Η Αυγούστα Αθηναΐς, μία ξεχασμένη Αγία.

Από την εποχή του Κωνστάντιου εώς την εποχή του αυτοκράτορα Θεοδόσιου του Β, έζησαν οι 5 μεγαλύτεροι Έλληνες νεοπλατωνικοί φιλόσοφοι του μεσαίωνα.


Αυτοί ήταν ο Μέγας Βασίλειος, οι Άγιοι Ιωάννης (Χρυσόστομος), Γρηγόριος ο Θεολόγος η Ναζιανζηνός, ο Άγιος Γρηγόριος Νύσσης και η φιλοχριστιανή Υπατία. 

Την εποχή εκείνη και οι πέντε νεοπλατωνικοί διδάσκουν τον Αριστοκλή, έχοντας πάντοτε την αμέριστη υποστήριξη των αυτοκρατόρων.

Οι αυτοκράτορες γνωρίζουν προσωπικά τους μεγάλους φιλοσόφους – ρήτορες, τους Αγίους Ιεράρχες και τους στηρίζουν στο επιστημονικό τους έργο.


Αυτό ήταν η ενσωμάτωση ολόκληρης της Πλατωνικής διδασκαλίας στον Χριστιανισμό. 

Με την ολοκλήρωση αυτού του μοναδικού στο είδος του φιλοσοφικού-πνευματικού έργου οι
Ιεράρχες, μετέτρεψαν τον Ιουδαικό Χριστιανισμό σε καθαρά Ελληνικό, και τότε αμέσως ο Μέγας Θεοδόσιος τον Μαιο του 381 μ.χ. θα ανακηρύξει τον Χριστιανισμό σε επίσημη θρησκεία της Ρωμαικής αυτοκρατορίας.


Εάν οι αυτοκράτορες ήταν ενάντια στον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό, δεν θα επέτρεπαν πότε την ενσωμάτωση αυτούσιας της διδασκαλίας του Αριστοκλή-Πλάτωνα,στην Χριστιανική θρησκεία.
Ακόμη άμεσα οι αυτοκράτορες θα τιμωρούσαν τους Αγίους Ιεράρχες και θα τους αφαιρούσαν όλα τα εκκλησιαστικά τους αξιώματα.  

Επίσης θα απαγόρευαν την διδασκαλία του Πλάτωνα στους Ιεράρχες, στην Υπατία καθώς  και σε όλους τους υπόλοιπους φιλοσόφους. 

Μεταξύ άλλων οι αυτοκράτορες θα έκλειναν και όλες τις φιλοσοφικές σχολές, με αποτέλεσμα να μην ήταν σε θέση να σπουδάσουν, οι Άγιοι, η Υπατία, και όλοι οι υπόλοιποι σοφοί της εποχής εκείνης.

Αυτό όμως ήταν κάτι το οποίο δεν το έκανε ποτέ κανένας αυτοκράτορας, διότι όλοι οι φιλόσοφοι δίδασκαν ελεύθερα τον τον ύπατο των φιλοσόφων και όσοι το επιθυμούσαν, σπούδαζαν την αρχαία Ελληνική γραμματεία.



Χωρίς την ένωση του Χριστιανισμού και του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού, ήταν αδύνατον να γίνει το έθνος μας, παγκόσμια αυτοκρατορία και να φτάσει στην κορυφή του κόσμου. 

Ο Ελληνικός πολιτισμός και ο Χριστιανισμός θα ενωθούν, ώστε να γίνει για μία και μοναδική φορά η Ελλάδα παγκόσμιο κρατικό μόρφωμα.

Ο Χριστός και ο Πλάτωνας υπήρξαν τα θεμέλια της αυτοκρατορίας. 

Από εκεί ο Ελληνισμός θα πάρει αστείρευτες δυνάμεις για να μεγαλουργήσει και να επιβιώσει
Οι Άγιοι κράτησαν ότι πολύτιμο είχε ο αρχαίος Ελληνικός πολιτισμός, οπως οι διδασκαλίες του Πλάτωνα-Αριστοκλή και του Αριστοτέλη, ενώ παράλληλα χρησιμοποίησαν την κορυφαία γλώσσα στον κόσμο την Ελληνική. 

Σκεφτείτε ότι ο Ελληνικός πολιτισμός δεν ήταν αρκετός από μόνος του για να φτάσει στην κορυφή του κόσμου το έθνος.
Για αυτό και έπρεπε να ενωθεί ο Ελληνικός πολιτισμός με τον χριστιανισμό, για να φτάσει ο Ελληνισμός στο απόγειον της δυνάμεως του.   

Η πολιτιστική διαδρομή του αρχαίου Ελληνικού κόσμου ενώθηκε με την Ορθοδοξία, ως σώμα Χριστού, όταν οι Έλληνες θα αναλάβουν την ηγεσία της Ρωμαικής αυτοκρατορίας και της Αγίας Ορθόδοξης Εκκλησίας.


Ο μέγιστος εκφραστής της Αρχαιότητας ο Αριστοκλής μαζί με τους τρείς Ιεράρχες θα δημιουργήσουν της βάσεις για την οικουμενικότητα, την διαχρονικότητα του Ελληνισμού και της Χριστιανικής, Ελληνικής-Ρωμαικής αυτοκρατορίας.


Τα περισσότερα στοιχεία του αθάνατου Ελληνικού πνεύματος θα είναι πλέον μέσα στην Ορθόδοξη πίστη.


Η εισαγωγή των διδασκαλιών του ύπατου των φιλοσόφων Πλάτωνα-Αριστοκλή από τους Αγίους Ιεράρχες είναι η μεγαλύτερη απόδειξη ότι οι Έλληνες φιλόσοφοι ήταν μονοθειστές και ότι δεν είχαν καμία απολύτως σχέση με το εωσφορικό Φοινικικό δωδεκάθεο.

Μέσα από της Πλατωνικά διδάγματα και τα ηθικά αξιώματα, ο Χριστιανισμός έγινε πολύ ευκολότερα αποδεκτός από τους Έλληνες, καθώς τους φάνηκε από την αρχή, ότι η Ορθοδοξία είναι κάτι πολύ οικείο, προς εκείνους.


Το αποτέλεσμα ήταν με την εισαγωγή των διδαχών του Πλάτωνα, στον Χριστιανισμό, να έχουμε πολύ μεγάλη εξάπλωση, της νέας και ανερχόμενης θρησκείας στην αυτοκρατορία.


Μόνον όσοι ήταν αγράμματοι δεν έγιναν Χριστιανοί, διότι δεν επέτυχαν να διεισδύσουν στα ουσιώδη νοήματα της Χριστιανικής διδασκαλίας.


Η αλλαγή του Χριστιανισμού από τον Εβραικό στον Ελληνικό πολιτισμό επέφερε την παγκοσμιότητα της Ορθοδοξίας, του Ευαγγελίου, του κλασικού πολιτισμού και της αυτοκρατορίας. 


Ο Χριστιανισμός μαζί με τον σωτήρα Ιησού Χριστό διαμόρφωσαν ηθικά και πνευματικά ολόκληρη την Ρωμαική αυτοκρατορία, διότι εξ αρχής ο Χριστιανισμός με τον Ελληνισμό, είχαν τα ίδια ηθικά αξιώματα, στους περισσότερους τομείς.


Ενδεικτικό περί αυτού ήταν ότι τρία από τα τέσσερα Ευαγγέλια γράφτηκαν απευθείας στην Ελληνική γλώσσα
, όπως επίσης οι πράξεις των Αποστόλων, οι επιστολές του Αποστόλου των εθνών Παύλου, καθώς και τα πρωτα άρθρα της Ορθόδοξης, Χριστιανικης θεολογίας.


Έξω από την Ελληνική Ορθοδοξία άφησαν οι άγιοι Ιεράρχες, μόνο το δωδεκάθεο, τον Φοινικικό παγανισμό
ως εωσφορικό και ανάξιο του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού και της Ορθοδοξίας. 

Πρόσθεσαν στον Χριστιανισμό μόνον ότι καλό είχε ο αρχαίος Ελληνικός πολιτισμός μεσα από τα φιλοσοφικά αξιώματα του Αριστοκλή.




Οι πατέρες της Εκκλησίας διότι σπούδασαν στην αρχαία Αθήνα, καθώς και σε άλλα μέρη, ενώ υπήρξαν για λίγο διάστημα πρωτού να γίνουν ιερείς, επαγγελματίες ρήτορες-σοφιστές, αντιλήφθηκαν αμέσως την αξία του αρχαίου Ελληνικού πνεύματος.
Χρησιμοποίησαν τις αξίες και τα ιδανικά των φιλοσόφων και ειδικά του Αριστοκλή για να δημιουργήσουν την παγκόσμια, Χριστιανική, Ελληνορωμαική αυτοκρατορία. 
Aξιοποίησαν στο έπακρο την Ελληνική γλώσσα για να γράψουν όλα τα υψηλού επιστημονικού, φιλοσοφικού και πνευματικού επιπέδου έργα τους.
Ταυτόχρονα μέσα από την Ελληνική φιλοσοφία  και τον Χριστιανισμό, διατύπωσαν τα δόγματα της Ορθοδοξίας, ώστε να προστατέψουν την ανερχόμενη θρησκεία απο τους αιρετικούς και  από πάσης φύσεως αιρέσεις.
Μέσα από την δυναμική και την πνευματικότητα της αρχαιοελληνικής αγωγής, δίδαξαν στους Έλληνες 

την ελευθερια, την αγάπη, την ηθική
, την δικαιοσύνη, την γεναιότητα, την ομορφιά, και 
την πίστη στον Ιησού Χριστό.

Η ΑΓΙΑ ΕΥΔΟΚΙΑ-ΑΘΗΝΑΙΣ



Την εποχή που ήταν αυτοκράτορας ο Θεοδόσιος ο μικρός, μια πολύ όμορφη Ελληνίδα από την Αθήνα, η Αθηναις θα πάει στην βασιλεύουσα να ζητήσει τα δικαιώματα της, επί της κληρονομιάς που της είχε αφήσει ο πατέρας της. Τα αδέλφια της, την είχαν αδικήσει.


Όταν είδε η αυτοκράτειρα Πουλχερία, ότι ήταν
πολύ όμορφη, πνευματικά καλλιεργημένη και ηθική, αμέσως τις πρότεινε να γίνει σύζυγος του αδελφού της. 


Η Αθηναις ως γνήσια νεοπλατωνική φιλόσοφος, δεν είχε καμία απολύτως συμμετοχή, σε όλες τις αισχρές σεξουαλικές ανωμαλίες πού έκαναν οι παγανιστές-σατανιστές του δωδεκαθέου, για αυτό και η Ελληνίδα κόρη αποδέχτηκε αμέσως την πρόταση, βαπτίστηκε, έγινε Χριστιανή και ονομάστηκε Ευδοκία. 


Εν συνεχεία παντρεύτηκε τον Θεοδόσιο τον β.


Ανέκαθεν όλοι οι αρχαίοι Έλληνες σοφοί και όχι μόνον, πάντοτε καταδίκαζαν δημόσια το αισχρό- ξενόφερτο και εωσφορικό δωδεκάθεο.

Η ΑΓΙΑ ΕΥΔΟΚΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΩΤΗ ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ-ΡΗΤΟΡΑΣ.
Η Αγία Ευδοκία-Αθηναις ήταν η πρώτη Ελληνίδα Χριστιανή φιλόσοφος-ρήτορας και αποτελεί πρόδρομο της μεγάλης Άννας Κομνηνής.
Η Αγία επιδόθηκε στην συγγραφή πολύ σημαντικών έργων. 


Δυστυχώς τα περισσότερα έργα της δεν έχουν διασωθεί.

Ελάχιστα είναι αυτά τα οποία σώθηκαν, μεταξύ αυτών οι στίχοι για την νίκη των Ελλήνων επί των Περσών και οι εργασίες της για τους προφήτες Δανιήλ και Ζαχαρία. 
Ακόμη η Ευδοκία έγραψε την ιστορία του ευαγγελίου σε Ομηρικούς στίχους, ενώ δεν παρέλειψε να γράψει ενάντια στον μάγο του δωδεκαθέου τον Κυπριανό απο την Αντιόχεια. 
Η Αθηναιδα ηταν κόρη του ρήτορα Λεόντιου.

Ο Λεόντιος δίδαξε στην κόρη του την αρχαία Ελληνική γραμματεία. 

Σπούδασε μουσική, γεωμετρία, αστρονομία, φιλοσοφία και ρητορική.

Σε περίπτωση που ήταν τα πράγματα όπως τα αναφέρουν οι μεγαλύτεροι εχθροί του Χριστού- Ελληνισμού, οι Σημίτες-δωδεκαθειστές δεν θα άνοιγε το 425 μ.Χ., με επιθυμία της Ευδοκίας-Αθηναιδος, η ανωτάτη φιλοσοφική σχολή στην Κωνσταντινούπολη. Επίσης δεν θα είχε ούτε η ίδια καμία ενασχόληση με την αρχαία Ελληνική γραμματεία.
Την ιδια εποχή με την μεγάλη νεοπλατωνική και φιλοχριστιανή Υπατία στην Αίγυπτο έζησε και η Ευδοκία-Αθηναις στην Κωνσταντινούπολη. 


Η Υπάτια είχε πολλούς Χριστιανούς μαθητές στην σχολή της. 

Εάν ο Χριστιανισμός ήταν ενάντια στον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό, τότε η φιλόσοφος Υπατία, δεν θα δεχόταν, απολύτως κανέναν Χριστιανό, ως μαθητή, στην σχολή της.   
Η Αγία Ευδοκία, με πρότυπο την Αλεξανδρινή Υπατία, συνδύασε άριστα το αρχαίο Ελληνικό πνεύμα με την Χριστιανική πίστη.
Η ΑΝΩΤΑΤΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ THN ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΕΥΔΟΚΙΑΣ-ΑΘΗΝΑΙΣ.

Στην ανωτάτη σχολή διδασκόταν το μάθημα της φιλοσοφίας, ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που διαδασκοταν στην αρχαία Ελλάδα. 

Οι σπουδαστές του πανεπιστημίου διδασκοταν μουσική, γεωμετρία, αστρονομία, φιλοσοφία, φιλολογία. 

Η Ευδοκία-Αθηναις έβαλε τα θεμέλια μετά από τους τρείς Ιεράρχες για την ανοδική πορεία του Ελληνισμού και της αυτοκρατορίας. 

Ταυτόχρονα με την Ελληνική φιλοσοφική σχολή την οποία ίδρυσε η αυτοκράτειρα Ευδοκια,  θωράκιζε τον Ελληνισμό σε ηθικό-πνευματικό και σε πολιτικό-στρατιωτικό επίπεδο.  
Πολλές φορές σας έχω αναφέρει οτι οι Έλληνες της Ρωμαικής αυτοκρατορίας, αγάπησαν όσο τίποτε άλλο στον κόσμο τον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό.
Είναι πολύ ενδεικτικό ότι οι Έλληνες Χριστιανοί της αυτοκρατορίας αγάπησαν τόσο πολύ τον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό, με αποτέλεσμα να παραμείνουν πεισματικά προσκολημένοι σε αυτόν.
Δυστυχώς αυτή η αφοσίωση συνέβαλε στο να μην εξελιχθούν πολιτιστικά όσο θα έπρεπε με βάση τις ικανότητες τους και την παιδεία τους.
Είναι εντελώς αδύνατον διανοούμενοι όπως οι τρείς ιεραρχες, η Αγια Αυγούστα Ευδοκία, η Άννα Κομνηνή και αρκετοί άλλοι, να μην ήταν 
σε θέση να επιδείξουν παρόμοιο επιστημονικό έργο όπως αυτό των αρχαίων σοφών. 

Οι άγιοι πατέρες της εκκλησίας κράτησαν ότι πολύτιμο είχε ο αρχαίος Ελληνικός πολιτισμός, όπως οι διδασκαλίες του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη και φυσικά χρησιμοποιύσαν την κορυφαία γλώσσα στον κόσμο την Ελληνική. 

Η νεοπλατωνική φιλόσοφος Ευδοκία γνώριζε καλά τον Θεό-δημιουργό, και δεν είχε καμία απολύτως σχέση με το δαιμονικό δωδεκάθεο, για αυτό έγινε αμέσως Χριστιανή. 


Όλοι οι Έλληνες φιλόσοφοι-σοφοι πίστευαν και δίδαξαν τον έναν Θεο-Δημιουργό.    

Στο έργο του Πλάτωνα με την επωνυμία Τίμαιος, διαβάζουμε για τον έναν θεό-δημιουργό με γεωμετρία στο πιό υψηλό επιστημονικό επίπεδο παγκοσμίως. 

Σέ όλο το μνημειώδες έργο του, κάνει αναφορά, ότι το σύμπαν, και την ζωή, την έδωσε ο ένας Θεός δημιουργός. 

Πουθενά και σε κανένα σημείο δεν αναφέρετε, ότι το σύμπαν και η ζωή, ήταν έργο των Αιγύπτιων δαιμόνων του δωδεκαθέου. 
    
Ο πιό αγαπημένος φιλοσόφος των τριών Ιεραρχών υπήρξε ο Πλάτωνας-Αριστοκλής.

Γιά όσους δεν γνωρίζουν, ο αρχαιότερος εχθρός του Ελληνικού έθνους. ήταν και είναι ο παγανισμός.


Σύμφωνα με τον πατέρα της ιστορίας τον Ηρόδοτο, (Β Βιβλίο, Ευτέρπη), οι Φοίνικες ήρθαν από την Αίγυπτο, από το 1519 π.Χ. και μετά. Εκείνοι κατέκτησαν δια της βίας Στερεά Έλλαδα, και Πελοπόνησο και επέβαλαν το εωσφορικό δωδεκάθεο. 

Η βίαιη επιβολή του δωδεκαθέου, άγγιξε τα όρια γενοκτονίας στην Ελληνική επικράτεια.  

Τα αρχαία χρόνια, μεταξύ άλλων έλαβαν χώρα, φοβεροί εμφύλιοι πόλεμοι, τους οποίους πάντοτε υποκινούσε το Φοινικικό ιερατείο των Δελφών. Κατά την εποχή των Περσικών πολέμων το εωσφορικό Φοινικικό μαντείο των Δελφών, ήταν μονίμως με το μέρος των Περσών και καλούσαν τους Έλληνες, μέσω ψευδοχρησμών να μην πολεμήσουν.

Η παγανιστική λατρεία επιβλήθηκε κατά την αρχαία εποχή μόνον από τα αυταρχικά καθεστώτα, όπως εκείνο των Πεισιστρατιδών στην Αθήνα ως μια εκτόνωση των εξαθλιωμένων μαζών στις ηδονές, με σκοπό να μην διαμαρτύρονται για την πολιτική-κοινωνική κατάντια.   

Αυτό είναι κάτι το οποίο βιώνουμε και στις ημέρες μας. Οι απαίδευτες μάζες συμμετείχαν με πάθος σε αυτές τις αισχρές παγανιστικές εορτές, διότι υπήρχε ελευθερία ακόμη και στα πιό βρωμερά πάθη. 

Μοιχοί, πόρνοι, έκφυλοι και κάθε λογίς ανώμαλοι, είχαν την δυνατότητα να ικανοποιήσουν τις ορέξεις τους νόμιμα, εκτελώντας τα θρησκευτικά τους καθήκοντα. Το πιο λυπηρό, ήταν ότι σε αυτές τις δαιμονικές τελετές ανάγκαζαν τις γυναίκες που ήταν κλεισμένες στους γυναικωνίτες να βγαίνουν τις ημέρες των εορτών στους δρόμους και να παίρνουν μέρος, υποκύπτοντας στις βρωμερές διαθέσεις του κάθε ανώμαλου άνδρα, ως υποταγή στο θέλημα των “θεων”. Η σεξουαλική κακοποίησή τους θεωρούνταν θρησκευτική πράξη λατρείας προς τους δαίμονες-“θεούς”.   

Η πνευματική επανάσταση των προγόνων μας, ενάντια στην τυραννία, του ξενόφερτου Δωδεκαθέου, ξεκίνησε
στην αρχαία Ιωνία, εξαιτίας του ευνοϊκού πολιτικού και κοινωνικού περιβάλλοντος που επικρατούσε εκεί τον 6ο π.Χ. αιώνα. 

Μακριά από τα Φοινικικά-σκοταδιστικά ιερατεία της μητροπολιτικής Ελλάδος και τον φανατισμό των μαζών, επέτυχαν οι Ίωνες φιλόσοφοι να ξεφύγουν από τα δεσμά του δωδεκαθέου και να σκεφτούν ελεύθερα, με οδηγό την λογική, την μελέτη και την εξερεύνηση. 

Αυτή η ανάσταση της Ελληνικής επιστήμης δεν έγινε χωρίς την αντίδραση των παγανιστών. Οι μεγάλοι Ίωνες φιλόσοφοι δεινοπάθησαν από το ιερατείο του εωσφόρου και τον δεισιδαίμονα όχλο, όταν προσπάθησαν να εξηγήσουν ότι ο υλικός κόσμος διέπεται από φυσικούς νόμους.  

Όλοι οι μεγάλοι καθηγητές Έλληνες και ξένοι, κάνουν αναφορές, σχετικά με αυτή την φοβερή σύγκρουση ανάμεσα, στις δύο πλευρές.  

Τις διώξεις τις πραγματοποιούσε η Αθηναική πολιτεία μετά από την απαίτηση των αλλοδαπών ιερέων. 

Το παντοδύναμο ιερατείο είχε τεράστια επιρροή στον  εξαθλιωμένο όχλο, και κατά συνέπεια είχε την δύναμή να επηρεάζει τις πολιτικές επιλογές, αλλά και να τις επιβάλλει. 

Για αυτό τον λόγο αυτό οι πολιτικοί ήταν οι μόνιμοι εντολοδόχοι των Σημιτικής-Φοινικικής καταγωγής ιερέων. Απόδειξη περί αυτών ήταν το γεγονός ότι οι διώξεις γινόταν σχεδόν πάντοτε κατ’ απαίτηση του ιερέα και μάντη Διοπείθη. 

Εκείνος παρακολουθούσε, τα γραπτά-πράξεις των επιστημόνων και των φιλοσόφων και όπου έκρινε ότι θίγεται η ξενόφερτη Αιγυπτιακή θρησκεία, τους κατάγγειλε στις αρχές και δρομολογούνταν η δίωξή τους. 
Το αποτέλεσμα της σύγκρουσης μεταξύ της Αιγυπτιακής-Φοινικικής θρησκείας και της Ελληνικής επιστήμης υπήρξε καταστροφικό και σαφέστατα προδοτικό, καθώς περισσότεροι από 600 γνωστοί σοφοί και επιστήμονες, μόνο στην Αθήνα, θα διωχθούν, θα εξορισθούν, θα καούν τα βιβλία τους, και θα βρουν τραγικό θάνατο. 

Σωκράτης Αναξαγόρας,  Αλκιβιάδης,  Περικλής,  Ασπασία, Αισχύλος, τον Ευριπίδης, το Θεόφραστος,  Αντισθένης, Διαγόρας ο Μήλιος, Στείλπων ο Μεγαρέυς, και Πρωταγόρας ήταν μερικοί από τους χιλιάδες που διώχθησαν. 

Ο θρησκευτικός διωγμός ήταν γενικευμένος  σε όλη την επικράτεια. Τον παγανισμό απέρριψαν οι ίδιοι οι αρχαίοι πρόγονοι μας και ακολούθησαν ελεύθερα την λατρεία του αληθινού Θεού-δημιουργού (Αριστοκλής-Τίμαιος), ο οποίος αποκαλύφτηκε μερικούς αιώνες αργότερα στο Θείο πρόσωπο του Χριστού. 

Όλα τα μεγάλα πνεύματα της αρχαιότητας αντέδρασαν και αρνήθηκαν τον παγανισμό.  

Οι μεγάλοι Έλληνες φιλόσοφοι-σοφιστές αντιτάχθηκαν στην πολυθεΐα και αγωνίστησαν σκληρά, ώστε να απαλλαγεί η έννοια του θεού, από τα δαιμονικά στοιχεία του παγανισμού. 

Η Ελλάδα ήταν το κέντρο του πολιτισμού, εντούτοις όλοι οι σημαντικοί αρχαίοι Φιλόσοφοι διώχθηκαν, φονεύθηκαν και δημεύτηκαν οι περιουσίες τους. 

Η φιλοσοφία άνθιζε και χάριζε το πνεύμα της παντού. Δύο απο τις μεγάλες μορφές ήταν ο Σωκράτης και ο Πρωταγόρας. Ο μεγάλος σοφιστής Πρωταγόρας, ξακουστός για την ρητορική του δεινότητα και την  φιλοσοφική του κλίση αλλά και για τα υψηλά δίδακτρα που χρέωνε στους μαθητές του, καταφτάνει στην Αθήνα.

Στο έργο “Πρωταγόρας” του Πλάτωνος βλέπουμε αυτές τις δύο μεγάλες μορφές να συναντιούνται, να συγκρούονται. Είναι ξεκάθαρο ότι η φιλοσοφία στην Αθήνα ακμάζει όσο τίποτα άλλο, και αποκτάει όλο και περισσότερους πιστούς. Ο Σωκράτης αποκτάει ένα μεγάλο μαθητή, τον γνωστό σε όλους μας Πλάτωνα ο οποίος αργότερα αναπτύσσει την Πλατωνική φιλοσοφία και δημιουργεί την Ακαδημία Πλάτωνος μέσα από την οποία επιδιώκει να περάσει τη γνώση του. Αντίστοιχα ο Πρωταγόρας αποκτάει τον Πρόδικο τον Κείο, σπουδαίος για τη ρητορική και σοφιστική του ικανότητα. Εξαιτίας της δήλωσης του Πρωταγόρα οτι δεν ξέρει στο εαν υπάρχουν θεοί, οι Αθηναίοι τον έδιωξαν από την πόλη και έκαψαν τα βιβλία του στην Αγορά, ολα τα αντίτυπα (Φιλόστρατος, Βίοι Σοφιστών, I 10, 3. Ησύχιος, Ονοματολόγος. Σέξτος Εμπειρικος, Προς μαθηματικούς, IX 55) 

Δυστυχώς μέσα σε αυτή την μεγάλη φιλοσοφική άνθιση συμβαίνουν μία σειρά από αλλεπάλληλα γεγονότα που αποδεικνύουν την πραγματική πνευματική κατάσταση των Αθηναίων μπροστά στο ανάστημα των μεγάλων φιλοσόφων. Ο Πυθόδωρος κατηγορεί τον Πρωταγόρα για αθεΐα και η Αθηναϊκή πολιτεία καταδικάζει το βιβλίο “Περί Θεών” ως αιρετικό κυνηγώντας τον μεγάλο σοφιστή ως κοινό εγκληματία από την πόλη ενώ όλα τα αντίγραφα του βιβλίου καίγονται δημοσιως στην πυρά. 
Η επικρατούσα θρησκεία ήταν τόσο σκοτεινη που δεν θα επέτρεπε σε καμία περίπτωση ένα βιβλίο που αμφισβητούσε τους θεούς. Λίγα χρόνια αργότερα η Αθηναϊκή πολιτεία δικάζει τον Σωκράτη και τον οδηγεί στο θάνατο για τους ίδιους λόγους . 

Η ζημιά είναι ανεπανόρθωτη. Ο μεγάλος φιλόσοφος Σωκράτης οδηγείται στον θάνατο με κώνειο και ασκείται μεγάλος πόλεμος στην φιλοσοφία για ακόμα μία φορά. Οι μεγαλοι σοφοί, όπως ο Πλάτωνας και ο Πρόδικος καταλαβαίνουν πλέον ότι το περιβάλλον της Αθήνας αντιτίθεται στο θείο δώρο της φιλοσοφίας. Ο Πλάτωνας αποτυγχάνει να εφαρμόσει το όραμα της ιδανικής πολιτείας στην Αθήνα και προσπαθεί να γίνει δεκτός στη Ρώμη όμως διώκεται και από εκεί. Ο Πρόδικος κατηγορείτε ότι “διαφθείρει” τους νέους και καταδικάζεται σε θάνατο με κώνειο όπως ο Σωκράτης. 

Αυτοί δεν ήταν οι μόνοι που πέθαναν στην απομόνωση ή εκδιώχθηκαν για χάρη της φιλοσοφίας. Ο Αναξαγόρας μηνύθηκε για ασέβεια επειδή διακήρυσσε ότι ο ήλιος είναι μια διάπυρη μεταλλική μάζα, και καταδικάστηκε σε πρόστιμο 35 ταλάντων και εξορία. Κατά άλλους καταδικάστηκε ερήμην σε θάνατο. Ο Θεόδωρος ο Κυρηναίος, ο επονομαζόμενος Άθεος, που έζησε στο α΄ μισό του 3ου π.Χ. αι. κατά τον Διογένη Λαέρτη (2, 101-102) αφού εξορίστηκε για τη διδασκαλία του από την Αθήνα, κατέφυγε στην αυλή του Πτολεμαίου, και έπειτα στην Κυρήνη, όπου επίσης εξορίστηκε, για να καταφύγει ξανά στην Ελλάδα. Ο Διαγόρας ο Μήλιος εξορίστηκε από τους Αθηναίους επειδή έλεγε πως οι θεότητες του Ολύμπου είναι ανύπαρκτες και επειδή διακωμωδούσε τα απόκρυφα των μυστηρίων, τον καταδίκασαν σε θάνατο, επικηρύσσοντας το κεφάλι του με ανταμοιβή ένα τάλαντο. Ο Στίλπων ο Μεγαρεύς δικάστηκε και καταδικάστηκε για ασέβεια προς τα μνημεία των θεών, και η ποινή ήταν εξορία. 

Βλέπουμε λοιπόν ότι στο όνομα της φιλοσοφίας υπήρξαν ¨Ελληνες μάρτυρες, άνθρωποι που διώχθηκαν από την επικρατούσα θρησκεία, το Φοινικικό δωδεκάθεο και το κράτος, για λόγους θρησκευτικούς. 

Η εξουσία καταδίκασε την φιλοσοφία και την οδήγησε σε αφανισμο, Ο Διοπείθης (5ος αι. π.Χ.) ηταν Αθηναίος χρησμολόγος. Υπήρξε αντίπαλος του Περικλή και των μεταρρυθμιστών και επέτυχε την ψήφιση νόμου εναντίον όποιου θα επιχειρούσε μεταβολές στη θρησκεία. 

Με βάση αυτό τον νόμο μηνύθηκε και εξορίστηκε ο Αναξαγόρας. 

Εγκρίθηκε η προταση του μάντη Διοπείθη από τους Παγανιστές και έγινε νόμος στην Αρχαία Αθήνα κατά των φιλοσόφων που δεν πίστευαν στα θεία και διέδιδαν θεωρίες για τα ουράνια φαινόμενα (Πλουτάρχου Περικλής, 32) με ποινές την εξορία, τον θάνατο και το κάψιμο των συγγραμμάτων (Nauk, Fragm. Trag. Gracc. 2η έκδοση, σελ. 771). 

Ο Πρώτος Έλληνας που αρνήθηκε το δωδεκάθεο ήταν ο Ξενοφάνης, για αυτό και  διακήρύξε το : «Είς Θεός, εν τε θεοίσι καί ανθρώποισι μέγιστος ούτε δέμας θνητοίσι όμοιος ουδέ νόημα». Όμως «πάντα θεοίσ’ ανέθηκαν Όμηρος θ’ Ησίοδος τε… όσσα παρ’ ανθρώποισιν ονείδεα και ψόγος εστίν, κλέπτειν, μοιχεύειν τε και αλλήλους απατεύειν» (Ξενοφ. Απ.,11). Τους θεούς θεωρούσε εξ ολοκλήρου αποκυήματα της ανθρώπινης φαντασίας, ανάρμοστα για τη θεία φύση.   


ΤΙ ΜΑΣ ΔΙΔΑΞΕ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΥΣ
ΛΑΘΡΟΕΙΣΒΟΛΕΙΣ ΠΑΓΑΝΙΣΤΕΣ ;
O ύπατος των Φιλοσόφων μας δίδαξε οτι οι Έλληνες είναι αυτόχθονες και δεν γίνεται να τους διοικούν λαθροεπήλιδες. 
Για αυτό και στον Μενέξενο, έγραψε ότι εμέις οι Έλληνες Αθηναίοι, δεν είμαστε βαρβαρόμικτοι, διότι δεν είμαστε ούτε Κάδμοι, ούτε Δαναοί, ούτε Πέλοπες, ούτε Αίγυπτοι. 
Χαρακτηριστικά αναφέρει στο ίδιο έργο, οτι το μίσος μας αυξάνεται εναντίον όλων αυτών των αλλοδαπών, οι οποίοι έρχονται συνέχεια, στην αρχαία Αθήνα.
Ο Πλάτωνας αν και γνώριζε τον θεσμό της φιλοξενίας και ότι ο φιλοξενούμενοι είναι ιερά πρόσωπα, εντούτοις διότι στην περίπτωση αυτή είχαμε μαζική εισβολή λαθροεισβολέων, από την Αίγυπτο για αυτό μιλά με τόσο μένος εναντίον των αλλοδαπών κατακτητών.


Ο Άγιος Θεοδόσιος έδωσε Ελληνοχριστιανική παιδεία στα τέκνα του και αυτά με την σειρά τους στα δικά τους παιδιά.
Το αποτέλεσμα ήταν να ανοίξει ο δρόμος στην Αγία Αθηναιδα να εξελίξει και να επανιδρύσει την ανωτάτη φιλοσοφική πανεπιστημιακή σχολή της Βασιλεύουσας. 

Το  425 μ.χ. με  διάταγμα του αυτοκρατορα Θεοδόσιου β αναβαθμίζεται και επανιδρύεται η ανωτάτη φιλοσοφική σχολή της πόλης, κατόπιν επιθυμίας της αγίας Αυγούστας Ευδοκίας Αθηναιδος. 

Η Ελληνίδα Αυγούστα έχτισε πολλές εκκλησίες, μονές, φιλανθρωπικά ιδρύματα και είχε πάρα πολύ σημαντικό φιλανθρωπικό έργο. 

Το σπουδαιότερο όλων ήταν ότι παρέμεινε ηθική και μονογαμική σε όλο τον βίο της, όπως έκαναν όλες οι γυναίκες, εκείνων των αιώνων. 

Η Αυγούστα Ευδοκία απότελει ένα από τα λαμπρά πρότυπα, γιά όσες επιθυμούν αυτήν την εποχή, να γίνουν Ελληνίδες-Χριστιανές. 



ΕΠΙΚΡΑΤΕΕΙΝ Η ΑΠΟΛΛΥΣΘΑΙ


Επικρατέειν ή Απόλλυσθαι  




Γράφει ο Άγγελος Ευάγγελος  Γιαννόπουλος



ΕΠΙΚΡΑΤΕΕΙΝ Η ΑΠΟΛΛΥΣΘΑΙ - ΑΓΓΕΛΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ


         ΜΟΥΣΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ

ΜΟΥΣΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ.



Πάγια αρχή μου είναι ότι όλοι οι λαοί, όλοι οι άνθρωποι, έχουν δικαίωμα να πιστεύουν οπού θέλουν.


Όλα αυτά με την απαραίτητη προυπόθεση να μην επιβάλλουν τα πιστεύω τους σε τρίτους, είτε διά της βίας, είτε με πλάγιους τρόπους.


Τί γίνεται όμως στην περίπτωση που η άλλη πλευρά δεν συναινεί ;


Είναι λοιπόν δίκαιο να καθίσουμε να αφανιστούμε όλοι οι Έλληνες χωρίς να έχουμε πειράξει κανέναν απολύτως ;


Όλα αυτά διότι από τα αρχαία χρόνια ο πολιτισμός μας, και η ιδεολογία-θρησκεία μας, αποτελούν εμποδιο στην δημιουργία του παγκόσμιου εωσφορικού κράτους.

Αναφέρομαι πάντοτε στο τμήμα του Εβραικού λαού, το οποίο εγκατέλειψε τον Θέο, και προσχώρησε στην νέα τάξη πραγμάτων και στον Εωσφορισμό. ¨Όλα αυτά με βάση της συνετεύξεις και τις δηλώσεις του Σεραφείμ Περαιώς, περί Εβραίων. 

Από όλους τους προαναφερόμενους, εξαιρείται, ένα μικρό μέρος βάση των παγκόσμιων μαθηματικών σταθερών, μέτρον άριστον και μηδέν άγαν.     


ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ-ΕΛΕΝΗΣ ΕΓΚΩΜΙΟΝ 




    
                 ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ, ΑΡΙΣΤΟΚΛΗΣ (ΠΛΑΤΩΝ)





ΒΙΒΛΙΟ Β: ΕΥΤΕΡΠΗ














ΠΛΑΤΩΝ – Μενέξενος



Η ΑΓΙΑ ΕΥΔΟΚΙΑ ΕΟΡΤΑΖΕΙ ΣΤΙΣ 13 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ. 
loading...