Ο Μύθος του Γιδοβοσκού και το Ζήτημα με τα Σκόπια

Ο εν λόγω μύθος λέει ότι υπήρχε κάποιος γιδοβοσκός, ο οποίος για να ελέγχει καλύτερα το κοπάδι του φρόντιζε να έχει πάντα ένα πιστό τσομπανόσκυλό. Το τσομπανόσκυλο από τη μεριά του, για να είναι αρεστό στο αφεντικό του, φρόντιζε να δείχνει υπερβάλλοντα ζήλο στα καθήκοντά του. Κάποια στιγμή όμως «υπερθεμάτισε» και στρίμωξε τα πρόβατα στην άκρη ενός γκρεμού. Το κοπάδι τρόμαξε τόσο πολύ που πανικοβλήθηκε, όρμησε προς τη πλευρά του σκύλου και ποδοπατώντας τον σκότωσε.

Ο καθηγητής Γιώργος Κοντογιώργης μέσα από τον μύθο του γιδοβοσκού, έχει παρουσιάσει εδώ και καιρό την άποψή του, πως θα έρθει η στιγμή που η ελληνική κοινωνία θα διαπιστώσει ότι δεν πάει άλλο και θα αντιδράσει δυναμικά.

Στο μύθο αυτό τα «πρόβατα» παρομοιάζονται με την ελληνική κοινωνία, η οποία συνεχώς στριμώχνεται από τους κυβερνώντες.

«Τσομπανόσκυλο» θα λέγαμε πως είναι ο εκάστοτε πρωθυπουργός του ελληνικού κράτους, που ως «Λουδοβίκος» έχει την εξουσία να αποφασίζει «σε πρώτο και τελευταίο βαθμό», ή ακόμη και υπουργός της κυβέρνησης εκκολαπτόμενος «Λουδοβίκος».
Ο «γιδοβοσκός» θα μπορούσε να είναι ο «ξένος παράγοντας», που από την ίδρυση του ελληνικού κράτους δίνει τις «εντολές» στο εκάστοτε «τσοπανόσκυλο» το οποίο δε χάνει ευκαιρία να κολακεύσει το αφεντικό του και πιέζει ασφυκτικά το κοπάδι.

Στο μύθο όμως κάποια στιγμή τα πρόβατα τρομαγμένα και πανικοβλημένα κι αφού έφτασαν στο όριο της καταπίεσής τους, ποδοπατούν τον σκύλο και τον σκοτώνουν. Γιατί; Μα γιατί δεν θα έχουν άλλη επιλογή. Υπερέβησαν το όριο της πίεσης που μπορούσαν να δεχτούν κι ομίλησε η ανάγκη της αυτοσυντήρησης.

Ο κ. καθηγητής εκτιμά ότι κάποια στιγμή «θα υπάρξει ένα συμβάν το οποίο θα οδηγήσει αλλού τα πράγματα». Θα προκαλέσει τη διάρρηξη της κοινωνικής συνοχής και θα σηματοδοτήσει το τέλος της ανοχής. Τότε, ούτε ο «γιδοβοσκός», αλλά ούτε και τα «τσοπανόσκυλα», «δεν θα έχουν αντιληφθεί ακόμα ότι έχουν υπερβεί αυτό το όριο» και ευρισκόμενοι προ εκπλήξεως θα παρασυρθούν από την ορμή της αντίδρασης των προβάτων.

Εύχομαι η κάκιστη κατά την κρίση μου, διαχείριση του ζητήματος με το γειτονικό κράτος των Σκοπίων που οι κυβερνώντες μας το ονόμασαν Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας (πΓΔΜ) να κινητοποιήσει επιτέλους τα «πρόβατα» και να ποδοπατήσουν το «τσοπανόσκυλο».
Όχι όμως στοχεύοντας απλά για να μας φέρει ο «γιδοβοσκός» ένα καινούργιο «τσοπανόσκυλο». Ούτε να αλλάξουμε «γιδοβοσκό», ο οποίος και θα φέρει πάλι τα δικά του «τσοπανόσκυλα».

Αλλά μήπως κι απαλλαχθούμε δια παντός από τη νοοτροπία του «κοπαδιού προβάτων» και ως κοινωνία αντιδράσουμε κι αποφασίσουμε να τιμήσουμε την ιστορία και τις παραδόσεις μας.
Τους κυβερνήτες μας να τους επιλέγουνε ενεργά εμείς, η ελληνική κοινωνία μέσα από το κατάλληλο θεσμικό πλαίσιο. Εμείς να τους δίνουμε τις εντολές, εμείς να τους ελέγχουμε συνεχώς, εμείς να τους ανακαλούμε και εμείς να τους τιμωρούμε όταν παρεκτρέπονται από την προάσπιση του συμφέροντός μας.
Με άλλα λόγια, να επαναφέρουμε τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.

Δημήτριος Καρατζίδης
Ταξχος ε.α.

infognomonpolitics