Ανησυχούμε πραγματικά πολύ για την Ελλάδα
Ανησυχούμε πραγματικά πολύ για την Ελλάδα, για τις εξαιρετικά δυσμενείς εξελίξεις της τελευταίας χρονικής περιόδου, μεταξύ άλλων, στην οικονομία και στα εθνικά.
Τα εθνικά, όπως επίσης πολλά άλλα, εξαρτώνται άμεσα από την οικονομία, όπως στο παράδειγμα του σημερινού εξοπλιστικού προγράμματος.
Η οικονομία μας όμως, βαδίζει από το κακό στο χειρότερο, θυμίζοντας το τεράστιο έλλειμμα του 2020, ύψους περί τα 20 δισεκατομμύρια ευρώ, ένα έλλειμμα που σε συνδυασμό με την πρωτοφανή πτώση του ΑΕΠ μας κατά 11%, στα 162 δισεκατομμύρια ευρώ, εκτόξευσε το χρέος της Γενικής Κυβέρνησης στο 208% και της Κεντρικής στο τρομακτικό πραγματικά 227% του ΑΕΠ.
Η οικονομία μας είναι αδύνατο να στηριχτεί ξανά με τα 24 δισεκατομμύρια που δόθηκαν το 2020, χωρίς παρ’ όλα αυτά να αποφευχθεί η ύφεση του -11%.
Η Ελλάδα θα συνεχίσει να έχει ανάγκη από νέα δανεικά χρήματα, έτσι όπως κακοδιαχειρίζεται βέβαια την οικονομία η Κυβέρνηση, για τα οποία στην ουσία αποφασίζει η Γερμανία, αφού εάν δεν επέτρεπε την αγορά των ομολόγων μας από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και τη στήριξη των τραπεζών μας, δεν θα μπορούσαμε να δανειστούμε ούτε ένα ευρώ.
Ο Πρωθυπουργός ισχυρίζεται τώρα πως δεν θα συμβιβαστεί με τίποτα που θα είναι αντίθετο με τα συμφέροντα της Ελλάδας και στη βάση του διεθνούς δικαίου.
Δυστυχώς δεν τον πιστεύουμε, μεταξύ άλλων επειδή ξεκινάει τις διαπραγματεύσεις στη χειρότερη δυνατή στιγμή για την Ελλάδα. Για να το πούμε πολύ απλά, εάν η Γερμανία τον απειλήσει με το σταμάτημα του δανεισμού της Ελλάδας και της στήριξης των τραπεζών της, τι θα κάνει;
Επικρίναμε από την αρχή την οικονομική πολιτική της Κυβέρνησης, η οποία θα έπρεπε να είναι πολύ πιο συνετή, ενώ θεωρούμε πως ένα από τα μεγαλύτερα σφάλματα όλων των μνημονιακών κυβερνήσεων είναι το ότι αποδέχθηκαν τη μείωση των στρατιωτικών μας δαπανών.
H Ελλάδα συνεχίζει να είναι μία πάμπλουτη χώρα με μια σημαντική γεωπολιτική θέση και με πάρα πολλές δυνατότητες. Αρκεί, βέβαια να αποκτήσει κάποια στιγμή μια ικανή κυβέρνηση που να διαχειρίζεται σωστά την οικονομία και να μπορεί να απαιτεί αυτά που μας ανήκουν.
Για άλλη μια φορά λοιπόν, η Κυβέρνηση αποφάσισε με το πιστόλι στον κρόταφο να προβεί σε μία μεγάλη αγορά εξοπλιστικού προγράμματος, ενώ φυσικά το κόστος προμήθειας είναι ανάλογο της πίεσης του χρόνου.
Ελπίζουμε λοιπόν, κάποια στιγμή οι πολιτικές ηγεσίες της χώρας μας να καταλάβουν τη σοβαρότητα των αμυντικών εξοπλισμών με γνώμονα το εθνικό συμφέρον και την ενίσχυση της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας.
Παραμένει ανοικτό για εμάς το θέμα της αμυντικής συνδρομής της Γαλλίας, καθώς επίσης η απαίτηση, την οποία τουλάχιστον θα έπρεπε να είχαμε εκφράσει, αντισταθμιστικών οφελών για την ενίσχυση της εγχώριας βιομηχανίας.
Βασίλης Βιλιάρδος
