Το σημείο βρασμού, ήτοι το σημείο της εκρήξεως των Ελλήνων πλησιάζει επικίνδυνα για τους σατανάδες. Νύχτα θα φύγουν, αν προλάβουν…
ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΔΑΠΕΡΓΟΛΑΣ….
Βγαίνοντας σχεδόν να πανηγυρίσει δημοσίως για την ελληνική και ευρύτερα ευρωπαϊκή επιτυχία που…υποχρεώσαμε τον Ερντογάν να προσέλθει σε διάλογο παρά τη θέλησή του, είναι ξεκάθαρο ότι θα μπορούσε και να μηνυθεί για βάναυση και χυδαία προσβολή της νοημοσύνης μας (χώρια εννοείται από όλα τα άλλα που μπορεί κανείς εδώ και πολλά χρόνια να της καταμαρτυρήσει).
Την ώρα λοιπόν που τα γερμανομαγαρισμένα υπαλληλάκια, τα οποία με τόσο κακή ηθοποιία παριστάνουν την ελληνική κυβέρνηση, σέρνονται ψοφοδεώς σε τραπέζια ξεφτιλισμένων ψευτοδιαλόγων και προκάτ ταπεινωτικών συμβιβασμών (συμβιβασμών που και το ένα δέκατο μόνο να περιλαμβάνουν τελικά από όσα ακούγονται περί εκχώρησης δικαιωμάτων, αποστρατιωτικοποίησης νησιών κλπ., ο όρος «εσχάτη προδοσία» θα ωχριά μπροστά τους), ήδη κάποια νεοταξίτικα βαμπίρ άρχισαν να ξεπροβάλλουν από τους εθνομηδενιστικούς τάφους τους και ξαμολύθηκαν για να μας πείσουν ότι όσα επέρχονται δεν θα είναι άθλιο άγος, εθνική ντροπή ή ίσως και αιτία αποστολής κάποιων στο εκτελεστικό απόσπασμα, αλλά θα ισοδυναμούν και με νίκη από πάνω.
(Και φυσικά είναι βέβαιο ότι θα ακολουθήσει εφεξής ολόκληρη εκστρατεία στο ίδιο ακριβώς πνεύμα και με την ίδια στοχοπροσήλωση από πανστρατιές παρατρεχάμενων υποστελεχών, ασθμαινόντων λούστρων και στρατευμένων – με το αζημίωτο πάντοτε – ματσουκοκονδυλοφόρων).
Κάποιοι λοιπόν είναι πασιφανές ότι μάς θεωρούν όλους μας κλινικά κρετίνους. Και το δείχνουν μάλιστα με τρόπους πολύ προκλητικούς. Ξεχνάνε όμως μέσα στην αλαζονεία τους ότι ακόμη και στις πιο αποχαυνωμένες κι απονεκρωμένες κοινωνίες υπάρχουν σημεία βρασμού. Και υποτιμούν, μέσα στην οίησή τους, το γεγονός ότι κάποια πνευματικά και εθνικά αντισώματα έχουν ακόμη απομείνει σε αυτό τον τόπο.
Εδώ και πολλά χρόνια αυξάνουν συνεχώς την πίεση, υποτιμώντας τις πιθανές συνέπειες. Την αυξάνουν ακατάπαυστα, με συνθλιπτικά μνημόνια που τα αποκάλεσαν αναγκαιότητα, με αντίχριστους νόμους που τους ονόμασαν πρόοδο, με εθνικά ξεπουλήματα που τα βάφτισαν επιτυχίες, με ψευτοπανδημίες που τις ονομάτισαν κρίσεις, με λαθροεποικιστικές αθλιότητες που τις αποκάλεσαν ανθρωπισμό, με φασιστικά μέτρα και παρανοϊκές μεθοδεύσεις που τις βαφτίζουν κατάσταση έκτακτης ανάγκης για την προστασία μας, με χίλιες δυο ακόμη ψευτιές, γκεμπελίστικες αλητείες και χυδαίες σπέκουλες.
Το σημείο βρασμού όμως υπάρχει ακόμη, όσο κι αν μετά από τόσες δεκαετίες μεθοδικής τρομοκράτησης, εκμαυλιστικής άμβλυνσης και αποβλακωτικής σκουπιδοφαγίας έχει πάει όντως σε δυσθεώρητα ύψη. Και το καζάνι θα σκάσει μια μέρα. Και θα σκάσει στα μούτρα τους.
Νύχτα θα φύγουν (όσοι προλάβουνε τουλάχιστον), παρέα με τον έτερο συρφετό των πασοκοσυριζαίων συνοδοιπόρων τους και όλες τις λοιπές ελεεινές παρεούλες της κοινοβουλευτικής Καμόρας.
Να δώσει ο Θεός μόνο μέχρι τότε να μην την πληρώσουμε ακριβά αυτή τους την αθλιότητα (και μαζί και τη δική μας κατάντια, παθητικότητα και σιωπηρή έως τώρα συνευθύνη). Να μην την πληρώσουμε με κάποια πολύ σκληρή δοκιμασία, κάποια μεγάλη συμφορά ή εθνική τραγωδία. Που δυστυχώς, αυτή την ώρα τουλάχιστον, δεν δείχνει να βρίσκεται και πάρα πολύ μακριά…
ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΔΑΠΕΡΓΟΛΑΣ
