ΦΕΥΓΟΥΝ ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΠΟΥ…ΜΕΝΟΥΝ!

Η ΘΛIBEΡH ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ

του Ιάκωβου Ιωάννου

Οι ευθύνες μίας κυβέρνησης όσον αφορά τις διαπραγματεύσεις είναι μεν μεγάλες, αλλά εκείνες των Πολιτών είναι πολύ μεγαλύτερες

Κρίνοντας από αυτά που συμβαίνουν το τελευταίο χρονικό διάστημα, όπου φαίνεται καθαρά πως η κυβέρνηση έχει πλέον αποθρασυνθεί σκοπεύοντας να ξεπουλήσει τα πάντα, παραδίδοντας εθνική κυριαρχία κατά το δοκούν και εφαρμόζοντας μνημόνια στο διηνεκές που θα οδηγήσουν την Ελλάδα κυριολεκτικά στα σκουπίδια της ιστορίας, θεωρούμε σκόπιμο να υπενθυμίσουμε το παρακάτω κείμενο μας από το παρελθόν (2016) – όταν δεν είχε δρομολογηθεί ακόμη η προδοσία στο Σκοπιανό, η οποία κατά τα φαινόμενα θα είναι μόνο η αρχή.

Η θλιβερή ελληνική τραγωδία

Οι βασικές υποχρεώσεις μίας κυβέρνησης είναι 

(α) η καλυτέρευση του εκάστοτε πλαισίου λειτουργίας της οικονομίας και η σωστή/αυστηρή επίβλεψη του από έναν αποτελεσματικό δημόσιο μηχανισμό, 

(β) η αποδοτικότητα και η συνεχής εξέλιξη των Θεσμών, 

(γ) η κερδοφόρα δραστηριοποίηση των κρατικών επιχειρήσεων και η ορθολογική εκμετάλλευση της δημόσιας περιουσίας (έτσι ώστε να προσθέτουν έσοδα στον προϋπολογισμό αντί να αφαιρούν), καθώς επίσης 

(δ) οι διαπραγματεύσεις με τα υπόλοιπα κράτη ή/και ενώσεις τους, προς όφελος της χώρας.

Το πόσο σημαντικό είναι το τελευταίο αποδεικνύεται εύκολα από τις επιτυχείς διαπραγματεύσεις της Ιρλανδίας με την Ευρώπη – στις οποίες αφενός μεν οφείλεται η οικονομική επιτυχία που της έδωσε ονομασία «κελτικός τίγρης», αφετέρου η γρήγορη έξοδος της από την κρίση, χωρίς καν να της επιβληθεί αύξηση των φορολογικών συντελεστών (όπως άλλωστε ούτε στην Κύπρο, όπου η επιβάρυνση ήταν ελάχιστη).

Κατάφερε λοιπόν να εκδιώξει την Τρόικα και να καταργήσει τα μνημόνια, παρά το ότι τα προβλήματα της οφειλόταν στην τεράστια φούσκα ακινήτων και στη τρομακτική υπερχρέωση των τραπεζών της – με το συνολικό χρέος της να είναι τετραπλάσιο του ελληνικού!

Εκτός αυτού, ακόμη και όταν η Ιρλανδία εκβιάστηκε από την ΕΚΤ, έτσι ώστε να αναλάβει το κράτος τη διάσωση των ιδιωτικών τραπεζών, πέτυχε μέσω των σωστών διαπραγματεύσεων να της επιτραπεί η εκτύπωση χρημάτων – επίσης η επιστροφή του δανείου της ΕΚΤ μετά το 2040, χωρίς ουσιαστικά να γίνει αντιληπτό από κανέναν.

Περαιτέρω, από το ίδιο παράδειγμα συμπεραίνει κανείς πως η επιτυχία μίας χώρας, μέσω των αποτελεσματικών διαπραγματεύσεων με το εξωτερικό, δεν οφείλεται μόνο στην κυβέρνηση της – αλλά, επίσης, στους Πολίτες της, με την έννοια της σωστής, υπεύθυνης, συλλογικής και αγωνιστικής στάσης τους απέναντι στα βασικά εθνικά θέματα.

Για να γίνει κατανοητή η θέση μας, υπενθυμίζουμε πως οι Ιρλανδοί Πολίτες και όχι η κυβέρνηση τους ήταν αυτοί που απέρριψαν τη συνθήκη της Νίκαιας τον Ιούνιο του 2001 – με μία καθαρή πλειοψηφία, η οποία δεν επέτρεπε αμφισβητήσεις.

Ένα χρόνο όμως αργότερα, μετά από εκβιασμούς, απειλές και πιέσεις εκ μέρους της ΕΕ, το δημοψήφισμα επαναλήφθηκε με θετική έκβαση – όπου οι Ιρλανδοί δεν εξαγριώθηκαν καθόλου, επειδή η Κομισιόν τους προικοδότησε/δωροδόκησε με μία σειρά παραχωρήσεις, οι οποίες κατέστησαν εφικτό το ιρλανδικό οικονομικό θαύμα.

Με μία νομοθεσία δηλαδή που προσέφερε στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους τη δυνατότητα παράκαμψης της φορολογίας, με μεγάλο κόστος για τις υπόλοιπες χώρες της ΕΕ – ενώ διευκόλυνε την εγκατάσταση αμερικανικών και ευρωπαϊκών πολυεθνικών, για φορολογικούς λόγους. 

Ως εκ τούτου, η Ιρλανδία είναι σήμερα η μοναδική χώρα μαζί με το Λουξεμβούργο, με τον άλλο φορολογικό παράδεισο δηλαδή, οι εξαγωγές της οποίας είναι μεγαλύτερες από το ΑΕΠ της – κάτι που επεξηγεί καλύτερα τη γρήγορη έξοδο της από τα μνημόνια.

Οι ευθύνες των Πολιτών

Σε πλήρη αντίθεση τώρα με τους Ιρλανδούς, εμείς οι Έλληνες δεν απαιτήσαμε ποτέ δημοψηφίσματα για βασικά εθνικά θέματα – όπως ασφαλώς ήταν η άδικη υπαγωγή της χώρας μας στο ΔΝΤ το 2010. Δεν το κάναμε ούτε όταν προτάθηκε δημοψήφισμα από τον Εφιάλτη του Καστελλόριζου, σε σχέση με το PSI που τελικά κατέστρεψε τη χώρα – παρά το ότι η προσπάθεια προσφυγής στην ετυμηγορία των Πολιτών, ήταν η μοναδική λογική ενέργεια του.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ ΟΙΜΟΣ-ΑΘΗΝΑ