Η “εκδίκηση” των μεταναστών, και η Ευρώπη του μέλλοντος

Του Μάνου Οικονομίδη
Το μαιευτήριο ιδεών της ανθρωπότητας, μετακόμισε δια μέσου των αιώνων, από την Αθήνα στο Παρίσι.

Η φυσική κοιτίδα της Δημοκρατίας, και ενός πληθωρισμού καινούριων ιδεών και μοντέλων διαβίωσης, πέρασε τη σκυτάλη στην Πόλη των Φωτός, ως γενέτειρα του Διαφωτισμού και της Γαλλικής Επανάστασης.

Η “Σχολή των Αθηνών”, του Ραφαήλ, φώτισε το δρόμο για την Πτώση της Βαστίλης. Και την κιβωτό ιδεών του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού, που σεργιανίζει τους τελευταίους αιώνες στην ανέμελη διαδρομή της ανθρωπότητας, προς ένα ανατροφοδοτούμενο μέλλον.

Η γαλλική κοινωνία, κατάφερε να ενσωματώσει με την πάροδο των ετών, και αντέχοντας στους πειρασμούς της συγκυρίας, στοιχεία ταυτότητας από τις διαφορετικές εθνικότητες πολιτών που σεργιάνισαν στην πιο συναρπαστική χώρα της Ευρώπης.

Μια κοινωνία συνεκτική. Όχι απλά ανεκτική. Που ακόμη και σήμερα, μπροστά στο δέος της υστερίας κατά της μετανάστευσης, και στην κλειστοφοβική προδιάθεση των ευρωπαϊκών ηγεσιών, υπέρ περίκλειστων εθνών-κρατών, ανθίσταται, και προσφέρει στο μέλλον τον ζωτικό χώρο για να μην χάσει τον βηματισμό του.

Να μην στρέψει την πλάτη στην εφαλτήρια έμπνευση της σύνθεσης διαφορετικότητας των ανθρώπων που απαρτίζουν τη σημερινή Γαλλία.

Η επικράτηση των “τρικολόρ”, στα όρια του θριάμβου, στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ρωσίας, ηχεί ήδη στις γειτονιές του μέλλοντος, ως μια “εκδίκηση” των μεταναστών, παιδιά των οποίων φόρεσαν τη φανέλα με το εθνόσημο, και οδήγησαν την ομάδα του Ντιντιέ Ντεσάμπ στην κορυφή του ποδοσφαιρικού Ολύμπου.

Μια εικόνα από το μέλλον της Ευρώπης.

Μιας Ευρώπης συνεκτικής και γεμάτης αυτοπεποίθησης.

Που θα επενδύει στην πρόσθεση και τον πολλαπλασιασμό, ως μαθηματικές πράξεις της προόδου.

Διαγράφοντας από το εγχειρίδιο της προόδου την αφαίρεση και τη διαίρεση.

Ανακόπτοντας την παρακμή του φόβου.

Και φυσικά του διχασμού.

Του Μάνου Οικονομίδη