O ΑΝΕΣΤΗΣ Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΡΩΜΑΙΟΣ
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΥΘΕΝΤΙΚΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ
Γράφει ο Simple Simon
Ανάκληση από την μνήμη, δηλαδή μνημόνευση, άρα μνημόσυνο.Γεννήθηκε σε ένα ελληνικό χωριό της Αρμενίας, την σοβιετική εποχή.
Οι πάππος, ο παππούς του είχε έρθει πρόσφυγας από την Τραπεζούντα μετά την ποντιακή γενοκτονία.
Ανδρώθηκε στο σοβιετικό καθεστώς, σπούδασε και με δυο τρία πανεπιστημιακά διπλώματα, ήρθε στην Ελλάδα την δεκαετία του 90.
Τον γνώρισα τυχαία και μου ζήτησε δουλεία, δουλειά λέγεται του απάντησα, δουλεία επέμενε το λέγομεν εμείς.
Ατό εν το ορθόν (αυτό είναι το σωστό) αν δουλεύεις σε άλλον, μόνο αν δουλεύεις για τον εαυτό σου τότε εργάζεσαι και τα πολεμάς .
Έγινε βοηθός αν και επιστήμονας μέχρι να αναγνωριστούν τα διπλώματά του.
Είχε πέσει στα γρανάζια της γραφειοκρατίας και περίμενε υπομονετικά.
Έφτιαχνε τα πάντα για να επιβιώσει, κυριολεκτικά τον φοβόταν η δουλειά .
Εδώ έμαθε ότι είναι Πόντιος, όπως τους λέμε εμείς,
Στο νεοαποκτηθέν τότε κινητό μου, μια μέρα δέχθηκα κλίση από τον έλεγχο διαβατηρίων στον Έβρο.
Με καλούσε η κόρη του, που έρχονταν οδικώς μέσω Τουρκίας, είχε μπλεξίματα και δεν μπορούσε να συνεννοηθεί με τα ρωμαίικα, τα ποντιακά που μιλούσε, έτσι μου έδωσε τον αστυνομικό.
Έλα βρε άνθρωπε, μου λέει αυτός, μπάς και βρούμε άκρη.
Τι είχε συμβεί;
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ ΟΙΜΟΣ-ΑΘΗΝΑ
