Τον καιρό του Βουλγαροκτόνου ( βιβλία για παιδιά)

-Γράφει η Κίττυ Παπαδοπούλου* 

Πιστός εν Χριστώ τω Θεώ Βασιλεύς Αυτοκράτωρ Ρωμαίων

Μάς έκοψαν απὸ τὶς πολιτιστικές μας ρίζες .

Η λέξη “παιδεία” είναι παράγωγο του ρήματος παιδεύω, που σημαίνει εκπαιδεύω.

Παιδεία εiναι η διανοητική και ψυχολογική καλλιέργεια των νεων, η οποία επιτυγχάνεται κυρίως μέσω της εκπαίδευσης.

Εκτός από τις γνώσεις, η παιδεία αποσκοπεί στην μόρφωση , στην δημιουργικοτητα, καθώς και στην διάπλασή των παιδιών και στην διαμόρφωση της προσωπικότητάς και στην ανάπτυξη ήθους .

ΓΙΝΕΤΑΙ ΟΜΩΣ ΑΥΤΟ ΣΤΑ ΣΗΜΕΡΙΝΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ;
«Θρησκευτικά, Ιστορiα και αρχαiα Ελληνικα εiναι απαγορευμενα.

Η εκμάθηση των αρχαίων Ελληνικών και της Βυζαντινης ιστοριας στα σχολεια ωφελεί ποικιλοτρόπως τα παιδια. Τα κάνει εξυπνότερα, κοινωνικότερα, διευρύνει τους ορίζοντές τους, βελτιώνει την ορθογραφική ικανότητά τους, και την μνήμη τους.

Επίσης αποκτούν αυτοπεποίθηση δημιουργικότητα και ολοκληρωμένη προσωπικότητα. Θα είναι σε θέση να ανταπεξέλθουν σε όλες τις δυσκολίες της ζωής.
Τον καιρό του Βουλγαροκτόνου, εiναι ένα από τα καλύτερα βιβλία όλων των εποχών, ώστε να γίνουν τα παιδιά Έλληνες και Ελληνίδες.

Όσα χρόνια και να περάσουν, όσο και να ισχυρίζονται μερικοί απάτριδες πως τα μυθιστορήματα της Πηνελόπης Δέλτα “κάνουν” εθνική προπαγάνδα, δεν θα πάψουν ποτέ να είναι τα αγαπημένα των παιδιών.

Ιστορικό μυθιστόρημα, στο οποίο αναφέρονται πολλά ιστορικά στοιχεία, τοποθεσίες και γεγονότα. Αποτελεί συνέχεια του πρώτου βιβλίου της Π. Δέλτα “Για την Πατρίδα”. Τα κύρια γεγονότα (ο πόλεμος, οι μάχες και ορισμένα ιστορικά πρόσωπα μας δειχνουν τους διαχρονικες προσπαθειες να επιβιωσουμε ως εθνος.

Ένα ευκολοδιάβαστο βιβλio βασισμένο σε ιστορικά γεγονότα.

Αν και χαρακτηρίστηκε “παιδικό”, διαβάζεται πολύ ευχάριστα και από ενήλικες.

Το έπος “Τον Καιρό του Βουλγαροκτόνου” είναι ένα σημαντικό ιστορικό μυθιστόρημα της Πηνελόπης Δέλτα, που περιγράφει τους αγώνες του “Βυζαντίου” σε περιόδους μεγάλης δόξας

Η Πηνελόπη Δέλτα είναι εξαιρετική, αφηγήτρια. Σε κάνει να βλέπεις μπροστά σου εικόνες από στρατούς που απελαύνουν, από ερωτευμένες καρδιές, μάχες, κατασκοπείες, θριάμβους, ανθρώπινες απώλειες, θυσίες, αλληλεγγύη, στρατηγικούς ελιγμούς.

Μας παρουσιάζει μια εποχή και μια προσωπικότητα, αυτή του Βασίλειου Βουλγαροκτόνου, προ 1000 ετών, σαν να βρισκονται, εδώ, σήμερα και να ζούνε στην σύγχρονη πραγματικότητα !!!

Η περιγραφή της δείχνει όχι μόνο την πλευρά των Ελλήνων αλλά και των Βουλγάρων, μέσα από τις τραγωδίες που εκτυλίσσονται στα 32 χρόνια των πολέμων μεταξύ “Βυζαντινής” Αυτοκρατορίας και της Βουλγαρίας.

Σε αυτά τα αιματοβαμμένα χρόνια παρακολουθούμε μια ερωτική ιστορία που διχά- ζει τις ζωές τριών ανθρώπων που γνωρίστηκαν παιδιά, χάθηκαν αιχμάλωτοι στα χέρια του εχθρού και ξανασυναντήθηκαν 15 χρόνια μετά.

Στο βιβλιο βλέπουμε ενέδρες, μάχες, αιχμαλωσίες, προδοσες, και πώς γλιτώνουν οι ήρωες από του χάρου τα δόντια.

Στους Βούλγαρους στρατηγούς που αιχμαλώτιζε ο Βασίλειος τους εδινε χρήματα και αξιώματα με την προυπόθεση να σταματήσουν τον πόλεμο εναντια στην αυτοκρατορία.

Ομως με την πρώτη ευκαιρία οι Βούλγαροι στρατηγοί εφευγαν και πήγαιναν διπλα στον Σαμουήλ και ξαναέπιαναν τα όπλα.

Οι θηριώδεις επίορκοι Βούλγαροι, Δραξάν, Ιβάντζης,Νικουλιτσάς, πρωταγωνιστούν σε έναν πόλεμο μέχρι τελικής πτώσεως με τον αυτοκράτορα Βασίλειο Β. Έναν στρατηγό και πολιτικό που πέρασε την ζωή του επάνω στο άλογο στις μάχες, από μικρός ως τα 69 του χρόνια θριαμβευτής στις μάχες, ευέλικτος και εύστροφος στο μυαλό και γρήγορος στις αποφάσεις του.

Υπήρξε γενναιόδωρος στρατιώτης που όμως, όταν πρόδιδαν την συμφωνία τους οι Βούλγαροι, η εκδίκησή του έπεφτε σαν κεραυνός. Μετά τη μάχη στο Κλειδί, τύφλωσε 10.000 Βούλγαρους* και τους άφησε ελεύθερους, να γυρίσουν στα χωριά τους.

Αυτή ηταν η ποινή την οποία οριζε ο Ρωμαικός νόμος για οσους επαναστατούσαν ενάντια στον αυτοκράτορα.

Το ιδανικά της πατρίδας ξανάρχονται στα κείμενα της Πηνελόπης Δέλτα. Η γυναίκα που έγραψε αυτή αυτοκτόνησε όταν οι Γερμανοί μπήκαν στην Αθήνα.

Το μυθιστόρημα αυτό είναι ευκολοδιάβαστο και, όσο μεγαλύτερος είσαι τόσο περισσότερο μπορείς να εκτιμήσεις τους συμβολισμούς, τα ιστορικά γεγονότα και τις αξίες που κρύβονται πίσω από το μοναδικό μυθιστόρημα.

Αν το έχετε διαβάσει, ξαναδιάβαστέ το.

Εγώ, πάντως, κάθε φορά που φτάνω στο τέλος, θα δακρύσω. Αφού ξέρω την ιστορία. Ξέρω την πλοκή και το τέλος. Όμως, ταυτίζομαι τόσο πολύ με τους ήρωες, που δεν μπορώ να μην ξαναζήσω νοερά την γεμάτη συναίσθημα που ξεχειλίζει, ιστορία της Πηνελόπης Δέλτα.
Η Πατρίδα και η θρησκεία είναι οι υπέρτατες αξίες που τονίζονται.

Οι ήρωες του βιβλίου υπηρετούν την πατρίδα, τολμούν, κινδυνεύουν υπόκεινται σε βασανιστήρια βάζοντας τον εαυτό τους σε δεύτερη μοίρα.

Η αυτοθυσία. η αγάπη, η πίστη σε ανώτερες αξίες και ιδανικά είναι τα όπλα του ανθρώπου για να αντιμετωπίσει την πνευματικη αθλιότητα, την βαρβαρότητα, την ισοπέδωση και την σκλαβιά.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει ο γεωγραφικός χώρος της ευρύτερης Μακεδονίας όπου διαδραματίζονται τα γεγονότα.

Τα τοπωνύμια Μελένικο, Βοδενά, Μογλενά, κλπ) και η φυσιολογία των εδαφών όπως περιγράφονται από τη συγγραφέα μαρτυρούν την κατάσταση που επικρατούσε ίσως και κατά την εποχή της συγγραφής του βιβλίου, δηλαδή το 1911 λίγο πριν ξεσπάσουν οι Βαλκανικοί πόλεμοι.

Η αφήγηση πολλές φορές γίνεται συναρπαστική καθώς η Δέλτα κανει κατέθεση ψυχής.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΡΗΝΙΤΗΣ, ΑΛΕΞΙΑ ΑΡΓΥΡΟΥ ΚΑΙ ΜΙΧΑΗΛ ΙΓΕΡΙΝΟΣ

Εiναι η ιστορία τριών νέων που ζουν στην Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία (Imperium Rōmānum), επί εποχής Βασιλείου του Β´.

Ο αυτοκράτορας Βασίλειος Β, μεγάλωσε με δική του μέριμνα όλα τα ορφανά των σκοτωμένων Ελλήνων στρατιωτών στους πολέμους, κατά την διάρκεια της βασιλείας του.

Ενα από αυτά τα παιδιά ήταν η Αλεξία Αργυρού.

Τον Δεκαπενταύγουστο του 1004 μ.Χ. ηλικιωμένος Παγράτης, φτάνει στην Αδριανούπολη μαζί με την μικρή και ορφανή πλέον Αλεξία Αργυρού, κόρη του στρατηγού Αλέξιου και της Θέκλας,

Κανείς δεν μπορεί να υποψιαστεί τά παιχνίδια της μοίρας και οτι θα λάβουν χωρα συγκλονιστικά γεγονότα με επίκεντρο 3 νεαρούς Έλληνες.

Το ίδιο βράδυ του Δεκαπενταύγουστου (1004 μ,Χ.) η Αδριανούπολη πυρπολείται από τους Βούλγαρους και ολόκληρος ο άμαχος πληθυσμός της εξοντώνεται ή αιχμαλωτίζεται.

Αναμεσά τους ο γιος του διοικητη της Αδριανούπολης, ο Κωνσταντίνος Κρηνίτης, ο φίλος του Μιχαήλ Ιγερινός μαζί με τον Παγράτη και την Αλεξία αιχμαλωτίζονται.

Τα δύο αγόρια μεγαλώνοντας στην αιχμαλωσία ορκίζονται να πάρουν εκδίκηση.

Η παγκόσμια Ελληνική-Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία (Imperium Rōmānum) είχε μακράν τον πιό οργανωμένο στράτο στον κόσμο, σε όλους τους τομεiς.

Μεταξύ αλλών και στην κατασκοπεiα. Ο Νικήτας ηταν παιδικός φίλος με τον γιο του Παγράτη.

Ο Νικήτας ηταν, κατάσκοπος των Ελλήνων-Ρωμαiων, με τον οποίο γνωρίζονται, τους στρατολογεί στο μυστικό τάγμα των κατασκόπων και έκτοτε συνεργάζονται.

Ηταν προσεκτικός, έμπειρος, ικανός, έξυπνος,γενναίος, προστατευτικός, αλλά και ριψοκίνδυνος όταν το απαιτούσαν οι περιστάσεις .

Στην πορεία τα δύο αγόρια συναντούν ξανά την Αλεξία Αργυρού, η οποία λίγα χρόνια μετά τα γεγονότα της Αδριανούπολης, ηταν γνωστή ως μουγκή, η οποiα περιφέρεται στα βουνά και επικοινωνεί με νοήματα, μεταφέροντας κρυφά μηνύματα από τους Βούλγαρους στους Έλληνες.

Κωνσταντίνος, Μιχαήλ και Αλεξία πορεύονται μέσα σε κινδύνους και αναπτύσσεται μεταξύ τους μια δυνατή φιλία που θα εξελιχθεί σε παράφορο αγνό έρωτα.

Έναν έρωτα που τα δυο αγόρια προσπάθησαν να απαρνηθούν για να μην προδώσουν την Ελλάδα και για να μην ματαιώσουν τούς σκόπους που ηταν ο αγώνας για το έθνος και τον αυτοκράτορα Βασiλειο Β.

Εδώ βλέπουμε γιά πολλόστη φορα την φιλοπατρία και την διαφύλαξη των εθνικών ιδανικών που διέπει τους έλληνες του μεσαiωνα.

Ολους εκεiνους τους αιώνες οι πρόγονοι μας εδιναν σκληρούς αγώνες, προκειμένου να διαφυλαχθούν η ακεραιότητα και η συνέχεια της πατρίδας μας.

Για αυτο υποτάσουν κάθε ατομικό δικαίωμα και επιλογή στην ιστορική αναγκαιότητα της προστασίας του Ελληνικού έθνους από τους εξωτερικούς εχθρούς.

Κάθε μέσο ή επιδίωξη που υπηρετεί αυτόν τον μεγάλο σκοπό καθαγιάζεται.

Ακομη και η έννοια της φιλίας, που αναγνωρίζεται ως αξία και ιδανικό, έρχεται σε δεύτερη μοίρα.

Ο Κωνσταντίνος και ο Μιχαήλ, οι δυο φίλοι είναι ήρωες.

Αχώριστοι, έξυπνοι, αγαπημένοι, γενναίοι, παραμένουν ενωμένοι ως το τέλος αγωνιζόμενοι για την Ελλάδα, προσφέροντας τις υπηρεσίες τους στον αυτοκράτορα.

Ο Κωνσταντίνος Κρηνiτης θεωρεί σπουδαία υπηρεσία την κατασκοπεία σε αντίθεση με τον Μιχαήλ Ιγερινό που την θεωρεί περισσότερο ανάγκη παρά επιλογή.

Δύο είναι τα μεγάλα αξιώματα στα οποία τα δυο παιδιά παραμένουν αφοσιωμένα.

Αυτα εiναι η Ελλάδα και Ορθοδοξiα, για τα οποία αξίζει κάθε θυσία, και μεταξύ αλλων αξίζει κάποιος να καταπνίξει τις προσωπικές του ανάγκες και φιλοδοξiες.

Για την αγάπη στην πατρίδα ο Κωνσταντίνος θυσιάζει τη ζωή του. Για την Ορθοδοξiα και το έθνος, ο Κωνσταντίνος και ο Μιχαήλ απαρνιούνται τον έρωτά τους για την Αλεξία.

Η Αλεξία ειναι Ελεύθερη, ριψοκίνδυνη, δυναμική διεκπεραιώνει με επιτυχία και μυστικότητα την αποστολή της.

Στο ορφανό κορίτσι, τα γεγονότα της Αδριανούπολης και οι σφαγές των Ελλήνων από τους Βούλγαρους αφήνουν ανεξίτηλα σημάδια στην ψυχή του και του προκαλούν προσωρινή απώλεια ομιλiας.

Η νεαρη Αλεξiα οταν απέκτησε εκ νέου την ομιλiα της έμεινε στα βουνά ως κατάσκοπος, και με δικη της επιλογή συνεχiζει να ισχυρiζεται οτι εiναι ακομη μουγκή, ωστε να περνάει απαρατήρητη και να μεταφέρει ακίνδυνα πληροφορίες στους Έλληνες αξιωματικούς.

Σε αυτές τις αποστολές ερωτεύεται τον Κωνσταντίνο.

Η Αλεξiα ακολουθεί τον Βουλγαροκτόνο στην αποστολή του ελπίζοντας να συναντήσει τον αγαπημένο της Κωνσταντίνο.

Η ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΘΕΣΗ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΩΝ
ΕΛΛΗΝΙΔΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΝΔΡΕΣ.

ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΜΕ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΤΙ ΑΝΑΦΕΡΕΙ

Ο Κ. ΑΓΓΕΛΟΣ ΓΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ :
“Οι Ελληνiδες σεβόταν και υποτασσόταν στους συζύγους τους διότι ήταν ήρωες πολέμου.

Ολες οι γυναίκες του μεσαίωνα σεβόταν-υποτασσόταν στους άνδρες τους, που πολέμησαν γενναία για την Ελλάδα και την Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία.

Οι Ελληνίδες Χριστιανές του μεσαίωνα, αναγνώριζαν ως άνδρες, μόνον όσους πολεμούσαν γενναία για την επιβίωση της αυτοκρατορίας.

ΣΕ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΔΕΝ ΠΗΓΑΙΝΑΝ
ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ. ΤΟΥΣ ΠΕΡΙΦΡΟΝΟΥΣΑΝ.

Ενδεικτική είναι η ενέργεια της Αννας Κομνηνής να παρακαλέσει τον αυτοκράτορα καi πατέρα της, να μην τιμωρηθεί ο γενναίος Αρμένιος αξιωματικός, Ἀλέξιος Μωσηλέ.

Ως γυναίκες έχουμε την ευθύνη να επιλέγουμε αληθινούς αρσενικούς, που κάνουν πράξεις και δεν μένουν σε θηλυπρεπή λόγια και συμπεριφορά.

Οι σπουδαιοτεροι ανθρωποι ολων των εποχων στην ιστορια του πλανητη οι ηρωες Ελληνες της Ρωμαικης αυτοκρατοριας υπολογιζαν ως ανδρες και Ελληνες μονον οσους πολεμουσαν.

Ολους τους ανανδρους (θηλυπρεπεις) και τους δειλους οι οποιοι δεν πολεμουσαν ποτε για την Ελλαδα τους σιχαινοταν, τους περιφρονουσαν.

Aναμεσα στα εκατομμυρια των αξιωματικων του μεσαιωνα ειναι και ο στρατηγος-αυτοκρατορας Ρωμανος ο δ Διογενης, οποιος περιφρονουσε τους δειλους που περιμεναν βοηθεια απο τον Χριστο και δεν πολεμουσαν.

Oποιος δεν πολεμουσε εκεινους τους αιωνες με το σπαθι στο χερι δεν τον θεωρουσαν Ελληνα ανδρα αλλα γυναικα.

Δεν υπηρχε μεγαλυτερη ατιμωση και προσβολη για εναν γνησιο Ελληνα ανδρα απο το να τον διωξουν απο τον Ελληνικο-ρωμαικο στρατο για οποιαδηποτε αιτια.

Αμεσως εχανε την κοινωνικη του θεση και υποσταση.

Ο Ιωαννης Κουρκουας-Τζιμσκης συνεναισε στην δολοφονια του Αγιου Νικηφορου Φωκα, για τους προαναφερομενους λογους.

Αυτο το εκανε διοτι οχι μονον του αφαιρεσε ολα τα στρατιωτικα του αξιωματα, αλλα τον εκανε απλο πολιτη και τον εθεσε σε κατ οικον περιορισμο.

Δεν του επετρεψε ο Αγιος Νικηφορος να πολεμα ουτε ως απλος στρατιωτης.

Εκεινους τους αιωνες δεν υπηρχε μεγαλυτερη προσβολη απο το να μην πολεμας για την Ελληνικη-Ρωμαικη αυτοκρατορια, τον Ιησου Χριστο αλλα και για την προστασια του αμαχου Ελληνικου πληθυσμου”.

(Επικρατέειν ή Απόλλυσθαι, Άγγελος Ευάγγελος Γιαννόπουλος)
Στo σημερινό άρθρο εκτός από τον Βασίλειο Β’ (Βουλγαροκτόνος) ξεχωρίζει μεταξύ άλλων και ο Κωνσταντίνος Κρηνίτης.

ο Κωνσταντίνος Κρηνίτης αποτελεi μέχρι και σήμερα τον μεγάλο έρωτα αρκετών ερωτευμένων Ελληνiδων γυναικών.

Τρεις γενιές γυναικών ερωτευμένων με τον Ηρωα Κρηνίτη, ενώ εiναι απολύτως βέβαιον οτι πηγαίνουμε ολοταχώς στην τέταρτη γενεά.

*Η Κίττυ Παπαδοπούλου ειναι απόφοιτη φιλοσοφίας, παιδαγωγικής, ψυχολογίας και αθλήτρια