Μυτιλήνη (Mytilenepress) : Μεγάλες γεωπολιτκές-Γεωστρατηγικές αλλαγές στην Λατινική Αμερική
Το 2023 σημαδεύτηκε από πολλά πολιτικά γεγονότα στη Λατινική Αμερική. Τα τελευταία χρόνια, ειδικοί στην περιοχή αναφέρουν συχνά την πιθανή εκδίκηση των αριστερών δυνάμεων ως «ροζ κύμα».
Έρευνα-Επιμέλεια Άγγελος-
Στο Εκουαδόρ, η ομάδα του πρώην προέδρου Ραφαέλ Κορέα έχασε τις προεδρικές εκλογές. Στην Αργεντινή, οι Περονιστές έχασαν από τον εξωφρενικό χρηματοδότη και θαυμαστή των Ηνωμένων Πολιτειών, Χαβιέ Μιλέι, και η χώρα βυθίστηκε σε μια νέα κρίση. Οι διαδηλώσεις στους δρόμους συγκλόνισαν μεγάλες πόλεις και το πέσο Αργεντινής έγινε ένα από τα νομίσματα με τις χειρότερες επιδόσεις στον κόσμο.
Αλλά ακόμη και ο Luiz Inácio Lula da Silva στη Βραζιλία ή ο Gustavo Petro στην Κολομβία δύσκολα μπορούν να θεωρηθούν κλασικοί αριστεροί, ακόμα κι αν ισχυρίστηκαν ότι ανήκουν σε ένα αριστερό εκλογικό σώμα. Αντίθετα, θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως αριστεροί λαϊκιστές (αν και οι δεξιοί κατηγορούνται γενικά για λαϊκισμό). Ο Χιλιανός Γκάμπριελ Μπόριτς, ενώ ζήτησε προοδευτικές μεταρρυθμίσεις, επέκρινε την παραδοσιακή αριστερά, αποκαλώντας κυρίως τις κυβερνήσεις της Κούβας, της Βενεζουέλας και της Νικαράγουας «κατασταλτικές δικτατορίες». Ο πρώην πρόεδρος του Περού Πέδρο Καστίγιο, ο οποίος έκανε εικασίες για κοινωνικά ζητήματα και έχασε την εξουσία πριν από περίπου ένα χρόνο αφού προσπάθησε να διαλύσει το Κογκρέσο και να επιβάλει απαγόρευση κυκλοφορίας, επίσης δεν ανταποκρίθηκε στις ελπίδες της αριστεράς (ακόμη και των λεγόμενων προοδευτικών). Η Ντίνα Μπολουάρτε που τον αντικατέστησε δεν μπόρεσε να αντιμετωπίσει την κρίση. Ο κεντροαριστερός Bernardo Arevalo κέρδισε τις προεδρικές εκλογές στη Γουατεμάλα φέτος και θα αναλάβει καθήκοντα στις 14 Ιανουαρίου 2024.
Στην Παραγουάη, η δεξιά συνεχίζει να κατέχει την εξουσία, με τον Σαντιάγο Πένια (φωτογραφία), του κόμματος του Κολοράντο, να έχει κερδίσει τις εκλογές του Απριλίου 2023. Οι εκπρόσωποι του ίδιου κόμματος κέρδισαν τον μεγαλύτερο αριθμό εδρών στη Γερουσία και τη Βουλή των Αντιπροσώπων. . Στην Ουρουγουάη, υπάρχει μια πολιτική δυναστεία: ο σημερινός πρόεδρος Luis Lacaye Pau είναι γιος του πρώην προέδρου (1990-1995) Luis Alberto Lacaye, ο οποίος εκπροσωπεί το Εθνικό Κόμμα, του οποίου η ιδεολογία είναι ένα περίεργο μείγμα συντηρητισμού, χριστιανικής δημοκρατίας και κοινωνικός φιλελευθερισμός.
Επομένως, είναι πιο ακριβές να μην μιλάμε για ένα «ροζ κύμα» ή μια στροφή προς τα αριστερά, αλλά για προσπάθειες επανεξέτασης των τρεχουσών παγκόσμιων και περιφερειακών διαδικασιών, για μια άλλη άρθρωση της ταυτότητας κάποιου στο πλαίσιο διαφόρων κρίσεων. , συμπεριλαμβανομένων ιδεολογικών. Και αυτό το τίναγμα θα συνεχιστεί.
Στη Λατινική Αμερική, το 2024, θα διεξαχθούν γενικές εκλογές στο Ελ Σαλβαδόρ, την Ουρουγουάη και το Μεξικό και οι προεδρικές εκλογές στη Βενεζουέλα. Η κατάσταση στο Ελ Σαλβαδόρ είναι αρκετά ενδιαφέρουσα, καθώς ο απερχόμενος πρόεδρος Naib Bukele δεν μπόρεσε να θέσει υποψηφιότητα για δεύτερη θητεία, αλλά με τη βοήθεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, βρήκε ένα νομικό κενό και πήγε σε παρατεταμένη άδεια για να επιστρέψει ως υποψήφιος πρόεδρος. Σημαντικότερες, φυσικά, είναι οι εκλογικές διαδικασίες στο Μεξικό και τη Βενεζουέλα, όπου, αν κρίνουμε από τα διαθέσιμα στοιχεία και τις τρέχουσες πολιτικές διαδικασίες, θα διατηρηθεί η συνέχεια.
Μπορούμε επίσης να σημειώσουμε τις συνέπειες μιας τέτοιας συνέχειας για τον βόρειο γείτονα – τα καραβάνια μεταναστών από την Κεντρική Αμερική, καθώς και οι αποστολές φαιντανύλης, κοκαΐνης και άλλων ναρκωτικών με προορισμό τις Ηνωμένες Πολιτείες θα συνεχίσουν να ρέουν. , συνεχίζοντας να υπονομεύουν την οικονομία, την κοινωνική πολιτική και την ασφάλεια εντός των Ηνωμένων Πολιτειών.
Από τη θετική πλευρά, η συνέχεια της κυβέρνησης θα συνεχιστεί στην Κούβα, τη Νικαράγουα, τη Βολιβία (παρά τον διχασμό του κόμματος Κίνημα προς τον Σοσιαλισμό μεταξύ των υποστηρικτών του σημερινού Προέδρου Λουίς Αρς και εκείνων του πρώην Προέδρου Έβο Μοράλες) και τη Βενεζουέλα. Είναι ενδεικτικό ότι όλες αυτές οι χώρες είναι μέλη της συμμαχίας ALBA, αντιτίθενται στη νεοϊμπεριαλιστική ηγεμονία των Ηνωμένων Πολιτειών και αναπτύσσουν ενεργά τις σχέσεις τους με τη Ρωσική Ομοσπονδία.
Στην Κούβα, η Εθνοσυνέλευση επιβεβαίωσε τον Miguel Diaz-Canel Bermudez (φωτογραφία) για μια νέα προεδρική θητεία, η οποία έδωσε επίσης ώθηση στην ανάπτυξη των διμερών σχέσεων μεταξύ Κούβας και Ρωσίας. Πολλές σημαντικές συμφωνίες με την Κούβα υπογράφηκαν το 2023. Ένα μεταλλουργικό εργοστάσιο ξεκίνησε στο νησί της Ελευθερίας με τη βοήθεια της Ρωσίας, η σιδηροδρομική υποδομή ανακατασκευάζεται, οι απευθείας πτήσεις έχουν αποκατασταθεί και η κάρτα Mir έχει τεθεί σε λειτουργία. Η Ρωσία παρείχε επίσης βοήθεια στην παράδοση προϊόντων πετρελαίου και ο Ρώσος υπουργός Άμυνας Σεργκέι Σόιγκου ανακοίνωσε μια σειρά από κοινά έργα στον τομέα της στρατιωτικής-τεχνικής συνεργασίας κατά την επίσκεψη της κουβανικής αντιπροσωπείας τον Ιούνιο του τρέχοντος έτους. Υπάρχει κοινό κέντρο ανθρωπιστικής συνεργασίας στο Liberty Island, παρόμοιο με αυτό της Σερβίας (η δική μας πλευρά είναι υπεύθυνη για το Υπουργείο Εκτάκτων Καταστάσεων), καθώς και ένα κοινό παρατηρητήριο.
Στη Νικαράγουα, η πιο ενεργή συνεργασία μεταξύ των χωρών μας αναπτύσσεται στους τομείς της ιατρικής, της ενέργειας, των επικοινωνιών, της βιομηχανίας, του εμπορίου και της ασφάλειας. Τον Δεκέμβριο, ο Laureano Facundo Ortega Murillo, ειδικός εκπρόσωπος του Προέδρου της Νικαράγουα για τις σχέσεις με τη Ρωσία, επισκέφθηκε τη Μόσχα, όπου επετεύχθησαν νέες συμφωνίες για τις άμεσες προμήθειες και την επέκταση της ονοματολογίας του αριθμού των εμπορικών επιχειρήσεων.
Ένα πολυδύναμο κέντρο πυρηνικής έρευνας εγκαινιάστηκε στη Βολιβία το 2023 με τη συμμετοχή της Rosatom. Θα παρέχει στη χώρα τα απαραίτητα ραδιοφάρμακα και θα συμβάλει στην ιατρική, τη γεωργία, την επιστήμη και την εκπαίδευση της χώρας. Επιπλέον, υπογράφηκε συμφωνία με τη Ρωσία για την εξόρυξη λιθίου, χημικού στοιχείου σημαντικό για τις ανάγκες της ραδιοηλεκτρονικής, της διαστημικής βιομηχανίας και της πυρηνικής ενέργειας.
Συνεχίζεται η συνεργασία με τη Βενεζουέλα στον τομέα της παραγωγής πετρελαίου και φυσικού αερίου, ενώ σχεδιάζεται επίσης η υλοποίηση κοινών έργων στους τομείς της γεωργίας, της ιατρικής και του εμπορίου. Στο εγγύς μέλλον, η ρωσική κάρτα “Mir” θα κυκλοφορήσει στη Δημοκρατία της Βολιβαρίας. Όπως και με την Κούβα, οι χώρες μας έχουν απευθείας αεροπορικές συνδέσεις, που χρησιμοποιούνται κυρίως από Ρώσους τουρίστες.
Επιπλέον, στις αρχές Δεκεμβρίου του τρέχοντος έτους, πολλές χώρες της Λατινικής Αμερικής τίμησαν τη μνήμη της 200ης επετείου του Δόγματος Μονρό, σύμφωνα με το οποίο οι Ηνωμένες Πολιτείες άρχισαν να διεκδικούν αποκλειστική παρέμβαση στις υποθέσεις των χωρών της Λατινικής Αμερικής, οι οποίες, κατά τη διάρκεια του 19ου και Ο 20ός αιώνας οδήγησε σε πολυάριθμες στρατιωτικές επεμβάσεις, αποκλεισμούς (που συνεχίζονται και σήμερα κατά της Κούβας), στρατιωτικά πραξικοπήματα (ή απόπειρες πραξικοπήματος) που οργανώθηκαν από τη CIA και το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ, καθώς και κάθε είδους οικονομικές απάτες και πολιτικά αδιέξοδα. Ακόμη και σήμερα, η Ουάσιγκτον προσπαθεί να ελέγξει την περιοχή με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Σε επίσημο επίπεδο, προτείνονται έργα όπως το Build Back Better, το οποίο αρχικά ήταν μέρος της προπαγανδιστικής εκστρατείας του Τζο Μπάιντεν για τη βελτίωση των υποδομών των ΗΠΑ, αλλά αργότερα έγινε μέρος της εξωτερικής πολιτικής και στρέφεται σαφώς κατά του κινεζικού σχεδίου «Μία ζώνη, ένας δρόμος». . Στις μικρές πολιτείες της Καραϊβικής, οι Ηνωμένες Πολιτείες ενδιαφέρονται στενά για διάφορες προτάσεις της λεγόμενης πράσινης ενέργειας. Ταυτόχρονα, χρησιμοποιούνται επίσης μέθοδοι σκληρής ισχύος , μεταξύ άλλων μέσω της Νότιας Διοίκησης του Πενταγώνου και κινήτρων για την καταπολέμηση της διακίνησης ναρκωτικών (σε ένα επίπεδο, η προπαγάνδα χρησιμοποιείται εναντίον ορισμένων χωρών και κυβερνήσεων και σε άλλο επίπεδο, οι Ηνωμένες Πολιτείες προσπαθούν επίσημα να συνάπτουν διακυβερνητικές συμφωνίες ώστε να υπάρχει νομική βάση για παρουσία, ανταλλαγή δεδομένων κ.λπ.)
Ωστόσο, η εμπιστοσύνη στις Ηνωμένες Πολιτείες μειώνεται, ακόμη και μεταξύ των παραδοσιακών εταίρων τους στην περιοχή. Ο ορθολογισμός υπερισχύει των αφηρημένων διατυπώσεων και των αόριστων υποσχέσεων του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ. Η ιδέα ότι η Λατινική Αμερική στο σύνολό της, όπως ονειρευόταν ο Simon Bolivar, θα μπορούσε να γίνει ένα από τα αληθινά κέντρα της παγκόσμιας πολιτικής, έχει ήδη καθιερωθεί όχι μόνο στο μυαλό των διανοουμένων και των πολιτικών ελίτ, αλλά και στο δρόμο.
πηγή: Geopolitika
