Κόκκινες Αγελάδες και Αποδιοπομπαίοι Τράγοι Το μοναδικό άρθρο που θα τεκμηριώσει τα πάντα περί του θέματος ΜΕ ΑΠΟΣΠΆΣΜΑΤΑ από Παλαιά και Καινή Διαθήκη

Άγιος Παΐσιος : “Ενας ευσεβής Ιορδανός μού έλεγε ότι οί Εβραίοι έχουν σκάψει ένα τούνελ κάτω από τό τέμενος τού Ομάρ ( τέμενος Αλ Ακτσά ) θέλοντας νά τό καταστρέψουν. Εκεί βρίσκονται καί τά θεμέλια τού αρχαίου Ναού τού Σολομώντος.

 

Εκεί, όταν έλθει ό Αντίχριστος, θά κτίσει πάλι καί τόν Ναό τού Σολομώντος….. ”

Στο Κάτωθεν άρθρο ή Ομάδα Ιωάννης Κομνηνός ΑΠΟΔΟΜΕΊ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΙΣ ΓΡΑΦΕΣ( Παλαιά Διαθήκη ήτοι Λευιτικό και Ενώχ και Καινή Διαθήκη) τη Πλάνη του Ιουδαϊσμού (και όσους κάνουν τελετές αδερφό ποίησης με τον Ιουδαϊσμό) και σας παρουσιάζουμε με αποδείξεις ποιός είναι ο Αρχιερέας που περιμένουν οι Εβραίοι….

Ιστορική επεξήγηση :Η Γιορτή του Γιομ Κιπούρ και η Ημέρα του Εξιλασμού είναι η πιο σημαντική θρησκευτική γιορτή των Εβραίων. Ιστορικά κατά τα Χρόνια της Παλαιάς Διαθήκης μια αγελάδα  θυσιαζόταν προς τον Θεό και μέσω της σφαγής της και του αίματός της που έρρεε δινόταν εξιλέωση στους πιστούς για τα ανομήματα τους. Την ίδια στιγμή  μετά από τελετή άφηναν ελεύθερο ένα τράγο στην έρημο ο οποίος τράγος συμβόλιζε τα αμαρτήματα τους. Σκοπός της απελευθέρωσης του τράγου σε ερημικό μέρος ήταν η επιστροφή του τράγου με τα αμαρτήματα του λαού πίσω στα Δαιμονικά πνεύματα και συγκεκριμένα στον Αζαζέλ.

Ταυτόχρονα ανέμεναν Έναν Εσχατολογικό Αρχιερέα ο Οποίος θα ερχόταν και θα κατανικούσε τα πονηρά αυτά πνεύματα ( Ενώχ Α’)

Βεβαίως η προσμονή αυτού του εσχατολογικού Αρχιερέα που εκπορθεί το Κακό και απελευθερώνει τους φυλακισμένους του πραγματοποιήθηκε. Ο Αρχιερέας αυτός ήλθε και ήταν ο Χριστός αλλά ούτε που το πήραν… χαμπάρι. Αντίθετα Τον Σταύρωσαν!!!!

Όλη η ανωθεν διαδικασία περιγράφεται εκτενώς στο Λευιτικό (το τρίτο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης) στο κεφάλαιο 16 :

5 καὶ παρὰ τῆς συναγωγῆς τῶν υἱῶν Ισραηλ λήμψεται δύο

χιμάρους ἐξ αἰγῶν περὶ ἁμαρτίας καὶ κριὸν ἕνα εἰς ὁλοκαύτωμα

6 καὶ προσάξει Ααρων τὸν μόσχον τὸν περὶ τῆς ἁμαρτίας αὐτοῦ

καὶ ἐξιλάσεται περὶ αὐτοῦ καὶ τοῦ οἴκου αὐτοῦ

7 καὶ λήμψεται τοὺς δύο χιμάρους καὶ στήσει αὐτοὺς ἔναντι

κυρίου παρὰ τὴν θύραν τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου

8 καὶἐπιθήσει Ααρων ἐπὶ τοὺς δύο χιμάρους κλῆρον ἕνα τῷ κυρίῳ

καὶ κλῆρον ἕνα τῷ ἀποπομπαίῳ

9 καὶ προσάξει Ααρων τὸν χίμαρον ἐφ ᾽ὃν ἐπῆλθεν ἐπ᾽ αὐτὸν ὁ

κλῆρος τῷ κυρίῳ καὶ προσοίσει περὶ ἁμαρτίας

10 καὶ τὸν χίμαρον ἐφ ᾽ὃν ἐπῆλθεν ἐπ᾽ αὐτὸν ὁ κλῆρος τοῦ

ἀποπομπαίου στήσει αὐτὸν ζῶντα ἔναντι κυρίου τοῦ ἐξιλάσασθαι

ἐπ᾽ αὐτοῦὥστε ἀποστεῖλαι αὐτὸν εἰς τὴν ἀποπομπήν ἀφήσει

αὐτὸν εἰς τὴν ἔρημον

11 καὶ προσάξει Ααρων τὸν μόσχον τὸν περὶ τῆς ἁμαρτίας τὸν

αὐτοῦ καὶ τοῦ οἴκου αὐτοῦ μόνον καὶ ἐξιλάσεται περὶ αὐτοῦ καὶ

τοῦ οἴκου αὐτοῦ καὶ σφάξει τὸν μόσχον τὸν περὶ τῆς ἁμαρτίας τὸν αὐτοῦ

Ο Απόστολος των Εθνών Παύλος ο οποίος πριν το Κάλεσμα του από το Κύριο (για το πώς καλεί ο Κύριος τους Πιστούς και τους Ηγέτες του λαού Του έχουμε ήδη αναφερθεί σε άλλο άρθρο), ήταν φανατικός διώκτης των Χριστιανών (η Γραφή αναφέρει ότι σαν νεανίας παρευρισκόταν και στον Λιθοβολισμό του Πρωτομάρτυρα Στέφανου).

Ο Παύλος ήταν όμως βαθειά μορφωμένο άτομο. Σαν Ραβίνος γνώριζε τα πάντα περί της Παλαιάς Διαθήκης και των βιβλίων της. Οι Γραφές τον αναφέρουν σαν Σοβαρό αλλά Αγνό Ραβίνο. Ήταν επίσης γνώστης της Ελληνικής Γλώσσας!!!! καθότι είχε μαθητεύσει στη σχολή της Ταρσού που θεωρείτο εκείνο το καιρό Ανώτερη από την Σχολή της Αθήνας και της Αλεξάνδρειας!!!

Η Επιλογή του Παύλου από το Κύριο έγινε Μυστικά (με Όραμα) αλλά όχι τυχαία.. Τίποτα δεν γίνεται τυχαία εξάλλου. Είδαμε ότι ο Παύλος αν και πολέμιος του Χριστού ήταν Αγνό άτομο. Ήταν Ραβίνος με Βαθειά Γνώση της Παλαιάς Διαθήκης, Δεινός Ρήτορας και ΓΝΏΡΙΖΕ την Ελληνική Γλώσσα καθώς και Έργα Ελλήνων Συγγραφέων!!!!

Στην Αρχαία Ελλάδα ήδη από τα Πλατωνικά χρόνια είχε αρχίσει να διαμορφώνεται η σκέψη ότι οι υλιστικές θυσίες σε βωμούς ήταν πολύ ανάξιες για την πνευματική ανύψωση του ανθρώπου. Ο Παύλος γνώριζε αυτές τις αντιλήψεις και σαν δεινός ρήτορας γνώριζε πως μία εικόνα μέσω προβολής βιωματικών εμπειριών του ακροατηρίου, ίσον με χίλιες λέξεις. Έτσι στο Εβραϊκό πλήθος που απευθύνεται με την παρούσα Επιστολή του (αφού η συγκεκριμένη που θα εξετάσουμε είναι η Έννατη Επιστολή προς Εβραίους), το οποίο πλήθος βαρύνεται  με την φρικτή εκτέλεση του Θεανθρώπου και το οποίο πλήθος ΝΙΩΘΕΙ τις τύψεις και την κατάρα που το ίδιο επωμίσθηκε (μη ξεχνάμε ότι γι αυτούς τα Γεγονότα ήταν πρόσφατα καθ’ ότι όχι μόνο τα έζησαν αλλά ΚΑΙ ΣΥΜΜΕΤΕΊΧΑΝ!!!) ,ο Παύλος παρουσιάζει δύο εικόνες: Αρχικά, την οικεία, «παραδοσιακή» για τον Εβραίο εικόνα της γιορτής του Γιομ Κιπούρ, την οποία ο συγγραφέας αμέσως μετά ξηλώνει, γκρεμίζει και απαξιώνει ολοκληρωτικά, αντικαθιστώντας την με μια νέα εικόνα. Την εικόνα της ΘΥΣΊΑΣ του Χριστού ,γεμάτης αγάπη και συμπόνιας γι’ αυτούς τους ανάξιους κατατρεγμένους από τύψεις και ενοχές φονιάδες του Θεού Εβραίους. Tην εικόνα του αυτοθυσιαζόμενου Σωτήρα-Θεανθρώπου… Οποία αντίθεση και ποιοτική διαφορά!

Απολαύστε τον Απόστολο Παύλο στην Έννατη Επιστολή του προς Εβραίους για να Δείτε πως Αποδομεί το Παλαιό Κόσμο του Ισραήλ και να Καταλάβετε το Γιατί ΟΙ ΣΎΓΧΡΟΝΟΙ ΕΒΡΑΊΟΙ ΜΙΣΟΎΝ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΊΑ…..ΟΠΩΣ ΛΈΕΙ ΚΑΙ Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ Η ΘΥΣΊΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΊΜΑ ΤΗΣ ΑΓΕΛΑΔΑΣ ΕΠΊ ΤΟΥ… ΒΩΜΟΎ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΊΔΙΟ ΤΟΝ ΚΎΡΙΟ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΎ ΧΡΙΣΤΟ ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΘΥΣΊΑ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΌ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΙΚΟ ΑΊΜΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΧΥΘΗΚΕ ΓΙΑ ΤΑ ΑΜΑΡΤΉΜΑΤΑ ΜΑΣ. ΕΆΝ ΤΟ ΑΊΜΑ ΕΝΟΣ ΚΤΗΝΟΥΣ (ΑΓΕΛΆΔΑ) ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΕΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΤΟΝ ΛΑΌ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ, ΠΌΣΟ ΜΆΛΛΟΝ ΤΟ ΑΊΜΑ ΤΟΥ ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΥ ΙΗΣΟΎ ΧΡΙΣΤΟΎ!!!!

ΟΙ ΙΟΥΔΑΪΣΤΕΣ  ΣΉΜΕΡΑ ( ΚΑΙ ΌΣΟΙ ΑΔΕΡΦΟΠΟΙΗΜΕΝΑ ΜΕ ΑΥΤΟΥΣ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ ΣΤΙΣ ΤΕΛΕΤΕΣ ΤΟΥΣ!!!!!),  ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΤΟ ΔΥΟ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΜΕΤΆ ΧΡΙΣΤΌΝ!!!! ΚΑΙ ΣΦΆΖΟΥΝ ΑΓΕΛΑΔΕΣ ΓΙΑ ΝΑ……ΛΥΤΡΩΣΟΥΝ ΜΕ ΤΟ ΑΊΜΑ ΤΩΝ ΑΓΕΛΆΔΩΝ ΤΑ ΑΜΑΡΤΉΜΑΤΑ ΤΟΥΣ!!!ΚΑΙ ΑΝΑΜΈΝΟΥΝ ΜΕ ΤΗΝ ΘΥΣΊΑ ΤΗΣ ΑΓΕΛΑΔΑΣ ΤΟΝ….. ΑΡΧΙΕΡΈΑ ΤΟΥΣ……

ΆΡΑΓΕ ΠΟΙΟΝ ΑΡΧΙΕΡΈΑ ΑΝΑΜΈΝΟΥΝ;;;

ΤΟΝ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟ!!!

Ακολουθει η Παύλου προς Εβραίους 9η Επιστολή και μετά κλείνουμε όπως είχαμε….. αρχίσει:

Η θυσία του Χριστού αποτελεί τη νέα διαθήκη του Θεού

Εβρ. 9,1            Εἶχε μὲν οὖν καὶ ἡ πρώτη σκηνὴ δικαιώματα λατρείας τό τε Ἅγιον κοσμικόν·

Εβρ. 9,1                     Λοιπόν η πρώτη διαθήκη, που εσυμβολίζετο από την σκηνήν του μαρτυρίου, είχε λατρευτικάς διατάξεις, όπως επίσης και το επίγειον θυσιαστήριον.

Εβρ. 9,2            σκηνὴ γὰρ κατεσκευάσθη ἡ πρώτη, ἐν ᾗ ἥ τε λυχνία καὶ ἡ τράπεζα καὶ ἡ πρόθεσις τῶν ἄρτων, ἥτις λέγεται Ἅγια.

Εβρ. 9,2                    Διότι είχε κατασκευασθή το πρώτον τμήμα της σκηνής, όπου υπήρχε η επτάφωτος χρυσή λυχνία και η τράπεζα και οι άρτοι, τους οποίους απέθεταν επάνω εις αυτήν ως προσφοράν προς τον Θεόν. Και αυτό το πρώτον τμήμα της σκηνής, που εκλείετο προς την αυλήν με το πρώτον παραπέτασμα, ελέγετο Αγια.

Εβρ. 9,3            μετὰ δὲ τὸ δεύτερον καταπέτασμα σκηνὴ ἡ λεγομένη Ἅγια Ἁγίων,

Εβρ. 9,3                    Εν συνεχεία δε προς τα Αγια υπήρχε δεύτερον εσωτερικόν καταπέτασμα, έπειτα από το οποίον ήτο το τμήμα της σκηνής, που ελέγετο Αγια Αγίων.

Εβρ. 9,4            χρυσοῦν ἔχουσα θυμιατήριον καὶ τὴν κιβωτὸν τῆς διαθήκης περικεκαλυμμένην πάντοθεν χρυσίῳ, ἐν ᾗ στάμνος χρυσῆ ἔχουσα τὸ μάννα καὶ ἡ ῥάβδος Ἀαρὼν ἡ βλαστήσασα καὶ αἱ πλάκες τῆς διαθήκης,

Εβρ. 9,4                    Αυτά είχαν χρυσόν θυμιατήριον και την κιβωτόν της διαθήκης, η οποία ήτο ολόγυρα σκεπασμένη από παντού με χρυσόν. Μεσα εις αυτήν υπήρχεν η χρυσή στάμνα, που περιείχε το μάννα, από εκείνο που ο Θεός έδιδεν στους Εβραίους εν τη ερήμω, και η ράβδος του Ααρών, που δια θαύματος Θεού είχε βλαστήσει, και αι πλάκες της Διαθήκης, επάνω εις τας οποίας ήτο χαραγμένος ο δεκάλογος.

Εβρ. 9,5            ὑπεράνω δὲ αὐτῆς Χερουβὶμ δόξης κατασκιάζοντα τὸ ἱλαστήριον· περὶ ὧν οὐκ ἔστι νῦν λέγειν κατὰ μέρος.

Εβρ. 9,5                    Επάνω δε από την κιβωτόν υπήρχον δύο χρυσά Χερουβίμ, συμβολίζοντα την δόξαν του Θεού, και τα οποία έρριπταν την σκιαν των πτερύγων των και εκάλυπταν το επάνω μέρος της κιβωτού, που ελέγετο ιλαστήριον. Δι’ αυτά όμως τώρα δεν είναι καιρός να ομιλήσωμεν ιδιαιτέρως.

Εβρ. 9,6            Τούτων δὲ οὕτω κατεσκευασμένων εἰς μὲν τὴν πρώτην σκηνὴν διὰ παντὸς εἰσίασιν οἱ ἱερεῖς τὰς λατρείας ἐπιτελοῦντες,

Εβρ. 9,6                    Ενώ, λοιπόν αυτά έτσι είχαν κατασκευασθή, εις μεν το πρώτον μέρος της σκηνής, δηλαδή εις τα Αγια, εισήρχοντο πάντοτε οι ιερείς, δια να τελούν τας διαφόρους λατρευτικάς τελετάς.

Εβρ. 9,7            εἰς δὲ τὴν δευτέραν ἅπαξ τοῦ ἐνιαυτοῦ μόνος ὁ ἀρχιερεύς, οὐ χωρὶς αἵματος, ὃ προσφέρει ὑπὲρ ἑαυτοῦ καὶ τῶν τοῦ λαοῦ ἀγνοημάτων,

Εβρ. 9,7                    Εις δε το δεύτερον τμήμα της σκηνής, εις τα Αγια των Αγίων, εισήρχετο μία φορά το έτος, κατά την επίσημον ημέραν του εξιλασμού, μόνος ο αρχιερεύς και αυτός όχι χωρίς να είναι εφωδιασμένος με το αίμα της θυσίας, το οποίον επρόσφερε δια την εξιλέωσιν του εαυτού του και των αμαρτημάτων, τα οποία από άγνοιαν είχε διαπράξει ο λαός.

Εβρ. 9,8            τοῦτο δηλοῦντος τοῦ Πνεύματος τοῦ Ἁγίου, μήπω πεφανερῶσθαι τὴν τῶν Ἁγίων ὁδόν, ἔτι τῆς πρώτης σκηνῆς ἐχούσης στάσιν·

Εβρ. 9,8                    Με αυτήν δε την απαγόρευσιν εδήλωνε συμβολικώς το Πνεύμα το Αγιον, ότι δεν είχεν ακόμη φανερωθή και ήτο απρόσιτος στους ανθρώπους ο δρόμος, που ωδηγούσεν εις τα αληθινά Αγια, δηλαδή εις την βασιλείαν των ουρανών, διότι ήτο ακόμη στημένη και είχε κύρος η παλαιά σκηνή.

Εβρ. 9,9            ἥτις παραβολὴ εἰς τὸν καιρὸν τὸν ἐνεστηκότα, καθ᾿ ὃν δῶρά τε καὶ θυσίαι προσφέρονται μὴ δυνάμεναι κατὰ συνείδησιν τελειῶσαι τὸν λατρεύοντα,

Εβρ. 9,9                    Αυτή δε ήτο αλληγορία και σύμβολον αυτών, που πραγματοποιούνται στον παρόντα καιρόν, εις την εποχήν της χάριτος· κατά την οποίαν εποχήν εξακολουθούν εν τούτοις να προσφέρωνται από τους Εβραίους δώρα και θυσίαι, που ώριζεν ο παλαιός Νομος, τα οποία όμως δεν είχαν και δεν έχουν την δύναμιν να δώσουν την ηθικήν τελείωσιν στον λατρεύοντα και να καθαρίσουν την συνείδησιν από την ενοχήν και την τύψιν της αμαρτίας.

Εβρ. 9,10           μόνον ἐπὶ βρώμασι καὶ πόμασι καὶ διαφόροις βαπτισμοῖς καὶ δικαιώμασι σαρκός, μέχρι καιροῦ διορθώσεως ἐπικείμενα.

Εβρ. 9,10                  Ολα τα τελούμενα εις την σκηνήν αναφέροντο κυρίως στο σώμα και απέβλεπαν μόνον εις διακρίσεις επιτρεπομένων και μη επιτρεπομένων φαγητών και ποτών, εις διαφόρους πλύσεις και καθαρμούς και εις παραγγέλματα, που εκαθάριζαν το σώμα και ήσαν προσωρινά μέχρι του καιρού, κατά τον οποίον θα επραγματοποιείτο από τον Χριστόν η ριζική διόρθωσις και μεταβολή.

Εβρ. 9,11           Χριστὸς δὲ παραγενόμενος ἀρχιερεὺς τῶν μελλόντων ἀγαθῶν διὰ τῆς μείζονος καὶ τελειοτέρας σκηνῆς, οὐ χειροποιήτου, τοῦτ᾿ ἔστιν οὐ ταύτης τῆς κτίσεως,

Εβρ. 9,11                   Και πράγματι ο Χριστός, όταν ήλθεν ως Αρχιερεύς των αγαθών, τα οποία δια την Π. Διαθήκην ήσαν μέλλοντα, εισήλθε δια της μεγαλυτέρας και τελειοτέρας σκηνής, που δεν είχε κατασκευασθή από ανθρώπινα χέρια, δηλαδή όχι δια μέσου των υλικών κτισμάτων, αλλά με το άγιον και τίμιον σώμα δια της αειπαρθένου Μαρίας. (Αυτό το σώμα ήτο η μεγαλυτέρα και τελειοτέρα σκηνή του Θεού).

Εβρ. 9,12           οὐδὲ δι᾿ αἵματος τράγων καὶ μόσχων, διὰ δὲ τοῦ ἰδίου αἵματος εἰσῆλθεν ἐφάπαξ εἰς τὰ Ἅγια, αἰωνίαν λύτρωσιν εὑράμενος.

Εβρ. 9,12                  Εισήλθε δε άπαξ δια παντός εις τα επουράνια Αγια προσφέρων θυσίαν όχι αίμα τράγων και μόσχων, αλλά το ιδικόν του αίμα, και επέτυχε έτσι δι’ ημάς τους αμαρτωλούς την αιωνίαν απολύτρωσιν και σωτηρίαν.

Εβρ. 9,13           εἰ γὰρ τὸ αἷμα ταύρων καὶ τράγων καὶ σποδὸς δαμάλεως ῥαντίζουσα τοὺς κεκοινωμένους ἁγιάζει πρὸς τὴν τῆς σαρκὸς καθαρότητα,

Εβρ. 9,13                  Διότι εάν το αίμα των ταύρων και των τράγων και η ανακατωμένη με νερό στάκτη της δαμάλεως, που εκαίετο ολόκληρος στο θυσιαστήριον, ραντίζουσα τους μολυσμένους, τους δίδη καθαρισμόν και κάποιον αγιασμόν ως προς την καθαριότητα του σώματος

Εβρ. 9,14           πόσῳ μᾶλλον τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ, ὃς διὰ Πνεύματος αἰωνίου ἑαυτὸν προσήνεγκεν ἄμωμον τῷ Θεῷ, καθαριεῖ τὴν συνείδησιν ὑμῶν ἀπὸ νεκρῶν ἔργων εἰς τὸ λατρεύειν Θεῷ ζῶντι;

Εβρ. 9,14                  πόσω μάλλον το αίμα του Χριστού, ο οποίος με το ηνωμένον μαζή του αιώνιον Αγιον Πνεύμα προσέφερε θυσίαν τον εαυτόν του, τον τελείως καθαρόν και αμόλυντον και από την παραμικροτέραν ακόμη αμαρτίαν, θα καθαρίση την συνείδησίν σας από τα έργα της αμαρτίας, που οδηγούν στον αιώνιον θάνατον και θα σας δώση την παρρησίαν και την δύναμιν να λατρεύετε ορθώς τον ζώντα Θεόν;

Εβρ. 9,15           Καὶ διὰ τοῦτο διαθήκης καινῆς μεσίτης ἐστίν, ὅπως, θανάτου γενομένου εἰς ἀπολύτρωσιν τῶν ἐπὶ τῇ πρώτῃ διαθήκῃ παραβάσεων, τὴν ἐπαγγελίαν λάβωσιν οἱ κεκλημένοι τῆς αἰωνίου κληρονομίας.

Εβρ. 9,15                  Και δια τούτο ακριβώς ο Χριστός έγινε μεσίτης μεταξύ Θεού και ανθρώπων, δια να συσταθή η νέα διαθήκη. Ετσι δε αφού θα επραγματοποιείτο ο σταυρικός θάνατος του μεσίτου Χριστού δια την απολύτρωσιν και συγχώρησιν των παραβάσεων, που έγιναν κατά την πρώτην διαθήκην, να λάβουν οι προσκεκλημένοι από τον Θεόν πιστοί την αιωνίαν κληρονομίαν.

Εβρ. 9,16           ὅπου γὰρ διαθήκη, θάνατον ἀνάγκη φέρεσθαι τοῦ διαθεμένου·

Εβρ. 9,16                  Διότι όπου υπάρχει διαθήκη, δια να τεθή αυτή εις ισχύν και πράξιν, πρέπει προηγουμένως να αναγγελθή και βεβαιωθή ο θάνατος του διαθέτου.

Εβρ. 9,17           διαθήκη γὰρ ἐπὶ νεκροῖς βεβαία, ἐπεὶ μήποτε ἰσχύει ὅτε ζῇ ὁ διαθέμενος.

Εβρ. 9,17                  Επειδή, ως γνωστόν, η διαθήκη είναι έγκυρος και υποχρεωτικώς εκτελεστή επί ανθρώπων, οι οποίοι έχουν πλέον αποθάνει. Διότι εφ’ όσον χρόνον ζη ο διαθέτης, ουδέποτε ισχύει η διαθήκη.

Εβρ. 9,18           Ὅθεν οὐδ᾿ ἡ πρώτη χωρὶς αἵματος ἐγκεκαίνισται·

Εβρ. 9,18                  Εκ τούτου δε εξηγείται το γεγονός, ότι και η πρώτη διαθήκη, που συνήψεν ο Θεός με τους Εβραίους, εγκαινιάσθηκε και απέκτησε κύρος, αφού είχε χυθή αίμα.

Εβρ. 9,19           λαληθείσης γὰρ πάσης ἐντολῆς κατὰ τὸν νόμον ὑπὸ Μωϋσέως παντὶ τῷ λαῷ, λαβὼν τὸ αἷμα τῶν μόσχων καὶ τράγων μετὰ ὕδατος καὶ ἐρίου κοκκίνου καὶ ὑσσώπου, αὐτό τε τὸ βιβλίον καὶ πάντα τὸν λαὸν ἐῤῥάντισε

Εβρ. 9,19                  Διότι, όταν εδόθη δια μέσου του Μωϋσέως και ανεπτύχθη εις όλον τον λαόν κάθε εντολή του Νομου, τότε αφού επήρε ο Μωϋσής το αίμα των θυσιασθέντων μόσχων και τράγων ανακατεμένο μαζή με το νερό, και με μαλλί κόκκινο και με κλωναράκια υσσώπου ερράντισε και αυτό το βιβλίον του Νομου και όλον τον λαόν

Εβρ. 9,20           λέγων· τοῦτο τὸ αἷμα τῆς διαθήκης ἧς ἐνετείλατο πρὸς ὑμᾶς ὁ Θεός.

Εβρ. 9,20                 λέγων· ότι “αυτό το αίμα είναι δια την επικύρωσιν της διαθήκης, την οποίαν διέταξε και συνήψε προς σ·ας ο Θεός”.

Εβρ. 9,21           καὶ τὴν σκηνὴν δὲ καὶ πάντα τὰ σκεύη τῆς λειτουργίας τῷ αἵματι ὁμοίως ἐῤῥάντισε.

Εβρ. 9,21                  Και ερράντισεν επίσης με το αίμα ο Μωϋσής την σκηνήν του μαρτυρίου, τον φορητόν δηλαδή ναόν, και όλα τα σκεύη τα προωρισμένα δια την λατρευτικήν υπηρεσίαν.

Εβρ. 9,22           καὶ σχεδὸν ἐν αἵματι πάντα καθαρίζεται κατὰ τὸν νόμον, καὶ χωρὶς αἱματεκχυσίας οὐ γίνεται ἄφεσις.

Εβρ. 9,22                 Και σχεδόν όλα όσα έχουν ανάγκην καθαρισμού, πρόσωπα και πράγματα, καθαρίζονται, σύμφωνα με τας διατάξεις του Νομου, με αίμα. Και χωρίς να γίνη δια θυσίας χύσιμο αίματος, δεν δέδεται άφεσις.

Η θυσία του Χριστού είναι ανώτερη και μοναδική

Εβρ. 9,23           Ἀνάγκη οὖν τὰ μὲν ὑποδείγματα τῶν ἐν τοῖς οὐρανοῖς τούτοις καθαρίζεσθαι, αὐτὰ δὲ τὰ ἐπουράνια κρείττοσι θυσίαις παρὰ ταύτας.

Εβρ. 9,23                  Ετσι, λοιπόν, είναι ανάγκη όλα αυτά της Π. Διαθήκης, που ήσαν τύπος και σύμβολα εκείνων που υπάρχουν στους ουρανούς, να καθαρίζωνται με αυτάς τας θυσίας των ζώων. Οσον όμως αφορά τα επουράνια, έπρεπε να επιτευχθούν και να γίνουν κτήμα των ανθρώπων με θυσίας ασυγκρίτως ανωτέρας από τας θυσίας της Π. Διαθήκης.

Εβρ. 9,24           οὐ γὰρ εἰς χειροποίητα Ἅγια εἰσῆλθεν ὁ Χριστός, ἀντίτυπα τῶν ἀληθινῶν, ἀλλ᾿ εἰς αὐτὸν τὸν οὐρανόν, νῦν ἐμφανισθῆναι τῷ προσώπῳ τοῦ Θεοῦ ὑπὲρ ἡμῶν·

Εβρ. 9,24                 Διότι ο Χριστός δεν εισήλθεν εις Αγια κατασκευασμένα από χέρια ανθρώπων, αντίτυπα των πραγματικών και αληθινών Αγίων, αλλ’ εισήλθεν εις αυτόν τούτον τον ουρανόν, δια να παρουσιασθή τώρα ενώπιον του Θεού πρεσβευτής και μεσίτης υπέρ ημών.

Εβρ. 9,25           οὐδ᾿ ἵνα πολλάκις προσφέρῃ ἑαυτόν, ὥσπερ ὁ ἀρχιερεὺς εἰσέρχεται εἰς τὰ Ἅγια κατ᾿ ἐνιαυτὸν ἐν αἵματι ἀλλοτρίῳ·

Εβρ. 9,25                  Και εισήλθεν όχι δια να προσφέρη τον εαυτόν του πολλές φορές θυσίαν, όπως ο αρχιερεύς των Εβραίων εισέρχεται εις τα Αγια του ναού κάθε χρόνο με το ξένον αίμα των ζώων, που θυσιάζονται.

Εβρ. 9,26           ἐπεὶ ἔδει αὐτὸν πολλάκις παθεῖν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου· νῦν δὲ ἅπαξ ἐπὶ συντελείᾳ τῶν αἰώνων εἰς ἀθέτησιν ἁμαρτίας διὰ τῆς θυσίας αὐτοῦ πεφανέρωται.

Εβρ. 9,26                 Διότι άλλως έπρεπε αυτός να πάθη, να θυσιασθή δηλαδή επάνω στον σταυρόν πολλάκις από τότε που έλαβε σύστασιν ο κόσμος και υπάρχει η αμαρτία. Τωρα δε, όταν συνεπληρώθησαν και έληξαν οι χρόνοι της Π. Διαθήκης, μια φορά ενηνθρώπησε και εφανερώθη ο Χριστός, δια να καταργήση με την θυσίαν του την αμαρτίαν.

Εβρ. 9,27           καὶ καθ᾿ ὅσον ἀπόκειται τοῖς ἀνθρώποις ἅπαξ ἀποθανεῖν, μετὰ δὲ τοῦτο κρίσις,

Εβρ. 9,27                  Και καθ’ όσον μια φορά επιφυλάσσεται στους ανθρώπους να πεθάνουν, έπειτα δε απακολουθεί κρίσιν και ανταπόδοσις κατά τα έργα των,

Εβρ. 9,28           οὕτω καὶ ὁ Χριστός, ἅπαξ προσενεχθεὶς εἰς τὸ πολλῶν ἀνενεγκεῖν ἁμαρτίας, ἐκ δευτέρου χωρὶς ἁμαρτίας ὀφθήσεται τοῖς αὐτὸν ἀπεκδεχομένοις εἰς σωτηρίαν.

Εβρ. 9,28                 έτσι και ο Χριστός, αφού έγινε άνθρωπος, μίαν φοράν απέθανεν και προσέφερε τον εαυτόν του θυσίαν, δια να πάρη επάνω του τας αμαρτίας των ανθρώπων. Θα φανή δε δια δευτέραν φοράν ένδοξος εις εκείνους που τον περιμένουν, δια να πάρουν την σωτηρίαν από αυτόν χωρίς πλέον να βαστάζη τας αμαρτίας των ανθρώπων.

Αγιος Παΐσιος: «Τὸ γκρέμισμα τοῦ τεμένους τοῦ Ὀμὰρ στὰ Ἱεροσόλυμα θὰ εἶναι Σημεῖο ὅτι πλησιάζει ἡ ἐκπλήρωση τῶν προφητειῶν». Θὰ τὸ γκρεμίσουν, γιὰ νὰ ἀνοικοδομήσουν τὸν Ναὸ τοῦ Σολομῶντος πού, ὅπως λένε, ἦταν χτισμένος σ’ αὐτὴν τὴν θέση. Τελικὰ οἱ Σιωνιστὲς θὰ ἐγκαταστήσουν τὸν Ἀντίχριστο ἐκεῖ ὡς Μεσσία.

Ἄκουσα ὅτι οἱ Ἑβραῖοι ἤδη ἑτοιμάζονται νὰ χτίσουν τὸν Ναὸ τοῦ Σολομῶντος.

–Γέροντα, οἱ Ἑβραῖοι,ἐνῶ διαβάζουν τὴν Παλαιὰ Διαθήκη, πῶς δὲν πιστεύουν στὸν Χριστό;

Γέροντας Παΐσιος:

–Δὲν πᾶς νὰ τὸ πῆς αὐτὸ στοὺς Ἑβραίους; Οἱ Ἑβραῖοι εἶχαν ἀνέκαθεν φανατισμό. Καταλαβαίνουν, ἀλλὰ εἶναι ὁ ἐγωισμὸς ποὺ τοὺς τυφλώνει. Ἂν πρόσεχαν λίγο, δὲν θὰ παρέμενε κανένας Ἑβραῖος.

–Αὐτὰ ποὺ διάβαζαν, πῶς τὰ ἑρμήνευαν;–Πῶς τὰ ἑρμήνευαν καὶ πῶς τὰ ἑρμηνεύουν! Τὰ πνευματικὰ νοήματα τὰ κάνουν ὑλικά. Αὐτὸ λ.χ. ποὺ λέει ὁ Προφήτης Ἠσαΐας, «ἐξανθήσει τὰ ἔρημα τοῦ Ἰορδάνου», νὰ δῆς πῶς τὸ ἑρμήνευσαν.

Γιὰ νὰ δείξουν ὅτι ἄνθησε ἡἔρημος, γύρισαν κάποιον ποταμό, ἔκαναν πεζούλια, κήπους, φύτεψαν μπανανιές, λεμονιές, πορτοκαλλιές, ἔφτιαξαν ὅλο περιβόλια, ὁπότε λένε «ἄνθησε ἡἔρημος»! Ὅλα ἔτσι τὰ ἑρμηνεύουν. Ἐνῶ οἱ λόγοι αὐτοὶ τοῦ Προφήτου ἀναφέρονται στὴν ἀναγέννηση τοῦ κόσμου μὲ τὸ Ἅγιο Βάπτισμα, μὲ τὸ λουτρὸ τῆς παλιγγενεσίας.

–Τώρα περιμένουν τὸν ἐπίγειο βασιλιά;

–Ναί, τὸν Ἀντίχριστο. Οἱ Ραββίνοι ξέρουν ὅτι ἦρθε ὁ Μεσσίας καὶ ὅτι Τὸν σταύρωσαν. Ἀφοῦ ἔχω μάθει ἀπὸ ἕνα πρόσωπο ὅτι, ὅταν ψυχορραγῆ ἕνας Ἑβραῖος, πάει ὁ Ραββίνος καὶ τοῦ λέει στὸ αὐτί: «Ὁ Μεσσίας ἦρθε». Βλέπεις, τοὺς πειράζει ἡσυνείδηση, γιατὶ αἰσθάνονται ἐνοχή, ἀλλὰ δὲν ταπεινώνονται.

–Καὶ τί κερδίζουν ποὺ τὸ λένε ἐκείνη τὴν ὥρα;

–Τίποτε· ἁπλῶς τὸ λένε, ἐπειδὴ τοὺς πειράζει ἡσυνείδηση, καὶ νομίζουν ὅτι, ἀφοῦ τὸ εἶπαν, εἶναι ἐντάξει!…

–Καὶ οἱ ἄλλοι δὲν ἀκοῦνε;

–Ὄχι, στὸ αὐτὶ τὸ λένε. Καὶ τὰ Ἑβραιόπουλα ἔχουν ἐπαναστατήσει ἐναντίον τῶν Ραββίνων. «Ὁ Μεσσίας, λένε, ἦρθε· ποιόν Μεσσία περιμένετε;». Στὴν Ἀμερικὴ μιὰ ὁμάδα νέων ποὺ ἀσχολοῦνται ἱστορικὰ μὲ τὴν Ἁγία Γραφὴ ἐκδίδουν ἕνα περιοδικό, στὸ ὁποῖο γράφουν:

Ὁ Μεσσίας ἦρθε. Σὲ ὅποιον δὲν πιστεύει ὅτι ἦρθε ὁ Μεσσίας θὰ στέλνουμε δωρεὰν τὸ περιοδικό, ὥσπου νὰ πιστέψη. Ὅποιος πιστεύει νὰ στέλνη συνδρομή, γιὰ νὰ τὸ στέλνουμε καὶ σὲ ἄλλους, νὰ πιστέψουν.

–Ἑβραῖοι εἶναι αὐτοί;

–Ναί, Ἑβραῖοι.

–Ἔγιναν Χριστιανοί;

–Ἒ τώρα, τὸ ὅτι πίστεψαν κάτι εἶναι.

–Μπορεῖ νὰ ὑπάρχουν Ραββίνοι Κρυπτοχριστιανοί;

–Ραββίνοι νὰ εἶναι Κρυπτοχριστιανοί; Μένει Ραββίνος ὁ ἄλλος, ἅμα γίνη Χριστιανός;

Δηλαδὴ νὰ διδάσκη στοὺς Ἑβραίους ὅτι δὲν ἦρθε ὁ Μεσσίας καί, ὅταν ψυχορραγοῦν, νὰ τοὺς λέη ὅτι ἦρθε ὁ Μεσσίας;

Ομάδα Ιωάννης

(ο Αυτοκράτωρ) Κομνηνός

https://ioanniskomninos.blogspot.com/2024/04/blog-post_12.html?m=1