Ο ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΜΑΣ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΤΩΝ ΣΟΒΑΡΩΝ ΠΕΡΙΣΤΑΣΕΩΝ
«ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΡΡΩΣΤΙΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΥΜΦΟΡΕΣ»
Ἡ ἀντιμετώπιση τῶν θλίψεων
Ἁγίου Βασιλείου τοῦ Μεγάλου
Ὁ Μέγας Βασίλειος στό λόγο του, «ὅτι οὐκ ἔστιν αἴτιος τῶν κακῶν ὁ Θεός», μᾶς λέγει:
«…Κάθε κακό δέν εἶναι κακό. Κακά εἶναι οἱ ἁμαρτίες· κακά δέν εἶναι ὅσα μᾶς προκαλοῦν ὀδύνη στό σῶμα, ὅπως εἶναι οἱ ἀρρώστιες καί τά τραύματα τοῦ σώματος, ἡ φτώχεια, οἱ ταπεινώσεις, οἰκονομικές ζημίες, θάνατοι συγγενῶν, τά ὁποῖα ἐνεργεῖ (κατά παραχώρηση) πρός τό συμφέρον τῆς ψυχῆς ὁ σοφός καί ἀγαθός Κύριος.
Ὁ Ὁποῖος ἀφαιρεῖ τόν πλοῦτο ἀπό αὐτούς πού τόν μεταχειρίζονται ἁμαρτωλά, γιά νά καταστρέψει ἔτσι τό μέσο τοῦ κακοῦ.
Παραχωρεῖ ἀρρώστιες, σ᾿ αὐτούς πού συμφέρει νά εἶναι τό σῶμα τους δεμένο μέ τίς ἀρρώστιες, παρά νά εἶναι ἐλεύθερο γιά ν᾿ ἁμαρτάνει.
Παίρνει μέ θάνατο ἐκείνους, πού τούς συμφέρει ὁ θάνατος παρά ἡ παράταση τῆς ζωῆς.
Ἐπίσης, προκειμένου νά σταματήσει ὁ Θεός τίς ἐκτεταμένες ἁμαρτίες, φέρνει πείνα, ξηρασίες, κατακλυσμιαῖες βροχές, πού ἀποτελοῦν μάστιγες κοινές πόλεων καί ὁλολκήρων ἐθνῶν…»
Ἀλλοῦ πάλιν ὁ Μέγας Βασίλειος μᾶς λέγει τά ἑξῆς:
«Οἱ ἀρρώστιες τῶν πόλεων καί τῶν ἐθνῶν, οἱ ξηρασίες καί οἱ ἀφορίες τῆς γῆς, ὅπως καί οἱ ἀτομικές θλίψεις ἀνακόπτουν τήν αὔξηση τῶν κακῶν.
Αὐτά τά εἴδη τῶν μή πραγματικῶν κακῶν ἐνεργοῦνται ἀπό τό Θεό, γιά ν᾿ ἀναιρέσουν τήν ἐνέργεια τῶν ἀληθινῶν κακῶν, πού εἶναι οἱ ἁμαρτίες.
Ἑπομένως ὁ Θεός ἀναιρεῖ τό κακό (πού εἶναι ἡ ἁμαρτία) ἀλλά τό (ὄντως) κακό δέν κατάγεται ἀπό τό Θεό. Ὅπως ὁ γιατρός πού δέν εἰσάγει τήν νόσο, ἀλλά ἀφαιρεῖ τήν νόσο ἀπό τό σῶμα.
Οἱ ἀφανισμοί τῶν πόλεων, οἱ σεισμοί καί οἱ νεροποντές, οἱ καταστροφές στρατευμάτων καί τά ναυάγια καί ὅλες οἱ πολυάνθρωπες συμφορές, πού ἐνεργοῦνται ἀπό τή γῆ, ἀπό τή θάλασσα, ἀπό τόν ἀέρα, ἀπό τή φωτιά ἤ ἀπό ὁποιαδήποτε αἰτία, γίνονται γιά τόν σωφρονισμό τῶν ἐπιζώντων ἀπό τόν Θεό, πού μέ ἐκτεταμένες μάστιγες ἀνακόπτει τήν πάνδημη ἁμαρτωλότητα…»
Δέν εἶναι δυνατό νά ἐπιτύχουμε μέ ἄλλο τρόπο, τά ἀγαθά πού μᾶς ἔχουν ἀπαγγελθεῖ, καί νά ἀξιωθοῦμε τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν, παρά μόνον ἄν ὁδεύσουμε τόν ἐδῶ βίο μας μέ θλίψη.
Ἐάν εἴμαστε ξύπνιοι, προσεκτικοί οἱ θλίψεις μᾶς οἰκειώνουν πιό πολύ μέ τόν Δεσπότη, καί μαθητεύουμε νά εἴμαστε ἐπιεικεῖς.
