ΔΟΥΜΕ ΤΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥ ΜΑΣ λοιπόν, ας φροντίσουμε να είναι η Ελλάδα παραγωγική, ας δομήσουμε το Έξυπνο Πλέγμα Ασφαλείας ” με άξονες τις συμμαχίες μας στα ζητήματα ήπιας προβολής ισχύος κυρίως, ας αυξήσουμε την αποτρεπτική μας ικανότητα με μετριοπάθεια, σταθερότητα και χαμηλούς τόνους, και ας πάψουμε να κομπορρημονούμε, επαναπαυόμενοι στην προσδοκία ότι “μπορεί να πεθάνει ή ότι πέθανε η κατσίκα του γείτονα.” Δεν διαλύεται η Τουρκία όπως σκόπιμα θέλουν κάποιοι να μας παρουσιάσουν για να μας κρατάνε σε αδράνεια.
Τo πώς ορίζεται η έννοια του δικαίου, διαφέρει ανάλογα με τις θρησκευτικές, πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές πεποιθήσεις ενός έθνους, στα πλαίσια μιας ορισμένης ιστορικής περιόδου.
Επίσης δύο αντικρουόμενες εκδοχές για τα αίτια του πολέμου, είναι λογικό να παρουσιασθούν ως δίκαιες. με αξιόπιστα επιχειρήματα επιχειρήματα από την κάθε πλευρά. Οι πόλεμοι αποδοκιμαζόταν εν μέρη στην αρχαία Ελλάδα, εν τούτοις η νομιμότητα τους δεν αμφισβητήθηκε ποτέ. Oι αρχαίες Ελληνικές πόλεις έδιναν μεγάλη βαρύτητα στις αιτίες για την προσφυγή σε πόλεμο. “Πόλεμος πάντων μεν πατήρ εστί, πάντων δε βασιλεύς, και τους μεν θεοὺς έδειξε τους δε ανθρώπους, τους μεν δούλους εποίησε τους δε ελευθέρους.”
Ο πόλεμος είναι ο πατέρας όλων, ο βασιλεύς των πάντων, και άλλους τους κατέστησε θεούς και άλλους ανθρώπους, άλλους τους έκανε δούλους και άλλους ελεύθερους. (Ηράκλειτος Fragmenta, απόφθεγμα 53, H. Diels and W. Kranz, «Die Fragmente der Vorsokratiker», vol. 1, 6th edn.,Berlin: Weidmann, 1951: 150-182). (1) Στα πλαίσια της αιώνιας σύγκρουσης των δύο παγκόσμιων πολιτισμών του Αριστόκλειου και του Διονυσιακού, παρά τα θαύματα, τις διδασκαλίες και την Ανάσταση του Χριστού, η ιστορία της ανθρωπότητας είναι κατά κύριο λόγο στρατιωτική, γραμμένη με αίμα και φρικτά μαρτύρια-καταστροφές. Διαχρονι
Τα υπόλοιπα γεγονότα έχουν δευτερεύουσες συνέπειες, σε σχέση με όσα διαδραματίζονται στα πεδία των μαχών. Πατήρ πάντων ο πόλεμος, όπως δίδαξε ο Μέγας προσωκρατικός Φιλόσοφος Ηράκλειτος. Μερικούς αιώνες αργότερα ο υποστράτηγος των ΗΠΑ Smedley Butler στις αρχές του προηγούμενου αιώνα έγραψε ότι ο πόλεμος είναι μια απάτη. Σύμφωνα με τον Αμερικανό υποστράτηγο Butler στους πολέμους μόνο μια μικρή ομάδα μυημένων είναι ενημερωμένοι για την πραγματικότητα.
