Ο ΕΙΚΟΣΙΠΕΝΤΑΔΕΚΕΜΒΡΟΣ, Ο ΕΞΑΓΕΝΝΑΡΟΣ ΚΑΙ Ο ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΣ!
H AΠΑΛΕΙΨΗ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ ΟΝΟΜΑΤΟΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΟΡΤΕΣ
Γράφει ο Γιάννης Καλαϊτζίδης
Συνάντησα ἕναν γνωστό ἐψές καί μέ ρώτησε: Τόν δεκαπενταύγουστο θά πᾶτε πουθενά; -Ἐννοεῖς τῆς Παναγίας; τοῦ λέω -Ναί μωρέ τόν
δεκαπενταύγουστο μοῦ ξαναλέει μήπως
καί δέν κατάλαβα καλά σέ ποιά γιορτή ἀναφέρεται.
-Τῆς Παναγίας θά πάμε στήν ἐνορία μας τοῦ λέω καί μετά στό χωριό μέ τά παιδιά καί τά συμπεθέρια.
Ἔχω βαρεθεῖ κάθε χρόνο νά ἀκούω τούς πάντες -τούς πάντες ὄμως- νά ἀναφέρονται στήν γιορτή τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου λέγοντας «τόν δεκαπενταύγουστο».Ἐλάχιστοι πλέον ἀκούγονται νά λένε «τῆς Παναγίας»
Ὡς γνωστόν τό δεκαπενταύγουστο -καί ὄχι ὁ δεκαπενταύγουστος- δέν εἶναι μία μέρα ἀλλά μία ὁλόκληρη χρονική περίοδος καί συγκεκριμμένα ἀπό τήν 1η μέχρι τήν 15η Αὐγούστου καί εἶναι ἡ περίοδος πού ἡ ἐκκλησία μας τήν ἀφιερώνει στήν Ὑπεραγία Θεοτόκο μέ νηστεία ἀλάδωτη καί παρακλήσεις πού ψάλλονται κάθε ἀπόγευμα στούς ναούς ὅλου τοῦ ὀρθοδόξου κόσμου ἀνά
τήν ὑφήλιο.
Ἡ ἀγία αὐτή περίοδος προηγεῖται τῆς μεγίστης τῶν Θεομητορικῶν ἑορτῶν τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου (κοινῶς τῆς Παναγίας) γιά νά τιμήσουμε τήν «Μητέρα τοὺ Φωτός», ὅπως προηγεῖται τοῦ Πάσχα ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστή ἤ τῶν Χριστουγέννων ἡ Μικρή
Τεσσαρακοστή.
