ΟΙ ΠΑΝΕΛΛΗΝΕΣ ΓΡΑΦΟΥΝ ΣΤΟΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟ ΠΡΟΕΔΡΟ ΟΤΙ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΔΕΝ ΔΕΧΕΤΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΠΤΥΣΤΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΩΝ ΗΠΑ DONALD J. TRUMP
ΒΙΝΤΕΟ
ΠΑΓΚΟΣΜΙΕΣ ΠΑΝ-ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΕΣ ΕΝΩΣΕΙΣ
Προς: Donald J. Trump, Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής,
Αξιότιμε κύριε Πρόεδρε,
Με την παρούσα επιστολή, θα θέλαμε να καταστήσουμε σαφές ότι οι Έλληνες δεν μπορούν να δεχτούν τη λέξη «Μακεδονία» (ή οποιοδήποτε όνομα που να περιλαμβάνει τον όρο «Μακεδονία» σε αυτό) ως μόνιμο όνομα του βόρειου γείτονά τους, της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας (ΠΓΔΜ) .
Το όνομα αυτό (ΠΓΔΜ) συμφωνήθηκε να χρησιμοποιηθεί μόνο προσωρινά. Ο όρος «Μακεδονία» πρέπει να καταργηθεί πριν από την είσοδο της χώρας σε οποιονδήποτε διεθνή οργανισμό.
Όπως κάθε άλλο έθνος, οι Έλληνες αισθάνονται μόνο υπερηφάνεια όταν άλλες χώρες χρησιμοποιούν ιστορικά ή άλλα ελληνικά ονόματα και λέξεις, καθώς εισάγουν νέους επιστημονικούς όρους ή ονομάζουν εταιρείες, τόπους ή πόλεις.
Ωστόσο, η ΠΓΔΜ ζητά να της δοθεί το ίδιο όνομα με τη γειτονική της περιοχή που ανήκει στην Ελλάδα. Οι βασικοί λόγοι για αυτό το αίτημα, και γιατί οι Έλληνες είναι έντονα αντίθετοι σε αυτό, εξηγούνται παρακάτω.
Στις 11 Ιανουαρίου 1934, η Κομιντέρν (Κομμουνιστική Διεθνοποίηση) αναγνώρισε την ύπαρξη ενός μη υπάρχοντος «μακεδονικού έθνους», το οποίο περιλάμβανε όλους τους διαφόρων εθνικοτήτων κατοίκους της περιοχής, που ήταν κάποτε αρχαία Μακεδονία, το μεγαλύτερο μέρος της οποίας ήταν στην Ελλάδα και μικρότερα τμήματα στη Βουλγαρία και στη νότια Γιουγκοσλαβία.*
Σκοπός ήταν να φέρει στο νεοϊδρυθέν «μακεδονικό έθνος» μια αίσθηση ομοιογένειας και υπερηφάνειας και να ενώσει τους κατοίκους του σε μια σύγκρουση για «ανάκτηση» της βόρειας διοικητικής περιοχής της Ελλάδας που ονομάζεται Μακεδονία και έτσι έχει πρόσβαση στη θάλασσα.
Στη συνέχεια (το 1944), ο ηγέτης και αργότερα πρόεδρος της Κομμουνιστικής Γιουγκοσλαβίας, ο Josip Broz (κοινώς γνωστός ως Τίτο) μετονομάστηκε σε «Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας» της Βαρδαρσκά Μπάνοβινα (επαρχία του ποταμού Βαρδάρη), περιοχή της νότιας Γιουγκοσλαβίας.
Επιπλέον, κωδικοποίησε τη γλώσσα που μιλούσε σε μέρη της νότιας Γιουγκοσλαβίας, μια σλαβική διάλεκτο παρόμοια με τις βουλγαρικές διαλέκτους και την αποκαλούσε «μακεδονική γλώσσα».
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η αμερικανική κυβέρνηση αντέδρασε άμεσα εκείνη την εποχή, με τον υπουργό Εξωτερικών Edward Stettinius να δηλώνει ότι οποιαδήποτε ομιλία σχετικά με το «μακεδονικό έθνος», την «πατρίδα της Μακεδονίας» ή την «εθνική συνείδηση της Μακεδονίας» είναι μια «αδικαιολόγητη δημαγωγία που δεν ή πολιτική πραγματικότητα “και μπορεί να θεωρηθεί μόνο ως” πιθανός μανδύας για επιθετικές προθέσεις εναντίον της Ελλάδας
(http://www.mfa.gr/images/docs/fyrom/dilosi_stettinius_dec_1944.pdf ).
Πράγματι, την εποχή εκείνη άρχισε να αναπτύσσεται μια αφήγηση, σύμφωνα με την οποία οι Σλάβοι «Μακεδόνες» είναι άμεσοι απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου και των Αρχαίων Μακεδόνων και ότι οι Έλληνες καταλαμβάνουν ένα μεγάλο μέρος της γης τους (το μεγάλο μέρος της Βόρειας Ελλάδας που ήταν η Μακεδονία από την αρχαιότητα και σήμερα αποκαλείται Μακεδονία σήμερα).
Αυτή η ιδεολογία έχει αποκτήσει έντονη δυναμική από το 1991 (όταν η περιοχή της Νότιας Γιουγκοσλαβίας που σήμερα είναι γνωστή ως ΠΓΔΜ έσπασε από τη Γιουγκοσλαβία).
Έχουν γίνει πολλές προσπάθειες για την εξεύρεση λύσης υπό την αιγίδα του ΟΗΕ κατά τη διάρκεια των ετών. Οι Έλληνες σε όλο τον κόσμο δεν τρέφουν καμία εχθρότητα προς τους πολίτες της ΠΓΔΜ και επιθυμούν μια ειρηνική και παραγωγική συνύπαρξη μεταξύ των δύο λαών.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η Ελλάδα συνέβαλε αποφασιστικά στην οικοδόμηση της οικονομίας και της υποδομής της ΠΓΔΜ. Η Ελλάδα έχει μια σθεναρή επιθυμία για αμοιβαίο σεβασμό και για την υλοποίηση μιας βιώσιμης πολιτικής λύσης με τον βόρειο γείτονά της.
