Οι σταυροφορίες και το βασίλειο της Ιερουσαλήμ ήταν πάντα ένα καλο πρόσχημα

 Κι ενώ ο Rodrigo de Borja ήτοι Πάπας Αλέξανδρος ΣΤ’ διαμοίραζε το 1493 τις υπεραντλαντικές κτήσεις στους Ισπανούς και τους Πορτογάλους και ο κλειστός περί την Μεσόγειο χώρος άρχιζε να διακτινίζεται ο διάδοχος του Louis XI, Charles VIII, καταλαμβάνεται από σταυροφορική μανία και ονειρεύεται το βασίλειο της Ιερουσαλήμ. Δεν είναι λίγοι οι ιστοριογράφοι που αναρωτιούνται τι στο δαίμονα έπιασε τον γάλλο βασιλιά κι ενώ ο κόσμος ατένιζε πλέον τον ατλαντικό προς δυσμάς αυτός ξανάπαιζε το χιλιοπαιγμένο θέατρο της σταυροφορίας και της κατάκτησης της Αγίων Τόπων. Ο ίδιος ο Charles δεν πρόλαβε να εξηγηθεί επ’ αυτού αφού από ένα αστείο ατύχημα έχασε την ζωή του ενώ ήταν μόλις 27 ετών. Αυτό που όμως όλοι οι ιστορικοί γνωρίζουν είναι οτι οι σταυροφορίες και το βασίλειο της Ιερουσαλήμ ήταν πάντα ένα καλο πρόσχημα για να κατεβαίνουν οι εκ βορρά ηγεμόνες στην πλούσια και σαγηνευτική Ιταλική χερσόνησο και να επιχειρούν να την προσαρτήσουν στις επικράτειες τους. Ο δρόμος άλλωστε για την ανατολή περνούσε μόνο από την Ιταλία. Το γαλλικό βασίλειο είχε μάλιστα νόμιμα δικαιώματα και διεκδικήσεις και στο Μιλάνο και στην Σαβοία αλλά κυρίως στο βασίλειο της Νάπολης. Η αλήθεια είναι επίσης οτι οι οθωμανοί έδειχναν τα δόντια τους και φοβερίζανε τα χριστιανικά βασίλεια της Δύσης αφού το 1480 είχαν για δεκαπέντε μήνες καταλάβει το λιμάνι του Οτράντo στην νότιο Ιταλία και είναι ο ίδιος ο Πάπας Πίος ΙΙ που είχε πει στον πατέρα του Charles, Louis XI, οτι μόνον ο γάλλος βασιλιάς μπορεί να πάρει από τα χέρια των απίστων τον Αγιο Τάφο. Ενα αποκαλυπτικό κλίμα προφητειών που μαρτυρούν τα αλμανάκ της εποχής μιλάνε μάλιστα για ένα νέο Charlemagne (Καρλομάγνο), carolus redivivus, που θα κατέβαινε στην Ιταλία, θα έφερνε ειρήνη και θα έδιωχνε τους απίστους μακριά από την Ιταλία. Ο Charles είχε λοιπόν τις προφητείες με το μέρος του και ένα κομμάτι όχι αμελητέο της πραγματικότητας. Τι κέρδισε η Γαλλία από τους ιταλικούς πολέμους που εγκαινίασε ο Charles και τέλειωσαν το 1559 ; Από κτήσεις και στρατηγικά πλεονεκτήματα όχι πολλά πράματα αφού οι μάχες ήταν αμφίρροπες και όλες οι ηγεμονικές αυλές της Ευρώπης συμμάχησαν εναντίον της. Κέρδισε όμως την μεταφορά της Αναγέννησης στην Ιταλία. Ο Charles εγκαινίασε την μαζική αποδημία ιταλών καλλιτεχνών, λογίων, αρχιτεκτόνων και μηχανικών στην γειτονική τους Γαλλία. Ενα θεαματικό brain drain εφάμιλλο της αποδημίας των ελλήνων στην Ρώμη στα χρόνια της ρωμαικής αυτοκρατορίας. Οι πρώτοι πύργοι του Loire ( Λίγηρα ) έγιναν με ιταλική τεχνογνωσία. Οταν λίγα χρόνια αργότερα ο François I θα έφερνε μαζί του, στο ταξίδι της επιστροφής από την Ιταλία, τον Leonardo da Vinci η Γαλλία θα γίνονταν πλέον η νέα πατρίδα των τεχνών και των γραμμάτων.