Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΠΕΙΛΗ ΓΙΑ ΤΗ ΦΥΣΗ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΦΑΝΑΤΙΚΟΙ ΤΗΣ “ΚΛΙΜΑΤΙΚΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ”, ΟΧΙ ΤΑ ΟΡΥΚΤΑ ΚΑΥΣΙΜΑ!

ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΑΚΤΙΒΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ΚΛΙΜΑΤΟΣ ΑΔΙΑΦΟΡΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΠΗ ΧΙΛΙΑΔΩΝ ΣΤΡΕΜΜΑΤΩΝ ΔΑΣΩΝ ΣΤΗ ΒΟΡΕΙΑ ΑΜΕΡΙΚΗ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΟΤΙ ΟΙ ΑΝΕΜΟΓΕΝΝΗΤΡΙΕΣ ΜΕΙΩΝΟΥΝ ΤΗ ΡΟΗ ΤΟΥ ΑΝΕΜΟΥ… ΟΕΟ;

Γράφει ο Paul Driessen
Μετάφραση: Απολλόδωρος
Οι αναφορές στην “κλιματική αλλαγή” εγγυώνται σχεδόν τη χρηματοδότηση, ακόμη και για ερευνητικά θέματα με μικρό ενδιαφέρον πέρα από την ακαδημαϊκή κοινότητα και τους οικολογικούς

ακτιβιστές.

Οι δημοσκοπήσεις αποκαλύπτουν ότι οι περισσότεροι άνθρωποι ανησυχούν περισσότερο για τις τιμές της ενέργειας και των τροφίμων, την εγκληματικότητα, το βιοτικό επίπεδο, τον πόλεμο του Πούτιν στην Ουκρανία και τις αυξανόμενες προσπάθειες ελέγχου της ζωής τους.

Μια πρόσφατη μελέτη από επιστήμονες του Πανεπιστημίου Rutgers προσπάθησε να προσδιορίσει πόση ποικιλομορφία απαιτείται μεταξύ των ειδών μελισσών για τη διατήρηση των πληθυσμών των άγριων φυτών. 

Κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τα οικοσυστήματα βασίζονται σε πολλά είδη μελισσών για να ευδοκιμήσουν – και ότι “η βιοποικιλότητα είναι το κλειδί για τη διατήρηση της ζωής στη Γη”, ειδικά με πολλά είδη “που εξαφανίζονται με ταχείς ρυθμούς λόγω της “κλιματικής αλλαγής” και της ανθρώπινης ανάπτυξης”.

Ο βιολόγος άγριας ζωής της Γεωλογικής Υπηρεσίας των ΗΠΑ Sam Droege λέει ότι οι άγριες μέλισσες γενικά “τα πάνε καλά”. Ωστόσο, σίγουρα αντιμετωπίζουν προκλήσεις, κυρίως λόγω της απώλειας ενδιαιτημάτων, των ασθενειών και του ανταγωνισμού από τις διαχειριζόμενες μέλισσες και τους βομβίνους – όχι από τα φυτοφάρμακα, αφού τα περισσότερα είδη άγριων μελισσών δεν επικονιάζουν τις καλλιέργειες.

Αυτό μας φέρνει σε ένα από τα αγαπημένα θέματα του Wokedom: τη διατομεακότητα – σε αυτή την περίπτωση, τις πραγματικές συνδέσεις μεταξύ των μελισσών, της “κλιματικής αλλαγής”, της απώλειας βιοτόπων και των απειλών για την ενέργεια, το βιοτικό επίπεδο και τις ελευθερίες μας.

Με απλά λόγια, η σοβαρότερη απειλή για τα ενδιαιτήματα της άγριας ζωής και τη βιοποικιλότητα (και για τα δικαιώματα, τις ανάγκες και το βιοτικό επίπεδο των ανθρώπων) ΔΕΝ είναι η “κλιματική αλλαγή”. Είναι οι πολιτικές και τα προγράμματα που δημιουργούνται, εφαρμόζονται και επιβάλλονται στο όνομα της πρόληψης της “κλιματικής αλλαγής”.

Ας εξετάσουμε τις απειλές για τα ενδιαιτήματα και τη βιοποικιλότητα – χωρίς να αναρωτηθούμε αν οι όποιες κλιματικές αλλαγές σήμερα ή στο μέλλον εξακολουθούν να είναι κυρίως φυσικές, ή οδηγούνται τώρα από τα ορυκτά καύσιμα. Ας εξετάσουμε απλώς τι θα έκαναν οι υποτιθέμενες λύσεις για την υποτιθέμενη “κλιματική κρίση” πιθανότατα στον πλανήτη και στα πλάσματα που αγαπάμε.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ
ΟΙΜΟΣ-ΑΘΗΝΑ