Ποιος θα ανοίξει την επόμενη φάση του πολέμου; Και Πώς ο πόλεμος στην Γάζα εξέθεσε τον Σιωνισμό ως γενοκτονική λατρεία
Η στρατηγική του Ισραήλ κατά της Χαμάς στη Γάζα ήταν μια ταπεινωτική αποτυχία: η Χαμάς παραμένει σε μεγάλο βαθμό άθικτη, ενώ οι ισραηλινές δυνάμεις έχουν υποστεί σημαντικές απώλειες σε άνδρες (και γυναίκες), καθώς και σε τεθωρακισμένα οχήματα.
Έρευνα-Επιμέλεια Άγγελος-
Ίσως θα έπρεπε να πούμε ότι η κυβέρνηση Μπάιντεν προσπαθεί απεγνωσμένα να σταματήσει έναν μεγαλύτερο πόλεμο. Η Washington Post ανέφερε την Κυριακή ότι ο Μπάιντεν έδωσε εντολή στο επιτελείο του να αποτρέψει έναν ολοκληρωτικό πόλεμο μεταξύ των Ισραηλινών και της Χεζμπολάχ: «Οι Αμερικανοί αξιωματούχοι φοβούνται ότι ο πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου θεωρεί την εντατικοποίηση των μαχών στον Λίβανο ως το κλειδί για την πολιτική του επιβίωση », αναφέρει η Ουάσιγκ
Αλλά η έκθεση διέρρευσε ξεκάθαρα στα μέσα ενημέρωσης, η οποία φαίνεται να είναι μια σκόπιμη κίνηση, και ως εκ τούτου θα πρέπει να αντιμετωπίζεται με τον κατάλληλο σκεπτικισμό.
Ο Ισραηλινός υπουργός Ασφάλειας Gallant είπε το Σαββατοκύριακο ότι η διπλωματία ήταν ο «προτιμώμενος τρόπος» των Ισραηλινών για να τερματίσουν τις μάχες με τη Χεζμπολάχ, ενώ τόνισε ότι πλησιάζουν η ώρα που «θα επιστραφεί η κλεψύδρα για την επίλυση του προβλήματος ». « Πολεμάμε έναν άξονα, όχι έναν μόνο εχθρό », προειδοποίησε ο Gallant πριν από λίγες ημέρες.
Θα πρέπει να πω ότι ο Μπάιντεν ενεργεί υπεύθυνα για να προσπαθήσει να αποτρέψει έναν ευρύτερο πόλεμο με τη Χεζμπολάχ, αλλά δεν είμαι τόσο σίγουρος. Είδαμε πρόσφατα μια σειρά από δολοφονίες: έναν ηγέτη της Χαμάς στη Βηρυτό, έναν κορυφαίο Ιρανό αξιωματούχο στην κατοικία του λίγο έξω από τη Δαμασκό, και τον Abu Takwa, τον ηγέτη των Kataeb στη Βαγδάτη – καθώς και τη σφαγή αμάχων στο Kerman του Ιράν.
Ο Al-Arouri και ο Mousawi ήταν σχεδόν σίγουρα ισραηλινές προκλήσεις, αλλά ο Abu Takwa σκοτώθηκε εσκεμμένα από τους Αμερικανούς. Οι Μονάδες Λαϊκής Κινητοποίησης (UMP), μέρος των οποίων αποτελούν οι Kataeb, αποτελούν επίσημο συστατικό των ιρακινών κρατικών δυνάμεων. Είναι αυτό συμβατό με τον περιορισμό ενός ευρύτερου πολέμου; Θα μας πουν, φυσικά, ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν μπορούσαν να μείνουν με σταυρωμένα τα χέρια όσο συνεχίζονταν οι επιθέσεις στις βάσεις τους στο Ιράκ και τη Συρία.
Ωστόσο, αυτές οι επιθέσεις δεν είναι μεμονωμένα γεγονότα, αλλά συνδέονται άμεσα με τη συνεχιζόμενη σφαγή αμάχων στη Γάζα. Τον περασμένο μήνα, ένας δημοσιογράφος ρώτησε τον Μπάιντεν για τις πιθανότητες κατάπαυσης του πυρός στη Γάζα: « Καμία ». Ο Μπάιντεν απάντησε : « Καμία πιθανότητα ». Ο Μπάιντεν δεν έχει δείξει σημάδια υποχώρησης, γράφει ο Νόα Λάναρντ: « Θα χρειαζόταν άλλος ένας μήνας και σχεδόν 8.000 ακόμη θάνατοι Παλαιστινίων για να ασκήσει ουσιαστική κριτική στον Μπάιντεν στο Ισραήλ ».
« Μεγάλο μέρος του σεβασμού του Μπάιντεν προς το Ισραήλ είναι βαθιά προσωπικό. Όπως είπαν οι υποστηρικτές του, ταυτίζεται με τη χώρα στα κισκές της – «τα σπλάχνα της». Αυτό μπορεί να φανεί με τον πολύ συναισθηματικό και γραφικό τρόπο που μίλησε για τα θύματα της επίθεσης της Χαμάς, τα οποία σφαγιάστηκαν, δέχθηκαν σεξουαλικές επιθέσεις και κρατήθηκαν όμηροι. (…)
«Ένας πρώην αξιωματούχος της κυβέρνησης Μπάιντεν μοιράστηκε την ίδια άποψη μαζί μου: «Ο πρόεδρος δεν φαίνεται να αναγνωρίζει την ανθρωπιά όλων των πλευρών που επηρεάζονται από αυτή τη σύγκρουση», είπε. «Περίγραψε τα ισραηλινά δεινά με μεγάλη λεπτομέρεια, ενώ η ταλαιπωρία των Παλαιστινίων παραμένει ασαφής – όταν αναφέρεται καθόλου».
«Το αποτέλεσμα είναι ότι ο Μπάιντεν έχει δώσει προτεραιότητα στο να παρέχει στο Ισραήλ σε μεγάλο βαθμό άνευ όρων υποστήριξη και το χώρο να συνεχίσει να μάχεται ενόψει της έντονης διεθνούς αντιπολίτευσης ».
Λοιπόν, ο Νετανιάχου (που δεν συμπαθεί ο Μπάιντεν) έχει πρόβλημα. Η στρατηγική του Ισραήλ κατά της Χαμάς στη Γάζα ήταν μια ταπεινωτική αποτυχία: η Χαμάς παραμένει σε μεγάλο βαθμό άθικτη, ενώ οι ισραηλινές δυνάμεις έχουν υποστεί σημαντικές απώλειες σε άνδρες (και γυναίκες), καθώς και σε τεθωρακισμένα οχήματα. Η στρατιωτική εκστρατεία του Ισραήλ δεν είχε καμία λογική ή ξεκάθαρους στόχους, εκτός από την εκδίκηση. Και έχει αφήσει τον άμαχο πληθυσμό της Γάζας σε μια βαθύτερη ανθρωπιστική άβυσσο.
Η ισραηλινή κυβέρνηση –όχι μόνο ο Νετανιάχου– πρέπει να αποσπάσει την προσοχή της από αυτήν την αποτυχία, μετά τις πρόσφατες αποτυχίες: Οι διαπραγματεύσεις για την ομήρια σταμάτησαν. υπάρχει η κατηγορία του ICJ για γενοκτονία . το Ανώτατο Δικαστήριο ανέτρεψε την ακύρωση από την Κνεσέτ της δικαστικής «ρήτρας λογικής», αλλά πάνω απ’ όλα, η Χαμάς παραμένει αήττητη. η Δυτική Όχθη είναι στην κόψη του μαχαιριού και οι Ισραηλινοί δεν μπορούν να επιστρέψουν στα σπίτια τους στο βορρά επειδή η Χεζμπολάχ την έχει καταστήσει «απαγορευμένη ζώνη» για τους πρώην κατοίκους της.
Ο Μπάιντεν μάλλον το κατάλαβε αυτό. Γνωρίζει επίσης ότι το τραύμα που προκλήθηκε από τα γεγονότα της 7ης Οκτωβρίου έχει μετατοπίσει την ισραηλινή κοινωνία προς τα δεξιά . Έθεσε υπό αμφισβήτηση τις πιο βασικές αρχές της οικιακής ασφάλειας. Πολλοί στα δεξιά και κάποιοι στα αριστερά είδαν την 7η Οκτωβρίου ως απόδειξη ότι «η ειρήνη με τους Παλαιστίνιους είναι αδύνατη». Το συναίσθημα σκοτείνιασε μέχρι που έφτασε στα ανησυχητικά στρώματα του υπαρξιακού τρόμου. «Βγήκαν από τη Γάζα για να μας σκοτώσουν». « Η Γάζα πρέπει να εξαλειφθεί » είναι μια κοινή απάντηση.
Εν ολίγοις, οι Ισραηλινοί –και όχι μόνο ο Νετανιάχου– λαχταρούν την κάθαρση της στρατιωτικής νίκης. Ο Μπάιντεν θα είναι επιφυλακτικός για τον πόλεμο με το Ιράν, αλλά αυτός και άλλες μιλιταριστικές φατρίες των ΗΠΑ εμποδίζουν πραγματικά τους Ισραηλινούς; Στα τέλη της περασμένης εβδομάδας, ο γερουσιαστής Λίντσεϊ Γκράχαμ συναντήθηκε με τον Νετανιάχου. Τι μήνυμα έστειλε και στο όνομα ποιανού;
Η Washington Post αναφέρει ότι ο Λευκός Οίκος επιθυμεί απεγνωσμένα να αποτρέψει έναν πόλεμο με τη Χεζμπολάχ, αλλά η διαρροή είχε σκοπό να προστατεύσει την κυβέρνηση των ΗΠΑ από τις συνέπειες μιας μελλοντικής σύγκρουσης με τη Χεζμπολάχ;
Πολλοί βλέπουν έναν ευρύτερο πόλεμο ως αναπόφευκτο – είναι απλώς θέμα «πότε». Κανείς όμως δεν θέλει να θεωρηθεί υπεύθυνος για το ξέσπασμα του πολέμου. Οπωσδήποτε ένας «συγκρατητικός λόγος» ανταποκρίνεται στις εκλογικές ανάγκες των Ηνωμένων Πολιτειών. Αλλά ούτε η Χεζμπολάχ ούτε το Ιράν θέλουν να θεωρηθούν υπεύθυνοι για το ξέσπασμά της.
Προς το παρόν, η ενεργοποίηση του επόμενου σταδίου μοιάζει με το παιδικό παιχνίδι του «πέρασε το πακέτο»: κανείς δεν θέλει να το κρατήσει όταν σταματήσει η μουσική. Ποιος έχει λοιπόν την πιο «στρατηγική υπομονή»; Λοιπόν, ούτε ο Νετανιάχου, ούτε το πυρετωμένο Ισραήλ.
Σε συνέντευξή του, ο Μπάιντεν εξήγησε ότι ενώ ήταν υποψήφιος για το αξίωμα, απέρριψε την πρόταση ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να τηρήσουν μια πιο ουδέτερη στάση απέναντι στο Ισραήλ. «Στην 34χρονη καριέρα μου, ποτέ δεν αμφιταλαντεύτηκα από την ιδέα ότι η μόνη φορά που σημειώθηκε πρόοδος στη Μέση Ανατολή ήταν όταν οι αραβικές χώρες γνώριζαν ότι δεν υπήρχε «εμπόδιο μεταξύ μας και του Ισραήλ» .
Με άλλα λόγια – αναφέρει ο Noah Lanard τα λόγια του καθηγητή Rashid Khalidi – « η ειρήνη θα είναι δυνατή μόνο όταν οι Άραβες καταλάβουν ότι πρέπει να δεχτούν όλα όσα είναι διατεθειμένοι να προσφέρουν οι Ισραηλινοί ». Και ο καθηγητής Khalidi συνέχισε: « Νομίζω ότι αντιπροσωπεύει σε μεγάλο βαθμό τη θέση [του Μπάιντεν] μέχρι σήμερα. Ειλικρινά, δεν νομίζω ότι αυτός ο άνθρωπος έχει ιδέα ότι υπάρχει μια άλλη πλευρά σε αυτό .»
πηγή: Al Mayadeen
Mytilenepress : Πώς ο πόλεμος του Ισραήλ στη Γάζα εξέθεσε τον Σιωνισμό ως γενοκτονική λατρεία
Το ερώτημα δεν είναι πλέον αν η ισραηλινή κυβέρνηση είναι ρατσιστική και γενοκτονική, αλλά αν η ισραηλινή εβραϊκή πλειοψηφία που υποστηρίζει τα εγκλήματά της κατά των Παλαιστινίων ταιριάζει επίσης σε αυτόν τον χαρακτηρισμό.Από τότε που ανήλθε στην εξουσία η σημερινή ισραηλινή κυβέρνηση, με επικεφαλής τον Μπέντζαμιν Νετανιάχου, τον Δεκέμβριο του 2022, υπήρξε συναίνεση, ακόμη και στο δυτικό κυρίαρχο ρεύμα και στην ισραηλινή πολιτική αντιπολίτευση, ότι πρόκειται για μια εβραϊκή υπεροχή και ρατσιστική κυβέρνηση.
Οι χαρακτηρισμοί της κυβέρνησης -που εκφράζει ξεκάθαρα τις προτιμήσεις της πλειοψηφίας του Ισραηλινού εβραϊκού εκλογικού σώματος- ως «η πιο ακραία», «η πιο φονταμενταλιστική» και «η πιο ρατσιστική» στην ιστορία του Ισραήλ, γίνονται συνηθισμένοι. Άλλοι χαρακτηρισμοί το θεωρούν την «πρώτη φασιστική κυβέρνηση» του Ισραήλ.
Αυτό χωρίς να λαμβάνεται υπόψη ότι δύο χρόνια πριν από την άνοδο της σημερινής κυβέρνησης, οι κύριες ιστορικά φιλο-ισραηλινές οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Δύση είχαν περιγράψει το Ισραήλ ως ένα ρατσιστικό κράτος «απαρτχάιντ» από την ίδρυσή του. Οι Παλαιστίνιοι και οι υποστηρικτές τους χρησιμοποιούν επίσης αυτή την ετικέτα για να περιγράψουν το Ισραήλ τουλάχιστον από τη δεκαετία του 1960.
Αυτή είναι η ίδια κυβέρνηση, υπό διεθνή καταδίκη, που ξεκίνησε τον συνεχιζόμενο γενοκτονικό πόλεμο κατά του παλαιστινιακού λαού, ο οποίος μέχρι στιγμής έχει σκοτώσει και τραυματίσει περισσότερους από 100.000 Παλαιστίνιους και έχει εκτοπίσει περισσότερους από δύο εκατομμύρια ανθρώπους.
Ωστόσο, αυτή η ίδια ρατσιστική κυβέρνηση και ο γενοκτονικός της πόλεμος υποστηρίζονται, οπλίζονται και χρηματοδοτούνται από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους Ευρωπαίους συμμάχους τους, οι οποίοι, ξεχνώντας τις προηγούμενες επικρίσεις τους, δεν δίστασαν να δικαιολογήσουν τα ισραηλινά εγκλήματα, όπως προηγουμένως υπερασπίστηκαν την εβραϊκή αποικία έναντι κατηγοριών του απαρτχάιντ.
Ωστόσο, το συζητούμενο ερώτημα δεν είναι πλέον αν η ισραηλινή κυβέρνηση είναι ρατσιστική, φασίστρια ή γενοκτόνος, αλλά αν η πλειοψηφία των Ισραηλινών Εβραίων ταιριάζει επίσης σε αυτούς τους χαρακτηρισμούς και αν αυτή η κυβέρνηση είναι στην πραγματικότητα μόνο μια εκδήλωση της κουλτούρας της ισραηλινής εβραϊκής πολιτικής.
“Περισσότερα στο περιθώριο”
Ο συντάκτης του Middle East Eye, David Hearst, παρατήρησε πρόσφατα ότι όσοι εκφράζουν γενοκτονικό ρατσισμό μεταξύ των Ισραηλινών Εβραίων – συμπεριλαμβανομένων στρατιωτών, τραγουδιστών, καλλιτεχνών και πολιτικών – « δεν είναι πλέον περιθωριακά. Αντιπροσωπεύουν αυτό που πιστεύει το mainstream στο Ισραήλ. Έχουν γίνει γενοκτονίες, ρατσιστές και φασίστες όταν μιλούν για Παλαιστίνιους – χωρίς καμία ντροπή. Είναι περήφανοι για τον ρατσισμό τους, αστειεύονται και κάνουν ελάχιστα για να τον καλύψουν ».
Σύμφωνα με δημοσκοπήσεις του Ινστιτούτου Δημοκρατίας του Ισραήλ και του Δείκτη Ειρήνης του Πανεπιστημίου του Τελ Αβίβ, που διεξήχθησαν περισσότερο από ένα μήνα μετά την έναρξη του μαζικού ισραηλινού βομβαρδισμού της Γάζας, ο οποίος σκότωσε χιλιάδες ανθρώπους, ” το 57,5% των Ισραηλινών Εβραίων είπε ότι πιστεύει στις Ισραηλινές Αμυντικές Δυνάμεις (IDF) χρησιμοποίησε πολύ μικρή δύναμη πυρός στη Γάζα. Το 36,6% είπε ότι ο Ισραηλινός Στρατός χρησιμοποίησε την κατάλληλη δύναμη πυρός, ενώ μόνο το 1,8% είπε ότι πιστεύει ότι ο Ισραηλινός Στρατός χρησιμοποίησε υπερβολική δύναμη πυρός .
Σχολιάζοντας τις γενοκτονικές απόψεις της πλειοψηφίας των Ισραηλινών Εβραίων και την υποστήριξή τους για την εθνοκάθαρση του παλαιστινιακού λαού, ο Ισραηλινός δημοσιογράφος Γκίντεον Λέβι φαίνεται χαμένος: « είτε αυτό είναι το αληθινό πρόσωπο του Ισραήλ και η επίθεση στις 7 του επέτρεψε να επιφάνεια, ή η 7η άλλαξε πραγματικά τα πράγματα », είπε, προσθέτοντας, « Δεν ξέρω ποια είναι η αλήθεια ».
Ωστόσο, η απάντηση του Levy προκαλεί έκπληξη, δεδομένου του τεκμηριωμένου ρατσισμού του Σιωνιστικού κινήματος από την ίδρυσή του και του γνωστού γεγονότος ότι πάντα είχε ως στόχο την εθνοκάθαρση της Παλαιστίνης από τον αυτόχθονα παλαιστινιακό πληθυσμό της χώρας.
Ο ισραηλινός Τύπος έχει δημοσιεύσει φαινομενικά « λογικά » άρθρα , τα οποία παρουσιάζουν την εθνοκάθαρση των Παλαιστινίων από τη Γάζα και την τελική απέλασή τους στο αιγυπτιακό Σινά που οραματίστηκε το Ισραήλ ως κάτι υπέροχο, περιγράφοντάς το ως « ένα από τα πιο κατάλληλα μέρη στη γη για να προσφέρει λαός της Γάζας με ελπίδα και ειρηνικό μέλλον ».
Ωστόσο, θα μπορούσε κανείς εύλογα και εξίσου εύλογα να αντικρούσει αυτήν την πρόταση προτείνοντας οι Εβραίοι έποικοι του Ισραήλ να εγκατασταθούν οικειοθελώς στις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρώπη, ιδιαίτερα στη Γερμανία, όπου τα δικαιώματα και τα προνόμιά τους προστατεύονται. Πράγματι, αυτά τα μέρη είναι από τα «καταλληλότερα μέρη στη Γη για να προσφέρουν [τους Ισραηλινούς Εβραίους] ελπίδα και ένα ειρηνικό μέλλον ».
Αυτό ισχύει ιδιαίτερα αφού Ισραηλινοί αξιωματούχοι και διανοούμενοι συχνά ισχυρίζονται ότι ζουν σε μια « κακή » ή «δύσκολη» γειτονιά ή ακόμα και στη « ζούγκλα ». Η Ευρώπη και οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι σαφώς πολύ ανώτερες γειτονιές με πολύ χαμηλές ανησυχίες για την ασφάλεια. Σε τελική ανάλυση, η Ευρώπη είναι ένας « κήπος », ενώ « μεγάλο μέρος του υπόλοιπου κόσμου είναι μια ζούγκλα », όπως είχε δηλώσει με δυσαρέσκεια πέρυσι ο επικεφαλής εξωτερικής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης Josep Borrell .
Η Γερμανίδα Πρόεδρος της ΕΕ Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν τόνισε επίσης ότι «ο εβραϊκός πολιτισμός είναι ευρωπαϊκός πολιτισμός» και ότι « η Ευρώπη πρέπει να εκτιμά τον εβραϊκό της εαυτό». Για να μπορέσει να ευημερήσει ξανά η εβραϊκή ζωή στην Ευρώπη ».
Ένα τέτοιο εθελοντικό βήμα από την πλευρά των Ισραηλινών Εβραίων, περισσότεροι από ένα εκατομμύριο από τους οποίους έχουν ήδη ευρωπαϊκά και αμερικανικά διαβατήρια, θα γλίτωσε τον παλαιστινιακό λαό (και τη Μέση Ανατολή ευρύτερα) από τη βία και τους πολέμους που έχει υποστεί ο σιωνιστικός αποικισμός όλα αυτά τα χρόνια. 1880 και ιδιαίτερα μετά το 1948, επιβλήθηκε στους κατοίκους της περιοχής.
Ίσως αντί να αφήνουν το Ισραήλ και τους δυτικούς χορηγούς του να διαπραγματεύονται κρυφά με το « Κονγκό » ή τον Καναδά για να υποδεχθούν τους απελαθέντες Παλαιστίνιους, όπως αναφέρθηκε πρόσφατα, τα Ηνωμένα Έθνη και τα αραβικά κράτη θα πρέπει να προτρέπουν πιο δυναμικά τις δυτικές χώρες να υποδεχτούν με ενθουσιασμό τους Ισραηλινούς Εβραίους ανάμεσά τους.
Μια λατρεία βίας
Καθώς οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις και αναλύσεις αποκαλύπτουν το μίσος και τη γενοκτονική στάση της συντριπτικής πλειοψηφίας των Εβραίων πολιτών του Ισραήλ προς τους Παλαιστίνιους, η επανεγκατάστασή τους στην Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να τους φέρει μεγαλύτερη ευτυχία και ψυχική ηρεμία.
Επιπλέον, όσοι δικαιολογούν την εξόντωση των Παλαιστινίων για να «σώσουν» τον δυτικό πολιτισμό και τις αξίες με τις οποίες ταυτίζεται το Ισραήλ θα έκαναν καλύτερα να σώσουν τον δυτικό πολιτισμό από την καρδιά του, μακριά από τα αποικιακά σύνορα και την πολιτική παλαιστινιακή αντιαποικιακή κίνημα αντίστασης.
Έχοντας αυτό κατά νου, η συντονίστρια της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την καταπολέμηση του αντισημιτισμού και την προώθηση της εβραϊκής ζωής, η Γερμανίδα Katharina von Schnurbein , πρόσφατα επιβεβαίωσε ότι « η Ευρώπη δεν θα ήταν Ευρώπη χωρίς την εβραϊκή της κληρονομιά ». Και πρόσθεσε: « Η εβραϊκή κληρονομιά είναι μέρος του DNA της Ευρώπης. Και ως ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα, θέλουμε να προστατεύσουμε την εβραϊκή κληρονομιά, να τη διαφυλάξουμε και να την αγαπάμε. Αυτή είναι μια βασική πτυχή της προώθησης της εβραϊκής ζωής, η οποία είναι ο απώτερος στόχος της στρατηγικής της ΕΕ για την καταπολέμηση του αντισημιτισμού και την προώθηση της εβραϊκής ζωής ».
Θα περίμενε κανείς, μετά από έναν τέτοιο ισχυρισμό, ότι οι πόρτες της Ευρώπης θα ανοίξουν αυτή τη φορά στους Εβραίους, σε αντίθεση με τις δεκαετίες του 1930 και του 1940, ή ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες αρνήθηκαν να δεχτούν Εβραίους πρόσφυγες που διέφυγαν από τους Ναζί και έστειλαν ένα πλοίο γεμάτο με αυτούς. πίσω το 1939 στην Ευρώπη, όπου πολλοί από αυτούς χάθηκαν στα στρατόπεδα θανάτου του Χίτλερ, θα υποδέχονταν τους Ισραηλινούς Εβραίους με ανοιχτές αγκάλες στην καλύτερη γειτονιά τους.
Ένας μεγάλος αριθμός Ισραηλινών ψυχιάτρων έχουν ήδη εγκαταλείψει τη χώρα για πιο πράσινα βοσκοτόπια στο Ηνωμένο Βασίλειο, επικαλούμενος υψηλό φόρτο εργασίας που έχει αυξηθεί μόλις από τις 7 Οκτωβρίου και ένα σύστημα ψυχικής υγείας στο χείλος της κατάρρευσης.
Αυτό δεν προκαλεί έκπληξη, καθώς η υποστήριξη για τη δολοφονία Παλαιστινίων σε ανείπωτες σφαγές και πολέμους από το 1948 έχει γίνει ξεκάθαρα μια πραγματική γενοκτονική λατρεία στο Ισραήλ σε όλα τα τμήματα της κοινωνίας και της κυβέρνησης. Όπως όλα τα μέλη των βίαιων λατρειών, ο μόνος τρόπος για να τα σώσετε από τον εαυτό τους είναι να τα αποπρογραμματίσετε. Αυτή θα είναι αναμφίβολα μια μακρά και περίπλοκη διαδικασία που, στην περίπτωση πολλών Ισραηλινών Εβραίων, θα απαιτήσει τον τερματισμό της πλύσης εγκεφάλου δεκαετιών.
Ίσως αυτοί οι ίδιοι ψυχίατροι που έφυγαν θα μπορούσαν να βοηθήσουν στον αποπρογραμματισμό των Ισραηλινών Εβραίων σε ένα ασφαλές ευρωπαϊκό περιβάλλον για να τους απαλλάξουν από την προσκόλλησή τους στην εθνοκάθαρση και στους γενοκτονικούς πολέμους.
Ένα ειρηνικό μέλλον
Εν τω μεταξύ, η υπόθεση της Νότιας Αφρικής ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου (ICJ) που κατηγορεί το Ισραήλ για γενοκτονία πυροδοτεί συναγερμό στον Λευκό Οίκο και στις πρωτεύουσες της Δυτικής Ευρώπης. Αυτή είναι μόνο η τελευταία υπόθεση που έλαβε το ICJ που κατηγορεί το Ισραήλ για εγκλήματα.
Πριν από ένα χρόνο, η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ενέκρινε αίτημα για συμβουλευτική γνώμη του ICJ σχετικά με την κατοχή των παλαιστινιακών εδαφών από το Ισραήλ με 87 ψήφους υπέρ και 26 κατά – οι αντίπαλοι είναι κυρίως οι ίδιες χώρες που υποστηρίζουν σήμερα τον γενοκτονικό πόλεμο του Ισραήλ στη Γάζα.
Το ICJ αναμένεται να πραγματοποιήσει δημόσιες ακροάσεις για την υπόθεση τον επόμενο μήνα. Όσον αφορά την πιο πρόσφατη υπόθεση που ασκήθηκε από τη Νότια Αφρική, το ICJ θα την εξετάσει σε έκτακτη ακρόαση στις 11 Ιανουαρίου.
Το ICJ έχει αντιμετωπίσει παρόμοια αιτήματα στο πλαίσιο της αποικιοκρατίας των εποίκων από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Πιο συγκεκριμένα, τον Ιούλιο του 1966, το ICJ απέρριψε μια αναφορά που κατατέθηκε το 1962 από τη Λιβερία και την Αιθιοπία σχετικά με τη νοτιοαφρικανική αποικία της Ναμίμπια, με το σκεπτικό ότι καμία δεν είχε τη νομική ικανότητα να υποβάλει την αναφορά. Και οι δύο χώρες ήταν πρώην μέλη της Κοινωνίας των Εθνών, η οποία επέλεξε τη Νότια Αφρική ως υποχρεωτική εξουσία στη Ναμίμπια μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Η αναφορά της Λιβερίας και της Αιθιοπίας το 1962 καλούσε το δικαστήριο να αποφανθεί για το νομικό καθεστώς της Ναμίμπια. Ο πρόεδρος του δικαστηρίου, Sir Percy Spender , ο οποίος κατάγεται από την αποικία της Αυστραλίας, ψήφισε αποφασιστικά στην απόφαση με επτά ψήφους κατά επτά υπέρ της Νότιας Αφρικής. Αυτή η απόφαση ξεκίνησε τον ένοπλο αγώνα της Λαϊκής Οργάνωσης της Νοτιοδυτικής Αφρικής (Swapo) ενάντια στους νοτιοαφρικανούς κατακτητές του απαρτχάιντ. Εκείνο το έτος, η Γενική Συνέλευση ανακάλεσε την εντολή της Νότιας Αφρικής, αλλά χωρίς αποτέλεσμα.
Το 1969, το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ ενέκρινε τελικά την ανάκληση της εντολής της Νότιας Αφρικής από τη Γενική Συνέλευση το 1966. Όταν η Νότια Αφρική αψήφησε τον ΟΗΕ και αρνήθηκε να αποχωρήσει, η υπόθεση υποβλήθηκε τον Ιούλιο του 1970 στο ICJ για συμβουλευτική γνώμη.
Σε αντίθεση με το 1966, αυτή τη φορά η γνώμη του ICJ , που εκδόθηκε στις 21 Ιουνίου 1971, δικαίωσε πλήρως τη θέση του ΟΗΕ, αποφασίζοντας ότι ο ΟΗΕ ήταν η νόμιμη κυβερνητική αρχή στη Ναμίμπια και ότι η Αφρική του Νότου έπρεπε να αποσυρθεί.
Σε αντίθεση με τη φιλοαποικιακή απόφαση του ICJ του 1966, η απόφαση του 1971 αφαίρεσε και το τελευταίο ίχνος νομιμότητας που είχε ακόμη το καθεστώς της λευκής υπεροχής. Όχι ότι η Νότια Αφρική σεβάστηκε την απόφαση. δεν το έκανε. Οι δυτικοί χορηγοί του ΝΑΤΟ της Νότιας Αφρικής συνέχισαν ξεδιάντροπα να υποστηρίζουν τις τακτικές καθυστερήσεων που μεταμφιέζονται ως «ειρηνευτική διαδικασία» και άσκησαν βέτο σε ψηφίσματα του ΟΗΕ που ζητούσαν κυρώσεις κατά του λευκού υπεροχής κράτους.
Ωστόσο, ήταν η απόφαση του ICJ του 1971 που οδήγησε στη διεθνή αναγνώριση του Swapo και του δικαιώματος αυτοδιάθεσης του λαού της Ναμίμπια. Χρειάστηκε ένας πόλεμος απελευθέρωσης για να αποκτήσει τελικά η Ναμίμπια την ανεξαρτησία της το 1990.
Αυτό σημαίνει ότι μια απόφαση του ICJ που καταδικάζει τον πόλεμο του Ισραήλ ως γενοκτονία θα προοιωνόταν καλά για τον αγώνα του παλαιστινιακού λαού ενάντια στους σκληρούς και αιμοδιψείς αποικιστές του.
Αν και αυτό δεν θα οδηγήσει σε άμεση απελευθέρωση και αποαποικιοποίηση, θα επιταχύνει πολύ αυτή τη διαδικασία μέχρι να διαλύσει το ισραηλινό καθεστώς της εβραϊκής υπεροχής και να σώσει τους Παλαιστίνιους και τους Ισραηλινούς Εβραίους από τη γενοκτονική λατρεία του Σιωνισμού.
πηγή : Middle East Eye
