Ο απώτερος στόχος του Ουκρανικού Πολέμου Πότε και με ποιες προϋποθέσεις θα λήξει ο στημένος αυτός πόλεμος

Κάτω από τα επιφαινόμενα, μια αποκαλυπτική ανάλυση σε βάθος

Διόνυσος, 27 Μαρτίου 2018

Γράφει ο Νίκος Αναγνωστάτος *   

Πολλοί χαρακτηρίζουν το άρθρο μου της 24ης Ιουλίου 2014, ως προφητικό, διότι συνδέθηκε το «ουκρανικό» με τις απώτερες βλέψεις αυτών που κινούν τα νήματα μέσα από μια παγκόσμια οικονομική διακυβέρνηση, με τίτλο «ΚΥΟΦΟΡΕΙΤΑΙ ΤΡΙΤΟΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ», με στόχο πάντοτε τον Πρόεδρο Πούτιν. «Η κρίση στην Ουκρανία δεν είναι παρά η αρχή ή η αφορμή για κλιμάκωση της έντασης με επικίνδυνες συνέπειες», είχα γράψει σε εκείνο το άρθρο, και συνέχιζα, «Θα επακολουθήσουν και άλλες προκλητικές ενέργειες, με ενδεχόμενο να δημιουργηθούν τοπικοί μικρο-πόλεμοι ως προπομποί, ώστε να προκύψει το αναπόφευκτο και η … ανάγκη ενός πολέμου».

Τα τρέχοντα γεγονότα, δυστυχώς επιβεβαιώνουν πλήρως τις προβλέψεις του τότε άρθρου μου. Δεν πιστεύω ότι έχω προφητικές ικανότητες, απλά διαθέτω θάρρος και ενδεχομένως υπερβολική, αν όχι επικίνδυνη, τόλμη να διατυπώσω σκέψεις και γεγονότα που συνδέονται με τα γεγονότα αυτά, μετά από προσεκτική μελέτη των ιστορικών αυτών γεγονότων, κάτι που άλλοι, πλέον ειδικοί, αλλά προσεκτικοί και νουνεχείς, οι οποίοι δεν είναι διατεθειμένοι να διακινδυνεύουν είτε την εργασία τους, είτε και τη ζωή τους αυτήν καθ’ εαυτήν ενδεχομένως.

Είναι γεγονός ότι, εδώ και τέσσαρους με πέντε αιώνες, δημιουργήθηκε ένα οικονομικό πλέγμα που κάλυπτε με Κεντρικές Τράπεζες στον τότε προηγμένο κόσμο, κάτι που εξελίχθηκε σε μια παγκόσμια τεράστια οικονομική δύναμη. Η οικονομική αυτή δύναμη, κατόρθωνε να ελέγχει όλες τις διεθνείς και όχι μόνο, οικονομικές ενέργειες και συναλλαγές σε βαθμό και έκταση που να μη θίγονται τα δικά τους συμφέροντα. Οίκοθεν νοείται ότι η παρέμβαση δεν γινόταν ούτε γίνεται στις καθημερινές συναλλαγές και δεν εμποδίζεται το εμπόριο και οι όποιες οικονομικές συμφωνίες παγκοσμίως, κάθε μεγέθους και σημασίας. Άλλωστε αυτές οι συναλλαγές και συμφωνίες γίνονται μέσω του δικού τους συστήματος και των δικών τους κυρίως Τραπεζών. Δεν ενοχλούν κανέναν αλλά δεν επιθυμούν και δεν επιτρέπουν σε κανέναν να μπει στα πόδια τους και να αλλάξουν το υφιστάμενο οικονομικό σύστημα. Η τεράστια οικονομική τους δύναμη, τους επιτρέπει να επηρεάζουν και να κατευθύνουν πολλές φορές, ακόμη και κυβερνήσεις οι οποίες, έτσι κι αλλιώς, είναι λιγότερο ή περισσότερο εξαρτημένες οικονομικά. Όποιος διαταράσσει, ηθελημένα ή άθελά του, το «σύστημα» με παρεμβάσεις ή προσκόμματα, είναι τελειωμένος.

Πρόσφατο σχετικά, παράδειγμα ο Καντάφη της Λιβύης, ο οποίος, ενώ τελευταία τα είχε με όλους τους «μεγάλους» καλά και ήταν ευχαριστημένοι μαζί του, έκανε το λάθος να δημιουργήσει το «χρυσό δηνάριο» της Αφρικής και να ιδρύσει δική του Τράπεζα στην Βεγγάζη. Αυτό ήταν έγκλημα καθοσιώσεως για το «σύστημα» και τον τελείωσε.

Ο Πρόεδρος Πούτιν τι έκανε; Δεν παρενέβη απλά, αλλά δημιούργησε δικό του οικονομικό σύστημα με τα κράτη της BRICS (Brazil, Russia, India, China, and South Africa), με δικό του ΔΝΤ, Κεντρική Τράπεζα και ό,τι άλλο χρειαζόταν. Στις 16 Ιουνίου 2009, οι ηγέτες των χωρών BRICS, πραγματοποίησαν την πρώτη σύνοδο κορυφής στο Αικατερίνμπουργκ Ρωσία, κατά την οποία εξέδωσαν δήλωση με την οποία ζητούσαν τη δημιουργία μιας «δίκαιης, δημοκρατικής και πολυπολικής παγκόσμιας τάξης». Το 2012, οι πέντε χώρες BRICS αντιπροσώπευαν έναν πληθυσμό σχεδόν τριών δισεκατομμυρίων ανθρώπων, με συνδυασμένο ονομαστικό ΑΕΠ 13,7 τρις $, και ένα εκτιμώμενο σύνολο 4 τρις $ σε συναλλαγματικά αποθεματικά. Ήταν με άλλα λόγια μία βόμβα στο σύστημα αφού το αποδυνάμωσε με κίνδυνο να το καταργήσει εν καιρώ. «Πολύ φοβάμαι ότι βρισκόμαστε στα πρόθυρα ενός τρίτου παγκοσμίου πολέμου», είχα γράψει, «διότι η διαμορφούμενη διεθνής οικονομική κατάσταση, η οποία ανατρέπει το status quo δεν «διορθώνεται» αλλιώς

Το »σύστημα» ήταν αδύνατο να μην αντιδράσει, αλλά ο Πούτιν ήταν πολύ δυνατός και καθόλου εύκολος αντίπαλος. Έτσι μεθοδεύτηκε άλλο σχέδιο, ένα σχέδιο εξοντώσεως του Πούτιν με πλάγιο τρόπο και έτσι επιλέχτηκε η Ουκρανία, αντί της Γεωργίας η οποία ήταν μακριά από χώρες σύγχρονες με αισθηματισμούς και δημιουργήθηκε το «ουκρανικό» το 2014, η οποία ήταν κοντά στην Ε.Ε. και στα δυτικά γενικά κράτη. Τόσο σοβαρά θέματα και με παίκτες δυνατούς και δύσκολους, χρειάζεται υπομονή μέχρι να βρεθεί η κατάλληλη στιγμή στον κατάλληλο χώρο και με τους κατάλληλους συνεργούς. και όπως όλα δείχνουν, συνεχίζεται τώρα, παγιδεύοντας τον Πούτιν να επέμβει στρατιωτικά, με την προσδοκία να αποδοκιμαστεί από όλη την υφήλιο σε πρώτο στάδιο.

Για να πετύχει όμως η δύσκολη αυτή προσπάθεια, χρειαζόταν: α) Κατάλληλο δόλωμα για να το τσιμπήσει ο Πούτιν, και τούτο ήταν η πιθανή συμμετοχή της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, και έτσι έπεσε στην παγίδα της εισβολής και του πολέμου, έτσι ώστε να προσφέρονται όλα τα μέσα να κατηγορηθεί για «εγκληματίας πολέμου» και όλα τα τοιαύτα. β) Να βρεθεί ο «χρήσιμος ηλίθιος», ο οποίος βρέθηκε στο πρόσωπο του Προέδρου Ζελένσκι, ο οποίος, υπακούοντας τυφλά σε ό,τι του λένε, με την υπόσχεση ότι τον βοηθούν και έτσι αφήνει να σκοτώνονται οι συμπατριώτες του, μόνο και μόνο για να δυσφημείται ο Πούτιν. γ) Η αιματοχυσία πρέπει να συνεχιστεί, έτσι ώστε να επιδεινώνεται συνεχώς η δυσαρέσκεια κατά του Πούτιν, οπότε δεν τον αφήνουν να πετύχει έναν έντιμο συμβιβασμό με πρόσχημα το ενδιαφέρον τους, οπότε η συνέχεια των βομβαρδισμών και ο αναπόφευκτος σκοτωμός Ουκρανών, τους οποίους χαρακτηρίζουν όλους αμάχους, πετυχαίνουν την όλο και μεγαλύτερη δυσαρέσκεια του κόσμου κατά του Πούτιν. Παράλληλα έχει εξαπολυθεί ένας πρωτοφανής πόλεμος διασυρμού του Πούτιν με μισο-αλήθειες και ανακρίβειες, έτσι ώστε να μειωθεί το κύρος του Πούτιν τόσο διεθνώς, όσο και κυρίως μέσα στη Ρωσία για να καταστεί κατά το δυνατό απάνθρωπος και αναξιόπιστος, με την προσδοκία να πέσει από μέσα. Η προσπάθεια δολοφονίας του, είναι μέσα στο πρόγραμμα.

Τουτέστιν η όλη επιδίωξη είναι να εκλείψει ο Πούτιν, με οιονδήποτε τρόπο και μέσα, τίμια ή δόλια, με αθώα θύματα ή όχι, δεν έχουν καμία σημασία οι «παράπλευρες απώλειες», όπως λέγονται τώρα οι σκοτωμοί, προκειμένου να πετύχει ο σκοπός να αποκαθηλωθεί ο Πούτιν ή να σκοτωθεί αδιάφορο. Μόνο λοιπόν αν εκλείψει ο Πούτιν, θα καταργηθεί η BRICS, αυτός ο δεύτερος οικονομικός σχηματισμός, τον οποίο σχημάτισε ο Πούτιν και ο οποίος μπήκε σφήνα στο υπάρχον «σύστημα». Μια απλή ανάλυση των γεγονότων θα επιβεβαιώσει όλα τα πιο πάνω. Η προσδοκία μας είναι ο πόλεμος αυτός να είναι απλά ένας τοπικός ή έστω ως προπομπός, αλλά όχι η αρχή του παγκόσμιου πολέμου, ο οποίος πάση θυσία πρέπει να αποφευχθεί.

Το καίριο ερώτημα είναι πότε και πως θα σταματήσει αυτό το έγκλημα στην Ουκρανία να σκοτώνεται ανυποψίαστος κόσμος, ότι δήθεν υπερασπίζεται την πατρίδα του και να καταστρέφεται όλη η υποδομή της Ουκρανίας; Η απάντηση είναι εύκολο να δοθεί. Αλλά πολύ δύσκολο να πραγματοποιηθεί.

Οι εναλλακτικές λύσεις είναι δύο. Ένα να εκλείψει ο Πούτιν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, Δύο να καταστεί, αποδεδειγμένα, αδύνατο να επιτευχθεί. Η δυνατότητα του δεύτερου, μόνο με την κατά κάποιο τρόπο παρέμβαση της Κίνας.

Θα τελειώσω, με τον ίδιο τρόπο που τελείωσα το άρθρο μου του 2014.

Η μικρή Ελλάδα να προσέξει να μην βρεθεί στην δίνη των διεργασιών αυτών, ή να βρεθεί τρόπος να βρεθούμε λίγο μακρύτερα της φωτιάς και να προετοιμαστούμε κατάλληλα για την επόμενη μέρα. Και

Η Ε.Ε. η οποία έχει τη δύναμη και τα μέσα, να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων για το καλό των χωρών της, χωρίς να παρασυρθεί σε αθέλητες συνεργίες εγκλημάτων.

Εύχομαι και ελπίζω να είμαι ένας κακός μάντης παρά ένας μάντης κακών.

Νίκος Αναγνωστάτος

e-mail: [email protected]

Thiakos.blogspot.com