Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ: ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ – ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ

του Μιχαήλ Χούλη, Θεολόγου*    

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

ΔΙΑ ΤΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ, ΙΣΤΟΡΙΑΣ, ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Έσταζε το πρόσωπό Του χοντρές σταγόνες ιδρώτα και αίμα περιμένοντας την σύλληψή Του: Επαληθεύεται πλέον από την ιατρική.

Από την πληγή του πάνω στο Σταυρό έτρεξε αίμα και νερό: Ισχύει για έναν μόλις νεκρό άνθρωπο, σύμφωνα με την ιατρική.

Συγχώρησε τους σταυρωτές του πάνω από το Σταυρό, στο έσχατο σημείο του πόνου Του: Σημαίνει ότι ήταν αληθινός.

Οι Απόστολοι έδωσαν τη ζωή τους γι’ Αυτόν, αφού πρώτα υπέφεραν, φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν κ.λπ. Δεν θα το έκαναν για ένα ψέμα. Άλλωστε είχαν κρυφτεί, πριν την έλευση του Παρακλήτου, επειδή φοβόντουσαν Ιουδαίους και Ρωμαίους. Πρώτος ο ιερός Χρυσόστομος και στα νεότερα χρόνια ο φυσικομαθηματικός Βλάσιος Πασκάλ υποστήριξαν ότι οφείλουμε να πιστεύουμε στα γεγονότα για τα οποία οι μάρτυρές τους έδωσαν το αίμα τους.

Αρκετές χιλιάδες χειρόγραφα που σώζονται ανά τον κόσμο, από Π.Δ. και Κ.Δ. διαφέρουν μόνο σε ελάχιστες λεπτομέρειες.

Εκατοντάδες προφητείες, που έγιναν εκατοντάδες χρόνια π.Χ., εκπληρώθηκαν με μαθηματική ακρίβεια στο πρόσωπό Του.

Πώς οι χιλιάδες Ιουδαίοι που έγιναν μαθητές Του πίστεψαν έναν άνθρωπο ως Θεό, αφού απαγορευόταν αυστηρά από την παράδοσή τους; Έγινε γιατί είναι όντως Θεός.

Γιατί τον ακολούθησαν εκατομμύρια μάρτυρες, αφού τους είχε ενημερώσει ότι οι οπαδοί Του θα υποστούν μαρτύρια και διώξεις; Ακριβώς γιατί είναι όντως Θεάνθρωπος.

Ποιος γνωρίζει καλύτερα τον πατέρα του; Μα τα παιδιά του, δηλαδή οι μαθητές Του που τον έζησαν 3 χρόνια και δίδαξαν μετέπειτα την Ανάστασή του.

Γιατί οι πρώτοι χριστιανοί τον ονόμαζαν Κύριο, δηλαδή Θεό, και όχι απλά «διδάσκαλο»;

Η μαρτυρία του απ. Παύλου: Στην αρχή άσπονδος διώκτης και ύστερα ο πιο μεγάλος ιεροκήρυκας της Ανάστασής του, αφού τον είδε ο ίδιος αναστημένο μέρα μεσημέρι. Θυσιάστηκε μάλιστα για τον Χριστό.

Αφού τα λείψανα πολλών αγίων παραμένουν αναλλοίωτα στους αιώνες, το Θεανθρώπινο σώμα του Χριστού φυσικά και θα ανασταινόταν.

Το προορατικό χάρισμα πολλών, και σύγχρονων ακόμη, αγίων (Παϊσίου, Πορφυρίου, Ιακώβου Τσαλίκη κ.α.) αποδεικνύει και την αλήθεια του προορατικού χαρίσματος του Ιησού ως Θεανθρώπου (‘προτού σε Φίλιππον φωνήσαι σε είδον υπό την συκήν’) και επομένως και την αληθινή μαρτυρία της Κ.Δ. για την θεότητα του Χριστού.

Τοπωνύμια, πρόσωπα, πολιτικοί και θρησκευτικοί τίτλοι, ονόματα, συνήθειες της εποχής κ.α. αποδείχθηκαν από την Αρχαιολογία απολύτως πραγματικά και ιστορικά ώστε να θαυμάζει κανείς για την απλότητα και σοβαρότητα των διηγήσεων.

Οι διηγήσεις περί του Πάθους απολύτως ρεαλιστικές (όχι φανταστικές και μυθικές ιστορίες όπως στα απόκρυφα Ευαγγέλια) και το ότι καμία αρνητική κριτική για τους διώκτες του Χριστού, τον Ιούδα, τους αρχιερείς και τους Ρωμαίους δεν κάνουν οι ευαγγελιστές -αν και γράφτηκαν από χριστιανούς μάρτυρες των γεγονότων- πιστοποιεί την υπευθυνότητα των Ευαγγελιστών.

Άλλωστε δεν διστάζουν τα ευαγγέλια να καταγράψουν την αρχική ασχετοσύνη, την ολιγοπιστία και την δειλία των μαθητών, ή ότι ένας εκ των τριών στύλων της Εκκλησίας, ο απ. Πέτρος (οι άλλοι δύο: Ιάκωβος και Ιωάννης) τον αρνήθηκε τρεις φορές. Μάλιστα ο για τρια χρόνια μαζί του ευρισκόμενος και μαθητευόμενος Ιούδας τον πρόδωσε στους αρχιερείς και τους Ρωμαίους, σημαντικότατο παράπτωμα που δεν αποκρύπτουν οι ευαγγελιστές.

Απολύτως βγήκε έτσι αληθινός και ο λόγος του Χριστού πριν συλληφθεί, ότι «Όταν εγώ υψωθώ από τη γη (Σταυρωθώ και Αναληφθώ), όλους τους ανθρώπους θα τραβήξω κοντά μου. Λέγοντας αυτό υποδήλωνε με τι είδους θάνατο θα πέθαινε» (Ιω. 12,32-33).

Ο ΙΗΣΟΥΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΛΟΙΠΟΝ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ

ΓΙΑΤΙ ΤΟΤΕ ΠΟΛΛΟΙ ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΣΤΗΝ ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ; Διότι ο Χριστός ήταν, είναι και θα είναι μυστήριο Λειτουργικό: δεν συλλαμβάνεται ορθολογιστικά, αλλά αποκαλύπτεται εσωτερικά, εκκλησιαστικά, μυστηριακά και δια του Αγίου Πνεύματος.

Ο ίδιος αποκαλύπτει το μυστήριο της ‘νέας γέννησης’ στον άρχοντα Νικόδημο, της αναγέννησης δηλαδή του πιστού δια της Θείας Χάριτος. Αυτό φάνηκε και στον δρόμο προς Εμμαούς, όπου οι πορευόμενοι μ’ Αυτόν μαθητές δεν τον αναγνώρισαν παρά μόνο όταν τέλεσε την Θεία Κοινωνία μπροστά τους. Αλλά και στον δύσπιστο Θωμά, και μέσω αυτού σε μας, προφητεύει ότι ευτυχισμένοι θα είναι όσοι δεν τον βλέπουν με τα σωματικά τους μάτια, αλλά εμπειρικά τον ζουν με τα μάτια της αγιοπνευματικής ζωής.

Οι προϋποθέσεις για αυτήν την συνάντηση με τον Χριστό είναι μια ζωή ταπείνωσης, αγάπης, καθαρής καρδιάς και συμμετοχής στα εκκλησιαστικά μυστήρια.

Εικόνα: από oikohouse.wordpress.com/tag/agapi-en-xristo/

Ο Χριστός χτυπά την πόρτα της καρδιάς μας και περιμένει να του ανοίξουμε !