Η ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΛΑΖΑΡΩΝ
Η μελέτη της κοινοβουλευτικής ιστορίας της Ελλάδας κρύβει πολλά παράδοξα. Ένα από αυτά είναι η αποκαλούμενη Βουλή των Λαζάρων.
Βρισκόμαστε στα δύσκολα χρόνια του Εθνικού Διχασμού. Ο πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος επιδιώκει τη συμμετοχή της Ελλάδας στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο στο πλευρό της Αντάντ και γι’ αυτόν τον λόγο συγκρούεται με τον ανοιχτά γερμανόφιλο (λόγω και της γερμανίδας συζύγου του, βασίλισσας Σοφίας) βασιλιά Κωνσταντίνο. Ο Βενιζέλος ζητά από τον Κωνσταντίνο να εγκρίνει τη συμμετοχή ελληνικών στρατευμάτων στο πλευρό της Αντάντ στην επιχείρηση των Δαρδανελλίων. Ο Κωνσταντίνος αρνείται εξαναγκάζοντας τον Βενιζέλο σε παραίτηση (1915). Το 1916 γερμανοβουλγαρικά στατεύματα εισβάλλουν στην ανατολική Μακεδονία, το Δ΄ Σώμα Στρατού αιχμαλωτίζεται και μεταφέρεται στη Γερμανία με την ανοχή του Κωνσταντίνου. Ο συμμαχικός στρατός αποβιβάζεται στη Θεσσαλονίκη, όπου και ξεσπά το κίνημα της Εθνικής Άμυνας (1916). Με έδρα τη Θεσσαλονίκη ο Βενιζέλος σχηματίζει δική του κυβέρνηση κι έτσι η Ελλάδα έχει πλέον κοπεί στα δύο. Με την επέμβαση του συμμαχικού στόλου ο Κωνσταντίνος εξαναγκάζεται να εγκαταλείψει την Ελλάδα και στον θρόνο ανέρχεται ο γιος του Αλέξανδρος (1917). Στη συνέχεια ο Βενιζέλος από τη Θεσσαλονίκη που βρισκόταν κατεβαίνει στην Αθήνα, όπου και σχηματίζει κυβέρνηση, κηρύσσοντας την εμπλοκή της Ελλάδας στον πόλεμο στο πλευρό της Αντάντ.
Εν καιρώ πολέμου, όμως, δεν ήταν δυνατή η διεξαγωγή νέων εκλογών. Επιπλέον, η υπάρχουσα Βουλή ήταν καθαρά αντιβενιζελική. Τα παραπάνω οδήγησαν τον Βενιζέλο σε μια χωρίς προηγούμενη πολιτική κίνηση: διέλυσε την παρούσα Βουλή κι επανέφερε παράτυπα την (φιλοβενιζελική) Βουλή του 1915, η οποία χαρακτηρίστηκε από τον Τύπο της εποχής ως “Βουλή των Λαζάρων” καθώς ο Βενιζέλος τη “νεκρανέστησε”.
Η Βουλή των Λαζάρων θήτευσε μέχρι και τις – ολέθριες για τη χώρα – εκλογές του Νοεμβρίου 1920, παρουσιάζοντας σημαντικό μεταρρυθμιστικό έργο.
