ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ, ΚΑΠΟΤΕ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΗ ΚΑΙ ΣΤΗ ΜΕΣΣΟΓΕΙΟ 15-20 ΙΟΥΛΙΟΥ 1974

Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ Η ΙΔΙΑ…ΜΕΣΑ ΜΑΣ!

Γράφει ο Κωνσταντίνος Καλιμαυκίδης

Τι θυμάμαι από τότε; Ήμουν τότε μόλις 18 χρόνων και τρία χρόνια υπάλληλος σε εμπορικό στο κέντρο της αγοράς.

Είχε γίνει το πολυτεχνείο και οι γέροι βρίζανε τα κωλόπαιδα που τα σπάζανε, εμείς οι 18αρηδες υπέρ τους.

Κηρύχθηκε επιστράτευση, εμένα δεν με έπιανε, η αραβωνιάρα του γιου του αφεντικού μου έβαλε τα κλάματα μήπως φύγει ο δικός της στρατιώτης.

Οι πιο πολλοί γείτονες μαγαζάτορες άφησαν τις γυναίκες και υπαλλήλους στο μαγαζί και πήγαν να κοιμούνται στα χωράφια.

Γενική επιστράτευση σου λέει, ακούστηκε ότι υπήρχαν νεκροί, αρκετούς τους τσίμπησαν φίδια στα αντίσκηνα .

Γενικό μπάχαλο, μέχρι και 60αρηδες οδηγοί με τα αυτοκίνητά τους τρέξανε στα στρατόπεδα.

Κυβερνούσαν επαγγελματίες στρατιωτικοί και απέτυχαν στα στοιχειώδη σημεία του επαγγέλματος τους.

Δεν μιλάμε για πατριώτες και προδότες, απλά για επαγγελματίες.

Τι σκατά διδάχθηκαν στις σχολές τους και σκοτώσανε κόσμο χωρίς να πέσει μια σφαίρα.

Φαντάσου να είχαμε και πόλεμο .