Αμερικάνικη Κληρονομιά στον κόσμο….. 08-06-1972. “”Το Kορίτσι της Ναπάλμ”
Ο πόλεμος του Βιετνάμ ήταν η μεγαλύτερη ένοπλη σύγκρουση μεταξύ Δύσης και Ανατολής κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Οι εμπόλεμοι ήταν ο Λαϊκός Στρατός του Βιετνάμ (Βόρειο Βιετνάμ) και ο στρατός της Δημοκρατίας του Βιετνάμ (Νότιο Βιετνάμ). Στην πραγματικότητα όμως ήταν ένας έμμεσος πόλεμος μεταξύ των ΗΠΑ και της ΕΣΣΔ. Οι ΗΠΑ είχαν ήδη εμπλακεί με εξοπλισμό από το 1959, αλλά από το 1965 έστειλαν μέχρι και 385.000 στρατιώτες και το πιο μοντέρνο εξοπλισμό της εποχής. Ηττήθηκαν όμως και εγκατέλειψαν τη χώρα το 1973, με αποτέλεσμα την παράδοση του Νότου στις 30 Απριλίου 1975 και την ένωση του Βιετνάμ.
Στις 8 Ιουνίου του 1972 η Αμερικάνικη διοίκηση έδωσε εντολή επίθεσης από αέρος με βόμβες Ναπάλμ στο χωριό Trang Bang. Πίστευαν ότι το χωριό είχε καταληφθεί από εχθρικές κομμουνιστικές δυνάμεις. Χωρίς να το διασταυρώσουν, η αεροπορική επίθεση χτυπησε με βόμβες Ναπάλμ, στοχεύοντας στην πραγματικότητα γυναίκες, παιδιά και ηλικιωμένους που είχαν καταφύγει εκεί για να κρυφτούν από τις πολεμικές συγκρούσεις.
Η βόμβα Ναπάλμ είναι εμπρηστικό όπλο αμερικάνικης προέλευσης που αρχικά χρησιμοποιήθηκε ως εμπρηστικός μηχανισμός και αργότερα ως όπλο κατά προσωπικού, καθώς το εύφλεκτο υλικό που περιέχει κολλάει στο δέρμα και προκαλεί σοβαρά εγκαύματα όταν καίγεται. Οι ναπάλμ αναπτύχθηκαν το 1942 στο πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ. Χρησιμοποιήθηκαν για πρώτη φορά στο Β΄ Παγκόσμιο Πολέμο. Χρησιμοποιήθηκαν όμως εκτεταμένα στον ελληνικό εμφύλιο, στον πόλεμο της Κορέας και στον πόλεμο του Βιετνάμ από τις δυτικές δυνάμεις.
Ο φωτογράφος του Associated Press Nick Ut είναι ο δημιουργός τής πασίγνωστης φωτογραφίας, που δημοσιεύτηκε το 1972 ως εξώφυλλο το περιοδικό Time. Δεν έχει χάσει ούτε ίχνος από την οδυνηρή αίσθηση που προκαλεί στον καθένα όταν την αντικρίζει. Είναι μια καθαρή και γνήσια εικόνα πολέμου που δείχνει τις συνέπειες του στους καθημερινούς ανθρώπους.
Η 9χρονη Kim Phuc τρέχει να σωθεί μαζί με μια ομάδα ανθρώπων, όταν τα αμερικανικά αεροσκάφη έσπερναν τον θάνατο. Τα σπίτια όλα ισοπεδώθηκαν. Σκότωσαν δύο άντρες, ένα μωρό 9 μηνών και ένα 3χρονο αγοράκι. Η Κιμ τυλίχτηκε στις φλόγες. Έσκισε τα φλεγόμενα ρούχα της και άρχισε να τρέχει στον δρόμο σε έξαλλη κατάσταση γεμάτη εγκαύματα.
Ο φωτογράφος Nick Ut αργότερα διηγείται. ”Ήταν 12.30 το μεσημέρι όταν είδα τέσσερις βόμβες να πέφτουν δεξιά από τη παγόδα. Έκρηξη. Και δύο λεπτά αργότερα, άλλο αεροπλάνο πέταξε πολύ χαμηλά και έριξε τέσσερις βόμβες. Συνειδητοποίησα αμέσως πως πρόκειται για βόμβα Ναπάλμ και τράβηξα φωτογραφία. Δεν πίστευα ότι υπήρχαν ακόμα πολίτες στο χωριό γιατί τις δύο προηγούμενες ημέρες, χιλιάδες πρόσφυγες το είχαν εγκαταλείψει. Όμως, είδα δύο ανθρώπους να τρέχουν κρατώντας στα χέρια τους σώματα μικρών παιδιών, άλλοι αγκάλιαζαν νεκρά παιδιά ενώ μία ηλικιωμένη κυρία φώναζε ‘Βοηθήστε με, βοηθήστε με’, κρατώντας στην αγκαλιά της ένα αγοράκι. To παιδί άφησε τη τελευταία του πνοή ακριβώς τη στιγμή που τους φωτογράφιζα. Δευτερόλεπτα μετά, άκουσα φωνές παιδιών και γυρίζοντας το κεφάλι μου, διέκρινα ένα γυμνό κορίτσι να βγαίνει μέσα από ένα μαύρο καπνό και αναρωτήθηκα ‘μα γιατί δεν φοράει τα ρούχα της’; Και έτρεχα για να τη φωτογραφίσω. Και, τότε, είδα τον ώμο της, τη πλάτη της, το σώμα της … καμένο, και σταμάτησα αυτό που έκανα. Ακούμπησα την κάμερα στο δρόμο. Δεν ήθελα να πεθάνει, ήθελα να την βοηθήσω και αμέσως έριξα νερό στις πληγές της εννιάχρονης τότε Kim Phuc. Ούρλιαζε από το πόνο ‘nóng quá (πολύ καυτό)’. Ήμασταν όλοι σοκαρισμένοι. Ο θείος της ζήτησε να μεταφέρουμε όλα τα παιδιά στο νοσοκομείο. Ήξερα ότι θα πέθαινε μέσα σε λίγα λεπτά αν δεν την βοηθούσα. ‘Πεθαίνω, πεθαίνω’, έλεγε η Kim γεμάτη δάκρυα στο πρόσωπο. Όταν φθάσαμε στο νοσοκομείο στο Cu Chi, οι γιατροί δεν ήθελαν να την αναλάβουν επειδή υπήρχαν πολλοί τραυματισμένοι στρατιώτες και μου ζήτησαν να μεταφέρω τα παιδιά στο νοσοκομείο στη Σαϊγκόν. ‘Το παιδί θα πεθάνει μέσα σε λίγα λεπτά’, απάντησα οργισμένος και δείχνοντας τους το δημοσιογραφικό πάσο μου, τους απείλησα πως εάν πεθάνει θα δημοσιευθούν οι φωτογραφίες, λέγοντας πως οι γιατροί αρνήθηκαν να την βοηθήσουν. Τελικά, της έδωσαν τις πρώτες βοήθειες και, έτσι, σώθηκε”, περιγράφει, ζώντας ξανά μέσα από την αφήγηση του τα θλιβερά γεγονότα, ο Nick Ut.
Τα εγκαύματα στο μικρό της σώμα ήταν τόσο σοβαρά, που θα ήταν πραγματικό θαύμα να επιζήσει. Δεκατέσσερις μήνες και 17 επεμβάσεις αργότερα, η μικρή Kim βγήκε νικήτρια από το νοσοκομείο.
Η φωτογραφία γρήγορα έγινε παγκόσμια διάσημη αποτυπώνοντας την βαρβαρότητα του πολέμου,δείχνοντας την χωρίς λόγο καταστροφή της ζωής των αδυνάτων από συμφέροντα δυνατών.
Ο πρόεδρος των Η.Π.Α, Richard Nixon, αμφισβήτησε τη γνησιότητα της γιατί καταγράφηκε το αληθινό πρόσωπο του πολέμου άλλα και της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ. Η απάντηση που έδωσε ο Ut ηταν“Δεν θα μπορούσε να είναι πιο αληθινή. Είναι τόσο αυθεντική όσο ο πόλεμος στο Βιετνάμ. O τρόμος του πολέμου, έτσι όπως αποτυπώθηκε στις φωτογραφίες μου, δεν χρειάστηκε να στηθεί”.
Το 1973, η θρυλική αυτή φωτογραφία “Ο τρόμος του πολέμου” ή “Το κορίτσι της Ναπάλμ”, τιμήθηκε με το βραβείο Πούλιτζερ και το World Press Photo of the Year για το 1972 συνιστώντας ένα ιστορικό ντοκουμέντο του πολέμου στο Βιετνάμ.Μέχρι σήμερα είναι μια από τις διασημότερες και πιο δυνατές φωτογραφίες στην ιστορία. H μικρή Kim Phuc μεγάλωσε και σπούδασε Iατρική. Σήμερα ζει με την οικογένεια της από το 1992 στον Καναδά. Το 1994 ονομάστηκε Πρέσβειρα Καλής Θελήσεως της Unesco.
