ΔΙΕΛΥΣΑΝ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΜΕ ΤΗ ΜΑΣΚΑ…ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΚΑΙ ΑΝΟΗΣΙΑ!!!
Η ΟΔΥΝΗΡΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΜΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΜΑΣΚΟΦΟΡΟ ΤΑΞΗ…
Γράφει η Ελένη Παπαδοπούλου
Τελειώνει η σχολική εβδομάδα και έχω να πω τα εξής.
Μάθημα με μάσκα ΔΕΝ γίνεται. Οποιος λέει το
αντίθετο λέει ψέματα, ενδιαφέρεται μόνο για την φοβισμένη πάρτη του και ποσώς τον ενδιαφέρει αν τον ακούει κανείς, αν μπορεί να τον παρακολουθήσει, τι σχέση διαμορφώνει με τα παιδιά, τί μάθημα κάνει.
Διαταράσσεται όλη η σχέση επαιδευτικού-μαθητή, με τα μέτρα τους καταστρέφεται η σχολική ζωή, καταστρέφεται η ψυχολογία όλων μας, στα σχολεία επικρατεί ένας εκνευρισμός.
Μπαίνω πρώτη φορά σε τάξεις με παιδιά που δεν έχω ξαναδεί και βλέπω μάτια να με κοιτάνε. Θα τελειώσει η χρονιά και δεν θα γνωρίζω πώς ήταν οι μαθητές μου. Θα έρχεται ο γονιός να με ρωτήσει και θα τον ρωτάω τί μάσκα φοράει το παιδί τους μήπως και καταλάβω για ποιό μου μιλάνε.
Είναι σοβαροί οι άνθρωποι;
Για να μην πω για το ανθυγιεινό του θέματος. Με ποιές έρευνες έχουν επιβάλει σε υγιείς ανθρώπους τόσες ώρες μάσκα, με ποιές έρευνες παιδιά και ενήλικες έχουν επί 40 λεπτά κλειστές τις αναπνευστικές οδούς και δεν δημιουργείται πρόβλημα, με ποιές έρευνες επιβάλλουν σε έναν εκπαιδευτικό με κλειστή μύτη και στόμα να μιλάει δυνατά για να φτάσει η φωνή του και στο τελευταίο θρανίο τρώγοντας την μάσκα του, από τις ανάσες που αναγκάζεται να πάρει;
Έχουν υπόψη τους πόσο μιλάμε στην τάξη, ότι η τάξη είναι ομιλία, επικοινωνία με φωνή και με εκφράσεις; Ποιές έρευνες δείχνουν ότι η βρεμένη μάσκα μου από την ομιλία είναι υγιεινή για τόση ώρα που την φοράω; Τέσσερις μάσκες αλλάζω κάθε μέρα.
Πολλά παιδιά έχουν μόνο μία μάσκα και το βρακί της Σταυροπούλου που τους έδωσαν για μάσκα, αδιαφορώντας παντελώς για την καταλληλότητα, όπου από τις τρύπες στο πλάι δεν περνάει απλά κορονοϊός, αλλά ολόκληρο το αεροπλανοφόρο Charles de Gaulle.
Ποιές έρευνες λένε ότι δεν επηρεάζεται η εκπαιδευτική διαδικασία και η μάθηση;
Γιατί εγώ ως εκπαιδευτικός λέω ότι επηρεάζεται, γιατί δεν βλέπω πρόσωπα, γιατί δεν ακούω τί μου λένε και δεν με ακούνε κιόλας, εμείς δεν έχουμε μικρόφωνα, όπως αυτοί που πήραν για εμάς τις αποφάσεις, γιατί μέσα οι τάξεις είναι φούρνος, γιατί πολλά παιδιά ζαλίζονται, άλλα φοβούνται να πουνε ότι έχουν πρόβλημα, γιατί το πρόσωπο, οι εκφράσεις και η φωνή, που είναι τα πιο σημαντικά στην διδασκαλία, χωρίς αυτά δεν υπάρχει μάθημα, λείπουν.
