Τέλος εποχής για την παγκόσμια νομισματική πολιτική – Ο πόνος των επιτοκίων θα συνεχιστεί για τους δανειολήπτες, ο ρόλος των μισθών
Ο τελευταίος γύρος προβλέψεων του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου υπογραμμίζει την απόκλιση: βελτιωμένη προοπτική των ΗΠΑ, χειρότερες προοπτικές για την ευρωζώνη και άθλια στοιχεία για το Ηνωμένο Βασίλειο
Ο τετραετής συγχρονισμός μεταξύ των κεντρικών τραπεζών του ανεπτυγμένου κόσμου ενδέχεται να σπάσει, καθώς οι παγκόσμιες τάσεις έχουν αρχίσει να διαφέρουν.
Πρωτοπόρος στη στόχευση για τον πληθωρισμό στις αρχές της δεκαετίας του 1990, η Νέα Ζηλανδία έχει την ικανότητα να καθορίζει τις τάσεις στη νομισματική πολιτική.
Και μπορεί να το πράξει ξανά, καταργώντας την ομοιομορφία της πολιτικής, με τους traders να τιμολογούν την πιθανότητα μιας αύξησης των επιτοκίων που οι οικονομολόγοι της ANZ Bank λένε ότι θα μπορούσε να γίνει μόλις στις 28 Φεβρουαρίου.
Υπάρχει πιθανότητα η τάση σύγκλισης να σπάσει και αλλού.
Στις ΗΠΑ, η απόδειξη ότι ο πληθωρισμός παραμένει σταθερός και ο ήχος της αγοράς εργασίας έπεισε τους επενδυτές να αποδεχτούν την καθυστέρηση της Ομοσπονδιακής Τράπεζας έναντι των στοιχημάτων της αγοράς για βραχυπρόθεσμη χαλάρωση.
Στη ζώνη του ευρώ, η οποία απέφυγε την ύφεση πέρυσι μόνο οριακά, οι πιέσεις στις τιμές υποχωρούν ταχύτερα από το αναμενόμενο, υποστηρίζοντας τα επιχειρήματα εκείνων που πιέζουν για περικοπές.
Επίσης, οι αγορές εκτιμούν ότι η Εθνική Τράπεζα της Ελβετίας θα μειώσει τα επιτόκια ήδη από τον επόμενο μήνα.
Και το Ηνωμένο Βασίλειο εξακολουθεί να υποφέρει από τα χειρότερα και των δύο κόσμων, μια ύφεση στην οικονομία και τον υψηλό πληθωρισμό, αφήνοντας πιθανώς την Τράπεζα της Αγγλίας στο πιο δύσκολο σημείο.
Η μεγάλη απόκλιση
Ο τελευταίος γύρος προβλέψεων του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου υπογραμμίζει την απόκλιση: βελτιωμένη προοπτική των ΗΠΑ, χειρότερες προοπτικές για την ευρωζώνη και άθλια στοιχεία για το Ηνωμένο Βασίλειο.
Οι αναλυτές στρατηγικής της JPMorgan συμβουλεύουν τους πελάτες να παίξουν το χάσμα ανάπτυξης ΗΠΑ-Ευρώπης προτιμώντας τις αμερικανικές μετοχές, την πίστωση και το δολάριο καθώς και ομόλογα, σύμφωνα με σημείωμα με ημερομηνία 12 Φεβρουαρίου.
Αναμένουν επίσης να παραμείνουν τόσο η Bank of Canada όσο και η Reserve Bank of Australia πιο επιθετικές από τους παγκόσμιους ομολόγους τους.
Υπογραμμίζοντας τη διαφορετική πορεία πολιτικής, ο κυβερνήτης της RBA, Michele Bullock, διέψευσε τις αγορές, υιοθετώντας έναν επιπόλαιο τόνο στην πρώτη συνεδρίαση του διοικητικού συμβουλίου του έτους στις 6 Φεβρουαρίου, λέγοντας ότι «δεν μπορεί να αποκλειστεί περαιτέρω αύξηση των επιτοκίων».
Εν τω μεταξύ, η Ιαπωνία, η οποία για μεγάλο χρονικό διάστημα ήταν ακραία στην προσπάθεια της για να νικήσει τον αποπληθωρισμό, μπορεί να αποκλίνει αντίστροφα με την πρώτη της αύξηση των επιτοκίων από το 2007 τους επόμενους μήνες.
Σε ένα χρόνο από τώρα, οι επενδυτές ομολόγων αναμένουν ότι τα επιτόκια αναφοράς θα είναι περίπου 100 μονάδες βάσης χαμηλότερα στις ΗΠΑ, περίπου 120 μονάδες χαμηλότερα στην Ευρώπη αλλά μόλις 40 μονάδες κάτω από το σημερινό επίπεδο στην Αυστραλία και περίπου 30 μονάδες υψηλότερα στην Ιαπωνία.
Φόβοι αναστροφής
Οι αναλυτές στρατηγικής της Citigroup εκτιμούν ότι οι επενδυτές πρέπει να αντισταθμίσουν τον κίνδυνο ενός πολύ σύντομου κύκλου χαλάρωσης της Fed που θα ακολουθείται από αυξήσεις επιτοκίων λίγο αργότερα.
Αυτό είναι ένα σενάριο που προσπαθούν να αποφύγουν οι αξιωματούχοι της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, ανησυχώντας ότι μια γρήγορη ανατροπή θα μπορούσε να αναθεωρηθεί αν ο πληθωρισμός αυξηθεί και πάλι.
Οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής έχουν αφιερώσει πολύ χρόνο συζητώντας τους κινδύνους της δράσης πολύ νωρίς και της έκπληξης από την αναζωπύρωση των πιέσεων των τιμών ή την αναμονή μεγαλύτερης διάρκειας και ενδεχομένως την υπερβολική μείωση της ζήτησης – με την τελευταία θέση να συγκεντρώνει αυτήν τη στιγμή περισσότερη υποστήριξη.
Ο επικεφαλής οικονομολόγος του ΔΝΤ, Pierre-Olivier Gourinchas, εκτίμησε ότι οι κεντρικές τράπεζες πρέπει να αποφύγουν την πρόωρη χαλάρωση που θα αναιρούσε τα κέρδη αξιοπιστίας που αποκτήθηκαν με κόπο και θα οδηγούσε σε ανάκαμψη του πληθωρισμού, αλλά και να μην καθυστερήσουν υπερβολικά τις περικοπές, θέτοντας σε κίνδυνο την ανάπτυξη και κινδυνεύοντας να πέσει ο πληθωρισμός κάτω από τον στόχο.
«Η άποψή μου είναι ότι οι ΗΠΑ, όπου ο πληθωρισμός φαίνεται να βασίζεται περισσότερο στη ζήτηση, πρέπει να επικεντρωθούν στους κινδύνους της πρώτης κατηγορίας, ενώ η ζώνη του ευρώ, όπου η άνοδος των τιμών της ενέργειας έπαιξε δυσανάλογο ρόλο, πρέπει να διαχειριστεί περισσότερο τον δεύτερο κίνδυνο», έγραψε σε πρόσφατο σημείωμα.
«Και στις δύο περιπτώσεις, η παραμονή στην πορεία προς μια ήπια προσγείωση μπορεί να μην είναι εύκολη».
Τοπικές πιέσεις
Η αλλαγή των παραγόντων του πληθωρισμού καθιστά μια ακριβή ανάλυση των υφιστάμενων τάσεων πολύπλοκη για όλους.
Οι πιέσεις στις τιμές οδηγούνται ολοένα και περισσότερο από τις υπηρεσίες, με τους μισθούς να έχουν μεγαλύτερο αντίκτυπο από ό,τι στη μεταποίηση.
Τέτοιες τοπικές πιέσεις είναι εξ ορισμού πιο ιδιοσυγκρασιακές, πράγμα που σημαίνει ότι οι κεντρικές τράπεζες θα πρέπει να αντιδράσουν σε αυτές με τον δικό τους τρόπο.
Στην έκθεση του Ιανουαρίου για τον πληθωρισμό των ΗΠΑ, για παράδειγμα, τα κέρδη τροφοδοτήθηκαν από τις αυξήσεις στις τιμές των τροφίμων, της ασφάλισης αυτοκινήτου και της ιατρικής περίθαλψης, ενώ το κόστος στέγασης συνέβαλε σε περισσότερο από τα δύο τρίτα της συνολικής αύξησης.
www.bankingnews.gr
