Τα μέσα ενημέρωσης αρχίζουν να αναγνωρίζουν την πραγματικότητα στην Ουκρανία
Η αλήθεια για την πραγματική κατάσταση του ουκρανικού στρατού αρχίζει επιτέλους να εμφανίζεται στα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης. Η κατάσταση είναι τόσο σοβαρή όσο την έχουμε περιγράψει πολλές φορές , ακόμα κι αν δεν έχει ακόμη αποκαλυφθεί πλήρως
Όπως το έθεσε η Washington Post , « Η Ουκρανία εξαντλείται από εκπαιδευμένα στρατεύματα και πυρομαχικά καθώς τα θύματα και η απαισιοδοξία αυξάνονται ».
Έρευνα-Επιμέλεια Άγγελος-
Θα αφήσω στην άκρη τα στοιχεία της προπαγάνδας για να επικεντρωθώ στα γεγονότα. Τα αποσπάσματα είναι μεγάλα αλλά απαραίτητα για να αποτυπωθεί το βάθος της φρικτής κατάστασης.
Η πρώτη παράγραφος:
« Η ποιότητα της ουκρανικής στρατιωτικής δύναμης, που κάποτε θεωρούνταν ουσιαστικό πλεονέκτημα έναντι της Ρωσίας, έχει υποβαθμιστεί από ένα χρόνο απωλειών που έχει οδηγήσει πολλούς από τους πιο έμπειρους μαχητές μακριά από το πεδίο της μάχης , οδηγώντας ορισμένους Ουκρανούς αξιωματούχους να αναρωτιούνται για την ετοιμότητα του Κιέβου για πολυαναμενόμενη ανοιξιάτικη επίθεση. »
Αυτή η ανοιξιάτικη επίθεση έχει τόσες πιθανότητες να συμβεί με την ανακοινωθείσα εκστρατεία βοήθειας για την απεμπλοκή του Μπαχμούτ. Ο τελευταίος κόλλησε στη λάσπη, η οποία θα χειροτερέψει τις επόμενες εβδομάδες.
Η ανοιξιάτικη εκστρατεία θα αποτελείται από νεαρούς νεοσύλλεκτους που θα κληθούν να χρησιμοποιήσουν ένα άγριο μείγμα όπλων που δεν είναι εξοικειωμένοι. Εκτός από μια δυτική έκπληξη, δεν βλέπω πώς θα μπορούσε να συντρίψει τις καλά προετοιμασμένες ρωσικές αμυντικές γραμμές.
Επιστροφή στο άρθρο:
Η εισροή άπειρων νεοσύλλεκτων, που προσλήφθηκαν για να καλύψουν απώλειες, άλλαξε το προφίλ των ουκρανικών δυνάμεων, οι οποίες υποφέρουν επίσης από έλλειψη πυρομαχικών, συμπεριλαμβανομένων βλημάτων πυροβολικού και βομβών όλμων, σύμφωνα με στρατιωτικό προσωπικό στο πεδίο.
«Το πιο πολύτιμο πράγμα σε καιρό πολέμου είναι η εμπειρία μάχης», είπε ένας διοικητής τάγματος από την 46η Ταξιαρχία Αεροπορικής Εφόδου, ο οποίος αναγνωρίζεται μόνο από το διακριτικό κλήσης του, Kupol, σύμφωνα με το ουκρανικό στρατιωτικό πρωτόκολλο. «Ένας στρατιώτης που έχει επιβιώσει από έξι μήνες μάχης και ένας στρατιώτης που φεύγει από το πεδίο βολής είναι δύο διαφορετικοί στρατιώτες. Είναι μέρα και νύχτα». «Και υπάρχουν μόνο λίγοι στρατιώτες που έχουν εμπειρία μάχης», πρόσθεσε ο Kupol. «Δυστυχώς, είναι όλοι ήδη νεκροί ή τραυματίες».
Αυτές οι ζοφερές εκτιμήσεις έχουν σκορπίσει μια απτή, αν και ως επί το πλείστον ανομολόγητη, απαισιοδοξία από την πρώτη γραμμή μέχρι τους διαδρόμους εξουσίας στην πρωτεύουσα, Κίεβο. »
Οι απώλειες της Ουκρανίας, που υπολογίζονται σε περισσότερους από 200.000 από 100.000 νεκρούς και ακόμη περισσότερους τραυματίες, γίνονται ιδιαίτερα αισθητές στο κατώτερο επίπεδο διοίκησης. Δεν μπορείς να απαγάγεις έναν πωλητή ή έναν δάσκαλο από το δρόμο και να τον βάλεις σε υποδεέστερη θέση διοίκησης.
Ο Kupol είπε ότι μιλούσε με την ελπίδα να λάβει καλύτερη εκπαίδευση για τις ουκρανικές δυνάμεις από την Ουάσιγκτον και ότι ήλπιζε ότι τα ουκρανικά στρατεύματα που συγκρατούνται για μια επερχόμενη αντεπίθεση θα ήταν πιο επιτυχημένα από τους άπειρους στρατιώτες που βρίσκονται αυτή τη στιγμή στην πρώτη γραμμή υπό τις διαταγές του.
«Πάντα πιστεύουμε στα θαύματα», είπε. «Είτε θα είναι μια σφαγή και πτώματα, είτε θα είναι μια επαγγελματική αντεπίθεση. Υπάρχουν δύο επιλογές. Αλλά θα υπάρξει αντεπίθεση και στις δύο περιπτώσεις». »
Θα χρειαστεί πράγματι ένα θαύμα για να είναι η αντεπίθεση οτιδήποτε άλλο εκτός από σφαγή.
Ένας ανώτερος Ουκρανός αξιωματούχος, ο οποίος μίλησε υπό τον όρο της ανωνυμίας για χάρη της ειλικρίνειας, περιέγραψε τον αριθμό των αρμάτων μάχης που υποσχέθηκε η Δύση ως «συμβολικό». Άλλοι εξέφρασαν ιδιωτικά την απαισιοδοξία ότι υποσχέθηκαν ότι οι προμήθειες θα έφταναν στο πεδίο της μάχης εγκαίρως.
«Αν έχεις περισσότερους πόρους, επιτίθεται πιο ενεργά», είπε ο ανώτερος αξιωματούχος. «Αν έχεις λιγότερους πόρους, υπερασπίζεσαι περισσότερο τον εαυτό σου. Θα αμυνθούμε. Γι’ αυτό, αν με ρωτήσετε για την προσωπική μου άποψη, δεν πιστεύω σε μια μεγάλη αντεπίθεση εκ μέρους μας. Θα ήθελα να το πιστέψω, αλλά κοιτάζω τους πόρους και αναρωτιέμαι: «Με τι; “. Ίσως θα έχουμε τοπικές προόδους». «Δεν έχουμε ούτε τους άνδρες ούτε τα όπλα», πρόσθεσε ο ανώτερος αξιωματούχος. «Και ξέρεις την αναλογία: Όταν είσαι στην επίθεση, χάνεις δύο ή τρεις φορές περισσότερους ανθρώπους. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να χάσουμε τόσους πολλούς ανθρώπους». »
Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν πρόκειται να ρωτήσουν εάν « η Ουκρανία μπορεί να αντέξει αυτές τις απώλειες » . Θα πιέσουν για μια επίθεση πλήρους κλίμακας που είναι απίθανο να ξεπεράσει την προετοιμασία της.
” Ο Κούπολ, ο οποίος δέχτηκε να φωτογραφηθεί και είπε ότι καταλάβαινε ότι θα μπορούσε να αντιμετωπίσει προσωπικά αντίποινα αν έδινε μια ειλικρινή εκτίμηση, περιέγραψε πώς ήταν να πολεμάς με νεοσύλλεκτους στρατιώτες που δεν είχαν ρίξει ποτέ χειροβομβίδα, οι οποίοι εγκατέλειψαν εύκολα τις θέσεις τους πυρ και που δεν είχαν εμπιστοσύνη στο χειρισμό των πυροβόλων όπλων.
Η μονάδα του αποσύρθηκε από το Soledar στην ανατολική Ουκρανία κατά τη διάρκεια του χειμώνα, αφού περικυκλώθηκε από ρωσικές δυνάμεις που στη συνέχεια κατέλαβαν την πόλη. Ο Κούπολ θυμάται ότι εκατοντάδες Ουκρανοί στρατιώτες από τις μονάδες που πολεμούσαν δίπλα στο τάγμα του απλώς εγκατέλειψαν τις θέσεις τους, ακόμη και όταν οι μαχητές της ρωσικής μισθοφορικής ομάδας Βάγκνερ συνέχιζαν να προελαύνουν.
Μετά από ένα χρόνο πολέμου, ο αντισυνταγματάρχης Kupol είπε ότι το τάγμα του ήταν αγνώριστο. Από τους περίπου 500 στρατιώτες, περίπου 100 σκοτώθηκαν στη δράση και άλλοι 400 τραυματίστηκαν, γεγονός που οδήγησε σε πλήρη εναλλαγή του προσωπικού. Ο αντισυνταγματάρχης Kupol είπε ότι ήταν ο μόνος στρατιωτικός επαγγελματίας του τάγματος και περιέγραψε τη δυσκολία να ηγηθεί μιας μονάδας που αποτελείται εξ ολοκλήρου από άπειρους στρατιώτες.
«Παίρνω 100 νέους στρατιώτες», εξηγεί. «Δεν μου δίνουν χρόνο να τα ετοιμάσω. Μου λένε: «Πάρε τους στη μάχη». Τα αφήνουν όλα και τρέχουν. Αυτό είναι όλο. Καταλαβαίνετε γιατί; Γιατί ο στρατιώτης δεν πυροβολεί. Τον ρωτάω γιατί και μου απαντά: «Φοβάμαι τον ήχο του πυροβολισμού». Και για κάποιο λόγο δεν πέταξε ποτέ χειροβομβίδα. … Χρειαζόμαστε εκπαιδευτές του ΝΑΤΟ σε όλα τα εκπαιδευτικά μας κέντρα, και οι εκπαιδευτές μας πρέπει να σταλούν εκεί, στα χαρακώματα. Γιατί απέτυχαν στο έργο τους».
Περιέγραψε σοβαρές ελλείψεις πυρομαχικών, συμπεριλαμβανομένης της έλλειψης βομβών όλμου και χειροβομβίδων για τα αμερικανικής κατασκευής MK 19. (…)
«Είσαι στην πρώτη γραμμή», είπε ο Κούπολ. «Έρχονται προς το μέρος σου και δεν υπάρχει τίποτα να πυροβολήσεις. »
Ο Κούπολ είπε ότι το Κίεβο θα πρέπει να επικεντρωθεί στη συστηματική καλύτερη προετοιμασία νέων στρατευμάτων. «Είναι σαν το μόνο που κάνουμε είναι να δίνουμε συνεντεύξεις και να λέμε στους ανθρώπους ότι έχουμε ήδη κερδίσει, απλώς αποσυρθείτε λίγο ακόμα, σε δύο εβδομάδες, και θα κερδίσουμε», είπε. »
Ναι, το Κίεβο, με τη βοήθεια των « δυτικών » ΜΜΕ, μιλά για μια νίκη που μάλλον δεν θα συμβεί ποτέ. Στο έδαφος, η άποψη είναι αρκετά διαφορετική:
Ο Dmytro, ένας Ουκρανός στρατιώτης τον οποίο η The Post προσδιορίζει μόνο με το μικρό όνομα για λόγους ασφαλείας, περιέγραψε πολλές από τις ίδιες συνθήκες. Μερικοί από τους λιγότερο έμπειρους στρατιώτες που υπηρετούν στη θέση του με την 36η Ταξιαρχία Πεζοναυτών στην περιοχή του Ντόνετσκ “φοβούνται να εγκαταλείψουν τα χαρακώματα”, είπε. Οι βομβαρδισμοί είναι μερικές φορές τόσο έντονοι που ένας στρατιώτης παθαίνει κρίση πανικού και μετά «τον πιάνουν άλλοι».
Την πρώτη φορά που είδε τους συμπολεμιστές του πολύ συγκλονισμένους, ο Ντμίτρο προσπάθησε να τους κάνει να κατανοήσουν την πραγματικότητα των κινδύνων. Την επόμενη φορά, είπε, «απλώς ξέμειναν από τη θέση τους». «Δεν τους κατηγορώ», είπε. «Ήταν τόσο μπερδεμένοι». »
Ναι, το σοκ της οβίδας είναι πραγματικό. Το να βρίσκεσαι κάτω από πυρά πυροβολικού είναι τρομακτικό. Ειδικά όταν είσαι αρχάριος, κάθεσαι σε ένα χαντάκι χωρίς πανοπλία και χωρίς τρόπο να απαντήσεις.
Η υπεροχή του ρωσικού πυροβολικού εξηγεί γιατί οι απώλειες της Ουκρανίας είναι πολλαπλάσιες από αυτές της ρωσικής πλευράς. Αλλά ακόμα κι αν το πεζικό είναι διαθέσιμο και καλά εκπαιδευμένο, τίποτα δεν μπορεί να αντισταθμίσει την απώλεια της ραχοκοκαλιάς ενός στρατού:
« Η Ουκρανία έχασε πολλούς από τους κατώτερους αξιωματικούς της που είχαν λάβει αμερικανική εκπαίδευση τα τελευταία εννέα χρόνια, διαβρώνοντας ένα ηγετικό σώμα που βοήθησε στη διάκριση των Ουκρανών από τους Ρώσους εχθρούς τους στην αρχή της εισβολής», είπε ο Ουκρανός αξιωματούχος. Σήμερα, αυτές οι δυνάμεις πρέπει να αντικατασταθούν. «Πολλοί από αυτούς σκοτώθηκαν», είπε ο αξιωματούχος. »
Αντικαταστάθηκε από τι; Χρειάζονται χρόνια για να εκπαιδεύσετε έναν λοχία ή έναν λοχαγό. Αυτές οι θέσεις απαιτούν εμπειρία στο χώρο. Καμία εκπαίδευση πολιτών δεν μπορεί να αντικαταστήσει αυτήν την εμπειρία. Τα μαθήματα διάρκειας τριών εβδομάδων, τα οποία διδάσκονται από αξιωματικούς « Δυτικούς » χωρίς πραγματική εμπειρία πολέμου, δεν θα μπορούν να αντισταθμίσουν αυτό:
« Ακόμη και με νέο εξοπλισμό και νέα εκπαίδευση, οι στρατιωτικοί αξιωματούχοι των ΗΠΑ θεωρούν τις ουκρανικές δυνάμεις ανεπαρκείς για να επιτεθούν σε όλο το γιγάντιο μέτωπο, όπου η Ρωσία έχει δημιουργήσει σημαντικές άμυνες, έτσι τα στρατεύματα εκπαιδεύονται να αναζητούν αδύναμα σημεία που θα τους επιτρέψουν να διαπεράσουν με άρματα μάχης και τεθωρακισμένα οχήματα. »
Δεν θα υπάρχουν αδύναμα σημεία. Ή ίσως θα υπάρξει, σκόπιμα ανοιχτό από τους Ρώσους, για να δελεάσουν την ουκρανική « αντεπίθεση » και να την παγιδεύσουν σε ένα μεγάλο καζάνι.
Τελείωσε για την Ουκρανία. Οι ρωσικές δυνάμεις τυλίγουν τις ουκρανικές μονάδες σε πολλά μικρά καζάνια. Ο Μπαχμούτ είναι μόνο ένας από αυτούς. Στα νότια του βρίσκεται ο οικισμός της Νέας Υόρκης που θα γίνει άλλος. Η Avdiivka, νοτιότερα, αντιμετωπίζει επίσης σοβαρά προβλήματα και μπορεί ακόμη και να είναι η πρώτη από τις τρεις πόλεις που θα πέσει.
Ακόμη και οι New York Times έχουν αρχίσει να το συνειδητοποιούν αυτό :
« Από το Kupiansk στο βορρά μέχρι την Avdiivka στο νότο, μέσω του Bakhmut, του Lyman και δεκάδων πόλεων ενδιάμεσα, οι ρωσικές δυνάμεις επιτίθενται σε ένα τόξο 160 μιλίων στην ανατολική Ουκρανία, σε έναν διαρκώς αυξανόμενο αγώνα. πιο έντονος για να αποκτήσουν μια τακτική πλεονέκτημα πριν από πιθανές ανοιξιάτικες επιθέσεις. Σφοδρές μάχες σημειώθηκαν τη Δευτέρα μέσα και γύρω από την Avdiivka, μια πόλη που βρισκόταν στην πρώτη γραμμή για το μεγαλύτερο μέρος του περασμένου έτους και τις τελευταίες ημέρες έχει γίνει και πάλι επίκεντρο των μαχών. (…)
Στο Bakhmut, όπου η ιδιωτική στρατιωτική εταιρεία Wagner έχει αναλάβει τον έλεγχο του ανατολικού τμήματος της πόλης, διεξάγονται άγριες μάχες στους δρόμους, στα κατεστραμμένα ερείπια κτιρίων και στα βάθη των ναρκών, σύμφωνα με Ρώσους στρατιωτικούς μπλόγκερ. (…)
Στο Κουπιάνσκ και στα γύρω χωριά, η Ρωσία ενέτεινε τους βομβαρδισμούς και τις χερσαίες επιθέσεις και η Ουκρανία διέταξε τους αμάχους να φύγουν. Οι ρωσικοί βομβαρδισμοί εντάθηκαν επίσης στο Λίμαν και σε άλλες πόλεις. Σύμφωνα με τον ουκρανικό στρατό, οι ρωσικές δυνάμεις επιχειρούν περισσότερες από 100 φορές την ημέρα να διαπεράσουν τις γραμμές τους.
Με λίγους ανθρώπους και κτίρια ανέπαφα, τα πιο αμφισβητούμενα μέρη έχουν πολλά να προσφέρουν εκτός από τον έλεγχο των δρόμων και των σιδηροδρόμων που το Κρεμλίνο θεωρεί σημαντικό για τον στόχο του να καταλάβει ολόκληρη την ανατολική περιοχή γνωστή ως “Donbass”. Οι επιθέσεις μπορούν επίσης να παρέχουν καλύτερη τοποθέτηση για την επόμενη επίθεση, να αποκτήσουν πληροφορίες για τις θέσεις της άλλης πλευράς και να έχουν προπαγανδιστική αξία. »
Οι NYT δεν το αναφέρουν, αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι οι ρωσικές δυνάμεις, σε όλες αυτές τις επιθέσεις, καταστρέφουν τον ουκρανικό στρατό.
Σε λίγες εβδομάδες, μετά την κατάρρευση αυτών των τριών καζανιών, ο ουκρανικός στρατός θα βρίσκεται σε φυγή. Τότε θα είναι καλοκαίρι και η λάσπη θα έχει στεγνώσει. Οι ρωσικές δυνάμεις θα γίνουν τότε πιο κινητές, κάτι που θα μπορούσε ακόμη και να τους επιτρέψει να κάνουν μεγαλύτερες κινήσεις.
Ο μόνος τρόπος για τον ουκρανικό στρατό να αντιμετωπίσει αυτές τις κινήσεις θα είναι να χρησιμοποιήσει τις δυνάμεις που προετοιμάζει επί του παρόντος για μια « αντι επίθεση » ως αμυντικούς σχηματισμούς. Αλλά ακόμη και αυτό θα του δώσει μόνο περίπου τρεις μήνες πριν από την αναπόφευκτη κατάρρευση.
. “Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες”. Η φράση έχει συνδεθεί άρρηκτα με τα έργα του Γάλλου φιλόσοφου Βολταίρου και εκφράζει απόλυτα τους συντάκτες του ηλεκτρονικού περιοδικού Mytilenepress. Στο Mytilenepress δημοσιεύονται όλες οι απόψεις. Aπαγορεύεται η αναδημοσίευση χωρίς την έγκριση του Μpress.
πηγή: Moon of Alabama
