ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΤΕΙ ΠΡΙΝ ΠΑΤΕ ΝΑ «ΨΗΦΙΣΕΤΕ» ΑΝΤΙΔΟΤΟ ΣΤΟ «ΔΗΛΗΤΗΡΙΟ» ΤΩΝ «ΕΚΛΟΓΩΝ»
«ΠΡΩΤΟΣ ΕΓΩ!!!»
Αγίου Νικολάου Αχρίδος
Όλα όσα ακούμε σήμερα, ζητούν να μας πείσουν ότι δεν υπάρχει διέξοδος. Προσπαθούν να μας αφαιρέσουν την πίστη, την ελπίδα και την αγάπη, να φέρουν στις ψυχές
απόγνωση.
Η μεγάλη επιτυχία, η νίκη του κακού είναι το ότι έχει φέρει σε πολλές ψυχές την απαισιοδοξία. Αν η πατρίδα μας βρίσκεται σε μία δυσχερή θέση, το επέτρεψε ο Θεός όχι για να απελπισθούμε αλλά για να εργασθούμε σωστά.
Αν έχει επικρατήσει ένα πνεύμα απαισιοδοξίας σε πολλούς είναι διότι η διαπαιδαγώγηση που ασκείται σήμερα με όλους τους τρόπους και κυρίως την τηλεόραση αφαιρεί από τις ψυχές, ιδίως των νέων, τις τρεις αυτές αρετές, την πίστη, την ελπίδα, και την αγάπη.
Και εκεί ακόμη που έχουν βλαστήσει, οι ρίζες τους είναι τόσο επιφανειακές ώστε, με όσα ακούει κανείς, εύκολα ξερριζώνονται.
Και η ίδια η οικονομική κρίση στην Ελλάδα πρώτα εμπεδώθηκε σε ψυχολογικό επίπεδο απελπισίας και έπειτα εκδηλώθηκε σε οικονομικά μεγέθη. Πρώτα έγινε η επέλαση του φόβου ότι επέρχεται οικονομική κρίση και ύστερα αρχίσαμε να την ζούμε σαν μια ανεξέλεγκτη κατάσταση.
Πρώτα κατέρρευσε το ηθικό και έπειτα ακολούθησαν όλες εκείνες οι διεργασίες οι οποίες όχι μόνο δεν ανέστειλαν την κρίση αλλά και έφεραν το αντίθετο αποτέλεσμα, την έκαναν να μοιάζει σαν ένα καταρράκτη που ήταν προετοιμασμένος για να οδηγήσει την Ελλάδα στην άβυσσο.
Από την ώρα που κυριεύεται κάποιος από την μελαγχολία, απομονώνεται εσωτερικά από τους άλλους, και ενώ βλέπει επερχόμενη την λαίλαπα του κακού, παραδίδεται σ’ αυτό αμαχητί.
Δεν διακρίνει τι θα μπορούσε να κάνει. Δεν αισθάνεται ότι έχει άλλους δίπλα του, για να συνεργασθεί μαζί τους και από κοινού να κάνουν τις σωστές ενέργειες για να αποτραπεί το κακό, για να σβήσει η φωτιά, που απειλεί το σπίτι του, την πατρίδα του, και την ζωή του.
Χρειάζεται να αναπτυχθεί ένα πνεύμα ενδιαφέροντος του ενός για τον άλλο, μεταξύ όλων εκείνων που σκέπτονται φιλάδελφα, που σκέπτονται χριστιανικά, που σκέπτονται πνευματικά.
Χρειάζεται να έρθουμε σε αληθινή κοινωνία μεταξύ μας για να νιώσουμε την πνευματική ζεστασιά, που απομακρύνει την παγωνιά της απαισιοδοξίας. Αν η ελληνική κοινωνία είναι αυτήν την στιγμή ένας μεγάλος ασθενής, μια ασθένειά της που χρήζει αμέσου φροντίδος και θεραπείας είναι η ασθένεια της απαισιοδοξίας.
Ο Ιωάννης Καποδίστριας, εμπνεόμενος από πνεύμα φιλάδελφο, καθώς έπρεπε να λειτουργήσει η παιδεία αλλά δεν υπήρχαν μετά την απελευθέρωση αρκετοί δάσκαλοι, ενεπνεύσθη την λεγόμενη αλληλοδιδακτική μέθοδο, όπου ο μαθητής μετέδιδε σε έναν άλλον ό,τι έμαθε από τον δάσκαλο.
Αυτό που πήρε κανείς δίνοντας το σε έναν άλλο, όχι μόνο δεν μειώνεται αλλά και αυξάνεται και εμπεδώνεται και διασφαλίζεται. Έτσι είναι η αγάπη: Την ώρα που δίδεται και δίδει, δεν ελαττώνεται ούτε στερεύει ποτέ.
Όπως ένα αναμμένο κερί: η φλόγα του δεν ελαττώνεται, όταν με αυτήν ανάψει ένα άλλο κερί, αλλά και αν πάει να σβήσει το άλλο κερί που άναψε δεύτερο θα βοηθήσει να μείνει αναμμένο το πρώτο.
Η βαθύτερη αιτία της κρίσεως είναι ότι κάποιοι θέλουν τα αγαθά της γης να τα στερήσουν από άλλους για να τα νέμονται αυτοί. Η αιτία δηλαδή του κακού βρίσκεται στην απόρριψη του λόγου του Χριστού: «Μακάριόν εστι διδόναι μάλλον ή λαμβάνειν».
