Η ΠΟΡΕΙΑ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΣΕΒΕΙΑ ΣΤΗΝ ΞΕΤΣΙΠΩΣΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΝΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΠΟΝΗΡΙΑ ΚΙ ΑΠ΄ΤΗΝ ΑΝΔΡΕΙΑ ΣΤΗΝ ΔΕΙΛΙΑ

ΠΩΣ ΚΟΤΕΨΑΜΕ, ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ  ΣΦΑΛΩ




Γράφει ο Κωνσταντίνος Καλιμαυκίδης

Ανατρέχω στην μνήμη μου και αναφέρω σύντομα τις πολιτικές την προπαγάνδα και τις πρακτικές που εφαρμόστηκαν επάνω μου και
στην κοινωνία, όπως εγώ τις αντιλαμβάνομαι και μας οδήγησαν στην σημερινή μας  κατάσταση κατά την άποψη μου.

Όσα  θυμάμαι  από την εποχή που ήμουν στο δημοτικό τις αρχές της δεκαετίας του 60 και όσα αντιλήφθηκα και έζησα στο οικογενειακό, και κοινωνικό μου περιβάλλον.

Αφορμή μου έδωσε μια ομιλία του Πανιεροτάτου   Μητροπολίτου Μόρφου για την διαφορετικότητα της αντίληψης και της σκέψης των Ελλήνων, Κυπρίων και Ελλαδιτών στις ηλικίες πριν και μετά τα 60 χρόνια.

Ανήκω στο  μετά αφού μόλις έκλεισα τα 65.

Γεννήθηκα και μεγάλωσα σε κεντρικό προσφυγικό συνοικισμό της Θεσ/νικης, από μεροκαματιάρηδες γονείς.

Ορφανός ο πατέρας στο μεροκάματο αναγκαστικά από τα 9 του χρόνια ανέντακτος αριστερών πεποιθήσεων, που του στέρησαν την δυνατότητα πρόσληψης σε δημόσια εργασία και του κόστισαν εξορίες, διώξεις και διακρίσεις σε όλη του την ζωή.

Από πολύτεκνη οικογένεια δημοσίων υπαλλήλων η μητέρα, με νεκρό αδελφό στρατιώτη στον εμφύλιο. 

Τους ένωνε η χριστιανική ομολογία και πίστη και το κοινό πατριωτικό αίσθημα έστω κάτω από διαφορετικό πρίσμα.

Συνεκτική και η αμφίπλευρη ένοπλη συμμετοχή στους πολέμους και τους εθνικούς αγώνες προ του εμφυλίου και η συμμετοχή σε αγωνιστικές, εργασιακές, κοινωνικές και εθνικές διεκδικήσεις, διαμαρτυρίες και διαδηλώσεις.

Αυτό το διπλό υπόβαθρο με ακολουθεί  μέχρι σήμερα και όρισε τα πιστεύω μου.

Έτσι μπόρεσα να διακρίνω πολλά από αυτά που μας περάσαν για να μας διχάζουν και να μας κάνουν πλύση  εγκεφάλου, να μας αλλάξουν τις συνήθειες, την σκέψη, τις ιδέες,την πίστη  και την νοοτροπία.

Όλα δοσμένα επιλεκτικά με πρόγραμμα και δόσεις ανά είδος και στην ώρα του.

Αναφέρω πως μας τα περάσαν και τα φάγαμε  σε συντομία.

Από το αυστηρό δημοτικό και γυμνάσιο της γραμματικής και των αρχαίων του 60-70  περάσαμε μεταπολιτευτικά στην καθιέρωση  του μονοτονικού και της δημοτικής επί <δεξιού> Ράλη,φορεμένο ως δείγμα προοδευτικότητας.

Από το σχολείο των διακρίσεων σε Λαμπράκια και προσκοπάκια, στα σχολεία των μαθητικών συμβουλίων και των καταλήψεων.

Από τους αξιοπρεπείς πρώτα δασκάλους παιδαγωγούς και μετά εκπαιδευτικούς,στα πειθήνια όργανα υπαλλήλων του υπουργείου απαιδείας, άκριτων εφαρμογών των δοτών Οργουελικών προγραμμάτων εκπαίδευσης στητών μασκοφόρων και βούρλων .

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ ΟΙΜΟΣ-ΑΘΗΝΑ

loading...