Η πρώτη Ρώμη έφυγε, πέταξε από τη Μόσχα, πήγε και εγκαταστάθηκε αλλού.
Το Λονδίνο (City) και η Νέα Υόρκη (Wall Street) έγιναν η δεύτερη Ρώμη. Μάλλον, όμως, αυτές οι δυο ήταν η πρώτη, Η Μόσχα έπεσε στην παγίδα, ταλαιπωρήθηκε, τελικά γλύτωσε. Υπάρχει όμως και μια ακόμη. Φιλοδοξεί να γίνει τρίτη Ρώμη. Βρίσκεται στο Frankfurt am Main της Ευρώπης.
Πριν από 70 χρόνια η Φρανκφούρτη επί του Μέιν ήταν μια πόλις ερειπίων. Ξαναχτίστηκε με χρήματα που δόθηκαν από συμπάθεια, από αγάπη. Τα έδωσαν οι νικητές, εκείνοι που την έκαναν χώμα. Βοήθησαν και οι Έλληνες. Είχαν γίνει και αυτοί χώμα, αλλά μυαλό δεν έβαλαν. Ούτε προβλέπεται να βάλουν. Γιατί ; Διαβάστε :
«Η ελευθερία δεν είναι μονοσήμαντα ατομικό γεγονός, αλλά επιτυγχάνεται στο επίπεδο των διαπροσωπικών σχέσεων. Η μη αποδοχή να συμμεριστώ και να μοιραστώ με τον συνάνθρωπο και με τον κόσμο σημαίνει άρνηση της ελευθερίας. Υποχρεούμεθα να φιλοδοξούμε να γίνουμε μια ζωντανή εικόνα της Αγίας Τριάδος, τα πρόσωπα της οποία διατελούν εν Κοινωνία» , είπε στη βαρυσήμαντη, όπως χαρακτηρίστηκε, ομιλία του (1/11/2015) ο οικουμενικός Βαρθολομαίος, στο St. Mary’s University του Twickenham, ένα Ρωμαιο-Καθολικό Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα, που εορτάζει φέτος 165 χρόνια λειτουργίας.
Ο οικουμενικός μίλησε για την ελευθερία, την οποία χαρακτήρισε “πολυσήμαντο γεγονός”, επειδή αυτό σημαίνει «η ελευθερία δεν είναι μονοσήμαντα ατομικό γεγονός». Αν έκανε το λάθος και έλεγε ότι η αλήθεια δεν είναι μονοσήμαντα ατομικό γεγονός – σημ. χορτάσαμε από τις ψευτιές της πολιτικο θρησκευτικής διπλωματίας – τα πράγματα δεν θα ήταν και τόσο ευχάριστα, γι΄ αυτόν και το ακροατήριο. Ούτε για τον οικοδεσπότη που του απηύθυνε την πρόσκληση. Επειδή η αλήθεια είναι μονοσήμαντη. Και είναι “μονοσήμαντα ατομικό γεγονός” (sic) η αλήθεια, όταν εκείνος που την εκφράζει, δεν αποβλέπει στο ευτελές ατομικό του συμφέρον, αλλά αποβλέπει σε κάθε κοινωνία ανθρώπων, στο σύνολο της ανθρωπότητας.
Όθεν και ο κύριος Βαρθολομαίος, σεβόμενος το πρωτόκολλο του οικοδεσπότη – σημ. σε αδρές γραμμές ήταν ο Δυτικός ελεύθερος κόσμος – άλλως free world – άφησε στην άκρη την αλήθεια και είπε τα γνωστά της αγάπης : των διαπροσωπικών σχέσεων αποδοχής και μοιράσματος της ελευθερίας με τον συνάνθρωπο και με τον κόσμο.
Το ερώτημα, βέβαια, είναι αν η ευγενής φιλοδοξία «να γίνουμε μια ζωντανή εικόνα της Αγίας Τριάδος, τα πρόσωπα της οποία διατελούν εν Κοινωνία», επιτυγχάνεται δια της ελευθερίας. Και αυτό, διότι όλα όσα έχουν γίνει μέχρι σήμερα, στο όνομα της ελευθερίας έχουν γίνει, αλλά οι κοινωνίες τελούν υπό διάλυση. Ας ξεχάσουμε, δε, και τους ποταμούς αίματος.
Αν αυτό οφείλεται σε λάθος επιλογή, και η γνώμη του γράφοντος αυτή είναι, τότε ο οικοδεσπότης, ο ομιλητής και το ακροατήριο, θα ήταν σοφό να αναθεωρήσουν. Και αντί να προτάσσουν την ελευθερία, να θέσουν σε πρώτη μοίρα την αλήθεια, εφόσον θέλουν να γίνουν και να γίνουμε “μια ζωντανή εικόνα της Αγίας Τριάδος”. Τούτο διότι μια κοινωνία, τα μέλη της οποίας στόχο και σκοπό τους έχουν να συναποτελούν ζωντανή εικόνα, μάλιστα δε της Αγίας Τριάδος, οφείλει να είναι τύπος και τόπος, υπόσταση της αλήθειας, όχι της ελευθερίας. Η ελευθερία είναι το μέσον. Δεν είναι ο σκοπός, δεν είναι ο στόχος, εκτός αν θέλουμε να γίνουμε πάλι σαν την Φρανκφούρτη επί του Μέιν, όπως ήταν πριν εβδομήντα χρόνια. Φοβάμαι όμως ότι τότε, δεν θα υπάρχουν ούτε η πρώτη, ούτε η δεύτερη Ρώμη.
