ΕΛΛΗΝΑ ΚΑΝΕ ΛΙΓΑΚΙ ΥΠΟΜΟΝΗ..
Μήνυμα ελπίδας αφιερωμένο σε όλους τους Έλληνες που αισθάνονται πραγματικά ελεύθεροι, αλλά και μήνυμα υπενθύμισης των δεινών που οι ίδιοι προκαλέσαμε στο έθνος μας με τις επιλογές μας…
H δεκαετία του 40 είναι για την Ελλάδα η πιό τραγική περίοδος του προηγούμενου αιώνα. Ο Ελληνοιταλικός πόλεμος, η Γερμανική Κατοχή, ο εμφύλιος σπαραγμός, αποτέλεσαν μία τριλογία καταστροφής που άφησε πίσω της εκατοντάδες χιλιάδων νεκρών, πείνα και εξαθλίωση. Η χώρα άργησε πολύ για να μαζέψει τα κομμάτια της. Μέσα σε αυτή την πολυτάραχη περίοδο αυξήθηκε η καχυποψία, που γέννησε τη λογοκρισία για κάθε είδους καλλιτεχνική δημιουργία. Το τραγούδι, το θέατρο, ο κινηματογράφος, έπρεπε να περνούν από ειδική επιτροπή και ανάλογα με το περιεχόμενο, η επιτροπή έδινε τη σχετική άδεια.
Ο Βασίλης Τσιτσάνης εκείνη την εποχή είχε ήδη γράψει, αρκετές από τις σπουδαίες επιτυχίες του, αλλά ο ίδιος δεν μπορούσε να μένει αδιάφορος με όσα διαδραματίζονται στην πατρίδα του. Ξεκινά να γράφει τραγούδια με αλληγορικούς στίχους για να περάσουνε από τη λογοκρισία. Αν και χρησιμοποιεί ως θεματολογία τη γυναίκα και τον έρωτα, στην ουσία είναι η πατρίδα και η αγάπη για αυτή. Εύκολα όμως αντιλαμβάνεται κάποιος ότι μέσα στα τραγούδια του περιγράφεται η τραγωδία των Ελλήνων, αν και οι στίχοι είναι αλληγορικοί και τα μηνύματα είναι έμμεσα.
Χαρακτηριστικότερο τραγούδι εκείνης της περιόδου είναι το “Κάνε λιγάκι υπομονή” που φωνογραφήθηκε τα χρόνια του εμφυλίου, στις 11 Νοέμβρη του 1948. Τραγούδι – σύμβολο της εποχής, που ερμήνευσε η Σωτηρία Μπέλλου και γνώρισε πρωτοφανή διάδοση, για τις αλληγορικές αλλά σαφείς αναφορές στην εποχή.
Το τραγούδι γνωρίζει επαναλαμβανόμενες απαγορεύσεις με αστυνομικές διαταγές, γεγονός που αναδεικνύει την πολιτική του σημασία και το ξεκάθαρο μήνυμα που εκπέμπει. Χαρακτηριστικό είναι ότι το τραγούδι συνεχίζει να απαγορεύεται και μετά τον εμφύλιο από την Αστυνομική Διεύθυνση Αθηνών, ενώ χωροφύλακες καταστρέφουν πολλές εκατοντάδες πλάκες γραμμοφώνου με το τραγούδι.
Σήμερα η Ελλάδα ζει μία εποχή που μοιάζει αρκετά με εκείνη τη δεκαετία, η χώρα σε δεκαετή τουλάχιστον οικονομική κρίση που έχει εξαθλιώσει χιλιάδες Ελλήνων, η ανεργία, η μετανάστευση, η εσωτερική διχόνοια είναι τα πιο βασικά στοιχεία που συνθέτουν την Ελλάδα τα τελευταία χρόνια.
Σε αυτή την εποχή η διχόνοια οργιάζει μεταξύ των Ελλήνων και η αντίθετη άποψη από την επίσημη βαφτίζεται ως “άρνηση”. Πόσο μεγάλη ειρωνεία, για τη χώρα που γέννησε την ελευθερία του λόγου και τη δημοκρατία, να διώκεται η άποψη του συνανθρώπου σου και ο σεβασμός στην άποψη του άλλου να είναι πλέον άγνωστη έννοια.
Η μουσική ήταν, είναι και θα είναι ένα δώρο του Θεού στον άνθρωπο. Μέσα σε αυτή την κατάσταση για να δώσουμε ξανά την ελπίδα στους Έλληνες και για να τιμήσουμε τον Βασίλη Τσιτσάνη που ήταν πάντα μπροστά από την εποχή του, δημιουργήθηκε η επανεκτέλεση του τραγουδιού “Κάνε λιγάκι υπομονή” με ερμηνεύτρια την Κατερίνα Τσιρίδου. Ένα μήνυμα ελπίδας για τους αγνούς Έλληνες.
“Κάνε λιγάκι υπομονή”
Μουσική – Στίχοι: Βασίλης Τσιτσάνης
Πρώτη Εκτέλεση: Σωτηρία Μπέλλου
Ερμηνεία: Κατερίνα Τσιρίδου
Ενορχήστρωση – Εκτέλεση: Βασίλης Κωστούλας
