Στιγμές που δεν θα επιστρέψουν ποτέ.

Πριν από χρόνια, οι περισσότεροι από εμάς πλέναμε το κεφάλι μας στη λεκάνη, πεινάμε γάλα για πρωινό, τρώγαμε ψωμί βρεγμένο με ζάχαρη για γλυκό. Για μεσημεριανό, σούπα με ό,τι ήταν – και μας κράτησε από την πείνα, και το βράδυ βραστό γάλα στο μπρίκι. Στο σχολείο, ένα μήλο ή ένα αυγό ανάμεσα σε δύο φέτες ψωμί και το σάντουιτς είναι έτοιμο!

Οι καλοκαιρινές διακοπές ήταν στον παππού και τη γιαγιά, στην εξοχή, όπου βοηθάγαμε να ταΐσουν τα γουρουνάκια και τα κοτόπουλα, με τους παππούδες μας καθόμασταν να φάμε στην αυλή στη σκιά, με τις μύγες γύρω από το κεφάλια μας!

Περπατούσαμε με ένα ζευγάρι παπούτσια όλο τον χειμώνα τα ρούχα μας απλά από την αγορά.

Τρώγαμε τους λουκουμάδες που έφτιαχναν οι παππούδες μας.

Τα βράδια, αφού κοιμόντουσαν οι γονείς μας, κλέβαμε τη μαρμελάδα ή τα κουλουράκια που είχαν ετοιμάσει για τις γιορτές.

Η «διασκέδασή» μας στον ελεύθερο χρόνο μας ήταν να παίζουμε στο δρόμο, με αυτοσχέδια παιχνίδια!

Τώρα το 2022 δεν τρώμε γεμιστές πιπεριές το βράδυ γιατί έχουν ρύζι και υδατάνθρακες!

Ζούμε σε “κλουβιά” διαμερίσματα πολυκατοικιών.

Η ζωή μας προσπερνά, ονειρευόμαστε διακοπές Μύκονο, Σαντορίνη στο Μαλιμπού, την Τενερίφη, το Ντουμπάι και επιπλέον ώρες γυμναστηρίου ή καθόμαστε στο Facebook! Δηλώνουμε την αγάπη μας στο Facebook, αλλά στην πραγματικότητα, μετά βίας παρατηρούμε ο ένας τον άλλον…

Είμαστε όλοι δίκαιοι, έξυπνοι και όμορφοι και τα live είναι στη μόδας.

– Παιδική μου ηλικία, συγχώρεσέ με που ήθελα να γίνω μεγάλος!

Κείμενο: Σωτήρης Καλκατζάκος