Απαγορεύεται να βλέπεις τους συγγενείς σου, τους φίλους σου, απαγορεύεται να εργάζεσαι, να αθλείσαι, απαγορεύεται μέχρι και να γαμάς.

 Εδώ και έξι μήνες τα πάντα στην Ελλάδα είναι κλειστά. Και άλλοι δύο πέρυσι τέτοια εποχή μας κάνουν συνολικά οκτώ. Μαγαζιά έκλεισαν και δεν θα ξανανοίξουν ποτέ. Κόσμος μένει και θα μείνει άνεργος. Κάθε μέρα ακούμε για ανθρώπους που πηδάνε από τα μπαλκόνια. Για πατεράδες που σκοτώνουν γιούς και τούμπαλιν. Δεν ακούμε (αλλά ξέρουμε) για άνδρες που βαράνε τις γυναίκες τους. Παιδάκια περνάνε την καλύτερή τους ηλικία μπροστά σε μια οθόνη και φορώντας μάσκα, ενώ στους έφηβους και τους νέους δεν επιτρέπεται να διασκεδάζουν. Άνθρωποι που υποφέρουν από πραγματικά σοβαρές αρρώστιες έχουν σταματήσει τις θεραπείες τους και περιμένουν στην ουρά πίσω από κορωνοπαθείς με δέκατα και βηχαλάκι.

 Απαγορεύεται να βλέπεις τους συγγενείς σου, τους φίλους σου, απαγορεύεται να εργάζεσαι, να αθλείσαι, απαγορεύεται μέχρι και να γαμάς.

Κι έχεις όλο αυτό τον θλιβερό φοβισμένο υποχόνδριο όχλο στα σόσιαλ μίντια να ανεβάζει ξανά και ξανά δακρύβρεχτα ποστ αγνώστων για τον μπάρμπα- Μήτσο (ο οποίος συχνά δεν υπήρξε ποτέ) που “σπαρτάραγε στη ΜΕΘ”, παπαριές γιατρών- αλμπάνηδων που μας περιγράφουν πόσους έσωσαν με αυτοθυσία πριν κολλήσει η μάσκα στο ρουθούνι τους, και αναλύσεις “ειδικών” (οδοντογιατρών, φαρμακοποιών, κλητήρων σε νοσοκομεία κ.ο.κ) σχετικά με το γεγονός ότι ο θάνατος από κορωνοϊό είναι ο χειρότερος που μπορεί να τύχει σε ένα άνθρωπο.

Και σου κουνάνε το δάχτυλο. Σου λένε: “Έλα μωρέ, τι θα πάθεις αν κλειστείς σπίτι από τις εννιά κάθε μέρα; Τι θα πάθεις αν δεν κάνεις Πάσχα, Χριστούγεννα, ξανά Πάσχα; Τι θα πάθεις αν δεν φύγεις από την πόλη σου (ακόμα και τον δήμο σου) για κάνα- δυο χρονάκια ακόμα;” Εγκλωβισμένοι στα μίζερα σπιτάκια τους βλέπουν σκυλάδικα κάθε βράδυ και στα διαλείμματα βγαίνουν στο μπαλκόνι για να κράξουν αυτούς τους, λίγους, που τολμούν να αντιδράσουν που τολμούν να ζήσουν, έστω και ένα ένα πλαστικό ποτήρι ή ένα τενεκεδάκι μπίρας στο χέρι, εκλιπαρώντας παράλληλα την Αστυνομία να αντιδράσει δυναμικά γιατί “Και μια ζωή να σωθεί έχει σημασία”.

Ε λοιπόν όχι. Να πάτε να γαμηθείτε και εσείς και η “ζωή” σας. Δεν είναι “ζωή” το “Σαββατόβραδο στο Mega” και το Netflix. Δεν είναι “ζωή” να μετράς νεκρούς στην TV και να καρφώνεις τον γείτονα στους μπάτσους επειδή κάλεσε ένα φιλικό ζευγάρι για φαγητό.

Η Ζωή είναι εκεί έξω. Πάντα ήταν, πάντα θα είναι.