Ήταν λοιπόν ένας νεαρός φαντάρος ο οποίος ήταν φρικαρισμένος στην ιδέα της σκοπιάς.

 Όταν ήρθε η ώρα να φυλάξει σκοπιά προσπάθησε να τα αποβάλλει όλα από μέσα του και να πάει. Όταν πήγε, του ανατέθηκε να περιπολεί μια περιοχή 50-60 μέτρα. Να σημειωθεί ότι ήταν σε μια περιοχή όπου ήταν πολύ έρημα και ειδικά βράδυ ο καθένας θα φοβόταν να βρίσκεται εκεί. Καθώς περνούσε η ώρα άκουγε μια παιδική και χαρούμενη μελωδία, στην αρχή πολύ σιγά ίσα να σπάει την νεκρική σιγή. Μετά από λίγη ώρα η ευτυχή μελώδια γινόταν όλο και πιο δυνατή. Όπως είναι φυσικό ο φαντάρος τα έχασε αλλά προσπάθησε να κρατήσει την ψυχραιμία του. Λίγο αργότερα σταμάτησε η μελωδία και μετά από λίγη ώρα καθώς έκανε τα βήματα της σκοπιάς σε έναν κάθετο δρόμο, στα αριστερά του διέκρινε μια φιγούρα, με όλη του την δύναμη φώναξε αλτ τις ει. Προχωρώντας προς το μέρος της αντιλήφθη ότι ήταν ένα μικρό κοριτσάκι γύρω στα 5, ήταν γυρισμένο σε θέση προφίλ και τα ξανθά μαλλιά της κάλυπταν το πρόσωπο της. Μόλις κατάλαβε ότι ήταν μικρή κατέβασε το όπλο, και άρχισε να ρωτάει με όμορφο τρόπο τη μικρή, »κοριτσάκι τι δουλεία έχεις εσύ εδώ τέτοια ώρα, μήπως έχεις χαθεί;». Το παιδί δεν απαντούσε, αυτός συνέχισε να ρωτάει χωρίς ωστόσο να παίρνει κάποια απάντηση. Λίγο αργότερα η μικρή μετά από μια ακόμα ερώτηση γύρισε το κεφάλι της το οποίο είχε κατακόκκινα και πρησμένα μάτια και το πρόσωπο της ήταν σαν σαπισμένο. Ο φαντάρος αυτός όπως είναι αναμενόμενο τα έχασε και από το σοκ δεν ξαναμίλησε ποτέ, και είναι κλεισμένος σε ψυχιατρείο.