Πόσο σημαντική και συγκυριακή από γεωστρατηγικής απόψεως είναι η συμμαχία Ρωσίας και Τουρκίας :

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν σε μια ανοιχτή σύμπραξη μεταξύ Τουρκίας και Ρωσίας.

Βεβαίως κανείς δεν μιλάει για μια αληθινή συμμαχία στρατηγικού χαρακτήρα.

Ωστόσο η συμμαχία της Άγκυρας με την Μόσχα και η απομάκρυνση από την Δύση, έχουν δημιουργήσει ερωτηματικά αναφορικά με την αξιοπιστία της Τουρκίας ως συμμάχου.

Η συνεννόηση μεταξύ των Ερντογάν και Πούτιν μας κάνει να ξεχνάμε το πόσο αντικρουόμενα είναι συμφέροντα των δύο χωρών.

Τα πρόσφατα γεγονότα στην Συρία μας το υπενθύμισαν.

Έχουμε δει τους ηγέτες των δύο χωρών, να προσπαθούν να βρουν κοινή λύση στην Λιβύη παραβλέποντας την Δύση.

Είδαμε την Ρωσία να αποδέχεται την παρουσία της Τουρκίας στο μαλακό υπογάστριό της, στον Καύκασο. Ακούσαμε ακόμα και τον Ρώσο υπουργό Εξωτερικών να λέει ότι, ναι μεν η Ελλάδα έχει το δικαίωμα να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 ν.μ., αλλά πρέπει πρώτα να το διαπραγματευτεί με τους γείτονές της, εφόσον η επέκταση τους επηρεάζει.

Η συνεννόηση μάλιστα των δύο χωρών έλαβε και θεσμικό χαρακτήρα όσον αφορά στο Συριακό, για την Διαδικασία της Αστάνα.

Η Συρία όμως φαίνεται να αποτελεί το διαχρονικό μήλον της έριδος μεταξύ των δύο κρατών, τα οποία για να αποφύγουν μια μετωπική σύγκρουση με καταστροφικές συνέπειες, αναγκάστηκαν το έτος 2016 να συμβιβαστούν και να συνομιλήσουν, μαζί με το Ιράν, για το μέλλον της Συρίας.

Εδώ και μήνες η Τουρκία έχει αυξήσει την επιθετικότητά της στην βόρεια Συρία.

Στόχος της είναι η περαιτέρω απομάκρυνση των Κούρδων από τον στρατηγικής σημασίας αυτοκινητόδρομο Μ4, ο οποίος διασχίζει ολόκληρο το βόρειο τμήμα της Συρίας, ξεκινώντας από τα σύνορα με το Ιράκ και καταλήγοντας στην πόλη Λαττάκεια η οποία βρέχεται από την Μεσόγειο.

Η Ρωσία πιέζει την Τουρκία διότι θέλει να αποφύγει μια νέα ένταση στην βόρεια Συρία για δύο βασικούς λόγους: Πρώτον, θέλει να μεσολαβήσει ώστε να τα «βρουν» οι Κούρδοι με το καθεστώς Άσαντ και δεύτερον, η κλιμάκωση της έντασης στον Μ4, εμποδίζει την ελεύθερη μετακίνηση Ρωσικών και Συριακών κυβερνητικών στρατευμάτων στην Ανατολή.

Η Τουρκία όμως δεν σταματά. Σύμφωνα με το Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (SOHR), το απόγευμα της περασμένης Τρίτης, Ρωσικά στρατιωτικά οχήματα, τα οποία βρίσκονταν στην υπό κουρδικό έλεγχο περιοχή της Manbij, έγιναν στόχος Τουρκικών ολμοβόλων.

Επίσης, σύμφωνα με το Ρωσικό υπουργείο Αμύνης, πύραυλοι εκτοξεύθηκαν το ίδιο απόγευμα από την περιοχή της Ιντλίμπ (την οποία ελέγχουν φιλότουρκοι αντάρτες μαζί με τζιχαντιστές) εναντίον της ρωσικής αεροπορικής βάσης Hmeimim, όμως αναχαιτίστηκαν από την αεράμυνα της βάσης. Η απάντηση των Ρώσων δεν άργησε να έρθει: Το βράδυ της Τρίτης, καθώς πύραυλος ο οποίος εκτοξεύθηκε από την βάση Hmeimim έπληξε διυλιστήριο πετρελαίου στο χωριό Tarhin, το οποίο ελέγχουν φιλότουρκοι αντάρτες.

Νωρίτερα, οι καθεστωτικές δυνάμεις του προέδρου Ασσάντ βομβάρδισαν τους συμμάχους των Τούρκων στην Ιντλίμπ. Το καθεστώς έχει αυξήσει τους βομβαρδισμούς εναντίον των αντιπάλων του στην περιοχή αυτή εδώ και αρκετό καιρό, όμως η εντατικοποίηση των βομβαρδισμών τις τελευταίες δύο ημέρες ίσως να σημαίνει ότι η Ρωσία θέλει να πιέσει την Τουρκία ώστε να μειώσει την επιθετικότητά της.

Εν τούτοις η ένταση δεν μειώθηκε, καθώς οι Τούρκοι αύξησαν τους βομβαρδισμούς εναντίον Κουρδικών στόχων – συμπεριλαμβανομένων αμάχων , στον οδικό άξονα Μ4, ενώ ταυτόχρονα έστειλαν νέα στρατεύματα στις βάσεις τους στην Ιντλίμπ.

Φυσικά η ένταση αυτή δεν θα οδηγήσει σε μετωπική σύγκρουση μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας στην Συρία ή αλλού. Καμία από τις δύο χώρες δεν βρίσκεται σε θέση, πολιτικά και οικονομικά, να πάει τα πράγματα στα άκρα.

Η κατάσταση αυτή ωστόσο είναι προβληματική γιατί οι δύο χώρες έχουν ανάγκη η μία την άλλη σε μια περίοδο όπου τους ασκείται μεγάλη πίεση από την διεθνή κοινότητα: στην Ρωσία εξαιτίας της υπόθεσης Ναβάλνι και στην Τουρκία εξαιτίας των εντάσεων, από τις πιέσεις Μπάιντεν, σχετικά με την παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι Μόσχα και Άγκυρα έχουν προχωρήσει σε μια συγκυριακή συνεργασία για πολλούς λόγους.. Τα συμφέροντα των δύο χωρών ωστόσο είναι τόσο διαφορετικά, με αποτέλεσμα η σύγκρουσην να είναι αναπόφευκτη, όπως πιστέυουν αρκετοί.

Η διαδικασία της Αστάνα έχει παγώσει και η Τουρκία δρα πλέον ανεξέλεγκτα στην Συρία. Η σύγκρουση επομένως δεν αποκλείεται να έρθει όταν οι συνομιλίες για το Συριακό φτάσουν σε ένα αδιέξοδο.

Ο ιστότοπος της Ρωσικής εθνικιστικής τηλεόρασης Tsargrad, της οποίας γενικός διευθυντής είναι ο Αλεξάντρ Ντούγκιν, φερόμενος ως στενός συνεργάτης του Πούτιν και γνωστός στην Τουρκία από τους κύκλους της εφημερίδας Aydınlık , ως ο εκ των “θεωρητικών του Ευρασιατισμού”, δημοσίευσε άρθρο με τίτλο «Η Ρωσία βομβαρδίζει την Τουρκία. Η αρχή έγινε από τη Συρία».

Στο άρθρο που φέρει την υπογραφή ενός εκ των μονίμων αρθρογράφων, του Aleksandr Ziganov, αναφέρεται ότι “οι αεροπορικές επιθέσεις της Ρωσικής Πολεμικής Αεροπορίας στη Λατάκια της Συρίας, είχαν ως στόχο κυρίως να πλήξουν τις φιλοδοξίες του Προέδρου της Τουρκίας”. Ο Dugin είναι ένα άτομο που εμφανίστηκε αρκετές φορές στα τουρκικά τηλεοπτικά κανάλια A Haber και Beyaz TV κυρίως μετά το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου.

Το εν λόγω άρθρο αναφέρεται στις αεροπορικές επιθέσεις της Ρωσίας που προκάλεσαν το θάνατο 34 Τούρκων στρατιωτικών, με τις εξής λέξεις: «Η Ρωσία πέρυσι στο Ιντλίμπ “κατέβασε” σε 30 έως 60 Τούρκους στρατιώτες και η Τουρκία το “κατάπιε”». Το άρθρο υποστηρίζει ότι ο στόχος των πρόσφατων επιθέσεων της Ρωσίας στο Ισλαμικό Κόμμα του Τουρκιστάν, στην περιοχή της Λατάκειας, ο πραγματικός στόχος δεν είναι οι ισλαμιστές αλλά η ίδια η Τουρκία. Αναφέρεται επίσης στο άρθρο ότι η Ρωσία ετοιμάζει μια μεγάλη χερσαία επιχείρηση στη Συρία.

Σύμφωνα με την τουρκική έκδοση της Independent, ο Ζιγκάνοφ έκανε ανάλυση της Τουρκίας και του Ερντογάν στο άρθρο του. Σύμφωνα με την ανάλυση του συγγραφέα, η ιδεολογία και η στρατηγική εξωτερικής πολιτικής του Ερντογάν βασίζεται σε τρεις πυλώνες, ο πρώτος από τους οποίους είναι το «Χαλιφάτο». Σύμφωνα με τον συγγραφέα, το άνοιγμα της Αγίας Σοφίας στη μουσουλμανική λατρεία είναι στην ουσία μια ανεπίσημη ανακοίνωση αυτού του νέου χαλιφάτου.

Ο συγγραφέας αναφέρει ότι το δεύτερο ιδεολογικό μοτίβο που κυριαρχεί στον Ερντογάν και ως εκ τούτου αποτελεί και την πολιτική της Άγκυρας, είναι ο νεο-οθωμανισμός και ότι οι Τούρκοι εξακολουθούν να ανακαλούν στη μνήμη τους τα αυτοκρατορικά σύνορα του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς, από την «Ουγγαρία στην Υεμένη, από την Αλγερία στο Μπακού» και διατείνεται έχουν τέτοιες φιλοδοξίες. Σύμφωνα με τον Ζιγκάνοφ, ο τρίτος πυλώνας είναι ο «Παντουρκισμός». Ο συγγραφέας αναφέρει ότι στους στόχους του Ερντογάν είναι η ένωση όλων των λαών που δεν έχουν κάνενα άλλο κοινό, εκτός από την τουρκική γλώσσα.

Το άρθρο αναφέρεται στον ισχυρισμό ότι ο Ερντογάν είναι Τούρκος εθνικιστής και η άποψη ότι τον έσπρωξε στο βάλτο της Συρίας ο πιο ακραίος εθνικιστής, Ντέβλετ Μπαχτσέλι. Το άρθρο του Ziganov τελειώνει με τις λέξεις “Ο ταλαντούχος Ερντογάν προσπαθεί να ισορροπήσει πάνω σε ένα ποδήλατο, αλλά δεν μπορεί να σταματήσει πια, γιατί έχει πάρει την κατηφόρα από την κορυφή ενός βουνού προς τα κάτω”. Türkiye’yi daha önce hep Rusya’nın düşmanı olarak düşünürdüm. Ama Perinçek ve 2000’lerin başında tanıştığım ona yakın askeri elitler fikrimi değiştirdi. Bambaşka bir Türkiye -Kemalist, egemen, NATO’nun maşası olmayan- keşfettim” demişti.

Ο Ντούγκιν έγινε γνωστός στην Τουρκία από το Κόμμα της Πατρίδας (Vatan Partisi) του Ντογού Περιντσέκ, ο οποίος υποστήριζε ότι ο Dugin είναι μια πολύ σημαντική πολιτική προσωπικότητα στη ρωσική πολιτική, και δημοσίευε συνεχώς τις απόψεις του Dugin στις εκδόσεις του κόμματός του.

Ο Ντούγκιν, σε μια συνέντευξη που έδωσε αργότερα στο Habertürk, είχε πει: “Νιώθω σεβασμό γι’ αυτόν. Πολύ έξυπνος πολιτικός. Δεν μπόρεσε να βρει την θέση που του αξίζει στην Τουρκία. Μέχρι να τον γνωρίσω, πάντα θεωρούσα την Τουρκία εχθρό της Ρωσίας. Αλλά όταν συναντήθηκα με τον Περιντσέκ, στις αρχές της δεκαετίας του 2000, αυτός και η στρατιωτική ελίτ που έχει κοντά του, άλλαξαν τη γνώμη μου. Μ’ αυτούς ανακάλυψα μια εντελώς διαφορετική Τουρκία, Κεμαλιστική, κυρίαρχη και όχι ενεργούμενο του ΝΑΤΟ”.

ΙΣΧΥΣ ΔΙΑ ΤΗΣ ΓΝΩΣΕΩΣ : ΒΛΑΝΤΙΜΙΡ ΠΟΥΤΙΝ ΚΑΙ ΡΕΤΖΕΠ-ΤΑΓΙΠ ΕΡΝΤΟΓΑΝ.

Δύο από τους μεγαλύτερους πρωταγωνιστές στην Συρία είναι η Ρωσία και η Τουρκία. Η συμμαχία και η φιλία του Βλαντιμίρ Πούτιν, με τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερτνογάν, δεν είναι καθόλου τυχαία. Οι δύο ηγέτες έχουν πολλά κοινά σημεία, ενώ ταυτόχρονα ο Βλαντιμίρ Πούτιν συνεχίζει επί της ουσίας, την ίδια εχθρική πολιτική των προηγούμενων Ρώσων ηγετών, απέναντι στην Ελλάδα.

Είναι τρομερά φιλόδοξοι-αρχομανείς, και επιθυμούν να παραμείνουν δια παντός στην εξουσία.

Ήδη ο Πούτιν έκανε αλλαγή του Ρωσικού συντάγματος, με σκοπό την επανεκλογή του, εως το 2036.

Ο Β. Πούτιν θεωρεί δεδομένο ότι η σύγχρονη Ρωσία, είναι η τρίτη Ρώμη, η φυσική διάδοχος της Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και ότι εκείνος είναι ο συνεχιστής του μεσαιωνικού Ρωμαϊκού κράτους. Aυτή η πανάρχαια πεποίθηση του Ρωσικού έθνους, προέρχεται από την ημέρα, που οι Έλληνες του μεσαίωνα, οι διοικητές της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, έκαναν τους Ρώσους Ορθόδοξους Χριστιανούς.

Ένας από τους βασικούς στόχους, του Ρώσου προέδρου, είναι να γίνει ο ηγέτης όλων των Ορθοδόξων Χριστιανών, ανά την οικουμένη, όπως ήταν κατά τον μεσαίωνα, οι Έλληνες-Ρωμαίοι αυτοκράτορες, της Βασιλεύουσας. Αντιστοίχως τον ίδιο ακριβώς στόχο, από την δική του πλευρά, έχει και ο Ερντογάν, ο οποίος φιλοδοξεί να γίνει ο ηγέτης, όλων των Μουσουλμάνων του πλανήτη. Παράλληλα με την αμέριστη υποστήριξη του Κατάρ, έχει ξεκινήσει ήδη η ανασύσταση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Η Τουρκία ήδη εμπλέκεται στρατιωτικά στην Βόρεια Συρία, το Ιράκ, την Λιβύη, το Ναγκόρνο Καραμπάχ κλπ.

Σχεδόν ταυτόχρονα αναρριχήθηκαν στην εξουσία Πούτιν και Ερντογάν (2000 και 2003).

Από την αρχή και οι δύο είχαν ως βασικό στόχο, να γίνουν παγκόσμιοι κυρίαρχοι, και για αυτό συνεργάστηκαν στενά, με σκοπό να κρατήσουν εκτός τον μεγάλο τους, αντίπαλο τον Ελληνισμό.

Γνώριζαν καλά, ότι οι Έλληνες, θα ήταν το μοναδικό εμπόδιο, στα μεγάλα σχέδια τους.

Σε αγαστή συνεργασία, παραποίησαν τους θρύλους, και τις λαϊκές παραδόσεις του Ελληνικού έθνους, και τις μετέτρεψαν σε “Ορθόδοξες” προφητείες, τις οποίες εδώ και αιώνες, ουδέποτε αναγνώρισε η επίσημη Ορθόδοξη Εκκλησία. Ήταν και είναι απαραίτητη προυπόθεση, για τα επεκτατικά τους σχέδια, να παραμείνουν οι Έλληνες αδρανείς, αναμένοντας ανύπαρκτους σωτήρες. Χιλιάδες πλανεμένοι, δημιούργησαν μια νέα επικίνδυνη αίρεση. Δίπλα σε αυτούς, τους αδύναμους-απελπισμένους Έλληνες, και μερικές δεκάδες πληρωμένοι, και ανυποψίαστοι κονδυλοφόροι.

O Ελληνικός πολιτισμός και η Ορθοδοξία αποτελούν διαχρονικά το μεγαλύτερο και ισχυρότερο αμυντικό όπλο της Ελλάδας, ενάντια στους εκάστοτε κατακτητές.

Με βάσεις την Ελληνορθόδοξη παιδεία, θα κυριαρχίσουμε στο παγκόσμιο στερέωμα, όπως έκαναν οι ένδοξοι πρόγονοι μας, την εποχή της Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.

Ο παγκόσμιος χαρακτήρας της Ελληνορωμαϊκής αυτοκρατορίας εδραιώνεται σταθερά μέσα από την οικουμενική Χριστιανική πίστη. Ο στόχος των Τριών Ιεραρχών, ήταν η ενοποίηση του Ρωμαϊκού κράτους μέσω της χριστιανικής πίστεως. Η Ορθοδοξία ήταν το βασικό στοιχείο συνοχής, για να αντιμετωπίσει το Ελληνικό-Ρωμαϊκό έθνος, τον μόνιμο κίνδυνο λόγω των διαφορετικών λαών και των αμέτρητων εξωτερικών επιθέσεων. Οι Άγιοι πατέρες, θεμελίωσαν την πολιτική ιδεολογία της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, επάνω στο αξίωμα της Ορθόδοξης οικουμενικότητας και των Ρωμαϊκών πολιτικών αξιωμάτων. Η βασική αρχή της πολιτικής Ρωμαϊκής θεωρίας ήταν η Pax Romana, η παγκόσμια Ρωμαϊκή αυτοκρατορία ένωσε όλη την οικουμένη. Αυτό έφερε την υποταγή των λαών, κατάργησε τα σύνορα των εθνών και δημιούργησε την πατρίδα που γεννήθηκε ο Χριστός. Το Ρωμαϊκό κράτος συνέχισε να υπάρχει εξαιτίας του Χριστού, του Αγίου Κωνσταντίνου και των τριών Ιεραρχών.

Χωρίς την ένωση του Χριστιανισμού και του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού, ήταν αδύνατον να γίνει το έθνος μας, παγκόσμια αυτοκρατορία και να φτάσει στην κορυφή του κόσμου. Ο Ελληνικός πολιτισμός και ο Χριστιανισμός θα ενωθούν, ώστε να γίνει για μία και μοναδική φορά η Ελλάδα παγκόσμιο κρατικό μόρφωμα. Ο Χριστός και ο Πλάτωνας υπήρξαν τα θεμέλια της αυτοκρατορίας. Από εκεί ο Ελληνισμός θα πάρει αστείρευτες δυνάμεις για να μεγαλουργήσει και να επιβιώσει.

Εξαιτίας των χρηστών ηθών, του χριστιανισμού και της αρχαιοελληνικής παιδείας, οι πρόγονοι μας οι Έλληνες του μεσαίωνα από σκλάβοι του Ρωμαϊκού κράτους, έγιναν διοικητές του, χωρίς να χρειαστεί να πολεμήσουν ούτε ένα δευτερόλεπτο. Όλα αυτά διότι είχαν θρησκεία τον Χριστιανισμό (στην πράξη) και πολιτισμό τους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους, σοφιστές, ρήτορες, κλπ.

Ο συνδυασμός αυτών των δύο έφερε τα χρηστά ήθη ζωής, χωρίς καθόλου σεξουαλική διαφθoρά. Η αμοιβή ήταν η ελευθερία της Ελλάδος τον μεσαίωνα, χωρίς να γίνει κανένας απολύτως πόλεμος. Ο αυτοκράτορας Ηράκλειος ξεπέρασε με την βοήθεια του Χριστού, σε πολλούς τομείς τον Μέγα Αλέξανδρο.

Εάν δεν υπήρχε ο Ηράκλειος, παρά τα χρηστά ήθη των προγόνων μας η Ελλάδα θα είχε σκλαβωθεί στους Πέρσες. Η αρχαία Περσική αυτοκρατορία των Αχαιμενιδών, είχε αναστηθεί από την νέα δυναστεία των Σασσανιδών. Η Περσία βρισκόταν ξανά στο απόγειο της δύναμης της, και ήταν ανώτερη από την αυτοκρατορία των Αχαιμενιδών. Όλα αυτά ακριβώς την ώρα που καθόταν ο πρώτος Έλληνας, στον Αυτοκρατορικό Ρωμαϊκό θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως. Την χρονική στιγμή που η Σασσανιδική-Περσική αυτοκρατορία βρίσκεται στο απόγειο της δυνάμεως της, από την ημέρα που δημιουργήθηκε, αντίστοιχα το Ελληνικό-Ρωμαϊκό κράτος βρισκόταν στο απόγειο της αδυναμίας του, εξαιτίας της μεγαλύτερης χρεοκοπίας στην ιστορία του έθνους μας. Ο εκ Καππαδοκίας βασιλιάς χωρίς καθόλου κρατικά έσοδα, με ένα χρεοκοπημένο κράτος, χωρίς στρατό, απελπισμένος είχε πάρει με πολύ βαριά καρδιά την απόφαση να μεταφέρει την πρωτεύουσα του Ελληνικού-Ρωμαϊκού κράτους, και να την πάει στην Καρχηδόνα, παραδίδοντας με αυτόν τον τρόπο το 80% του κράτους αμαχητί, χωρίς πόλεμο, χωρίς καμία αντίσταση.

Ενδεικτικό ήταν ότι όταν άνοιξε τους στρατιωτικούς καταλόγους, διαπίστωσε ότι από τις πολλές χιλιάδες στρατού, που είχαν αναγορεύσει αυτοκράτορα, τον συντοπίτη του από την Αγιοτόκο Καππαδοκία, τον Μαυρίκιο, είχαν απομείνει μόνον δύο εν ενεργεία στρατιώτες. Οι ελάχιστοι στρατιώτες που υπήρχαν ήταν απλήρωτοι και σε άθλια κατάσταση.

Πολύ σημαντικότατο ρόλο σε αυτήν την οικονομική καταστροφή έπαιξαν, οι άσκοποι-επεκτατικοί πόλεμοι του Ιουστινιανού του Α.

Επειδή οι Πέρσες είχαν κλέψει τον Τίμιο Σταυρό, το ιερότερο κειμήλιο του Χριστιανισμού, οι εκστρατείες του Ηρακλείου προσέλαβαν θρησκευτικό χαρακτήρα. Όταν λοιπόν ο Έλληνας Ηράκλειος από την Καππαδοκία της Μικράς Ασίας, ανέβηκε στον Ελληνικό-Ρωμαϊκό θρόνο, το κράτος ήταν τελείως χρεοκοπημένο. Ταυτόχρονα για πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία, είχαμε την εισβολή, και την κατάκτηση της μισής Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, από τους Πέρσες. Είχαμε πολλές χιλιάδες σφαγμένων Ελλήνων, είχαμε κλοπές, εμπρησμούς, βιασμούς, σκλάβωμα γυναικών κλπ. Επίσης για πρώτη φορά στα παγκόσμια χρονικά έγινε εισβολή από τους Πέρσες στα Ιεροσόλυμα, όπου εκεί έλαβαν χώρα άγριες σφαγές, κλοπές, εμπρησμοί, βιασμοί, και εξανδραποδισμός των Χριστιανών. Μαζί με όλα αυτά έκαψαν τον ναό του Παναγίου τάφου, έκλεψαν τον Τίμιο Σταυρό, και πήραν μαζί τους αιχμάλωτο τον πατριάρχη Ζαχαρία. Εντούτοις με όπλο τα χρηστά ήθη και την σωστή παιδεία, μέσα σε επτά μόνον χρόνια οι Έλληνες ανέκαμψαν, με αποτέλεσμα να πάρουν πίσω όλα τα κατακτημένα εδάφη από τους Πέρσες. Όμως οι προγονοί μας δεν σταμάτησαν εκεί αλλά πέρασαν στην αντεπίθεση, κατακτώντας ολόκληρη την Περσική αυτοκρατορία. Αυτό το έκανε ο Ηράκλειος με έναν τελείως απειροπόλεμο στρατό. Έναν Ελληνικό στρατό τον οποίο δημιούργησε εκ του μηδενός μέσα σε δέκα μήνες. Είδατε τι επέτυχαν οι Ένδοξοι πρόγονοι εξαιτίας των χρηστών ηθών, και της σωστής παιδείας ;

Ακόμη και ο Μ. Αλέξανδρος με πολύ έμπειρους και περισσότερους στρατιώτες, με ένα πανίσχυρο Ελληνικό Μακεδονικό βασίλειο πολιτικά-οικονομικά, και στρατιωτικά έκανε περισσότερο χρονικό διάστημα να κατακτήσει την Περσική αυτοκρατορία, σε σχέση με τον Ηράκλειο. Την εποχή του Μ. Αλέξανδρου δεν ήταν κατακτημένη η Ελλάδα και το Μακεδονικό βασίλειο.

Στον αντίποδα κατά την βασιλεία του Ηράκλειου επικρατούσε χάος και όλεθρος. Την εποχή του Ιουστινιανού του Α, όπως και στην εποχή του Θεοδόσιου, του Αρκάδιου, του Θεοδόσιου του Β, του Ιουστίνου του Α, του Ιουστίνου του Β, είχαμε μόνον συνοριακούς πολέμους, και περιόδους ειρήνης με τους Πέρσες. Μόνον όταν ανέβηκε στον θρόνο, ο πρώτος Έλληνας Χριστιανός βασιλιάς, ο Ηράκλειος από την Καππαδοκία έκαναν οι Πέρσες όλα αυτά τα τρομερά πράγματα εις βάρος των Ελλήνων, τα οποία, δεν είχαν ξαναγίνει ποτέ από μέρος των Μηδων.

TΟ ΑΠΟΓΕΙΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Το απόγειον της Ελληνορθοδοξίας, ήταν όταν ο Έλληνας Αυτοκράτορας Ηράκλειος πήρε πίσω από τους Πέρσες τον Τίμιο Σταυρό, τον οποίο πήγε ο ίδιος πίσω στα Ιεροσόλυμα. Ο θρίαμβος των Ελλήνων ήταν ολοκληρωτικός.

Δεκατέσσερα χρόνια πριν, το 614 μ.Χ., το Ελληνικό-Ρωμαϊκό κράτος, είχε βρέθει κατακτημένο κατά το ήμισυ από τους Πέρσες, ενώ παράλληλα ήταν και για πρώτη φορά στην ιστορία του σκόπιμα χρεοκοπημένο, εξαιτίας των αλλοδαπών βασιλέων-αυτοκρατόρων.

Ήταν η εποχή που έδωσαν οι Πέρσες τελεσίγραφο στους προγόνους μας, ότι ή θα εγκαταλείψουν όλοι τον Ιησού Χριστό, η δεν θα ξαναδούν ποτέ τον ήλιο.

Τελικά ο αλαζόνας Χοσρόης ο οποίος αποκαλούσε τον Ηράκλειο, δούλο του, έχασε την ζωή του, και ο γιος του έκανε κηδεμόνα-δούλο, το παιδί του στον Έλληνα αυτοκράτορα Ηράκλειο. Αυτό ειναι το απόγειο της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού. Ο Χριστός και η Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία είχαν κερδίσει κατά κράτος τον παγανισμό και την αυτοκρατορία του. Η Περσική αυτοκρατορία επί 1228 χρόνια προσπαθούσε να αφανίσει δια παντός τον Ελληνισμό. Εξαιτίας της γενναιότητας, του ήθους, της πίστης, των χρηστών ηθών, και της βοήθειας του Ιησού Χριστού, οι πρόγονοι μας κατέβαλαν δια παντός τον προαιώνιο εχθρό του Ελληνικού έθνους.

To Eλληνικό έθνος έφτασε στο στρατιωτικό απόγειο του με τις δύο κατακτήσεις της Περσικής αυτοκρατορίας (Μ. Αλέξανδρος, Μ. Ηράκλειος). Αυτά εiναι τα δυο μεγαλύτερα στρατιωτικά επιτεύγματα όλων των εποχών.

Η εθνική μας ισχύ, μέσα από τον Ελληνικό πολιτισμό, επί των άλλων κρατών, είναι το μόνο όπλο που δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν οι προαιώνιοι εχθροί μας οι Σημίτες, οι Γερμανοί, οι Τούρκοι και οι λοιποί Ισμαηλίτες.

Για αυτό επί αιώνες οι Γερμανοί και οι Τούρκοι καταστρέφουν τα πολιτιστικά μας μνημεία.

Ενδεικτικές είναι οι ενέργειες του Χαριζίτι Ρετζέπ-Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος ισοπεδώνει τα πάντα με τον στρατό του, στην μαρτυρική Κύπρο, στην αιματοβαμμένη Συρία, το Ιράκ, όπου υπάρχουν Ελληνικά-πολιτιστικά μνημεία.

Από γεωστρατηγικής απόψεως, στην σύγχρονη εποχή, πόλεμο έχουμε όταν ένα κράτος δέχεται επίθεση από άλλα “συμμαχικά” κράτη, από το νάτο, είτε από την ανθελληνική νέα τάξη πραγμάτων.

Οι πολεμικές επιθέσεις, δεν είναι υποχρεωτικά στρατιωτικές, με την παραδοσιακή έννοια, αλλά μπορεί να είναι πολιτικές, κοινωνικές, οικονομικές, ηθικές και πνευματικές. Η επίθεση από κράτη της “συμμαχίας”, ή από την νέα τάξη πραγμάτων, μπορεί να εκδηλωθεί, με οικονομική μορφή (χρεοκοπία, δάνεια, μνημόνια), είτε με εμπρησμούς στα δάση, ή στους οικισμούς, με καταστροφές-καταρρεύσεις σπιτιών και με νεκρούς.

Εντούτοις οι ισχυρότερες και φοβερότερες επιθέσεις που

δεχτήκαμε, ήταν στον πνευματικό και στον ηθικό τομέα.

Η πατρίδα μας υπέστη, όλες τις μορφές του σύγχρονου πολέμου, για να την υποτάξουν, να την διαλύσουν πνευματικά-ηθικά, ώστε με΄τα από τόσους αιώνες, να μην τους είναι πλέον εμπόδιο, στην δημιουργία του παγκόσμιου κράτους. Επίσης μας κατέκτησαν για να κλέψουν τον ορυκτό πλούτο (ενέργεια), και λόγω της γεωστρατηγικής μας θέσεως.

Σύμφωνα με τον Αθανάσιο Τσακνάκη καθώς και αρκετούς άλλους, στην Ελλάδα, για πρώτη φορά στα παγκόσμια χρονικά γίνεται πόλεμος, χωρίς όμως τα παραδοσιακά όπλα.

Έχουμε κανονικά νεκρούς από τον πόλεμο, όμως αυτή την φορά δεν είμαστε αντιμέτωποι με όπλα, άρματα, αεροπλάνα, πλοία κλπ. Οι πανάρχαιοι εχθροί άλλαξαν τα μέσα του πολέμου και μετέφεραν τα πεδία των μαχών, σε άλλα επίπεδα. Οι μάχες γίνονται σε πνευματικό, ηθικό, κοινωνικό, οικονομικό, και διαδικτυακό επίπεδο. Αυτό το έκαναν διότι διαπίστωσαν επί τόσους αιώνες ότι είναι πολύ δύσκολο να νικήσεις ολοκληρωτικά τους Έλληνες. Οι βασικές πηγές ζωής, του Ελληνικού έθνους, είναι η Ορθοδοξία, η κλασική παιδεία, και ειδικά η Ιστορία. Η Τουρκία η οποία λειτουργεί με φασιστικές-ναζιστικές μεθόδους, με πρότυπο την Γερμανία του Χίτλερ, φροντίζει να μας πολεμά σε όλα τα μέτωπα. Όταν ένα κράτος καταρρεύσει ηθικά και πνευματικά, τότε επέρχεται η πολιτική, η στρατιωτική, και η κοινωνική παρακμή.

Ρωσία και Τουρκία αυτή την στιγμή συμμετέχουν ενεργά, στις δύο κορυφαίες πολεμικές αναμετρήσεις του πλανήτη σε Συρία και Λιβύη. Στην Συρία έχουμε ένα παγκόσμιο πόλεμο, σε μικρογραφία. Επίσης για πρώτη φορά στα παγκόσμια χρονικά έχουμε ένα έθνος (Ρωσία), να συμμετέχει σε έναν πόλεμο, ως υποστηρικτής και σύμμαχος και των δύο αντιμαχόμενων πλευρών (Συρία-Τουρκία).

Είναι η πρώτη φορά που συμμετέχει τόσο ενεργά η Ρωσία σε έναν πόλεμο, μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής ενώσεως. Στόχος της Ρωσίας του Πούτιν, όπως και των άλλων μεγάλων δυνάμεων, είναι τα τεράστια ενεργειακά αποθέματα, της βόρειας Συρίας. Ακόμη με την εμπλοκή της Ρωσίας στο Συριακό μέτωπο, ο Πούτιν ήθελε να δείξει στην Κίνα ότι η Ρωσία είναι υπερδύναμη, ότι έχει τον απόλυτο έλεγχο στον πόλεμο της Συρίας, και ότι μπορούν να τον εμπιστευτούν οι Κινέζοι σχετικά με την διασφάλιση των τεράστιων οικονομικών συμφερόντων τους, στην περιοχή. Εμπορικός δρόμος, μέχρι την Ισπανία (Σιδηρόδρομος).

Δυστυχώς εκτός από την μαρτυρική Συρία, οι μεγάλες δυνάμεις είναι έτοιμες να διαμελίσουν και την Λιβύη, σε μικρότερα κράτη. Εμπόδιο στα υποχθόνια σχέδια τους, ήταν ο Καντάφι, τον οποίο επέτυχαν να τον εξοντώσουν.

Η Λιβύη είναι η ένατη χώρα στον κόσμο, σε ενεργειακά αποθέματα πετρελαίου.

Η δυναμική στάση της Ρωσίας του Πούτιν, στο Λιβυκό μέτωπο, δεν είναι καθόλου τυχαία. Η Ρωσία επιδιώκει την εξάπλωση της πολιτικής-στρατιωτικής επιρροής της, στην περιοχή και προσπαθεί να το επιτύχει, με διπλωματικά μέσα και στρατιωτική εμπλοκή. Τα κράτη της Ανατολής δεν έχουν καμιά πιθανότητα, να εναντιωθούν απέναντι στην Ρωσική δύναμη και στα τεράστια συμφέροντα. Ο πρόεδρος Πούτιν υποστηρίζοντας τον Χαφτάρ, επιθυμεί να ασκήσει πιέσεις σε Αμερική-Γερμανία, οι οποίοι έχουν έναν αδύναμο ρόλο, στην Λιβύη. Ο Βλαντιμίρ Πούτιν μεταξύ άλλων αναζητά παραγγελίες, πολλών δισεκατομμυρίων, προς την Ρωσία, στους τομείς της ενέργειας, του εξοπλισμού,των υποδομών, για τις οποίες είχε δεσμευτεί ο Καντάφι, αλλά δεν πραγματοποιήθηκαν ποτέ λόγω της εσπευσμένης πτώσης του από την εξουσία το 2011, από την νέα τάξη.

Η Αίγυπτος ως γειτονική χώρα προστατεύει τα δικά της συμφέροντα, στην Λιβύη. Ο Αλ Σίσι θέλει να αποδυναμώσει την επιρροή των ισλαμιστικών ομάδων, στην κυβέρνηση Σάρατζ. Η Τουρκία από την πλευρά της, έχει ως στόχο να εμποδίσει την Αίγυπτο και τα Αραβικά Εμιράτα, να αποκτήσουν επιρροή, στα εσωτερικά της Λιβύης. Ο Ερντογάν βλέπει τις δύο χώρες, ως περιφερειακούς αντιπάλους. Είναι ξεκάθαρο, ότι η Τουρκία ενδιαφέρεται για τους ενεργειακούς πόρους της Λιβύης. Η υποστήριξη που προσφέρει στην κυβέρνηση της Τρίπολης, έχει ως στόχο τα ενεργειακά της αποθέματα. Για αυτό η Τουρκική κυβέρνηση απορρίπτει την Αιγυπτιακή μεσολάβηση, στην οποία δεν μετέχει.

Έναν περίπου χρόνο, μετά την έναρξη των επιθέσεων για την κατάληψη της Τρίπολης, ο αυτοαποκαλούμενος εθνικός στρατός της Λιβύης, υπό τον Χαφτάρ έχασε πολλά εδάφη, τα οποία κατέλαβε ο πρωθυπουργός Σάρατζ, και οι δυνάμεις του με τη βοήθεια της Τουρκίας, η οποία με στρατιώτες, βομβαρδιστικά drone και συστήματα αεράμυνας, συμμετέχει στρατιωτικά όλο και περισσότερο. Από την άλλη πλευρά ο Χαφτάρ, δέχεται την βοήθεια των Ρώσων, των Αιγυπτίων και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων.

Το γνωστό Τουρκικό κανάλι Tgrt, και το Stratfor δημοσίευσαν πρόσφατα έναν χάρτη, ο οποίος είχε ήδη δημοσιευτεί το έτος 2009 σε ένα βιβλίο, με τίτλο “Τα επόμενα εκατό χρόνια”, από τον Αμερικανό-πολιτικό ερευνητή George Friedman, ο οποίος δείχνει την επιρροή της Τουρκίας, και ποια εδάφη θα βρίσκονται υπό την κατοχή και την επιρροή της Τουρκίας.

Αυτός ο χάρτης περιλάμβανε όλες τις χώρες που βρίσκονται μεταξύ του Καζακστάν και του Τουρκμενιστάν. Επίσης περιλαμβάνει την Λιβύη, την Σαουδική Αραβία, το Κουβέιτ, το Μπαχρέιν, το Κατάρ, τα Εμιράτα, το Ομάν, την Υεμένη, την Αίγυπτο, την Συρία, τον Λίβανο, την Ιορδανία, το Ιράκ, την Ελλάδα, την Κύπρο, Καύκασο, καθώς και τμήματα της Ρωσίας !

Αυτός ο χάρτης διευκρινίζει τον κύριο στόχο που ο Ερντογάν επιδιώκει να επιτύχει, με την υποστήριξη ισλαμικών του ISIS και τις Αλ Κάιντα, που στάλθηκαν από την Τουρκία στο Ιράκ, και την Συρία, σύμφωνα με τον επικεφαλής του κόμματος Αιγύπτιοι, Χουσεΐν Αμπού Αλ Άττα.

Ενδεικτική ενέργεια ήταν ότι η Τουρκία εξόπλισε και μετέφερε φιλοτουρκικές ομάδες από την Συρία, στην Λιβύη για να πολεμήσουν και στη συνέχεια να πάρουν τον έλεγχο της Λιβύης και να την προσαρτήσουν. Η Λιβύη είναι ένατη στον κόσμο σε αποθέματα, πετρελαίου.

Είναι ενδιαφέρον το ότι ο Ερντογάν έχει ήδη ξεκινήσει το σχέδιό του, για να επιτύχει την επιρροή και την κατάκτηση των χωρών, που έθεσε ως στόχο.

Για αυτό συνέχισε να καταλαμβάνει εδάφη από το Βόρειο Ιράκ, χωρίς καμία αντίσταση από τις δυνάμεις Πεσμεργκά, με το πρόσχημα της καταπολέμησης του Κουρδικού Εργατικού Κόμματος, το οποίο ο Ερντογάν ισχυρίζεται ότι αυτό το κόμμα είναι τρομοκρατική οργάνωση, όπως και το άλλο τμήμα του, το οποίο βρίσκεται στην Συρία.

Για τους ίδιους λόγους αναπτύσσει μισθοφόρους, επεκτείνοντας την παρουσία των Τουρκικών δυνάμεων, με σκοπό να πάρει το Ιράκ και την Συρία υπό την επιρροή του, και αργότερα, να προσαρτήσει ένα μεγάλο μέρος των δύο χωρών.

Εν τούτοις, η Αίγυπτος, με επικεφαλής τον πρόεδρο, Αμπντέλ Φατάχ αλ Σίσι, εμπόδισε την Τουρκία στην Λιβύη, συμμετέχοντας σε πολλές διεθνείς και πολιτικές συμφωνίες για να σταματήσει τον Τουρκικό επεκτατισμό του Ερντογάν για την Συρία και το Ιράκ.

Η Αίγυπτος έχει γίνει ένας απόρθητος τοίχος, μπροστά στην Τουρκική αλαζονεία, και μαζί με την μαρτυρική Συρία του Μπασάρ Αλ Ασσάντ, έχουν γίνει η γραμμή άμυνας, για όλες τις Μωαμεθανικές χώρες.

Αυτό που συμβαίνει τώρα στην Ανατολική Μεσόγειο, θα μπορούσε να προκαλέσει πόλεμο μεταξύ της Τουρκίας, και ειδικά του ΝΑΤΟ και της Ρωσίας. Αυτός ήταν και είναι ο βασικότερος στόχος του πιο φιλόδοξου πολιτικού του αιώνα μας, του Ρ. Τ. Ερντογάν.

Συνθήκες νέας ανάφλεξης δημιουργούνται ταχύτατα στην Ανατολική Μεσόγειο και ειδικά στην περιοχή της Συρίας, με τελείως διαφορετική σύνθεση των εμπλεκομένων στρατοπέδων.

Σύμφωνα με πολύ έγκυρες πηγές, οι ΗΠΑ, μετά την ανάληψη της προεδρίας, από τον Μπάιντεν, ξεκίνησαν αποστολές όπλων, και το κυριότερο στρατευμάτων στην Ανατολική Συρία, με αποτέλεσμα η Ρωσία και η Τουρκία να προχωρήσουν σε κοινές ασκήσεις προειδοποιώντας τις ΗΠΑ να μην επεκταθεί ανατολικότερα από τα σημεία που διατηρεί τον έλεγχο στην Συρία, κοντά στα σύνορα με το Ιράκ, τα οποία βέβαια έχουν τις μεγαλύτερες πετρελαιοπηγές.

Οι ΗΠΑ με μία πρωτοφανή ενέργεια μετέφεραν από το Ιράκ ένα Τάγμα ειδικών δυνάμεων στην περιοχή Χέσεκι, ενώ μεταφέρουν ακόμα και με αλεξίπτωτα, τεράστιες ποσότητες εφοδίων στην βάση του Σεντάντι, όλα στην Ανατολική και βορειοανατολική Συρία !!!

Την ίδια στιγμή 59 οχήματα αποτελούμενα από 2 ξεχωριστές αυτοκινητοπομπές των ΗΠΑ πέρασαν στη Συρία από το Ιράκ. Οι Αμερικανοί παραδίδουν όπλα και στην Κουρδική οργάνωση DSG/YPG, η οποία είχε υποστεί μεγάλα πλήγματα από την Τουρκική εισβολή και την ήττα στην περιοχή Αφρίν, ενώ έστειλαν και μία αυτοκινητοπομπή στην περιοχή Καμισλί.

Οι κινήσεις αυτές ανησυχούν και τους δύο άλλους μεγάλους εταίρους της Βόρειας Συρίας, την Ρωσία και την Τουρκία. Ο εκπρόσωπος της διοίκησης των Τουρκικών ενόπλων δυνάμεων στην Συρία, ανακοίνωσε μεγάλη κοινή άσκηση, με τις Ρωσικές δυνάμεις:

Η άσκηση έχει ως στόχο να ενισχυθούν οι κοινές μας περιπολίες. Στις 8 Ιανουαρίου, ο Ρωσικός και ο Τουρκικός στρατός, διεξήγαγαν την πρώτη κοινή περιπολία το 2021, στην επαρχία αλ Χασάκα της βορειοανατολικής Συρίας πολύ κοντά στις Αμερικανικές δυνάμεις.

Όλα αυτά έχουν άμεση σχέση, με την νέα επιχείρηση “Πυρσός Ειρήνης”, της Τουρκίας στο βόρειο Ιράκ, όπου έχει συμμαχήσει και αυτή με την σειρά της, με τους εκεί Κούρδους.

Το ερώτημα που εύλογα προκύπτει, είναι τι ακριβώς επιδιώκει η κυβέρνηση των ΗΠΑ.

Οι κινήσεις του νέου προέδρου της Αμερικής, δείχνουν ότι οι ΗΠΑ, επιστρέφουν πολύ δυναμικά στην Συρία. Όπως όλα δείχνουν, οι ενέργειες αυτές θα αποτελέσουν, αιτία πολέμου, για την Ρωσία και για την Τουρκία. Το ερώτημα είναι ποια θα μπορούσε να είναι η εξέλιξη και σε ότι αφορά την Ελλάδα στο μέτωπο του Αιγαίου.

Γιατί μια σύγκρουση ΗΠΑ-Τουρκίας στην Συρία δεν θα μείνει μόνο εκεί, καθώς θα έχει προεκτάσεις και στα Βαλκάνια. Οι ΗΠΑ δεν θα θελήσουν να συγκρουστούν με την Τουρκία σε όλα τα μέτωπα.

Όπως βλέπουμε στην Συρία, διεξάγεται ένας παγκόσμιος πόλεμος, σε μικρότερη κλίμακα. Οι μεγάλες δυνάμεις κατέκτησαν τα εδάφη της μαρτυρικής και αιματοβαμμένης Συρίας, με τις πετρελαιοπηγές, με τα ανεξάντλητα αποθέματα ενέργειας.

Σήμερα που η Ανατολική Μεσόγειος πραγματικά φλέγεται, από μία τεράστιας κλίμακας πολεμική σύγκρουση, καθώς έχουμε έναν κανονικό παγκόσμιο πόλεμο, σε μικρότερη μορφή, στην Συρία και εξαιτίας των σχεδίων για αναβίωση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, από την Τουρκία του Ρ. Τ. Ερντογάν, είναι απόλυτη ανάγκη, να δούμε προσεκτικά τις συμμαχίες που θα συγκροτηθούν, για την μοιρασιά του υπάρχοντος ορυκτού πλούτου και τις αλλαγές των συνόρων. Η σύγκρουση των πολιτισμών, Χριστιανισμός-Ισλάμ, που επιδιώκουν οι νεοταξίτες, είναι προ των πυλών, και χρειαζόμαστε δίπλα μας, τον μοναδικό μας σύμμαχο, κατά την σύγχρονη εποχή. Τον Φιλέλληνα Μπασάρ Ασσάντ. Ήδη ζούμε την δόμηση των αιτίων της σύγκρουσης, με την αθρόα εισβολή του Ισλάμ στην Ελλάδα και την αποχριστιανοποίησή της.

Ο θρησκευτικός πόλεμος που θα ξεκινήσει, θα είναι ίσως ο μεγαλύτερος όλων των εποχών.

Η μαρτυρική Συρία δέχεται ακόμη πολλαπλές επιθέσεις από Τουρκία, Ισραήλ, ΗΠΑ, Ευρωπαϊκή Ένωση-Ελλάδα, τα Αραβικά-δικτατορικά καθεστώτα και την επίθεση από τον κορωνοϊό, μαζί με το δολοφονικό εμπάργκο από την “πολιτισμένη” δύση, χωρίς να έχουν την έγκριση του ΟΗΕ. Παρά τις τρομερές αντιξοότητες, οι ηρωικοί Σύριοι, παραμένουν στις επάλξεις, αδέσποτοι και υπερήφανοι, για να υπερασπιστούν τις δύο μεγαλύτερες ανθρώπινες-διαχρονικές αξίες, την ελευθερία, και την αξιοπρέπεια.

Κλείνοντας να τονίσω ότι η Ρωσία του Πούτιν, προς το παρόν βάζει μπροστά της την συνεργασία με την Τουρκία σε πολλούς τομείς (πυρηνική ενέργεια, εμπόριο, άμυνα), αλλά συγχρόνως γίνεται εκκαθάριση των Τουρκικών οργανώσεων στην Κριμαία, στο Κρασνοντάρ και άλλες περιοχές της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Τις επιχειρήσεις έχει αναλάβει το Ομοσπονδιακό γραφείο ασφαλείας.

Επίσης η Τουρκία εξακολουθεί να ενδιαφέρεται να αγοράσει μια δεύτερη παρτίδα συστημάτων αεροπορικής άμυνας S-400. Αν και η ρωσική πλευρά απέρριψες τις προσφορές της Τουρκίας να πουλήσει τα συστήματα S-400 Triumph στην Άγκυρα με έκπτωση και μεταφορά της τεχνολογίας παραγωγής, η Άγκυρα αποφάσισε να συνεχίσει τις διαπραγματεύσεις με τη Ρωσία για αυτό το ζήτημα, καθώς η Τουρκία εξακολουθεί να ενδιαφέρεται για το ρωσικό όπλο, δήλωσε ο Ισμαήλ Ντεμίρ, επικεφαλής της τουρκικής διοίκησης της αμυντικής βιομηχανίας.

Πάγια αρχή μου είναι ότι όλοι οι λαοί, όλοι οι άνθρωποι, έχουν δικαίωμα να πιστεύουν οπού θέλουν. Όλα αυτά με την απαραίτητη προυπόθεση να μην επιβάλλουν τα πιστεύω τους σε τρίτους, είτε δια της βίας, είτε με πλάγιους τρόπους. Από όλους τους προαναφερόμενους, εξαιρείται, ένα μικρό μέρος βάση των παγκόσμιων Φιλοσοφικών-μαθηματικών σταθερών, μέτρον άριστον και μηδέν άγαν.

* Η ελευθερία πίστεως είναι θεόδοτη. Ο ίδιος ο Θεός έδωσε το δικαίωμα στους ανθρώπους, να πιστεύουν, όπου επιθυμούν. Προσωπικά είμαι υπέρ της συνυπάρξεως των λαών και των διαφορετικών θρησκευτικών, πεποιθήσεων, για αυτό στηρίζω, τον μεγάλο Σύριο ηγέτη Ασσάντ, ο οποίος επέτυχε να συνυπάρχουν ειρηνικά, Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι.

Γράφει ο Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος

Andri Λύτρα-συντακτική ομάδα του arisvinews