Με ρώτησαν από πού έρχομαι. Τι να τους έλεγα; Ήξερα πως δεν θα με πιστέψουν

 Είμαι ο Έλλην …

Έρχομαι από τα βάθη των αιώνων ,

σιωπηλός ,αόρατος και θυμωμένος έχοντας όμως

χιλιάδες Αθανάτους Έλληνες ήρωες μες’ την ψυχή μου και μια στρατιά πολεμιστών στο αίμα μου!! 

Απέναντι μου στέκει πάντα ο αιώνιος εχθρός μου το Σκότος ,

με τους ορκισμένους του συμμάχους ,

τον Φόβο που πάντα με λοξοκοιτά ,

με μάτια αιχμηρά μέσα απ’ τη φωτιά γνωρίζοντας όμως ότι ποτέ μου δεν το ενιωσα ,και πάνω στο βλοσυρό του μέτωπο η Έριδα ,αυτή που το νου και το μυαλό των παιδιών μου κυριεύει..

Έχοντας διπλά τους την Καταδίωξη, τον Φθόνο, και λίγο πιο περά τη Βοή να φλέγεται από μίσος κατά των Ελλήνων ,στα αριστερά του Φόβου, ο Φόνος να παραμονεύει και να γλυκο κοιτα τα Αθάνατα παιδια μου και μαζί τους η Ανδροκτονία η ολέθρια του θανάτου Μοίρα,

ποθώντας όλοι μαζί στη μάχη να χωθούνε ενάντια των Ελλήνων.

Είμαι ο Ηρακλής …

Άκουσε με σου φωνάζω μέσα από τον παρελθόν..

Ο μονος τρόπος για να ξεβρομίσει αυτός ο τόπος ειναι να πράξεις όπως εγω σε έναν από τους αθλους μου..

Εκεί οπου εγω ο ιδιος καθάρισα τους στάβλους του Αυγεία μετα απο 30 χρονια ακαθαρσίες και κοπριάς, έτσι κι εσύ πρέπει να καθαρίσεις με ολα αυτά τα τερατόμορφα  που τρέφονται μόνο με τη δυστυχία και τον πόνο των Ελλήνων .

Έρχομαι από τις Άρκτους, κουβαλώντας

ένα τσουβάλι άστρα και όνειρα πολλά κρατώντας

στο χέρι μου το ρόπαλο μου ,και την ΑΘΑΝΑΤΗ ΨΥΧΗ μου.

.Είμαι ο Αχιλλέας..

Άκουσε με ,,σου δίδαξα μέσα από την Ηλιαδα πως είναι να έχεις Τιμή ,να μην γονατίζεις σε κανεναν ,να είσαι περήφανος …

Δεν με πρόσεξες ,με προσπέρασες ,είπες πως ήμουν μύθος..

Πολέμησα έξω από τα τείχη της Τροίας έχοντας μια ασπίδα ένα σπαθί και μια Τιμή για σύντροφο.

 Πολέμησα γνωρίζοντας το πεπρωμένο μου ακολουθώντας το ένστικτο μου για μια Αθάνατη ζωή.

Έρχομαι από την λήθη εκεί που   είναι η συντριβή κάθε μορφής και ψυχής ,

όμως άντεξα διότι η ΨΥΧΗ μου είναι ΑΘΑΝΑΤΗ.

Έρχομαι από τη Θεσσαλία από εκεί όπου βόσκησα για χρόνια πολλα ένα κοπάδι από φωτιές.

Με ακολούθουν οι Μυρμιδόνες μου σα να είναιιστιοφόρο αγγέλου.. 

Είμαι ο Λεωνίδας..

Άκουσε με πριν 2500 χρόνια ορκίστηκα πως θα επιστρέψω..

Μαθέ λοιπόν τον όρκο μου ..

‘Θεοί σας μίλησα πολλές φορές μα δεν μου απαντήσατε, σας κάλεσα πολλές φορές μα δεν ήρθατεθεοί που είστε ;

 Σήμερα εγώ και τα λιοντάρια μου !θα πέσουμε για την Ελλάδα ,σήμερα εγώ και τα παιδια μου θα γίνουμε ένα με το ιερό χώμα . θεοί σήμερα να μου υποσχεθείτε ότι η Ελλάδα θα είναι γενναία και δεν θα πέσει ποτέ στο μέλλον . Αν ,δεν κρατήσετε την υπόσχεση σας και η Ελλάδα πέσει σε χεριά ξένων βαρβαρων

,εγώ ο Λεωνίδας υπόσχομαι ότι θα σηκωθω απο τον ταφο μου. και θα τα βαλω με Θεούς και βαρβάρους

,φυλαξτε την ιερή Ελλάδα !!

Έρχομαι  λοιπόν απ’ το φαράγγι το κυρτό των Θερμοπυλών ,κρατώ σπαθί και δόρυ με αίμα προδοτών, έρχομαι να υλοποιήσω τον όρκο μου, να διώξω τον Φόβο που βλέπω μέσα στα ματιά σου και να τα βάλω με θεούς και τέρατα..

Έρχομαι με τους Τριακόσιους που στέκονται όρθιοι μες στα πέτρινα πιθάρια και φέρνω και την ΨΥΧΗ μου την ΑΘΑΝΑΤΗ.

Είμαι ο Αλέξανδρος…

Άκουσε με γιατί ποτέ σου δεν με κατάλαβες .

«Στον ουρανό δεν υπάρχουν δυο ήλιοι ούτε στη Γη δυο κυρίαρχοι»

 Έρχομαι από τις όχθες του βουνήσιου ποταμού από τις Πύλες των Ινδιών ,από εκεί που εκπλήρωσα τον θέλημα των θεών , σφραγίζοντας τα τερατόμορφα μέσα στα εγκατα της Γης ,από εκεί που σου ζήτησα να τις Πυλες φυλαξεις..

Έρχομαι μ’ έναν διερμηνέα που μιλά όλες τις γλώσσες του Ουρανού κι έχει ακριβώς ενενήντα εννέα ονόματα.

Έρχομαι όπως το τελευταίο όνομα με μια ΨΥΧΗ ΑΘΑΝΑΤΗ

Είμαι ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς..

Άκουσε με ,πριν φύγω σου το χα πει ,έπρεπε να το θυμάσαι ,όταν το ξίφος αποχωριστεί της θήκης του τότε θα ‘ρθει η ώρα για την επιστροφή των Ελλήνων στην Πόλη!”

 Έρχομαι από την κόκκινη μηλιά που λένε τα γραμμένα ,από την Πύλη την χτιστή του Ρωμανού ,κρατώ στα χεριά μου σφιχτά το ξίφος μου γυμνό έξω από το θηκάρι..

Έρχομαι σαν την φωτιά που καίει με μια ΨΥΧΗ ΑΘΑΝΑΤΗ.

Είμαι ο Γερός του Μόρια..

Άκουσε με ,σου φώναξα κάποτε φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους..

Δεν με άκουσες..

Έρχομαι από το Λιμποβισι σαν αστραπή ,σαν τις λέξεις που είναι φλέβες και μέσα τους κυλά αίμα ,έρχομαι μέσα από την ομίχλη του Μοριά και φέρνω και τον Καραϊσκάκη που στέκει διπλά μου ,με την ΑΘΑΝΑΣΙΑ της ΨΥΧΗΣ του σκαλισμένη στο αγέρωχο πρόσωπο του με την ελπίδα μιας στιγμής στην Πάτρια την Γη να επιστρέψει..

Έρχομαι και είμαι ο Θεόδωρος που ‘σφαξε τον Τουρκάλα και είμαι επίσηςτο ίδιο το μαχαίρι που τον έσφαξε. 

Έρχομαι κρατώντας τον λόγο του θεού στο ένα μου χέρι μου και στο άλλο την ΑΘΑΝΑΤΗ ΨΥΧΗ μου.

Είμαι ο Παυλος ο Μέλας.

Άκουσε με ,σου άφησα ένα γράμμα να διαβάσεις..

Δεν το πρόσεξες.. 

Η ζωή είναι πόλεμος. Η γη σου είναι φρούριο και χρέος σου η νίκη. Μη μιλάς, να σκέπτεσαι, αγαπάς, να μην πονάς. Ένας είναι ο σκοπός σου, ο πόλεμος. Πολέμα για τα ιδανικά σου, για τα Ελληνικά ιδανικά του ανθρωπισμού. Πολέμα για την Μεγάλη Ιδέα..Αν προχωρήσω, ακολουθείστε με… Αν υποχωρήσω, σκοτώστε με…Αν σκοτωθώ, εκδικηθείτε με…

Έρχομαι απ΄το Ζελοβο και από το Πισοδερι ,έρχομαι σαν το ποτάμι το πλατύ για να ξεπλύνω την ντροπή που μέσα μου με καεί..

Έρχομαι σαν θάνατος και σαν ζωή ,κρατώντας μέσα τα χεριά μου την Μακεδονία την μια και μοναδική και την ΨΥΧΗ μου την ΑΘΑΝΑΤΗ.

Είμαι ο Άγνωστος στρατιώτης..

Άκουσε με ,έφυγα για τα βουνά της Πίνδου  χαμογελώντας  για να πεθάνω ένδοξα για σένα.

Ένα πράγμα μόνο σου ζήτησα να φέρεις την σωρό μου πίσω .

Με πρόδωσες ,μαζί με άλλους 7.963 πεσόντες, 80 χρόνια πέρασαν και παραμένω άταφος και διάσπαρτος στα βουνά της Βόρειου Ηπείρου.

«Νεκρούς θάπτειν , νεκρόν μην υβρίζειν» έλεγαν οι αρχαίοι Έλληνες. 

Η ταφή και ο σεβασμός προς τους νεκρούς είναι ένα πανάρχαιο ελληνικό έθιμο. … 

Έρχομαι απ΄το οχυρό του Ρουπελ παρέα με τις κραυγές των αδελφών μου..

 Έρχομαι πάνω στα χιόνια κουβαλώντας τον αδελφό στον ωμο μου.. Έρχομαι από την τρύπα ενός σάπιου κλωναριούόπου ιερουργούσα με στολή άγριας μέλισσας και μια ΨΥΧΗ ΑΘΑΝΑΤΗ.

Είμαι ο Ελλην..

 Έρχομαι απο την Δύναμη!

Ναι, ξέρω από πού έρχομαι!

Είμαι αρχέγονος σαν την ψυχή σου!

Αχόρταγος σαν την φωτιά!

Καίγομαι και αναγεννώ τον Εαυτό μου!

Ό,τι πιάνω γίνεται Φώς!

Ό,τι αφήνω γίνεται στάχτη!

Φλόγα είμαι, σίγουρα!

Ἱερέ Πολεμιστή τοῦ Φωτός, ἀνα-μιμνήσκου! 

Αφιερωμένο σε όλες τις Ελληνομάχες ΨΥΧΕΣ.

Λεωνίδας Αλέξανδρου.!!

Υ.Γ

Με ρώτησαν από πού έρχομαι.

Τι να τους έλεγα;

Ήξερα πως δεν θα με πιστέψουν ..Όμως εγώ τους είπα την αλήθεια έρχομαι από το παρελθόν με μια ΨΥΧΗ ΑΘΑΝΑΤΗ.