ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ: Το ύποπτο «πάγωμα» των εξοπλιστικών του Πολεμικού Ναυτικού σχετίζεται με τη «Διακήρυξη των Αθηνών» 

Σαν κεραυνός εν αιθρία έπεσε η απόφαση του Υπουργείου Άμυνας να παγώσει κρισιμότατα εξοπλιστικά προγράμματα για το Πολεμικό Ναυτικό. Στον «κάλαθο» το πολυσυζητημένο πρόγραμμα των Κορβετών αλλά και το «option» αγοράς μιας επιπλέον Φρεγάτας Belh@rra με το πρόσχημα ότι πρέπει να δοθεί προτεραιότητα στα μη επανδρωμένα αεροσκάφη. Για τους παροικούντες η απόφαση αυτή συνιστά καίριο χτύπημα και σοβαρότατη υπονόμευση στο αξιόμαχο του Πολεμικού Ναυτικού (1, 2 και 3).

Το ερώτημα βέβαια είναι ποιός λόγος κρύβεται πίσω από την απόφαση αυτή, δεδομένου ότι η ίδια η κυβέρνηση που τα προηγούμενα χρόνια πίεσε για τα συγκεκριμένα εξοπλιστικά, ξαφνικά τώρα αποφασίζει να διαγράψει μονοκονδυλιά την προηγούμενη πολιτική της. Λαμβάνοντας υπόψη μάλιστα και την πληθώρα δημοσιευμάτων τα οποία μιλούν για σιωπηρό «ξελάφρωμα» εξοπλισμών από τα νησιά -οι υπερατλαντικοί μας σύμμαχοι προτιμούν τον όρο «μείωση στρατιωτικού αποτυπώματος»-, είναι δύσκολο κανείς να αποφύγει τον συνδυασμό των δύο γεγονότων που μάλλον είναι αλληλένδετα και έχουν ως κοινό παρονομαστή την κυοφορούμενη ελληνοτουρκική συμφωνία και το παρασκήνιο της «Διακήρυξης των Αθηνών». Και εξηγούμε…

Διαβάζοντας μια εύστοχη ανάλυση στη «ΣΗΜΕΡΙΝΗ» της Κύπρου, γίνεται ιστορική ανασκόπηση και παραλληλισμός του Ελληνοτουρκικού «Σύμφωνου Φιλίας» που συνυπέγραψε ο Ελευθέριος Βενιζέλος με τον Κεμάλ Ατατούρκ το 1930, με τη «Διακήρυξη των Αθηνών». Το «Σύμφωνο Φιλίας» συνοδευόταν από:

-Συμφωνία κατά την οποία οι δύο χώρες αναλάμβαναν αμοιβαία υποχρέωση να απόσχουν από οποιαδήποτε πολιτική ή οικονομική συνεννόηση που θα στρεφόταν εναντίον τους.

-Πρωτόκολλο που υποχρέωνε τις δύο χώρες να προβούν σε περιορισμό των ναυτικών εξοπλισμών.

-Σύμβαση εμπορικών και προξενικών προβλέψεων για να τονωθούν οι διμερείς σχέσεις. Δυνατότητα σε Έλληνες και Τούρκους υπηκόους να ταξιδεύουν και να εγκαθίστανται στο άλλο κράτος.

Και τώρα ερχόμαστε στη «Διακήρυξη των Αθηνών» η οποία αναφέρει:

-«Τα Μέρη δεσμεύονται να απέχουν από κάθε δήλωση, πρωτοβουλία, ή ενέργεια που θα μπορούσε να υπονομεύσει ή να απαξιώσει το γράμμα και το πνεύμα αυτής της Διακήρυξης ή να θέσει σε κίνδυνο τη διατήρηση της ειρήνης και της σταθερότητας στην περιοχή τους».

-«Τα δύο Μέρη θα προσεγγίσουν τις σχέσεις τους με στόχο την ενίσχυση της οικονομικής συνεργασίας και την εμβάθυνση των δεσμών μεταξύ των λαών, συνεισφέροντας με αυτόν τον τρόπο στην ευημερία».

Εν συνεχεία, μετά τη διακήρυξη ακολούθησε και η συμφωνία χορήγησης τουριστικής βίζας προς τους Τούρκους πολίτες -με ότι αυτό συνεπάγεται για την ασφάλεια της χώρας (1 και 2)- που θα επισκέπτονται ελεύθερα δέκα ελληνικά νησιά -οι τούρκοι ήδη πιέζουν και για Αδριανούπολη-, όλο το χρόνο για επτά ημέρες. Ούτε λόγος για αντίστοιχες «διευκολύνσεις» σε Έλληνες πολίτες για επισκέψεις στα παράλια και τη Σμύρνη φέρ’ ειπείν…

Συνάγεται λοιπόν ότι το μόνο σκέλος του Ελληνοτουρκικού «Σύμφωνου Φιλίας» που δεν «καλύφθηκε» από τη «Διακήρυξη των Αθηνών» και τις συνοδευόμενες συμφωνίες, είναι η πρόβλεψη για τον περιορισμό των ναυτικών εξοπλισμών. Και εδώ ακριβώς «κουμπώνει» η απόφαση του Υπουργείου Άμυνας, το οποίο εν μια νυκτί, άλλαξε τις «προτεραιότητές» του… Ακόμη και η αναφορά του Κ. Μητσοτάκη στον Ελευθέριο Βενιζέλο (1 και 2) κατά την επίσκεψη Ερντογάν στην Αθήνα (07/12/23) κινεί υποψίες για προσπάθεια αναβίωσης του «Σύμφωνου Φιλίας».

Υπενθυμίζεται επίσης ότι μετά την πρώτη εκλογή νίκη του ο Κ. Μητσοτάκης, επισκεπτόμενος -προφανώς σημειολογικά- το Τάρπον Σπρίνγκς της Φλόριδα των Ηνωμένων Πολιτειών (Ιανουάριο του 2020), προέβη και τότε σε δήλωση για τον Ελευθέριο Βενιζέλο, ανακινώντας -τυχαία(;)- το θέμα της Λωζάννης και την παρουσία του Έλληνα πολιτικού εκεί στις 30 Ιανουαρίου 1922, 18 μήνες πριν από την υπογραφή της Συνθήκης (24 Ιουλίου 1923) και επτά μήνες πριν από την Μικρασιατική Καταστροφή. Εκ του αποτελέσματος λοιπόν συνάγεται ότι ο Κ. Μητσοτάκης έχει συγκεκριμένη ατζέντα στα ελληνοτουρκικά η οποία ήταν προαποφασισμένη πριν ακόμη αναλάβει τον πρωθυπουργικό θώκο.