Οι ιέρειες πρωταγωνιστούσαν ισότιµα µε τους άνδρες ιερείς στην αρχαία θρησκεία.

Γράφει η Αριστονίκη Δημητριάδη (ιστορικός). 

Οι ιέρειες πρωταγωνιστούσαν ισότιµα µε τους άνδρες ιερείς στην έντονη θρησκευτική ζωή.

Μόνον στην αρχαία Αττική έχουν καταµετρηθεί 2.000 ιερά και 170 θρησκευτικές εορτές. Οι γυναίκες ιέρειες ασκούσαν εξουσίες και δεχόταν ανώτατες τιµές, Η θέση της ιέρειας έχει υποβαθµισθεί και έχει παρερμηνευτεί. Πολλοί νομίζουν, ότι η θέση της γυναίκας στην αρχαία Ελλάδα ήταν στο σπίτι, υποταγμένη και αόρατη. Ενδεικτικό είναι ότι ένα απόσπασµα τραγωδίας του Ευριπίδη, αναφέρει, ότι οι γυναίκες πρωταγωνιστούν στην αρχαία Ελληνική θρησκεία. Στην αρχαιότητα κάθε θεός ή θεά είχε τους αντίστοιχους ιερείς και ιέρειες. Ίσχυε η αναλογία του ίδιου γένους που ήταν τόσο δυνατή ώστε να επιβάλει τις γυναίκες ιέρειες, οι οποίες ενεργούσαν ως δηµόσιοι λειτουργοί.

Μπορεί η ιεροσύνη να µην άνοιγε στις γυναίκες τον δρόµο για την κοινωνική ή οικονοµική ανεξαρτησία τους, από την ανδρική οικονομική εξουσία, εν τούτοις η ιεροσύνη πρόσφερε στις γυναίκες µία µοναδική ευκαιρία να συµµετέχουν στην δηµόσια ζωή µε ηγετικούς ρόλους, ίσους με εκείνους µε των ανδρών. Έχει πλέον αποδειχθεί ότι στην αρχαιότητα δεν ίσχυε ο διαχωρισµός κράτους και εκκλησίας, ιδιωτικό, δηµόσιο, κοσµικό, θρησκευτικό αξίωµα. Τα θρησκευτικά θέµατα της πόλης δεν εθεωρούντο ως κάτι ξεχωριστό. Το πρώτο µέρος των συνελεύσεων του δήµου ήταν αφιερωµένο στην αρχαία θρσκεία. Στην αρχαία Ελλάδα, οι ιέρειες  παρελαύνουν υπερήφανα, µε ιδιαίτερες στολές, συμμετέχουν και μιλάνε σε συνελεύσεις, κρατούν τα κλειδιά, έχουν σφραγίδες και τις βάζουν σε δηµόσια έγγραφα, όπου θεσπίζουν «ιερούς νόµους» που ίσχυαν όσο και οι νόµοι της πολιτείας. Ακόμη  έκαναν και δωρεές. Η πόλη απένειµε στις ιέρειες ύψιστες τιµές. Χρυσά στεφάνια, τιµητικές επιγραφές και ψηφίσµατα, ξεχωριστές  θέσεις στα θέατρα και τα στάδια. Μετά θάνατον, τις τιµούσαν µε µνηµεία όπου τονιζόταν ο δηµόσιος ρόλος τους, τις µνηµόνευαν σε επιτύµβια.

Η µελέτη αυτού του αρχαίου Ελληνικού πολιτισµού, είναι έργο ζωής, και συνεχώς ανοίγει πόρτες για το τι σηµαίνει να είσαι Έλληνίδα..

Ο ρόλος της γυναίκας-μάγισσας, είναι ίσως ο πιο γνωστό,. και αυτό γιατί τα μαντεία ήταν τα πιο φημισμένα μέρη της αρχαιότητας. Οι Πυθίες στους Δελφούς ήταν από τις πιο γνωστές μάντισσες.
Για την θέση της Μεγάλης Ιέρειας εκπαίδευαν ειδικά επελεγμένα κορίτσια, που τα έπαιρναν από τότε που οι ικανότητές τους ήταν φανερές και ισχυρές. Αυτές ήταν γνωστές στην Αίγυπτο με τον τίτλο «Ενδύματα της Ίσιδας» και στην Ελλάδα σαν «Πυθώνισσες». Το εσωτερικό τους έργο ήταν να οδηγούν τους ιερείς στα μακρινά και συχνά επικίνδυνα μονοπάτια προς την κορυφή της ιεροσύνης. Δίδασκαν τους άντρες να αναζητούν μέσα από τον εαυτό τους τη δική τους άνιμα, την δική τους ιδέα του θηλυκού. Η ελληνική μυθολογία είναι γεμάτη από μάγισσες και μαγικές τελετουργίες (Κίρκη, Μήδεια, Αριάδνη, Πασιφάη,  Διοτίμα, Οινόη, Ελένη κλπ). Διαβόητη μάγισσα υπήρξε επίσης και η Αγαμήδη, η θυγατέρα του Αυγεία. Η ωραία Ελένη.Όλες οι ισχυρές γυναίκες, ασκούσαν την σεξουαλική μαγεία. νδεικτικά αναφέρω ότι για να τιμήσουν τους μεγάλους αυτούς δαίμονες, πίεζαν την φλέβα του μορίου, μείωναν την ροή, για να εξέρχονται, περισσότερα χοντρά  κομμάτια, έρωτα από το πέος  Οι μεγάλες μάγισσες τα αρχαία χρόνια, ασκούσαν την σεξουαλική μαύρη μαγεία και συμμετείχαν  με πάθος, σε όλα τα σεξουαλικά όργια, με μοναδικό σκοπό να αποκτήσουν μεγάλη δύναμη και εξουσία, από τους Αιγύπτιους και τους Φρυγικούς δαίμονες.

ΙΣΙΣ ΚΑΙ ΜΗΔΕΙΑ.

Η θεά Ίσις αποτελεί, παγκόσμιο μητριαρχικό πρότυπο, κατά την σύγχρονη εποχή. Το όνομα Ίσις είναι λέξη αρχαιοελληνική, και προέρχεται από το Αιγυπτιακό Ισέτ, που σημαίνει θρόνος Ο Πλούταρχος ο αρχιερέας του Μαντείου των Δελφών, αναφέρει ότι το όνομα της Θεάς Ίσιδας, σημαίνει “αυτή που της αρμόζουν η γνώση και οι επιστήμες”. Η Ίσις από την αρχή έδειξε πόσο ισχυρή γυναίκα ήταν εκείνη την εποχή. Για να κατακτήσει μεγάλη δύναμη στην μαγεία, εξαπάτησε τον Θεό Ρα, ο οποίος έχοντας γεράσει πια, ήταν σε σημείο που να τρέχουν από το στόμα του σάλια, με τα οποία, σε συνδυασμό με χώμα, δημιούργησε ένα φίδι, συγκεκριμένα μία κόμπρα. Διότι το φίδι αυτό δεν ήταν δικό του δημιούργημα, ο Ρά δεν μπόρεσε να προφυλαχθεί από αυτό. Η Ίσις του είπε ότι θα τον θεραπεύσει, μόνο αν της αποκάλυπτε το μυστικό του όνομα. Ο Ρα δέχτηκε, με αποτέλεσμα, όλη η δύναμη των μαγικών του δεξιοτήτων να περάσουν στην Ίσιδα.

ΙΣΙΣ ΚΑΙ ΟΣΙΡΙΣ

Τα δύο αδέλφια, ο Όσιρις και η Ίσιδα αποφάσισαν να κατοικήσουν στην Αίγυπτο. Την εποχή της διακυβέρνησής τους, η Αίγυπτος γνωρίζει τεράστια πολιτιστική-πνευματική δύναμη. Την Αίγπυτο κυβερνούσε η Ίσιδα, καθώς ο Όσιρις γυρνούσε, ώστε να εκπολιτίσει τους ανθρώπους. Όταν ο Όσιρις επιστρέφει από μία πνευματική αποστολή, θανατώνεται από τον αδελφοκτόνο και θεό Σεθ. Η Ίσιδα τον ανασταίνει μέσα από την αγάπη της, και τις μαγικές της δυνάμεις, ενώνοντας το σώμα του συζύγου της, το οποίο ο Σεθ είχε τεμαχίσει σε δέκα κομμάτια, τα οποία είχε σκορπίσει στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Στην μαγική τελετουργία της ανάστασης, της συμπαραστάθηκαν και άλλοι Θεοί, όπως η αδελφή της Νέμφις, ο ανηψιός της Άνουβις,ο Θωθ και ο Όρος. Η Ίσις επέτυχε να αναστήσει τον Αδελφό και συζυγό-εραστή της. “Ομως δυστυχώς για εκείνη, τις έλειπε, το πιο βασικό μέλος από το σώμα του Οσίρι. Αύτο ήταν το μόριο του, το οποίο αναζητούσε στα πέρατα της γής, χωρίς αποτέλεσμα. Εν τούτοις, η παντοδύναμη θεά, επέτυχε να γονιμοποιηθεί, μόνη της.

Μέσα από αυτή την ιερή πράξη της, όσο και μέσα από τη διακυβέρνηση της φανερώνεται η μεγάλη της δύναμη. Μια πανίσχυρη μάγισσα που αποδεικνύει σε όλο της το μεγαλείο ότι μπορεί να κυβερνάει σοφά όταν ο Όσιρις λείπει για το εκπολιτιστικό του έργο. Ένας από τους πολλούς τίτλους – ονόματα που εκπροσωπούν τη Θεά και εξυμνούν το μεγαλείο της είναι: Ίσις η Παρθένα του Κόσμου Η λέξη Παρθένα στους μυστηριακούς ναούς χρησιμοποιούνταν για να δηλώσει την γυναίκα που δεν ανήκει σε κανέναν άνδρα. Είναι εκείνη που ανήκει μόνο στον εαυτό της, ενώ παράλληλα έχει συζύγους και εραστές. Η κυοφορία ανήκει στη γυναίκα, ως συμβολισμός αυτονομίας. Δεν ήταν άσπιλη και αμόλυντη, με την έννοια που μετέφερε ο χριστιανισμός, αλλά η αυτάρκεια προερχόταν, από την γονιμοποιό δύναμη εντός της μήτρας της. Η γυναίκα δημιουργός. η κοσμική μητέρα. Το Ιερό Θηλυκό.

Το αρχέτυπο θηλυκό, την αρχή όλων. Σε αυτό το επίπεδο, λειτουργεί ως ένα διάμεσο μεταξύ Θεών, Σύμπαντος και ανθρώπων. Η ίδια η μήτρα είναι ένα κανάλι, ένα δίκτυο που ενώνεται με την κοσμική μήτρα και αναπαράγει την άμεμπτη δόνησή του. Για να μπορεί να είναι αυτό εφικτό, είναι απαράιτητο η μήτρα χρειάζεται να μην είναι σκλαβωμένη, να είναι ελεύθερη. Εδώ κατανοούμε πεντακάθαρα τον ανελέητο διωγμό του θηλυκού και τον τόσο επισταμένο κατατρεγμό του.

Εξάλλου, δείτε την Αίγυπτο του σήμερα, όπου το θηλυκό απομυζήθηκε, θυσιάστηκε στο βίαιο φόβο του αρσενικού και στην ανάγκη του για κυριαρχία. Η γυναίκα με τις γνώσεις της μαγείας, και της γνώσης, είναι μία συνουσία που γεννά Ιέρειες, ικανές να αλλάξουν τη δομή του κάθε τόπου. Για αυτό τις θανάτωσαν στο παρελθόν σε πνεύμα και σώμα, φυσικά και ενεργειακά, πείθοντάς τις ότι είναι αμαρτωλά πλάσματα. Όμως έχασαν και αυτοί, γιατί, όταν η γυναίκα σκλαβώθηκε, χάθηκε η σύνδεση με την ψυχή του έθνους, του κάθε έθνους. Η γυναίκα είναι η γενεσιουργός αιτία, σε όλους τους τομείς. Το θηλυκό μπορεί να εμφυσήσει την συνειδητότητα στην ανθρωπότητα. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που οι γυναίκες ως Μεγάλες Ιέρειες χρησιμοποιήθηκαν στους ναούς για να μεταφέρουν υψηλές μυήσεις στους άνδρες. Η μήτρα έχει χωρητικότητα. Είναι ο αντικατοπτρισμός του Σύμπαντος, κατανοήστε το. Η Ίσιδα δίδαξε στους ανθρώπους την καλλιέργεια και ειδικά τους προσέφερε το δώρο του σταριού. Η Θεά Ίσιδα, αρχικά στην Ελλάδα, ονομάστηκε Θεά Δήμητρα, όπως μας αναφέρει ο πατέρας της Ιστορίας, ο Ηρόδοτος ( Δεύτερο βιβλίο. . Εξάλλου, σε πολλές παραδόσεις, την καλλιέργεια στους θνητούς τη δίδαξαν θηλυκές Θεές: αυτές είναι που ξέρουν για την κυοφορία, την θρέψη, το μεγαλείο του σπόρου. Αυτή ήταν άλλωστε και η δύναμη της μητριαρχίας. Αυτό που επιβάλουμε εκ νέου οι γυναίκες της νέας-σύγχρονης εποχής, μέσα από το αποτύπωμα της αμαρτίας, η οποία αποτυπώνεται σε κάθε θηλυκό, συνειδητά ή ασυνείδητα. Την σημερινή εποχή, οι αδύναμοι- απαίδευτοι άνθρωποι, στην συντριπτική τους πλειοψηφία, εγκατέλειψαν τον αληθινό Θεό, και παραδόθηκαν ψυχή και πνεύματι, στον Εωσφόρο, μέσα από την σάρα, και τις παρά φύσιν, σεξουαλικές επιθυμίες τους και πράξεις. Η μαγεία είχε τέτοια έκταση στους κόλπους της αρχαιοελληνικής θρησκείας, ώστε είχε οριστεί ως προστάτιδά της η φοβερή τρίμορφη θεά της νύχτας, του σκότους και των φαντασμάτων Εκάτη – Άρτεμις, (Κορνούτος, Περί της θεών φύσεως,34,1). Η σκοτεινή “θεά” ταυτιζόταν με τον δίσκο της Σελήνης, γι’ αυτό οι απόκρυφες μαγικές τελετουργίες γινόταν, και γίνονται ακόμα μέχρι σήμερα, τη νύχτα και μάλιστα όταν είναι πανσέληνος! Δεν είναι τυχαία η επιδίωξη να «εορτάζουν» την πανσέληνο και μάλιστα σε ορισμένες ημέρες του χρόνου. Επίσης δεν είναι συμπτωματικό ότι στους ύστερους χρόνους, όταν είχαν εισβάλλει στον ελληνικό χώρο οι ανατολικές θρησκείες, έγινε ενθουσιωδώς δεκτή η λατρεία της Αιγυπτιακής Ίσιδος, προστάτιδας της μαγείας! Σύμφωνα με τη μαρτυρία του Πλουτάρχου, η λατρεία της αιγυπτιακής μάγισσας «θεάς» εισήλθε και σ’ αυτό το δελφικό «ιερό» (Πλουτ. Περί Ίσιδος και Οσίριδος)! Στην Τιθωρέα μάλιστα πήρε την θέση της Αρτέμιδος, αφού και οι δύο «θεές» προστάτευαν τη μαγεία!

Η ΜΑΓΙΣΣΑ MΗΔΕΙΑ
MMMMM M
Η μεγαλύτερη μάγισσα όλων των εποχών ήταν η Μήδεια. Ο βασιλιάς Πελίας ζήτησε από τον Ιάσονα να επιτελέσει έναν άθλο. Αυτός ήταν να του φέρει το χρυσόμαλλο δέρας που βρισκόταν στη χώρα των Κόλχων, κρεμασμένο σε μια βαλανιδιά στο άλσος του Άρη και φρουρούμενο από έναν δράκο. Όταν πήγε ο Ιάσονας στην Κολχίδα, η κόρη του βασιλέως των Κόλχων η Μήδεια τον ερωτεύτηκε παράφορα. Για αυτό και τον βοήθησε στην αποστολή του. Του έδωσε μια αλοιφή που είχε φτιάξει από το προμήθειο, ένα βότανο που είχε φυτρώσει από το αίμα της πληγής του Προμηθέα. Με αυτό ο Ιάσονας άλειψε το σώμα του, επικάλυψε τα όπλα του και παρέμεινε προστατευμένος για εικοσιτέσσερις ώρες. Τόσο διαρκούσε η δύναμη της αλοιφής. Πριν από αυτό ο Ιάσονας έπρεπε να επικαλεστεί την θεά Εκάτη. Το προμήθειο και οι επικλήσεις, τον προφύλαξαν από τις πύρινες ανάσες και τα χάλκινα πόδια των ταύρων. Η  Μήδεια αποκάλυψε στον Ιάσονα, ότι καθώς θα έσπερνε τα δόντια του δράκου, θα φύτρωναν αμέσως οπλισμένοι πολεμιστές, που θα επεδίωκαν να τον σκοτώσουν, όπως είχε συμβεί και με τον Φοίνικα Κάδμο στην Αρεία πηγή. Ο Ιάσονας θα έπρεπε να κάνει ότι και ο Κάδμος, και να ρίξει μια πέτρα ανάμεσα στους πολεμιστές που έσπειρε, οπότε αυτοί θα αλληλοσκοτώνονταν θεωρώντας ότι κάποιος από τους ίδιους την έριξε Με τις συμβουλές της Μήδειας, ο κατάφερε να ζέψει τους ταύρους χωρίς να καεί από τις φλόγες τους, και να γλυτώσει από την επιθετική μανία των “Σπαρτών” της Κολχίδας.

Ο Ιάσονας έπρεπε να πάρει το δέρας μόνος του, κάτι που δεν θα κατόρθωνε χωρίς τις ιδιαίτερες ικανότητες της Μήδειας, που με τα μάγια της αποκοίμισε τον ακοίμητο δράκο που το φυλούσε. Η Μάγισσα Μήδεια στην Θεσσαλία. Οι Θεσσαλοί όταν είδαν την Μήδεια ­κατάλαβαν, ότι ήταν μάγισσα. Εί­δαν την δυνατότητα που είχε να κάνει τις γυναίκες να μη γεννούν παιδιά, ότι μπορού­σε με τα μαγικά της να θανατώνει αν­θρώπους και από μακρινές α­ποστάσεις, με όπλο τα μάγια της «και γαρ βλέμμα και αναπνοήν αυτής δεχόμε­νους τήκεσθαι και νοσείν». Φορούσε μαύ­ρα τiς νύχτες για να μαζεύει φαρμακερά βότανα και όταν ξερίζωνε το φοβερότε­ρο βότανο το λεγόμενο προμηθείο τα χώματα εσείονταν. Την είδαν να σφάζει αρνιά για να τους πιει μια στάλα μόνο αίμα. Έκανε τα πάντα να την υπακούν.

Πήγαινε τις νύχτες στα Οιταία όρη να μαζεύει μαγικά βότανα. Εκεί φύτρωνε και ο ελλέβορος που έκανε χρήση ο μυθικός ημίθεος Η­ρακλής. Aυτό εiναι το θανατηφόρο βότανο, υγρό που ράντισε η γυναίκα του Ηρα­κλή τον χιτώνα του. Πως έφτιαξε το μαγικό φίλτρο της νεότητας και ξαναέκανε νέο τον πεθερό της Αίσωνα ; Ο πατέρας του Ιάσωνα, ο Αίσωνας έμαθε με τι μαγικό τρόπο έκανε τον γιό του, να νικήσει και να πάρει το μυθικό χρυσόμαλλο δέρας, κσι σκέφθηκε πονηρά, ότι αυτή που ξέρει τόσα πολλά σίγουρα θα ξέρει καποιο μαγικό να τον κάνει κι αυτόν πάλι νέο και παληκάρι και της το πρότεινε. Η φοβερή μάγισσα που όλα τα γνώριζε, δεν του έφερε αντίρρηση και δεν άργη­σε να τον κανει ξανά νέο. ( Πόπλιος Οβίδιος Νάσων-Publius Ovidius Naso, 20 Μαρτίου 43 π.Χ. – 17) . Ήταν νύχτα πανσέληνος η Μήδεια βγαίνει απότο παλάτι της, «παρεβεβλημένη – απολελυμένη εσθήτα, γυμνήν τας πόδας, γυμνήν την κόμην περικεχυμένην εις του ώμους» Ας περάσουμε να δούμε, πώς ακριβώς η Μήδεια, έκανε ξανά νέο τον πεθερό της. Νύχτα μεσάνυχτα ξεκίνησε περιβεβλημένη απολελυμένην αισθητά και κόμην περικεχυμένην εις τους ώμους. Μας αναφερει ο Οβίδιος. ότι είπε στην νύχτα η μάγισσα Μήδεια : “Νύχτα συ που κρύβεις όλα τα μυστήρια και σεις δαίμονες των δασών και της νύ­χτας, ελάτε να με βοηθήσετε, έχω ανά­γκη από το φίλτρο εκείνο που ξανανιώ­νει την ζωή των θνητών και διώχνει μακριά τα γηρατειά”. Ακόμη ζήτησε την συνδρομή των δαιμόνων η μάγισσα, γιατί και εκείνοι είναι πλάσματα της νύχτας.

Η μάγισσα χάνεται μέσα στην νύχτα και φθάνει στην όχθη του ποτα­μού Άναυρου. Σκύβει τρεις φορές και βρέχει το κεφάλι της με νερό του ποτα­μού, ύστερα γονατίζει και σηκώνει τα χέ­ρια προς τον ουρανό και παρακαλεί την νύχτα που δένει και λύνει τα μάγια κι ακούγεται η φωνή της «νύχτα συ που κρύ­βεις όλα τα μυστήρια και δίνεις τα δυνατά σου βότανα, και σεις δαί­μονες των δασών και της νύχτας,ελάτε να με βοηθήσετε, έχω ανάγκη από το φίλτρο εκείνο που ξανανιώνει τη ζωή των θνητών και διώχνει μακριά τα γηρα­τειά». Μετά πήγε στις Οιταίες χώρες και εκεί εννιά ολάκερες μέρες μαζεύει βοτάνα μαγικ΄Λλα από τις όχθες του Αριδανού, του Σπερχειού, του Πηνειού, του Ενιπέα, από λίμνες, από βουνά και κάμπους. Σφάζει ύστερα μαύρο πρόβατο και το αίμα του το βάζει σε χάλκινο δοχείο, ρί­χνει μέσα και άλλα μαγικά πολλά, ως και άμμο από ωκεανό, πήρε και σπλάχνα λύκου τ’ ανακάτεψε με τα βοτάνια και έκαμε το μαγικό φίλτρο της νεότητας και με αυτό έγινε νέος ο Αίσωνας. Ομως ο επιρρεπής στις γυναίκες Αίσωνας, θαμπωμένος από την ομορφιά της Μή­δειας, δεν άργησε να της επιτεθεί με ά­σεμνους σκοπούς. Οι Άρρωστες επιθυμίες του θα είχαν γίνει πράξη αν δεν παρενέβαιναν οι παρευρισκόμενοι. Με αυτόν τον τρόπο γλύτωσε από την ντροπή, και την μόλυνση του Αίσωνα, η Μήδεια μια τρομερή μάγισσα μια αλύγιστη ψυχή, ωραιότατη στην μορφή, μελαχρινή με κλειστά φρύδια σμιχτά, μια γυναίκα από εκείνες που μπορούν να κάνουν ότι δεν βά­ζει ανθρώπου νους. Η ελληνική μυθολογία είναι γεμάτη από μάγους, μάγισσες και μαγικές τελετουργίες (Κίρκη, Μήδεια, Αριάδνη, Πασιφάη, Κάλχας, Τειρεσίας, Διοτίμα, Οινόη, Ελένη, Αριστόνικη κλπ). Διαβόητη μάγισσα υπήρξε η Αγαμήδη, θυγατέρα του Αυγείου (Ομ.Ιλ.Λ΄739-741). Κοιτίδα της μαγείας ήταν η Θεσσαλία, οι γυναίκες της Θεσσαλίας ήταν οι πιο ονομαστές μάγισσες της αρχαιότητας. Ιερείς και άλλοι παράγοντες της θρησκείας συνέρρεαν στις διαβόητες αυτές μάγισσες της Θεσσαλίας για την εκμάθηση της απόκρυφης τέχνης της μαγείας. Άλλωστε δεν ήταν νοητό ιερέας της αρχαίας θρησκείας να μην κατέχει τις μαγικές τελετουργίες, διότι μέσω των μαγικών «θαυμάτων» μπορούσε να επιβάλλεται στους άτυχους λατρευτές του «θεού» που αντιπροσώπευε!

Δυστυχώς είναι γνωστό ότι εξαναγκάζονταν ακόμη και οι γυναίκες που ήταν παντρεμένες, να βγαίνουν τις ημέρες των εορτών στους δρόμους και να παίρνουν μέρος στις τελετές, υποκύπτοντας στις βρωμερές ορέξεις του κάθε ανώμαλου και αισχρού άνδρα θρησκευτή, ως υποταγή στο θέλημα του Θεού Διόνυσου. Η σεξουαλική κακοποίηση τους θεωρούνταν, θρησκευτική πράξη λατρείας προς τον θεό. Κατά την σύγχρονη εποχή, όπου έχουμε μητριαρχία, έχει αλλάξει ριζικά αυτό το καθεστώς. Πλέον οι λαϊκοί θρησκευτές, του Θεού Διόνυσου,  η μόνη επιλογή, που έχουν είναι να προτείνουν στις γυναίκες, να τελέσουν την λατρεία του Θεού κοινή συναινέσει. Δεν έχουν καμία άλλη επιλογή, Στον αντίποδα τα αρχαία χρόνια, είχαμε πλήρη υποταγή των γυναικών, κατά την διάρκεια, της λατρείας του Θεού, με υποχρεωτικές καταπόσεις σπέρματος, και ανελέητους σοδομισμούς, ακόμη και από πολλούς παρτενέρ. Η Διονυσιακή λατρεία, κάτω από την μητριαρχική εξουσία έχει αλλάξει ριζικά, την σύγχρονη κοινωνία. Εκτός από τους λαϊκούς θρησκευτές, που εκτονώνουν τις κτηνώδεις ορμές τους, από την αρχαία εποχή, υπήρχαν και οι μύστες. Οι μύστες ήταν άτομα, με υψηλή παιδεία και ξεχωριστές πνευματικές ικανότητες. Συμμετείχαν στην λατρεία του Θεού Βάκχου, για να εξελιχθούν κοινώνικα, να πάρουν θέσεις εξουσίας, και να γίνουν πιο δημιουργικοί και καλύτεροι άνθρωποι, και να προσφέρουν στην κοινωνία και στο έθνος. Το ίδιο ακριβώς, συνεχίζει να ισχύει και με τους σημερινούς μύστες, στις διάφορες κλειστές ομάδες, οι οποίες, λατρέυουν το Θεό.

Στον επίλογο του σημερινού άρθρου μου, σας υπενθυμίζω ότι η Μεγάλη  Μυρτάλη-Ολυμπιάδα, ήταν μύστις των Βακχικών-Διονυσιακών και των Καβείριων Μυστηρίων, που την εφοδίασαν με διορατικότητα, πάθος για την ζωή-εξουσία, και με σημαντική μαχητικότητα. Στην Αρχαία Ελλάδα η σεξουαλική φύση όλων των μυστηρίων, και όλες οι ερωτικές ανωμαλίες, για τους άρχοντες, είχαν ως στόχο την πνευματική ανάταση, την κοινωνική εξέλιξη και την επικοινωνία με τους Θεούς και δεν αντιμετωπιζόταν με σύγχρονους όρους. Ο Φίλιππος την γνώρισε στην Σαμοθράκη, όπου τελούσε χρέη Ιέρειας στα Καβείρια μυστήρια, κατά την διάρκεια οργιαστικών τελετών. Εκεί, οι δύο παθιασμένοι νέοι ανέπτυξαν μία έντονη σχέση που θα άλλαζε για πάντα την ζωή τους.