Η ΑΝΕΛΕΗΤΗ ΡΟΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

ΜΑΙΡΗ ΚΑΡΑ   *   

 Ένας ακόμα ημερολογιακός χρόνος μας αποχαιρετά, κάνοντας χώρο στον διάδοχό του. Ο χρόνος του 2021 έφυγε παίρνοντας μαζί του πολλά δυσάρεστα γεγονότα κι αφήνοντας  πίσω του τις δυσάρεστες συνέπειές του πάνω στην φυσική και Εθνική μας επιβίωση. Στην διάρκειά του οι Ηγέτες έσπειραν ανέμους στον πλανήτη και το 2022 θα θερίσουν θύελλες.   

Ο χρόνος είναι η ακαθόριστη κίνηση κάθε ύπαρξης και των γεγονότων στο παρελθόν, παρόν και μέλλον συνολικά. Άρα και η ακριβής μέτρηση μιας διαδικασίας από το παρελθόν στο μέλλον. Κυλά δε στην ατέρμονη ροή της παράλληλα με την ροή του ποταμού και ποτέ δεν γυρίζει πίσω. Ο,τι γέγονε γέγονε για την κάθε ύπαρξη ξέχωρα και καθόρισε την εξέλιξή της.

Ο κάθε άνθρωπος αντιλαμβάνεται διαφορετικά την αίσθηση του χρόνου, είτε του προσωπικού είτε του επαγγελματικού είτε του κοινωνικού. Ανάλογα με τις γνώσεις και τις εμπειρίες του παρατηρεί τον χρόνο να περνά βιαστικός και αδυσώπητος, χωρίς να έχει τρόπο να τον εγκλωβίσει στο παρόν, για να τον κατακτήσει. Η κάθε στιγμή που περνάει γίνεται αυτόματα παρελθόν, παίρνοντας μαζί της κι όποια σκέψη πέρασε απ’ το μυαλό του κι όποια πράξη του καταγράφηκε στο ρολόι της.   

Τον γήινο χρόνο τον μετράμε σε μονάδες δευτερολέπτων με τα ειδικά όργανα, όπως τα χρονόμετρα και τα ρολόγια. Ο χρόνος στην ανθρώπινη συνείδηση είναι υποκειμενικός. Ο κύκλος μέρας και νύχτας ρυθμίζει στον άνθρωπο το βιολογικό του ρολόι, που φαίνεται πως είναι ακριβές, δεδομένου πως συχνά ξυπνάμε λίγα λεπτά πριν να χτυπήσει το ξυπνητήρι.   

Ωστόσο κάποιες στιγμές νομίζουμε ότι ο χρόνος περνά πιο αργά ή κάποιες άλλες πολύ πιο γρήγορα. Περιμένοντας κάτι με καρφωμένο το βλέμμα στο ρολόι, αισθανόμαστε πως ο χρόνος κυλά αργά. Συμμετέχοντας όμως σε ενδιαφέρουσα συζήτηση, στο τέλος αναρωτιόμαστε “πόσο γρήγορα πέρασε η ώρα”.  

Όταν βρισκόμαστε μπροστά στον υπολογιστή ερευνώντας μια πληροφορία, υπολογίζουμε πως χρειαζόμαστε πέντε λεπτά, για να καταγράψουμε ή να την χειριστούμε ανάλογα. Επειδή μας απορροφάει όμως με το ενδιαφέρον της, δεν αντιλαμβανόμαστε πως μας απασχόλησε σχεδόν μισή ώρα

Έτσι απορρόφησαν τον χρόνο μας οι “επιστήμονες” της προπαγάνδας και βιώσαμε δέκα χρόνια Κατοχής, χωρίς να αντιδράσουμε. Τα πολιτικά μιάσματα εκτελώντας τις εντολές των διεθνών τοκογλύφων, από περήφανο λαό μας κατέστησαν παθητικούς δέκτες των απαιτήσεών τους. Γι’ αυτό ο χρόνος μετράει προς όφελός τους, μέχρι να υλοποιήσουν ως το τέλος τα σχέδιά τους και να μας αποτελειώσουν… κι εμείς στον κόσμο μας, να πιστεύουμε πως είμαστε ακόμα ζωντανοί…

Εμείς τον χρόνο που καλύπτει τα στάδια της Κατοχής τον μετράμε, ή απορροφημένοι στις ευθύνες, μας προσπερνάει ασυνείδητα; Οι εμπειρίες που αποκτούμε από τις ενέργειές μας, αποδεικνύουν, πως ο χρόνος “κυλάει” πάντα με τον ίδιο ρυθμό και προς την ίδια κατεύθυνση: από το παρελθόν προς το μέλλον. Η κάθε μας κίνηση ούτε μπορεί να διακοπεί αλλά και ούτε να αντιστραφεί στην έννοια του χρόνου. Εκτελείται όπως καθορίστηκε και ανένδοτη διαγράφει την τροχιά της.

Το 2021 ήταν ένας οριακός χρόνος για τα οικονομικά και ηθικά αποθέματα του Ελληνικού λαού. Δυσβάστακτοι φόροι αύξησαν το ήδη επαχθές φορτίο του μέσα σ’ έναν παγωμένο χειμώνα. Με αυξημένες στρατιές ανέργων και με τις ληστρικές φορολογήσεις στους εργαζόμενους, οι απολαβές τους δεν κάλυψαν ούτε τα στοιχειώδη για επιβίωση. Τον έσυραν σαν εξιλαστήριο σφάγιο στον βωμό των άνομων εμβολίων.

Τα ένοχα και συνένοχα με τους προδότες “μεγάλα” κανάλια και ο Τύπος καλλιέργησαν κλίμα μοιρολατρικής αναμονής. Με υπολογισμένες δόσεις προσμονής θετικών εξελίξεων και με απειλές τρομοκρατικής χρεοκοπίας κέρδισαν πολύτιμο χρόνο για τα αφεντικά τους. Κι αυτά δεν είναι φαινόμενα οικονομικής κρίσης. Είναι μεθοδευμένο στήσιμο νέου κρατικού μοντέλου, που επιχειρείται να επιβληθεί στον πλανήτη παγκόσμια.

Και μέσα σ’ αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα ο νέος χρόνος διαδέχεται τον παλιό, μέσα σ’ ένα κλίμα διασκέδασης “να πάνε κάτω τα φαρμάκια” των Ελλήνων πολιτών και δεν… βαριέσαι. Το έθιμο να είναι καλά και τι μας νοιάζει για την Ελλάδα… εμείς θα την σώσουμε; Τόσοι σωτήρες κυκλοφορούν ελεύθεροι με εξιτήριο από το τρελάδικο… αυτοί ξέρουν πολύ καλά τι σημαίνει ανυπαρξία χρόνου και πόνου. Μήπως τελικά ένας τρελός θα μας σώσει; Κι έχει τόσους πολλούς η ΕΛΛΑΔΑ!