Τα Αριστόκλεια πρότυπα των γυναικών του μεσαίωνα περί ανδρών (Ά. Δαλασσήνή-Ά. Κομνηνή και Ειρήνη Δούκα).
Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός αναλυτής.
Το πιο καθοριστικό γεγονός στην Ελληνική ιστορία ήταν ο θάνατος του Έλληνας που αναπαύεται στο Έβδομον. Το μέγιστον ιστορικό γεγονός καθόρισε την τύχη του Imperium Romanum και του Ελληνικού έθνους μέχρι και σήμερα.
Γράφει ο Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος γεωστρατηγικός-γεωπολιτικός αναλυτής και αρχισυντάκτης του Mytilenepress. Contact : survivorellas@gmail-6945294197
Όσα χρόνια κυβέρνησε οι Αυτοκρατορικοί Αετοί πετούσαν νικηφόρα από την Κάτω Ιταλία μέχρι την Αρμενία, και από την Μακεδονία μέχρι την Συρία. Κατά την διάρκεια της Βασιλείας του, οι αιώνιοι και μεγαλύτεροι εχθροί του Ελληνικού έθνους, οι Γερμανοί από τα Δυτικά και οι Σελτζούκοι από τα Ανατολικά ζούσαν υπό το καθεστώς του απόλυτου τρόμου. Έτρεμαν ακόμη και στο άκουσμα του αυτοκράτορα Βουλγαροκτόνου, για αυτό και ανέμεναν να αποβιώσει για να επιτεθούν στην Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία.
Δυστυχώς τον πρόλαβε ο θάνατος. Σχεδίαζε να επιτεθεί στην υπό Γερμανική κατοχή Ιταλία. Είχε ήδη στείλει στρατιωτική προπομπή με επικεφαλής τον Ορέστη. Όσο ζούσε οι Γερμανοί (Φράγκοι-Νορμανδοί, Λογγοβάρδοι) και οι Σελτζούκοι δεν τολμούσαν ούτε να αναπνεύσουν.
Έντρομοι περίμεναν να πεθάνει για να ολοκληρώσουν τα ανθελληνικά σχέδια τους. Γνώριζαν πολύ καλά ότι αν τολμούσαν να επιτεθούν στην αυτοκρατορία θα είχαν την ίδια τύχη με τους Βούλγαρους και τους Άραβες. Οι ανθέλληνες Γερμανοί επί της Βασιλείας του Βουλγαροκτόνου γνώρισαν τον απόλυτο τρόμο. Για αυτό και κατά την τέταρτη-εωσφορική Σταυροφορία, όταν κατέκτησαν την αυτοκρατορία και την πρωτεύουσα της, άνοιξαν τον τάφο του Βουλγαροκτόνου, τοποθέτησαν τον σκελετό επάνω σε ένα δέντρο και έβαλαν στο στόμα του μια φλογέρα. Ουδέποτε το έκαναν αυτό σε άλλο αυτοκράτορα. Τόσο μεγάλο ήταν το μίσος των Γερμανών για τον Βασίλειο, ο οποίος ελάχιστα έλειψε να ματαιώσει τα εθνοκτόνα σχέδια τους. Με βάση αυτήν την εωσφορική ενέργεια των Γερμανών, ο μεγάλος Κωστής Παλαμάς έγραψε την “Φλογέρα του Βασιλιά”.
Είναι βέβαιον ότι σε περίπτωση που είχε παραμείνει στην ζωή ο Μέγας Βουλγαροκτόνος ότι οι Γερμανοί και οι Σελτζούκοι θα είχαν την ίδια τύχη με τους Βούλγαρους και δεν θα ήταν σε θέση να κατακτήσουν διαδοχικά την αυτοκρατορία. Κανένας άλλος βασιλιάς σε ολόκληρη την παγκόσμια ιστορία δεν πήγε να πολεμήσει σε ηλικία 69 ετών, παρά μόνον ο Βασίλειος Β. Η ενέργεια αυτή μας δείχνει το πόσο επικίνδυνη ήταν η Γερμανική αυτοκρατορία και οι συν αυτώ (Σελτζούκοι). Μετά από τόσες δεκαετίες με νίκες-δόξες και κακουχίες, ο ακαταπόνητος Έλληνας μονάρχης ετοιμαζόταν για μια ακόμη εκστρατεία, σε τόσο μεγάλη ηλικία. Το γεγονός αυτό δείχνει ότι είχε αντιληφθεί τα ανθελληνικά σχέδια των Γερμανών.
Εκτός από τους Γερμανούς και οι Σελτζούκοι ανέμεναν τον θάνατο του Βουλγαροκτόνου, για να επιτεθούν στο Ρωμαϊκό κράτος. Αυτοί ήταν οι “ατρόμητοι” πρόγονοι του Ρετζέπ-Ταγίπ Ερτνογάν τους οποίους τιμά με την εορτή του Μαντζικέρτ.
Όλες οι αυτοκρατορίες έχουν ακμή και παρακμή. Για αυτό θα ήταν αδύνατον, να υπήρχε αιωνίως η Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Όμως εάν δεν πέθαινε ο Βασίλειος και κατακτούσε τους Γερμανούς, η τύχη της αυτοκρατορίας και ολόκληρου του Ελληνισμού, μέχρι και της ημέρες μας, θα ήταν πάρα πολύ διαφορετική. Μεταξύ πολλών άλλων δεν θα είχαμε γνωρίσει ούτε την Οθωμανική κατοχή των 400 και περισσότερων ετών. Με τον θάνατο, του κορυφαίου Έλληνα αυτοκράτορα όλων των εποχών, οι Φράγκοι-Λογγοβάρδοι πήραν ανάσα ζωής και έδρασαν αμέσως. Οι Γερμανοί σε 75 χρόνια από την κοίμηση του Βασίλειου, έκαναν την πρώτη εωσφορική σταυροφορία και μέσα σε 179 χρόνια είχαν κατακτήσει ολόκληρη την αυτοκρατορία.
Μυτιλήνη (Mytilenepress) : Πηνελόπη Δέλτα-Μπενάκη (Ορθοδοξία-Γεωστρατηγική και Ιστορία).Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός αναλυτής
Κατά την διάρκεια της Βασιλείας του οι αιώνιοι και μεγαλύτεροι εχθροί του Ελληνικού έθνους, οι Γερμανοί από τα Δυτικά και οι Σελτζούκοι από τα Ανατολικά ζούσαν υπό το καθεστώς του απόλυτου τρόμου. Με τον θάνατο του Βασίλειου Β οι παράγοντες του Διονυσιακού πολιτισμού ξεκίνησαν να εφαρμόζουν τα ανθελληνικά τους σχέδια για την κατάκτηση του Ρωμαϊκού κράτους.
Χάος-ανομία και αταξία επικρατούσε στο imperium romanum του Βοσπόρου. Οι διεφθαρμένοι αλλοδαποί-πολιτικοί αξιωματούχοι έκαναν κατάχρηση των κρατικών χρημάτων και παράλληλα αδιαφορούσαν για τον Τουρκικό κίνδυνο και επεκτατισμό. Οι πολιτικοί εκτιμούσαν ότι δεν υφίσταται κανένας απολύτως κίνδυνος από τους Σελτζούκους και ότι όλα ήταν προφάσεις των φίλαρχων Ελλήνων-στρατιωτικών. Το θλιβερό ήταν ότι οι ασυλλόγιστες σπατάλες από το αυτοκρατορικό ταμείο προέρχονταν από τους φόρους των αδύνατων Ελλήνων οι οποίοι έβλεπαν τις περιουσίες τους να χάνονται είτε να πυρπολούνται, τους συγγενείς τους να σφάζονται και να καταλήγουν στα σκλαβοπάζαρα των Αγαρηνών.
Δυστυχώς το υστέρημα των εξασθενημένων οικονομικά Ελλήνων-Ρωμαίων υπηκόων δινόταν σε πολυτελείς επαύλεις και άλλες επενδύσεις των αλλοδαπών-συγκλητικών της Βασιλεύουσας. Εκείνη την εποχή οι κυριότεροι εκπρόσωποι της πολιτικής αριστοκρατίας ήταν ο καίσαρας Ιωάννης Δούκας, και ο πρωθυπουργός-“Ύπατος” των Φιλοσόφων Μιχαήλ Ψελλός. Και οι δύο ανθέλληνες φθονούσαν θανάσιμα τον Ήρωα Ρωμανό Διογένη. Ο καίσαρας ήταν άνθρωπος μειωμένης πνευματικής αντιλήψεως, και κάλυπτε το μεγάλο μειονέκτημα του με ειρωνείες και κακές πράξεις όπως όλοι οι στερούμενοι ικανοτήτων-ανδρισμού.
Η Ελληνική από τα πανάρχαια χρόνια Μικρά Ασία ήταν το πολυπληθέστερο και πλουσιότερο κομμάτι της αυτοκρατορίας. Ήταν ο πιο σημαντικός πυλώνας σε γεωστρατηγικό, οικονομικό, πνευματικό και στρατιωτικό επίπεδο. Η Μικρά Ασία ήταν αγροτική-κτηνοτροφική κατά βάση και παρείχε επί αιώνες στρατιώτες-άλογα στην Κωνσταντινούπολη. Η Καππαδοκία και η Παφλαγονία ήταν οι βάσεις των ισχυροτέρων οικογενειών της στρατιωτικής αριστοκρατίας.
Στα παράλια της Μικράς Ασίας στο Αιγαίο, άκμαζε το εμπόριο και η ναυτιλία. Η κατοχή των Ρωμαϊκών αυτοκρατορικών ακτών του Αιγαίου, έδινε έναν επαρκή χώρο εσωτερικών υδάτων, πολύ σημαντικό σε θέματα γεωστρατηγικής, οικονομίας και πολιτικής-στρατιωτικής κυριαρχίας. Η μάχη του Μαντζικέρτ εδραίωσε τους Σελτζούκους στην επί χιλάδων χρόνων Ελληνική Μικρά Ασία. Λίγο αργότερα η έξοδος των Τούρκων στο Αιγαίο, ξύπνησε τους εφιάλτες του παρελθόντος, τότε που οι Άραβες είχαν κατακτήσει την Κρήτη και λεηλατούσαν το Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Το Ελληνικό-Ρωμαϊκό κράτος ήταν υπό διάλυση και κύματα προσφύγων συνέρρεαν έντρομα στην Βασιλεύουσα.
Επικρατούσαν άθλιες συνθήκες διαβιώσεως για τον Ελληνικό λαό με πείνα και ασθένειες. Η καταστροφή του Ορθοδόξου-Χριστιανικού κόσμου της Μικράς Ασίας υπήρξε τεράστια. Ούτε στις επιδρομές των Αράβων, δεν υπήρξε μαζική κατάκτηση περιοχών και πόλεων. Φοβερές λεηλασίες, σφαγές, εμπρησμοί, βιασμοί και εξανδραποδισμοί.
Η γενέτειρα του Ηράκλειτου, του Αναξαγόρα. του Αναξίμανδρου, του Αναξιμένη, του Θαλή, του Ηροδότου, του Ηράκλειου, του Αγίου Νικηφόρου του Β Φωκά, του Ρωμανού Διογένη και των τριών Ιεραρχών έμελλε να χαθεί για πάντα. Οι ανίκανοι αυτοκράτορες μαζί με τους αλλοδαπούς πολιτικούς, εχθρευόταν επί πολλούς αιώνες τους Ήρωες- Έλληνες Στρατιωτικούς. Για αυτό ως αντίδραση όταν ανέλαβαν την εξουσία άρχισαν να διαλύουν τον θεματικό-Ρωμαϊκό στρατό τον οποίο θεωρούσαν αχρείαστο και επικίνδυνο.
Σύμφωνα με την Σημιτική-πολιτική αριστοκρατία αυτό το οποίο έκαναν στην πραγματικότητα οι Έλληνες στρατιωτικοί, ήταν να διαιωνίζουν “άσκοπους” πολέμους. Κατά την γνώμη των πολιτικών αλλοδαπών αξιωματούχων οι Τούρκοι αποτελούσαν εκείνη την εποχή μία μακρινή απειλή !!!
Ακόμα και με την πιο απαισιόδοξη πρόβλεψη, θα χρειαζόταν πολλά χρόνια για να φτάσουν να απειλήσουν την Μικρά Ασία. Μόνον οι στρατιωτικοί όπως ο Ρωμανός Διογένης, ο Νικηφόρος Βρυέννιος, ο Νικηφόρος Βασιλάκιος και ο Θεόδωρος Αλυάτης μέσα στα “άρρωστα”-πατριωτικά μυαλά τους, προσηλωμένα μονίμως στους αμυντικούς πολέμους, τις σφαγές των αντιπάλων, και την “αρχομανία” τους, ισχυρίζονταν ότι έρχεται η εθνική καταστροφή, για την Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία.
Οι ένδοξες νίκες της περιόδου που βρισκόταν στον Ρωμαϊκό θρόνο η θρυλική τριανδρία των Pallida Mors Saracenorum, Ι. Τσιμισκή και Βουλγαροκτόνου με τον Ελληνισμό να φτάνει στο απόγειον της πολιτικής-στρατιωτικής και οικονομικής του δυνάμεως είχαν δημιουργήσει μια εντύπωση αιωνίου παντοδυναμίας με συνέπεια οι επόμενοι αυτοκράτορες να επαναπαυτούν στις δάφνες των τριών προαναφερθέντων.
Ενδεικτικό γεγονός είναι ότι 42 χρόνια πριν από τον θάνατο του Βασίλειου Β, η Ελλάδα είχε φτάσει στο απόγειον της δυνάμεως της, σε ηθικό, πολιτικό, κοινωνικό και στρατιωτικό επίπεδο παράλληλα, από την ημέρα που είχε δημιουργηθεί το έθνος των Ελλήνων. Όμως δυστυχώς εκείνα τα χρόνια, η πολιτική “αριστοκρατία, είχε διαλύσει ολοσχερώς τον Ελληνικό στρατό. Είχαν αφαιρέσει την ανωτάτη πολιτική-στρατιωτική εξουσία από της Ελληνικές στρατιωτικές οικογένειες της Μ. Ασίας. Κατέστρεψαν όλες της υποδομές του στρατού και του κράτους.
Επέτυχαν μέχρι να βάλουν στον αυτοκρατορικό θρόνο έναν δικό τους, τον Κωνσταντίνο Δούκα. Όταν ανέλαβε εκ νέου αυτοκράτορας ένας εκ των Ελληνικών στρατιωτικών οικογενειών της Μ. Ασίας, ο Ρωμανός ο Δ Διογένης βρήκε εντελώς διαλυμένο τον Ελληνικό στρατό.
Οι στρατιώτες χωρίς ασπίδες, σπαθιά, και άλογα, ήταν απλήρωτοι, με σκισμένες σημαίες, με κουρελιασμένες στολές. Έκτοτε είχαν εδραιωθεί οριστικά και αμετάκλητα, οι αλλοδαποί πολιτικοί στην διοίκηση του Ελληνικού-Ρωμαϊκού αυτοκρατορικού κράτους. Συνδιοικούν πλέον μαζί με τους Έλληνες στρατιωτικούς. Η συνδιοίκηση της αυτοκρατορίας, μεταξύ Ελλήνων και αλλοδαπών, επισφραγίστηκε με τον γάμο, ανάμεσα σε ένα πολύ επιφανές μέλος της Ελληνικής στρατιωτικής αριστοκρατίας τον Ρωμανό Διογένη και την χήρα του Κωνσταντίνου Δούκα, την Αυγούστα Ευδοκία την Μακρεμβολίτισσα.
Πρώτη φορά στα παγκόσμια χρονικά, έχουμε έναν τέτοιο γάμο, ανάμεσα στις δύο πλευρές, Όλους τους προηγούμενους αιώνες, οι Ήρωες, Έλληνες στρατωτικοί παντρευόταν μόνον με μέλη της στρατιωτικής αριστοκρατίας.
Όμως ήταν τόσο κρίσιμη η κατάσταση του Ρωμαϊκού κράτους, ώστε οι πρόγονοί μας να μην έχουν το χρονικό περιθώριο να εκτοπίσουν τους πολιτικούς-προδότες από την εξουσία. Η οριστική επισφράγιση της συνεργασίας μεταξύ των δύο πλευρών, έγινε μερικά χρόνια αργότερα, με τον γάμο τους Αλέξιου Κομνηνού (Ελληνική ηρωική, στρατιωτική αριστοκρατία της Μικράς Ασίας, και της Ειρήνης Δούκα (πολιτική, Σημιτική αριστοκρατία). Χωρίς αυτούς τους δύο γάμους, δεν θα μπορούσαν να επιστρέψουν, οι Έλληνες στρατιωτικοί στην διοίκηση του Ρωμαϊκού κράτους.
Το πόσο μεγάλη υπήρξε η αντιπαλότητα μεταξύ των δύο παρατάξεων το καταδεικνύει η αντίδραση της Άννας Δαλασσηνής, όταν ο γιός της Αλέξιος νυμφεύτηκε την Ειρήνη Δούκα από την οικογένεια των Δουκών. Οι Δούκες διοργάνωσαν μαζί με τον Ψελλό, την μεγαλύτερη εθνική προδοσία όλων των εποχών (Μαντζικέρτ 1071). (1)
Η Άννα Δαλασσηνή γίνεται επικεφαλής της οικογένειας των Κομνηνών μετά τον θάνατο του συζύγου της. Ο γιος της Μανουήλ Κομνηνός υπηρετούσε στον Ελληνικό-Ρωμαϊκό στρατό μαζί με τον αδελφό του. Μετά τον θάνατο του βασιλιά Κωνσταντίνου Δούκα η Άννα τάχθηκε ως επιφανές μέλος των Ελληνικών-στρατιωτικών οικογενειών της Μικράς Ασίας στο πλευρό της Ευδοκίας Μακρεμβολίτισσας και του Ρωμανού Δ Διογένη.
Η Άννα Δαλασσηνη έγινε από τους ισχυρότερους υποστηρικτές του Ρωμανού και έστειλε τους γιους της να υπηρετήσουν στις εκστρατείες του εναντια στους Σελτζούκους Τουρκους. Ο Μανουήλ Κομνηνός έφτασε στα πιο υψηλά αξιώματα του στρατού και έγινε γνωστός για τα κατορθώματά του. Δυστυχώς όμως αρρώστησε βαριά και και απεβίωσε. Παρά την τεράστια θλίψη της η Ελληνίδα Άννα έστειλε και το τρίτο παιδί της τον Αλέξιο στον στρατό Ρωμαϊκό στρατό να υπηρετήσει στην θέση του αδικοχαμένου γιου της !!! Γνήσια Ελληνίδα μητέρα.
Μετά την προδοσία που οργάνωσε στο Μαντζικέρτ η οικογένεια των Δουκών σε αγαστή συνεργασία με τον Μ. Ψελλό η πολιτική αριστοκρατία επέστρεψε στην διοίκηση της αυτοκρατορίας. Εν τούτοις η Αννα διατήρησε την υποστήριξη της στον Ρ.ωμανό Διογένη.
Η Δαλασσηνή στοχοποιήθηκε απο την νεα Ιουδαϊκή-αυτοκρατορική κυβέρνηση. Κατηγορήθηκε οτι διατηρούσε μυστική αλληλογραφία με τον τέως αυτοκράτορα Ρωμανό και οδηγήθηκε σε δίκη. Κατά την διάρκεια της δίκης η Άννα ισχυρίστηκε ότι οι επιστολές ήταν πλαστές. Η πιστή Χριστιανή παρουσίασε μια εικόνα του Χριστού και είπε στους δικαστές ότι την κατηγορούν αδίκως. Συνεχίζοντας ανέφερε ότι ο ανώτατος κριτής όλων είναι ο Χριστός.
Για αυτό έκανε έκκληση να είναι η απόφαση τους αντάξια του Ανώτατου Κριτή που είναι ο Θεάνθρωπος και ο οποίος γνωρίζει όλα τα μυστικά. Ορισμένοι από τους δικαστές ήταν υπέρ της αθώωσης, Όμως έτρεμαν την οργή του αυτοκράτορα, και για αυτό προέβησαν σε μία άδικη απόφαση. Η Άννα και ο Αλέξιος καταδικάστηκαν σε εξορία και στάλθηκαν σε ένα νησί. Η μοίρα των Κομνηνών άλλαξε το 1073 μετά την απομάκρυνση του εχθρού Καίσαρα Ιωάννη Δούκα, που ήρθε σε ρήξη με τον ανιψιό του και αυτοκράτορα Μιχαήλ Ζ.
Την περίοδο εκείνη οι γιοί της Άννας (Αλέξιος και Ισαάκκιος) απέκτησαν σημαντικά αξιώματα στον στρατό και έγιναν γνωστοί για την γενναιότητα τους. Μόνον με τις στρατιωτικές διακρίσεις αποκτούσαν οφίκια-αξιώματα και έφταναν μέχρι την άνοδο στον θρόνο οι Έλληνες στρατιωτικοί.
Με την πάροδο του χρόνου ο Αλέξιος γινόταν ολοένα και πιο συμπαθείς στο Χριστεπώνυμο πλήρωμα. Ο Αλέξιος Κομνηνός στήριξε τον αυτοκράτορα Μιχαήλ Ζ, να παραμείνει στην εξουσία. Με την ανάληψη της εξουσίας από τους Κομνηνούς, η Άννα Δαλασσηνή διοίκησε την αυτοκρατορία στο πολιτικό σκέλος. Τον Αύγουστο του 1081 αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Βασιλεύουσα για να πολεμήσει στην Ιλλυρια με τους Νορμανδούς. Για αυτό ανέθεσε στη μητέρα του με επίσημο διάταγμα την εξουσία, κατά την διάρκεια της απουσίας του. Στα πολιτικά δρώμενα η Α. Δαλασσηνή επανέφερε σε τάξη την κυβέρνηση και ειδικά την οικονομία καθώς οι προκάτοχοι σπαταλούσαν τα χρήματα και αυξανόταν σταδιακά το κρατικό έλλειμμα.
Σε προσωπικό επίπεδο η Βασιλομήτωρ εξακολούθησε να μην έχει καλές σχέσεις με την νύφη της Ειρήνη Δούκα. Για αυτό ανέλαβε εξ ολοκλήρου την ανατροφή και την εκαπαιδευση της Άννας Κομνηνής. Δεν ήταν τυχαίο το πόσο ψηλά έφθασε η πριγκίπισσα Α. Κομνηνή υπό την σιδηρά καθοδήγηση της γιαγιά της. Καθημερινά σε ολόκληρο τον βίο της η Δαλασσηνή αφιέρωνε ένα μέρος από τον χρόνο της σε νυχτερινές προσευχές. Τα πρωινά παρακολουθουσε την Θεία λειτουργία στην Αγία Θέκλα και ασχολούνταν ως το βράδυ με τα κοινά.
Η πορφυρογέννητη πριγκίπισσα Άννα ως γόνος αυτοκρατορικής οικογένειας και αγαπημένη κόρη του Αλέξιου Α, έλαβε μία εξαιρετική παιδεία. Απέκτησε εκπληκτικές γνώσεις επάνων στην αρχαία Ελληνική γραμματεία, μελέτησε τους αρχαίους συγγραφείς, ιστορικούς, φιλοσόφους, ρήτορες, λυρικούς και τραγικούς ποιητές.
Επιπροσθέτως συμπλήρωσε την εγκύκλιο παιδεία της εποχής, με σπουδές στην γεωμετρία, την μουσική, την αστρονομία, την ιατρική, όπως όλοι οι νέοι της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, σπούδαζαν την αρχαία Ελληνική κλασσική αγωγή των Ελλήνων σοφών. Οι εξέχουσες Χριστιανικές οικογένειες της Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας στηρίζουν τον πολιτισμό, την πνευματική μόρφωση με στόχο την εθνική επιβίωση. Επιθυμούσαν να είναι εξελίξιμοι-δημιουργικοί για την το έθνος και σε προσωπικό επίπεδο. Η εποχή των Κομνηνών και των Παλαιολόγων χαρακτηρίζεται από σημαντικά ιστορικά γεγονότα και παράλληλα από μία ιδιαίτερη πνευματική άνθηση, στον τομέα της αρχαιοελληνικής παιδείας. Η καλλιέργεια των γραμμάτων και των επιστημών, γινόταν σε όλη την Ελληνική-Ρωμαϊκή περίοδο (324 εως 1453 μ.Χ.
Τους χρόνους εκείνους που γεννήθηκε η Άννα Κομνηνή κυριαρχεί ο μεγαλύτερος προδότης όλων των εποχών, ο υπεύθυνος για την καταστροφή του Μαντζικέρτ Μιχαήλ Ψελλός. Η Άννα καταγράφει τα ιστορικά γεγονότα και την δράση του Αυτοκράτορα Αλεξίου Α’, τις επιδρομές των Νορμανδών στα Βαλκάνια και των Τούρκων στην Μικρά Ασία. Κεντρική μορφή της Αλεξιάδας είναι ο πατέρας της, ο Αλέξιος Α’, για τον οποίον εκφράζεται με πολύ μεγάλο θαυμασμό.
Από το ανεκτίμητης αξίας έργο της την “Αλεξιάδα”, διαπιστώνουμε την πνευματική συγκρότηση της Ελληνίδας πριγκίπισσας, την βαθιά γνώση των αρχαίων φιλοσόφων, την υψηλή παιδεία, αλλά και την ηθική της καλλιέργεια. Μέσα από την “Αλεξιάδα” διαπιστώνουμε ότι η Άννα ήταν άριστη γνώστης των αρχαίων σοφών, και πολύ μεγάλη θαυμάστρια των Ελλήνων στρατιωτικών, που πολεμούσαν στα πεδία των μαχών, σε καθημερινή βάση, για την ελευθερία, την επιβίωση της Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.
ΤΟ ΜΕΓΙΣΤΟ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝΝ ΑΞΙΩΜΑΤΩΝ ΕΦΑΡΜΟΖΕΤΑΙ ΑΝΟΡΘΟΔΟΞΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ ΔΟΥΚΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΝΑ ΚΟΜΝΗΝΗ.
Τον 8ο αιώνα π.Χ., η βασιλική εξουσία στην αρχαία Ελλάδα αποδυναμώνεται, επειδή πολλοί βασιλείς αδυνατούν να ανταποκριθούν στην αποστολή τους ως αρχηγών του στρατού, κατά την διάρκεια των πολέμων. Η αδυναμία αυτή των βασιλέων οδήγησε στην κατάργηση της Βασιλείας. Στην αρχαία Ελλάδα (κατά διαστήματα) και στην Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία μονίμως, κυβερνούσαν οι άριστοι, οι καλύτεροι. Την ένδοξη Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία κυβέρνησαν επί αιώνες, οι πιο γενναίοι στρατηγοί και αυτοκράτορες, οι οποίοι πολεμούσαν καθημερινά στα πεδία των μαχών. Εάν δεν πολεμούσε κάποιος πολύ ηρωικά ώστε να διακριθεί περισσότερο από τους υπόλοιπους Έλληνες στρατιώτες και τους αξιωματικούς, δεν γινόταν ποτέ Στρατηγός, Δομέστικος των Σχολών και Αυτοκράτορας. Διαχρονικό ηθικό αξίωμα του Ελληνικού έθνους, ήταν από τα πανάρχαια χρόνια, ότι κυβερνήτες-βασιλείς γίνονται μόνον οι άριστοι.
Η Χριστιανική-Ελληνική και Ρωμαϊκή αυτοκρατορία ως αντίγραφο της Ουρανίου Βασιλείας, του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού, δεν έκανε ποτέ επεκτατικούς πολέμους για την διάδοση της Ορθοδόξου πίστεως. Πάντοτε ήταν σε θέση άμυνας, καθώς ήταν κυκλωμένη από πολλές δεκάδες βαρβαρικά έθνη, που παραβίαζαν τα σύνορα και έκαναν επιδρομές, είτε κατακτούσαν μόνιμα η προσωρινά, μέρος των Ελληνικών-Ρωμαϊκών εδαφών. Η Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία μέχρι και σήμερα είναι το μοναδικό κρατικό μόρφωμα στον κόσμο, πού δέχτηκε επί αιώνες τόσες πολλές επιθέσεις, από τόσους πολλούς διαφορετικούς λαούς.
Οι σπουδαιότεροι άνθρωποι όλων των εποχών στην ιστορία του πλανήτη οι ήρωες Έλληνες της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, υπολόγιζαν ως άνδρες και Έλληνες μόνον όσους πολεμούσαν. Όλους τους άνανδρους (θηλυπρεπείς) οι οποίοι δεν πολεμούσαν για την Ελλάδα τους σιχαινόταν και τους περιφρονούσαν.
Aνάμεσα στα εκατομμύρια των αξιωματικών του μεσαίωνα είναι και ο στρατηγός-αυτοκράτορας Ρωμανός ο Δ Διογένης, ο οποίος περιφρονούσε τους δειλούς που περίμεναν βοήθεια από τον Χριστό και δεν πολεμούσαν. Ο Ρωμανός είχε αυξημένη την αίσθηση της προσωπικής του αξίας, όπως και όλοι οι Έλληνες στρατιωτικοί. ;Hταν γενναίος στρατηγός και ικανός ηγέτης.
Όποιος δεν πολεμούσε εκείνους τους αιώνες με το σπαθί στο χέρι δεν τον θεωρούσαν Έλληνα και άνδρα αλλά γυναίκα. Δεν υπήρχε μεγαλύτερη ατίμωση και προσβολή για έναν γνήσιο Έλληνα άνδρα, από το να τον διώξουν από τον Ελληνικό-Ρωμαϊκό στρατό, για οποιαδήποτε αιτία. Αμέσως έχανε την κοινωνική του θέση και υπόσταση.
Ο Ιωάννης Κουρκουάς-Τσιμισκής συναίνεσε στην δολοφονία του Αγίου Νικηφόρου Φωκά, ο οποίος ήταν και θείος του, διότι όχι μόνον του αφαίρεσε όλα τα στρατιωτικά του αξιώματα, αλλά τον έκανε απλό πολίτη και τον έθεσε σε κατ οίκον περιορισμό. Δεν του επέτρεψε ο Άγιος Νικηφόρος να πολεμά ούτε ως απλός στρατιώτης. Εκείνους τους αιώνες δεν υπήρχε μεγαλύτερη προσβολή από το να μην πολεμάς για την Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, τον Κύριο Ιησού Χριστό καθώς και για την προστασία του άμαχου Ελληνικού πληθυσμού.
Ο πολύ σημαντικός-γενναίος στρατηγός Νικηφόρος Ξιφίας που με την πίστη και την φιλοπατρία του, κατακτήθηκε η νίκη στην καθοριστική μάχη με τους Βούλγαρους στο Κλειδί, επαναστάτησε ενάντια στον Αυτοκράτορα Βασίλειο Β. Αυτό το έκανε ο Ξιφίας διότι δεν τον επέλεξε να πολεμήσει σε μια δευτερεύουσας σημασίας εκστρατεία.
Μετά από τόσες δόξες και τιμές πού αξιώθηκε να ζήσει ο Ήρωας Ξιφίας, πληγώθηκε και προσβλήθηκε πολύ βαριά από την απόφαση του Βουλγαροκτόνου να μην τον επιλέξει να πολεμήσει. Ενδεικτικό ήταν ότι τα όλα τα προηγούμενα χρόνια ο στρατηγός Ξιφίας είχε άψογη συμπεριφορά ως ανώτατος αξιωματικός του Ελληνικού-Ρωμαϊκού στρατού.
Επίσης δεν ήταν δυνατόν να αμαυρώσει το όνομά του και να καταστρέψει τις θυσίες τόσων ετών κάνοντας μια απόπειρα κατάληψης της εξουσίας, η οποία εκ των προτέρων ήταν καταδικασμένη σε αποτυχία. Γνώριζε ο Πατρίκιος ότι οι Γερμανοί (Φράγκοι-Νορμανδοί, Λογγοβάρδοι) και οι Σελτζούκοι, δεν τολμούσαν ούτε να αναπνεύσουν μετά τα επιτεύγματα του Έλληνα αυτοκράτορα. Έντρομοι
Ηξεραν καλά ότι αν τολμούσαν να επιτεθούν στην αυτοκρατορία θα είχαν την ίδια τύχη με τους Βούλγαρους και τους Άραβες. Το Ελληνικό-Ρωμαϊκό κράτος βρέθηκε στο απόγειο της δυνάμεως του πολιτικά-στρατιωτικά, ηθικά και κοινωνικά όταν βρισκόταν στον θρόνο ο Βασίλειος Β. Όλα τα έθνη του μεσαίωνα γνώριζαν ότι ο Βουλγαροκτόνος ήταν ανίκητος. Συνεπώς ήταν αδύνατον να μην το γνωρίζει ένας από τους στρατηγούς του, ο οποίος πολέμησε δίπλα του για την επιβίωση imperium romanum. Έθνη ολόκληρα παρέλυαν και μόνον στο άκουσμα του ονόματος Βουλγαροκτόνου. Ήταν αδύνατον ένας συμπολεμιστής του Βασίλειου όπως ο στρατηγός Ξιφίας, να νομίζει ότι είναι σε θέση να τον ανατρέψει από τον αυτοκρατορικό θρόνο.
Ο Πατρίκιος Ξιφίας σε μια έκρηξη οργής, αισθανόμενος ότι αδικήθηκε και προβλήθηκε σε προσωπικό επίπεδο, αντέδρασε με αυτόν τον λανθασμένο και ανάρμοστο τρόπο. Ας μην ξεχνάμε ότι ο Νικηφόρος Ξιφίας ήταν στρατηγός του Θέματος των Ανατολικών. Ιεραρχικά ο στρατηγός του θέματος των Ανατολικών, ήταν δεύτερος μετά τον Δομέστικο των σχολών της Ανατολής (Αρχιστάτηγος). Σε περίπτωση που απουσίαζε ο Δομέστικος των σχολών, την αρχηγία των Ρωμαϊκών στρατευμάτων αναλάμβανε ο στρατηγός του Θέματος των Ανατολικών. Συνεπώς εκτός από την προσβολή, δικαίως αισθάνθηκε ότι υποβαθμίζετε ο Νικηφόρος Ξιφίας.
Όλοι οι Έλληνες εκείνης της εποχής ζούσαν και ανέπνεαν, για να πολεμούν σε καθημερινή βάση στα πεδία των μαχών, για την Ελλάδα, τον Χριστό, την ελευθερία και τον άμαχο πληθυσμό. Μέσα στην υπέρμετρη αγάπη του για την πατρίδα, ο Νικηφόρος Ξιφίας λησμόνησε ότι πρέπει κάποιοι στρατηγοί, να παραμένουν πίσω, να φυλάνε τον άμαχο πληθυσμό και τα σύνορα του Ρωμαϊκού κράτους.
Η ΜΕΓΙΣΤΗ ΤΙΜΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΟΥ ΜΕΣΑΙΩΝΑ.
Τι σήμαινε εκείνους τους αιώνες να πολεμά κάποιος γενναία στα πεδία των μαχών, το διδάσκει η μεγαλύτερη Ελληνίδα Χριστιανή Φιλόσοφος. Ενδεικτική ήταν η ενέργεια της Πριγκίπισσας η οποία μεσολάβησε στον πατέρα και αυτοκράτορα Αλέξιο Κομνηνό, να μην τιμωρήσει τον αξιωματικό Αρμενικής καταγωγής τον Αλέξιο Μουσελέ, διότι ήταν γενναίος στα πεδία των μαχών. Εκείνους τους αιώνες δεν υπήρχε μεγαλύτερη ηθική και κοινωνική προσβολή, από το να μην πολεμάς για την Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, τον Κύριο Ιησού Χριστό, αλλά και για την προστασία του άμαχου Ελληνικού πληθυσμού.
Η Άννα Κομνηνή όπως και όλες οι ηθικές και πραγματικές Ελληνίδες-Χριστιανές σεβόταν και υποτασσόταν στους συζύγους τους διότι ήταν ήρωες πολέμου. Όλες οι γυναίκες του μεσαίωνα σεβόταν και υποτασσόταν στους άνδρες τους, που πολέμησαν γενναία για την Ελλάδα-Ορθοδοξία, τον Αριστόκλειο πολιτισμό, τον άμαχο πληθυσμό και την Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Οι Ελληνίδες Χριστιανές του μεσαίωνα αναγνώριζαν ως άνδρες μόνον όσους πολεμούσαν γενναία για την επιβίωση της αυτοκρατορίας και του έθνους.
Με βάση όλα τα προαναφερόμενα εθνικά-ηθικά αξιώματα η Άννα Κομνηνή, προσπάθησε να αποσπάσει τον θρόνο από τον αδελφό της Ιωάννη τον Β Κομνηνό. Μετά τον θάνατο του Αλεξίου Α΄ το 1118 η Άννα και η μητέρα της Ειρήνη Δούκα οργάνωσαν συνωμοσία εναντίον του νόμιμου διαδόχου Ιωάννη Β. Για αυτό προσπάθησαν ανεπιτυχώς να ανεβάσουν στον θρόνο, τον πολύ γενναίο Στρατηγό-Καίσαρα και σύζυγο της, τον Νικηφόρο Βρυέννιο.
Οι δύο γυναίκες δικαίως θεωρούσαν ως ικανότερο και γενναιότερο τον Νικηφόρο Βρυέννιο, ο οποίος είχε αποδείξει πολλές φορές την γενναιότητα του στα πεδία των μαχών. Συνεπώς δεν ευσταθούν οι κατηγορίες των εχθρών της Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, ότι το “Βυζάντιο” ήταν ένα κράτος όπου γινόταν, συνέχεια δολοφονίες και συνομωσίες. Η Αυγούστα Ειρήνη Δούκα και η πριγκίπισσα Άννα κινήθηκαν με καλές προθέσεις με βάση τα κοινωνικά πρότυπα του Αριστόκλειου πολιτισμού και το ανώτερο ηθικό Ελληνικό αξίωμα της αρχαιότητας-μεσαίωνα.
Η πριγκίπισσα Άννα γνώριζε άριστα την αρχαία Ελληνική γραμματεία. Ο Θησέας ήταν ο πρώτος παγκοσμίως που δίδαξε ότι οι Έλληνες βασιλιάδες επωμίζονται τα περισσότερα βάρη από όλους τους υπόλοιπους κατοίκους, ενώ τους καρπούς των προσπαθειών τους, πάντοτε τους μοιράζονται με όλους τους πολίτες. Ακόμη ο Θησέας δίδαξε ότι σε κάθε μάχη, σε κάθε πόλεμο, καθημερινά τις περισσότερες φορές από οποιονδήποτε άλλο στρατιώτη, βάζει την ζωή του σε κίνδυνο ο εκάστοτε Έλληνας Βασιλιάς. Για αυτό όλοι οι Έλληνες Βασιλείς, στρατηγοί κατά την αρχαία και μεσαιωνική εποχή όπου οι πρόγονοι μας ήταν διοικητές της Ελληνικής- Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας ολομόναχοι έκαναν επιθέσεις, έμπροσθεν από την πρώτη γραμμή του μετώπου. Αυτό το έκαναν για να πάρουν θάρρος οι Έλληνες στρατιώτες για να κερδηθούν οι μάχες και οι πόλεμοι υπέρ της Ελληνικού-Ρωμαϊκού κράτους.
Το ίδιο έκαναν και όλες οι επόμενες γενιές Ελλήνων στρατιωτικών μέχρι και την σύγχρονη Ελληνική ιστορία (1821-1940). Με βάση τα διδάγματα του Θησέα ο Μέγας Αριστοκλής δημιούργησε τον ιδανικό Έλληνα ηγεμόνα. Ο σύζυγος της Άννας Κομνηνής ήταν γενναίος στρατηγός στα πεδία των μαχών και άτομο με υψηλή παιδεία. Συνεπώς για την πριγκίπισσα με την άριστη κατάρτιση στην αρχαία Ελληνική γραμματεία, ο Ν. Βρυέννιος ήταν ο ιδανικός φιλόσοφος βασιλιάς του Μέγα Αριστοκλή.
Tα βασικά αξιώματα του Ύπάτου των Φιλοσόφων σχετικά με τον ιδανικό φιλόσοφο-βασιλέα, αποτελούν η παιδεία, η γενναιότητα, η ηθική, η αγάπη και η αφοσίωση στα Ελληνικά ιδεώδη. Ο φιλόσοφος-βασιλιάς, διαθέτει, την δύναμη της γνώσης, διότι η παιδεία, είναι η αρχή των πάντων.
Για να φέρει την ηθική, την δικαιοσύνη, την ανδρεία και την ευημερία, ως άριστος ηγεμόνας είναι απαραίτητη προϋπόθεση η σωστή Ελληνική αγωγή. Ο μέγιστος των Ελλήνων Σοφών για την θέση του ιδανικού ηγεμόνα εξαιρεί τους απαίδευτους, οι οποίοι ζούνε μέσα στο απόλυτο σκοτάδι. Σύμφωνα με τον Μέγα Αριστοκλή-Πλάτωνα η κακία είναι αμάθεια. Επίσης δεν επιτρέπει να διεκδικήσουν την θέση του ηγεμόνα ούτε οι θεωρητικοί φιλόσοφοι. Ο σωστός ηγεμόνας λαμβάνει την καλύτερη εκπαίδευση. Για αυτό έχει την ηθική ευθύνη προς την πατρίδα να γίνει αρχηγός και ανιδιοτελής κυβερνήτης με σοφία και δικαιοσύνη. Διότι έχει πολύ υψηλή παιδεία σε θέματα κοινωνικά-πολιτικά και φιλοσοφικά. Είναι ο ικανότερος από τους άλλους σοφούς.
Η αξία ενός πραγματικού ηγέτη φαίνεται από τις προσπάθειες που κάνει για την ηθική-πνευματική βελτίωση των πολιτών, την ενίσχυση της πατρίδας σε πολιτικό, στρατιωτικό, κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο. Ο Σοφός-βασιλέας δεν διέπεται από αρχομανία και εξουσιαστικές τάσεις, καθώς αναλαμβάνει την εξουσία για το καλό του έθνους. Η προσωπική του ολοκλήρωση έρχεται μέσα από την πραγματοποίηση των ηθικών-πνευματικών και πολεμικών του δραστηριοτήτων.
Αυτό το οποίο ήταν λάθος εκ μέρους των δύο γυναικών ήταν ο τρόπος ανατροπής του Ιωάννη Κομνηνού. Αυτά ήταν τα ηθικά, εθνικά και κοινωνικά αξιώματα, των Ελλήνων του μεσαίωνα, της Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.
Στον επίλογο της σημερινής μου εργασίας, να αναφέρω ότι η Ειρήνη Δούκα και η Άννα Κομνηνή διοργάνωσαν την συνωμοσία ενάντια στον Ιωάννη Β Κομνηνό με βάση το μέγιστο ηθικό Ελληνικό-μεσαιωνικό αξίωμα και το αρχέγονο γυναικείο ένστικτο. Τα σωστά θηλυκά υποτάσσονται-θαυμάζουν και υποστηρίζουν απεριόριστα μόνον τα πιο άξια αρσενικά, που είναι κορυφαία σε όλους τους τομείς. Δυναμισμό-γενναιότητα, παιδεία, δεξιότητες και ανδρισμό.
Μία τόσο καλή Χριστιανή και πολύτεκνη μητέρα όπως η Ειρήνη Δούκα, για το καλό του Ρωμαϊκού κράτους συμμετείχε στην απόπειρα δολοφονίας του παιδιού της, χωρίς να΄έχει προηγηθεί καμία αντιδικία, η δυσαρέσκεια ανάμεσα τους. Απλά με κριτήριο ότι ο Νικηφόρος Βρυέννιος ήταν πολύ πιο γενναίος-ικανός, πήρε αυτή την απόφαση να θυσιάσει το σπλάχνο της, για την σωτηρία της πατρίδας. Ειρήνη και Άννα κατείχαν τα δύο υψηλότερα θεσμικά αξιώματα του imperium romanum, και έκαναν τα πάντα για να μην θηλυκοποιηθεί ο Ελληνισμός, σύμφωνα με τις επιθυμίες της νέας τάξης πραγμάτων.
Αναλογιστείτε ότι η Ειρήνη προερχόταν από την πιο προδοτική οικογένεια από καταβολής του Ελληνικού έθνους. Εν τούτοις εκείνη την εποχή εξαιτίας του υψηλού ηθικού και πολιτιστικού επιπέδου, λόγω της Ορθοδοξίας και του Αρχαίου-Ελληνικού πολιτισμού, ακόμη και οι συνωμοσίες-προδοσίες είχαν όρια τις περισσότερες φόρες. Μην ξεχνάτε ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν θετικά και αρνητικά. Τέλειος είναι μόνον ο Θεός-Δημιουργός του Αριστοκλέους
Παρά την καταγωγή της μια από τις σημαντικές γυναίκες της αυτοκρατορίας ήταν η βασίλισσα Ειρήνη Δούκα- Κομνηνού. Η αυτοκράτειρα διάβαζε συνέχεια τους βίους των Αγίων της Ορθοδοξίας. Εκκλησιαζόταν τακτικά, έκανε σημαντικό φιλανθρωπικό έργο. Βοηθούσε όλους τους αδύναμους Χριστιανούς και ειδικά τους επαίτες να παραμείνουν στην ζωή. Ένας από τους αγαπημένους βίους που την ενέπνεαν ήταν ο μάρτυρας Μάξιμος. Επίσης είχε δόσει εντολές σε καθημερινή βάση να υπάρχει στο παλάτι χορωδία εκκλησιαστικής μουσικής.
Η πολύτεκνη βασίλισσα έδωσε στα τέκνα της Ελληνοχριστιανική παιδεία. Γιατί ήταν σεμνή και σωστή Χριστιανή δεν εμφανιζόταν συνεχώς δημόσια καθώς φρόντιζε να παραμένει δίπλα στην οικογένεια της. Μόνον όταν το απαιτούσαν οι περιστάσεις πραγματοποιούσε δημόσιε εμφανίσεις ως Αυγούστα. Η Ειρήνη ως στοργική σύζυγος ακολουθούσε τον σύζυγο της Αλέξιο Κομνηνό στις εκστρατείες του. Όταν τραυματιζόταν στις μάχες ο Αλέξιος τότε η Ειρήνη τον φρόντιζε ως νοσοκόμα.
Οι Ελληνίδες γυναίκες του μεσαίωνα ήταν παρθένες είτε μονογαμικές. Για αυτό έκαναν έρωτα κατά φύσιν. Δεν ενεργοποιούσαν σωματικά-διανοητικά και ψυχικά τον αρχαίο Όφι μέσο του σοδομισμού-στοματικού έρωτα (κατάποση ανδρικών ακαθαρσιων και οριστική απώλεα συμμετοχής στα ιερότερο ανθρώπινο δικαίωμα τα άχραντα μυστήρια. Είχαν ως πρότυπο τους γενναίους-τίμιους και δίκαιους άνδρες και δεν θηλυκοποιούσαν σκόπιμα την Ελληνική κοινωνία για να την καταστρέψουν. Πάνω από όλα δεν ήταν μέτοχοι του Διονυσιακού πολιτισμού.
ΕΓΚΛΗΜΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΤΩΝ ΤΕΜΠΩΝ. ΚΛΙΚ ΕΠΑΝΩ ΣΤΑ ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ.
imesofvoulgaroktonos.blogspot.
ΕΙΜΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ-ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΑΙ ΔΙΝΩ ΜΑΧΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ. ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΟΙ ΠΙΣΤΟΙ ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΑΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΕΧΟΥΝ ΜΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΣΤΗΝ ΖΩΗ. ΔΙΝΩ ΜΑΧΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΚΛΕΙΣΕΙ ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΕΛΕΥΘΕΡΟ-ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟ ΜΕΣΟ ΜΑΖΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΕΩΣ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟ ΑΙΓΑΙΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΘΡΑΚΗ. ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΠΙΒΙΩΣΕΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΚΑΙ ΔΙΑΔΟΧΗ. ΣΕ ΜΕΡΙΚΟΥΣ ΜΗΝΕΣ ΔΕΝ ΘΑ ΒΡΊΣΚΟΜΑΙ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΚΛΙΚ ΕΠΑΝΩ ΣΤΟ ΛΟΓΟΤΥΠΟ.
