Τι πάθαμε ως λαός και πάψαμε να σκεφτόμαστε; Τι πάθαμε και πάψαμε να αντιδρούμε;

 Ελλάς.. Μια χώρα προδομένη σήμερα από τα ίδια της τα παιδιά…

Μέσα από τα σπλάχνα της ξεπήδησε ο χειρότερος εφιάλτης της και σύρθηκε τα τελευταία χρόνια ανά την υφήλιο, χωρίς ελπίδα οίκτου και συμπαράστασης.

Προδοσία εκ των έσω … και ναι, αυτός ο πόλεμος είναι πάντοτε πιο πικρός και πιο ακατάληπτος για τους ρομαντικούς και τους πατριώτες.

Δεν το αντέχει η καρδιά του Έλληνα να βλέπει την πατρίδα του να λυμαίνεται από διάφορους που διοικούν έχοντας το αντίστοιχο πελατειακό κοινό τους και κάθε φυλής βρωμερούς ισλαμοαποικιοκράτες που υποδέχονται στην πατρίδα μας οι ανεγκέφαλοι φιλάνθρωποι.

Τι πάθαμε ως λαός και πάψαμε να σκεφτόμαστε; Τι πάθαμε και πάψαμε να αντιδρούμε; Σημειωτέον ότι η «επίσημη» διανόηση – Ακαδημία, μουσουργοί, ποιητές, συγγραφείς… όλα αυτά τα χρόνια της οικονομικής κρίσης και της ηθικής κατάπτωσης απουσιάζει παντελώς και εκκωφαντικώς από την κριτική του σκάρτου πολιτικού και κοινωνικού γίγνεσθαι.

Στην εποχή της πνευματικής και οικονομικής πτώχευσης, μορφές ηρώων μας θυμίζουν το χρέος μας προς την Πατρίδα, όπως ο Λεωνίδας με τους Σπαρτιάτες του, όπως ο Κολοκοτρώνης και ο Οδυσσέας Ανδρούτσος, όπως οι Μακεδονομάχοι, Καπετάν Άγρας και Παύλος Μελάς, όπως η κάθε ελληνική ψυχή που έπεσε στη μάχη με φλόγα και ηρωισμό.

Ένδοξες νίκες και ένδοξες ήττες, σε δύσκολες χρονικές στιγμές, αναπτέρωναν πάντοτε το εθνικό φρόνημα……….