Η Ατζέντα της Ακροδεξιάς και των «Ανησυχούντων» Προσδιορίζουν την Παράταση της Δημκρατικής Επίφασης (Νίκος Σίμος)

Νίκος Σίμος* 

Η ακροδεξιά ατζέντα και τα «πρόσωπα ευκαιρίας» ξανά στο προσκήνιο των πολιτικών εξελίξεων στις χώρες της ταχύτατα παρακμάζουσας Δύσης και βέβαια στην εδώ «χρεοδουλοπαροικία»
Με αφορμή τις εκλογικές διαδικασίες που έρχονται και αφορούν την Ευρωπαϊκή χρηματοπιστωτική και δυστοπική κολεκτίβα της ΕΕ, ενός σε απόλυτη παρακμή πολιτικομεταπρατικού συστήματος στην χώρα, αναβιώνει η συζήτηση για την ακροδεξιά ρητορεία ή και για την «ευκαιριακή πατριωτική» ατζέντα, που έχει από μόνη της χαρακτηριστικά πολιτικού πλιάτσικου, πάνω στην απελπισία, τον αποκλεισμό και την εντεινόμενη οικονομική ανέχεια που αγκαλιάζει επικίνδυνα το παραγωγικό μεσόστρωμα της χώρας μας
Το φαινόμενο δεν είναι μόνο Ελληνικό βέβαια
Αφορά το σύνολο του άλλοτε δυτικού κόσμου που έχει αφεθεί έρμαιο στις ορέξεις και τις ονειρώξεις μιας χούφτας ψυχότροπων κροίσων που ονειρεύονται και σχεδιάζουν την νέα φεουδαρχία, επεμβαίνοντας στην κοινωνία με κάθε μέσο που θα αλλοιώσει την συνοχή ή την σύσταση της, επιδιώκοντας την μετατροπή της σε κοινωνία ανθρωποειδών μιας απολύτως ελεγχόμενης μετακοινωνίας
Με την ρητορική του μίσους, απέναντι στην κρατική δομή που έχει και ταξικά χαρακτηριστικά, την ρητορική της βίας, τα τάγματα εφόδου, οπλισμένα από την απελπισία και την έλλειψη προοπτικής, που αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι των «πολιτικών» του νεοφεουδαρχικού χρηματοπιστωτισμού στις κοινωνίες που χρησιμοποιούνται σαν πειραματόζωα, εκμεταλλεύονται το ανθρώπινο δράμα που προκαλεί η αποπαραγωγικοποίηση και οι πολιτικές άγριας λιτότητας, μαζικής ανεργίας και εκτεταμένης κοινωνικής ανέχειας και χρησιμοποιούνται από τα μορφώματα που αναβιώνουν μια φανερή ή περίτεχνα κρυμμένη- σε κάποιες περιπτώσεις – ναζιστική ρητορική ή από την άλλη πλευρά έναν άκρως αιθεροβαμωνικό «πατριωτικό» λόγο, «ευκαιριακών και ανησυχούντων» πολιτών για την πορεία της χώρας, με προτάσεις που δεν αντέχουν καμίας λογικής στην βάση πάγιων και τετελεσμένων πολιτικών σταθερών που υφίστανται τώρα και που επιμελώς παραλείπονται ή αναφέρονται συνοδευόμενες από προτάσεις «πολιτικού κενολογισμού», προκειμένου να αντλήσουν πολιτική δύναμη ή να εγγράψουν πολιτικές παρουσίες εξουσιολαγνεικών απωθημένων, από τους κοινωνικά και οικονομικά αποκλεισμένους πολίτες, από αφελείς ή και απελπισμένους, σε μια κοινωνία κυριολεκτικά σε πολιτικό βέρτικο στο οποίο έχουν καταρρεύσει όχι μόνο οι ιδέες, αλλά και αυτή η έννοια της πολιτικής
Πολιτικά μορφώματα που αναζητούν πολιτική δύναμη η οποία θα χρησιμοποιηθεί συστημικά, σαν ο επί της ουσίας εναλλακτικός δρόμος της επίφασης, που έχει η παρακμιακή έκφραση της Δημοκρατίας στις «Παγκοσμιοποιημένες» κοινωνίες του «άλλοτε Δυτικού κόσμου» που διαβρώθηκε από τον τεχνοκρατισμό, που καταρράκωσε την έννοια και την ουσία της πολιτικής, μετατρέποντας το κράτος σε «ανώνυμη εταιρία» και παράδωσε την κοινωνία στην κατανάλωση και τον ατομικισμό, παρουσιάζοντας παραλυτικά αντανακλαστικά αντίδρασης ακόμα και σε «πολιτικές επινοήσεις» που βάζουν σε κίνδυνο ακόμα και την ίδια την επιβίωσή της!
Όσο ο κοινοβουλευτισμός αλλά και οι αστικές δημοκρατικές δομές θα αποδεικνύουν την επιφατικότητά τους, με μια λειτουργία που υπονομεύει την ουσία της Δημοκρατίας , συνεπικουρούμενες από την διαπλοκή ,την εξαπάτηση , την ατιμωρησία , την ουσιαστική ποδηγέτηση των Θεσμών, στην ανάγκη εξυπηρέτησης άλλων, από τα λαϊκά, και Εθνικά συμφέροντα στο όνομα υπερεθνικών πολιτικών που απεργάζονται την περιθωριοποίηση του ανθρώπου και των κοινωνιών με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους που συγκροτούν τις εθνικές τους υποστάσεις, τόσο θα μεγιστοποιείται το κύμα της αγανάκτησης των πολιτών και θα μεγαλώνει το ακροατήριο εκείνων , που προβάλλοντας την έκπτωση της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας και των θεσμών της έχουν σαν στόχο, είτε να αποτελέσουν την εναλλακτική εξουσιαστική δομή του ίδιου όμως πολιτικού δρόμου που οδήγησε στην καθολική παρακμή την αστικοδημοκρατία, ειτε, σε ακραίες ακροδεξιές πολιτικές εκφάνσεις ,να την καταργήσουν
Άλλωστε η σύγχρονη ατζέντα της «πολιτικής ορθότητας» ιδιωτικοποιώντας στην ουσία την πολιτική έκφραση των κοινωνιών, μέσα από την ανάμιξη εταιριών στην διεξαγωγή κορυφαίων συνταγματικών λειτουργιών που αφορούν την κοινωνία των πολιτών, όπως αυτές των πολιτικών εκλογικών διαδικασιών, έχει ήδη κάνει το καθοριστικό βήμα του πολιτικού ελέγχου της, σε παρακμή, αστικοδημοκρατικής εξέλιξης, με ότι αυτό αρνητικά συνεπάγεται για την ίδια την κοινωνία των πολιτών, που καλείται να επιστρατεύσει την κρίση, τα αξιολογικά κριτήρια και την λογική της στην ακροδεξιά αλλά και στην ευκαιριακή ρητορική φαυλότητα των «ανησυχούντων» και των «αφυπνισθέντων» για να αντιμετωπίσει τους «νέους σωτήρες» που μιλούν για τα επιφαινόμενα και τα επιμέρους και αποφεύγουν τα μείζονα και επίδικα
Πάντα ευπειθής
Νίκος Σίμος