Νίκος Αντωνιάδης: Ωδή στην πανδημία…

ΜΗΝΥΜΑ ΠΡΟΣ ΟΛΑ ΤΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ,

ΚΑΙ ΔΥΟ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ :

ΞΕΡΟΥΝ ΑΥΤΑ…

ΠΕΡΙ ΔΙΑΣΩΛΗΝΩΣΗΣ, ΚΟΡΕΣΜΟΥ, ΟΠΛΩΝ ΚΑΙ “ΠΑΝΔΗΜΙΑΣ”…

ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΔΙΚΗΓΟΡΟ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΓΙΑΤΡΟΣ ΑΠΟ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΟΥΣ ΑΠΟ ΣΑΣ…

Η διασωλήνωση ΔΕΝ είναι αναγκαία εγκληματική. Μπορεί να σώσει ζωές. Δεν ανακαλύφθηκε την εποχή του κόβιντ. 

Όχι βεβαίως.

Και ένα όπλο μπορεί να σώσει ζωές. Γι αυτό και το δίνουν στους αστυνομικούς. Γι αυτό υπάρχει και η άδεια οπλοφορίας για τους απλούς πολίτες.

Και εγώ έχω όπλο.

Όπως και μία Μ.Ε.Θ. έχει μηχάνημα διασωλήνωσης.

Το όπλο όμως που έχω εγώ θα το χρησιμοποιήσω αν δεχθώ πραγματική επίθεση.

Και βρίσκομαι σε πραγματική άμυνα.

Έτσι και το μηχάνημα θα χρησιμοποιηθεί όταν ο ασθενής δεχθεί πραγματική επίθεση.

Και βρίσκεται σε πραγματική άμυνα.

Αν εγώ πυροβολήσω κάποιον, μπορεί να έχω ενεργήσει δικαιολογημένα και νόμιμα.

Αν οι γιατροί διασωληνώσουν κάποιον, μπορεί να έχουν ενεργήσει δικαιολογημένα και νόμιμα.

Όπως και εγώ όμως μπορεί να αποδειχθεί ότι πυροβόλησα αδικαιολόγητα και εγκλημάτισα ,

έτσι και οι γιατροί μπορεί να αποδειχθεί ότι διασωλήνωσαν αδικαιολόγητα και εγκλημάτισαν.

Οπότε σε κάθε περίπτωση εξετάζονται οι συνθήκες υπό τις οποίες εγώ θα έχω πυροβολήσει και ο γιατρός θα έχει διασωληνώσει.

Και ενώ στον πυροβολισμό τα πράγματα μπορεί να είναι πολύπλοκα, στη διασωλήνωση δεν είναι.

Είναι συγκεκριμένα τα ιατρικά δεδομένα που λαμβάνονται υπόψη για μία διασωλήνωση.

Και μη μου πείτε ότι δεν είμαι γιατρός για να μιλάω για διασωληνώσεις. Δοκιμάστε με. Έχω γίνει καλύτερος γιατρός από πάρα πολλούς από εσάς.

Λέτε συνέχεια στους συγγενείς των άτυχων ανθρώπων για τον κορεσμό. Έχει μάθει όλη η Ελλάδα τον κορεσμό.

Μήπως όμως έχετε ξεχάσει τα βασικότερα; 

Μήπως έχετε ξεχάσει τα αέρια αίματος; Τη στιγμή της οξυγονοθεραπείας;

Μήπως έχετε ξεχάσει το Ο2;

Μήπως έχετε ξεχάσει το CO2

Μήπως έχετε ξεχάσει το PH;

Μήπως έχετε ξεχάσει το SAO2;

Μήπως έχετε ξεχάσει το HCO3;

Μήπως έχετε ξεχάσει τις αναπνοές ανά λεπτό;

Είναι όλα αυτά που εξετάζουμε τώρα στους ιατρικούς φακέλους που μαζεύουμε από όλη τη χώρα.

Μόνο με χαμηλό κορεσμό δεν διασωληνώνουμε.

Και πολλά άλλα…

Όπως το ότι με τεράστια ευκολία αναγνωρίζετε στις ακτινογραφίες τον κόβιντ, την “παντελώς άγνωστη ασθένεια” κατά τον Πανελλήνιο Ιατρικό  Σύλλογο. 

Και έρχονται μετά οι νεκροψίες και αποδεικνύουν ότι δεν υπήρχε κανένας κόβιντ και ήταν απλές πνευμονίες και λοιμώξεις…

Ή εμφανίζομαι εγώ σε νοσηλείες. 

Και εξαφανίζεται ο κόβιντ…

Γιατί εγώ μπορεί να είμαι τρελός.

Γιατί όμως αλλάζουν όλα όταν εμφανίζεται ένας τρελός…;

Και έρχονται τώρα οι ιατρικοί φάκελοι. Με τεράστια προβήματα. Με κενά. Με ψευδή στοιχεία. 

Γι αυτό δεν τους δίνετε με τίποτα. 

Με ημερομηνίες και ώρες γραμμένα στο χέρι. Με ημερομηνίες του περασμένου αιώνα. Με ημερομηνίες της προηγούμενης νοσηλείας. Στο νοσοκομείο από το οποίο μεταφέρθηκε διασωληνωμένος ο άτυχος άνθρωπος της “λίστας”, στο νοσοκομείο όπου πέθανε από “κόβιντ”… 

Γιατί ο κόβιντ δεν χτυπάει μόνο τους πνεύμονες. 

Χτυπάει και τα μηχανήματα σε όλα τα νοσοκομεία…

Όπως το ότι μαθαίνουν χήρες και χαροκαμμένα παιδιά και εγγόνια, ότι ο σύζυγος, ο πατέρας ή ο παππούς ήταν χρόνια καπνιστής, ενώ αυτοί δεν είχαν ούτε αγγίξει τσιγάρο στη ζωή τους.  

Για να “φορτώσουμε” τον πνεύμονα και με άλλα ανύπαρκτα προβλήματα και να δικαιολογούμε τους θανάτους…

Όπως το ότι οι άνθρωποι μπαίνουν στα νοσοκομεία αρνητικοί και θετικοποιούνται εκεί. Και ξεπαγιάζουν. Με τις ώρες. 

Ώστε και υγιής να μπεις, αρρωσταίνεις…

Όπως και το ότι με τεράστια ευκολία εξωτερικοί γιατροί και κέντρα υγείας στέλνουν στα νοσοκομεία ανθρώπους με λίγο πυρετό, λίγο βήχα, λίγη δύσπνοια. Γιατί είναι χειμώνας, πανάθεμά σας, και τους χειμώνες αυτά συμβαίνουν. Και στα νοσοκομεία απευθείας στις κλινικές κόβιντ, μετά από κάποιες ώρες στους διαδρόμους, μέσα στο κρύο, ανάκατα όλοι, θετικοί και αρνητικοί.

Και ως γνωστόν, ο θετικός κάνει θετικό τον αρνητικό. 

Όχι το αντίθετο… 

Γιατί αυτό τουλάχιστον δεν το έχετε ανατρέψει στην εποχή της “πανδημίας” του κόβιντ.

Σε μία εποχή όπου έχετε δαιμονοποιήσει ακόμη και τη γεύση. “Δεν μπορείς να φανταστείς”, λέει ο άλλος προχθές στην πρόθυμη να μείνει με το στόμα ανοιχτό από την τρομερή και φοβερή αφήγηση “δημοσιογράφο”. “Πέρασα κόβιντ και είναι τρομακτική εμπειρία. Δεν είχα γεύση!!”.

Τρομερό. 

Πράγματι.

Καθώς για πρώτη φορά στα παγκόσμια ιατρικά χρονικά ο μπουκωμένος από ένα κρυολόγημα δεν έχει γεύση…

Όπως και το ότι οι άνθρωποι μετά, στις κλινικές κόβιντ, είναι παρατημένοι, πολλές φορές χωρίς τροφή και νερό, γυμνοί, αποκλεισμένοι από τους δικούς τους.

Όπως και το ότι οι οι άνθρωποι είναι καλά, μιλάνε με τους δικούς τους, θέλουν να φύγουν, ονειρεύονται φαγητά, στέλνουν φωτογραφίες, μηνύματα και βίντεο, και από τη μία στιγμή στην άλλη γίνονται “βαριά” και διασωληνώνονται.

“Ο κορεσμός”…

Και μετά οι πνεύμονες είναι “κατεστραμμένοι”…

Και με ένα “χρόνια καπνιστής”, το δέσαμε…

Για αέρια αίματος, pH και όλα τα άλλα ούτε λόγος…

Το ποιοι είναι όλοι αυτοί που διασωληνώνουν, επίσης ούτε λόγος. Γιατί δεν μπορεί να διασωληνώνει ο καθένας. Μήπως όμως διασωληνώνει ο καθένας; Γιατί εγώ ξέρω π.χ. για κάποιους που έκαναν παράταση ειδικότητας στην καρδιολογία και τους έστειλαν να κάνουν διασωληνώσεις…

Κάποιοι αρνήθηκαν και παραιτήθηκαν.

Κάποιοι όμως όχι.

Πολλοί.

Πολλά είναι αυτά που ξέρω. Πάρα πολλά.

Όπως και για το ποιοι είναι διευθυντές κλινικών κόβιντ.

Όλα στην ώρα τους…

Για το ποιοι και τι είναι διοικητές στα νοσοκομεία, δεν χρειάζεται να πω τίποτα. Αυτό το ζω χρόνια τώρα. Δεν είναι καιρνούριο.

Άνθρωποι που μιλάνε με τους δικούς τους και την άλλη στιγμή μεταφέρονται διασωληνωμένοι σε άλλο νοσοκομείο. Από το ένα νοσοκομείο “αναφοράς” στο άλλο. Για να “γράφουν” όλα. 

Να μη μείνει κανένα παραπονεμένο…

Άνθρωποι που σε όλο αυτό το οπτικοακουστικό υλικό που με έχει στοιχειώσει, είναι άνθρωποι χαρούμενοι, με βλέμμα καθαρό, διαυγέστατοι. Και την άλλη στιγμή πρέπει οι συγγενείς τους να “προετοιμάζονται”…

Άνθρωποι διαυγέστατοι, που ξαφνικά ακούγονται “μαστουρωμένοι”. Πολύ πριν τη διασωλήνωση. 

Είναι ένα οπτικοακουστικό υλικό, που όταν ανέβει, τη στιγμή που πρέπει, θα ρίξει το διαδίκτυο.

Ένα οπτικοακουστικό υλικό που τινάζει στον αέρα τους ιατρικούς φακέλους, τις νοσηλείες και τους θανάτους.

Ένα οπτικοακουστικό υλικό που μαζί με τις μαρτυρίες των ζωντανών που γλίτωσαν, και των νεκρών από τον άλλο κόσμο, θα γίνουν η ταφόπλακα της “πανδημίας”.

Όπως και το ότι ασθενείς με άσχετες ασθένειες, νεφρά, καρδιές, καρκίνους, είναι σε μετέωρη κατάσταση ή περνάνε πριν το τέλος από τις κλινικές κόβιντ για να πεθάνουν από “κόβιντ”.  Σε μία εποχή που εκτός από την κοινή γρίπη και τα κρυολογήματα έχουν εξαφανιστεί και οι καρκίνοι με τις καρδιοπάθειες… Σε μία εποχή που έχει δαιμονοποιηθεί ο πυρετός, ο βήχας και το συνάχι. 

Σε μία εποχή που έχουμε σταματήσει να ακούμε για νέους ανθρώπους που πέθαναν από τα ναρκωτικά. 

Αλλά για νέους ανθρώπους που πέθαναν από κόβιντ…

Σε μία εποχή που μία “πανδημία” για να πεισθούμε ότι υπάρχει, πρέπει να υπάρχουν κρούσματα και θάνατοι.

Και για να έχουμε κρούσματα, κάνουμε για πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία τεστ στους υγιείς.

Αυτά που κάνουμε.

Αλλά που για να έχουμε θανάτους, κάνουμε κάτι πολύ χειρότερο…

Όπως και ότι άνθρωποι μεταφέρονται σε κλινικές κόβιντ, επειδή έχουν “πιθανώς” κόβιντ και επιστρέφουν σπίτια τους όταν εμφανιστώ εγώ, και άλλοι βγαίνουν, αφού πάλι εμφανιστώ εγώ, επειδή τελικά είχαν “λίγο” κόβιντ…

Όπως και το ότι η ενημέρωση των συγγενών είναι ανύπαρκτη, οι γιατροί συνήθως εξαφανισμένοι και οι νοσηλευτές/τριες συνήθως αγενείς και προκλητικοί.

Όπως το ότι έχει απαγορευτεί στους συγγενείς να επισκέπτονται τους ανθρώπους τους σε άσχετες με κόβιντ κλινικές, όπου οι γιατροί κυκλοφορούν με τις μάσκες κατεβασμένες στο πηγούνι.

Πρωτόκολλα έμπολα έξω, πρωτόκολλα παιδικής χαράς μέσα…

Όπως και το ότι έχουν απαγορευτεί οι νεκροψίες, γιατί ο κόβιντ έχει εξωγηινη μορφή, βγαίνει μέσα από τα φέρετρα σαν τέρας, αρπάζει και τρώει τους γιατρούς και όποιον βρει μπροστά του.

Και τους νεκρούς τους θάβουμε μακριά από τους άλλους τάφους, γιατί ο άλλος που έχει σκοτωθεί σε τροχαίο, μπορεί να κολλήσει κόβιντ από τον διπλανό τάφο και να χρειαστεί να τον πάνε για διασωλήνωση… 

Και όλα τα νοσοκομεία αρνούνται να δίνουν ιατρικούς φακέλους, απαιτώντας διαθήκες, καθώς ο ιατρικός φάκελος στη εποχή της “πανδημίας” είναι περιουσιακό στοιχείο σαν τα λεφτά και τα οικόπεδα, αλλά που και πάλι, σε κανα δύο μήνες που τους λένε ότι θα τους δώσουν, μπορεί τελικά και να μην τους δώσουν γιατί είναι …μολυσμένοι.

Αλλά προηγουμένως είχαν δώσει στη χήρα, από την οποία μόνο απολυτήριο στρατού δεν της ζητάνε για να της δώσουν τον φάκελο του άντρα τους, πορτοφόλι, βιβλιάριο, προσωπικά αντικείμενα, έτσι, χύμα, χωρίς …διαθήκη. Ούτε ταυτότητα δεν ζήτησαν. 

Καθώς για να πάρει τα λεφτά του νεκρού και τον βαφτιστικό σταυρό του δεν χρειαζόταν να αποδείξει ότι είναι …κληρονόμος. 

Και γιατί τα λεφτά και οι σταυροί έχουν αποδείξει μελέτες ότι δεν κολλάνε κόβιντ.

Μόνο οι φάκελοι…

Είναι όμως πλέον και η εποχή που ανατρέπω το πρωτόκολλο του θανάτου και το μετατρέπω σε πρωτόκολλο ζωής και δικαίωσης των ψυχών των αδικοχαμένων ανθρώπων. Και μαζεύω ιατρικούς φακέλους από όλη τη χώρα, στο άψε σβήσε, με ή χωρίς εισαγγελική εντολή. Και γίνονται νεκροψίες στο άψε σβήσε. 

Γιατί το Δίκαιο δεν κολλάει κόβιντ… 

Στο άψε σβήσε διασωληνώσεις;

Στο άψε σβήσε και οι ιατρικοί φάκελοι και οι νεκροψίες.

Στο άψε σβήσε και οι εκταφές που έρχονται.

Σε όλα τα νεκροταφεία της χώρας.

Οι νεκροί στους τάφους ειδικού σκοπού θα αποκαλύψουν την πανδημία ειδικού σκοπού…

Και γίνονται νεκροψίες στα πτώματα με απλές μασκούλες μέσα στα νοσοκομεία, ενώ έξω από τα νοσοκομεία τα άλλα πτώματα είναι μέσα σε σακούλες σε σφραγισμένα φέρετρα, τυλιγμένα και αυτά, τα οποία τα κουβαλάνε αστροναύτες που τα μεταφέρουν στα νεκροταφεία στους ειδικούς αυτούς τάφους, για να μπορούν μετά οι Ευαγγελάτοι να τους δείχνουν και να λένε στους εξαπατημένους και τρομοκρατημένους πολίτες ότι εκεί θα καταλήξουν αν δεν κάνουν το εμβόλιο.

Αυτά είχα να σας πω σήμερα το πρωί, περιμένοντας τα νέα από το Παπαγεωργίου για τον Νίκο Ιωσηφίδη, και από τη Νίκαια για τον Λευτέρη Δημητρίου, συντάσσοντας άλλα δέκα εξώδικα για ιατρικούς φακέλους, και ακούγοντας τρεις νέες τραγικές ιστορίες θανάτων στα νοσοκομεία σας.

Ένα είναι σίγουρο.

Εγώ, εσείς και ο κόβιντ θα πάμε μαζί.

Μέχρι το τέλος…