ΣΕ ΑΓΑΠΩ ΠΟΛΥ ΑΝΘΡΩΠΕ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΙΝΩ ΦΙΜΩΜΕΝΗ… ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΑΛΛΑ ΕΓΩ ΣΗΜΕΡΑ ΠΗΡΑ ΜΙΑ ΑΠΟΦΑΣΗ
Σήμερα είμαι πολύ προβληματισμένη
Ίσως η χθεσινή χιονισμένη μέρα που με σύνδεσε με την χαρά και την παιδικότητά μου να είναι ο λόγος
ΞΕΠΕΡΑΣΑΜΕ ΤΟΥΣ 3 ΜΗΝΕΣ ΕΓΚΛΕΙΣΜΟΥ
ΚΑΙ ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ ΠΟΣΟ ΑΚΟΜΑ;;;
Ξέρω ότι δεν βιώνουμε όλοι με τον ίδιο τρόπο αυτήν την περίοδο του εγκλεισμού και της αποστείρωσης
Άλλοι συνέχισαν λόγω της δουλειάς τους, κανονικά την ζωή τους…
Άλλοι λογω φόβου ένιωσαν ότι είναι ευλογία η απομόνωση…
Άλλοι, λιγότερο φοβισμένοι βρήκαν τρόπους να συνεχίσουν την ζωή τους και δεχόμενοι τον περιορισμό να νιώθουν ότι όλα βαίνουν καλώς
Άλλοι υποφέρουν και μαραζώνουν είτε λόγω ανεργίας και φτώχιας είτε λόγω συναισθηματικής πείνας
Οι αγκαλιές περιορίστηκαν, τα χαμογέλα κρύφτηκαν και οι καρδιές αλυχτούν στα σκοτάδια γιατί δεν αντέχουν…
Η κατάθλιψη ενθρονίστηκε πανηγυρικά στις ζωές μας…
Τα σώματα σφίχτηκαν και τα περισσότερα χείλη σφραγίστηκαν…
Γιατί άραγε;
Μήπως βγήκε ανακοίνωση ότι ο ιός γίνεται επικίνδυνος όταν εκφράζεσαι και λες την αλήθεια σου…
Κι εσύ Έλληνα παιδι του Περικλή και του Κολοκοτρώνη,
ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ;
Που φαίνεσαι;
Πως υπερασπίζεσαι τα δικαιώματα σου;
Που είναι η πύρινη φλόγα στην ματιά σου που σάρωνε ότι σε περιόριζε;
Ποιος είσαι; Τι απέγινες;
Και μην μου πεις ότι νοιάζεσαι για τους ανθρώπους γύρω σου, γιατί θα γελάσω;
Αν νοιαζόσουν θα σκεφτόσουν:
ΣΕ ΤΙ ΚΟΣΜΟ ΘΑ ΜΕΓΑΛΩΣΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ;;;;
ΠΟΙΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΙΔΑΝΙΚΑ ΤΟΥΣ;;;;
Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΑΝΑΛΑΦΡΑ ΤΑ ΒΗΜΑΤΑ ΤΟΥΣ ;;;;
—-
ΕΚΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΥΠΟΤΑΓΜΕΝΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ,
ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ;;;;
—-
Πόσο ακόμα θα τρώμε το ψέμα τους;
– Έχει καλό καιρό, είναι επικίνδυνα…
– Χιονίζει, είναι επικίνδυνα…
– Μην βγαίνεις έξω, είναι επικίνδυνα
– Μην κατεβείτε να διαμαρτυρηθείτε, είναι επικίνδυνα…
– Μην αναπνέετε, είναι επικίνδυνα
Πόσο ακόμα;;;
—-
ΠΟΣΟ ΑΚΟΜΑ ΘΑ ΣΤΕΡΟΥΜΑΣΤΕ ΤΙΣ ΑΝΑΣΕΣ ΜΑΣ
ΘΑ ΚΑΛΟΥΠΩΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ
ΘΑ ΜΙΚΡΑΙΝΟΥΜΕ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΣ
—-
ΠΟΣΟ ΑΚΟΜΑ ΘΑ ΖΟΥΜΕ ΣΑΝ ΑΝΘΡΩΠΑΚΙΑ
—
ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΑΛΛΑ ΕΓΩ ΣΗΜΕΡΑ ΠΗΡΑ ΜΙΑ ΑΠΟΦΑΣΗ
ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΚΟΙΤΑΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
ΤΟΝ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ
—-
ΚΑΝΕΝΑΣ ΚΑΙΡΟΣ ΛΟΙΠΟΝ ΔΕΝ ΘΑ ΜΕ ΚΛΕΙΣΕΙ ΜΕΣΑ
ΚΑΝΕΝΑ ΨΕΜΑ ΔΕΝ ΘΑ ΜΟΥ ΚΟΙΜΗΣΕΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ
ΚΑΜΙΑ ΜΑΣΚΑ ΔΕΝ ΘΑ ΜΟΥ ΚΛΕΙΣΕΙ ΤΟ ΣΤΟΜΑ
…
Θα ενώσω την φωνή μου με όλες τις άλλες που υψώνονται με αφοβία τιμώντας την Ζωή,
μήπως και κάποια στιγμή ζούμε όλοι με την ελευθερία που μας αξίζει
βιώνοντας την αγάπη μέσα σε αγκαλιές και όχι μέσα σε γυάλινες οθόνες
—
ΣΕ ΑΓΑΠΩ ΠΟΛΥ ΑΝΘΡΩΠΕ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΙΝΩ ΦΙΜΩΜΕΝΗ
Δέσποινα Παλαμαρη
