Η Σταύρωση…συνεχίζεται!!

ΣΥΝΕΙΡΜΟΙ

Η Εορτή της Λαμπρής είναι η κορυφαία των θρησκευτικών εορτών δι’ ημάς τους Ελληνορθοδόξους.

Καθ’ όλην την Μεγάλην Εβδομάδα, παρακολουθούμεν εις τους Ιερούς Ναούς μας την θείαν λειτουργίαν, με ευλάβειαν, κατάνυξιν και Πίστην, τα πάθη του Θεανθρώπου:Την προδοσίαν του χρηματισθέντος Ιούδα, την ολιγοψυχίαν του Πέτρου, την προκατάληψιν και μοχθηρίαν των υποκριτών δικαστών του Ιερατείου, το μίσος του φανατισθέντος όχλου, την διαπόμπευσιν, την Σταύρωσιν και τέλος την Ανάστασιν του Ιησού Χριστού.

Αυτάς τας Αγίας ημέρας, αφεύκτως πλημμυρίζουν την σκέψιν μας συνειρμοί με τα πάθη και την σταύρωσιν του Ελληνισμού, κατά την διαδρομήν των αιώνων, υπό ομοφύλων προδοτών, «συμμάχων» και αλλοφύλων εχθρών.

Η προσδοκία Αναστάσεως της ημιθανούς Ελλάδος θα παραμείνη απλή ευχή, αν δεν…

Εις το σημείον αυτό θα παραθέσω μερικά αποσπάσματα εκ του σπουδαίου άρθρου του δημοσιογράφου Παναγιώτου Λιάκου υπό τον τίτλον «Κι αν ήμασταν οι χειρότεροι;», καταχωρηθέντος εις την εφημερίδα «Κυριακάτικη Δημοκρατία» της 2ας Απριλίου 2023:

«Ο δρόμος που βαθιά μέσα μας νιώθουμε ότι είναι ορθός αλλά δύσκολος, ο κακοτράχαλος, ο «αχάριστος» και οδυνηρός οδηγεί εκεί που πρέπει και μας αξίζει να καταλήξουμε». «Με το ίδιο αισθητήριο και κριτήριο θα ήταν σωστό να χειριζόμαστε και τις συλλογικές υποθέσεις. Να πορευτούμε, δηλαδή, στο ελληνικό μονοπάτι επειδή είναι το μοναδικό που μας ταιριάζει, που μιλά στις καρδιές μας, που συντονίζεται με τον άηχο, αλλά ισχυρό ψυχικό κραδασμό μας». « Δεν είναι κακό, απορριπτέο ή χαμερπές να αναπολεί μια συλλογική οντότητα τα παρελθοντικά μεγαλεία και να θερμαίνει το εσωτερικό τοπίο της με τη φλόγα της μνήμης. Κακό είναι να παραμένει αδρανής, μηρυκάζοντας κούφια τσιτάτα, τα οποία αδυνατεί να μεταβολίσει και να μετατρέψει σε κινητοποιό δύναμη που θα την οδηγήσει στο μέλλον». «Έχουμε υποχρέωση απέναντι στους προγόνους, στους σύγχρονους και τους επόμενους Έλληνες να αγωνιζόμαστε για την πατρίδα, ακόμα κι αν αυτή ήταν παγκοσμίως άγνωστη, αν δεν είχε καταθέσει ιδέες, επιστήμες, τέχνες και – πάνω από όλα – ποταμούς αίματος στο ταμιευτήριο της εξέλιξης της ανθρωπότητας. Ακόμα κι αν η Ελλάδα ήταν η έσχατη, θα έπρεπε να πάρουμε κουράγιο από τη θέλησή μας για ζωή και τον πόθο της θέας του αγαθού, και να προσπαθήσουμε να τη θρονιάσουμε πρώτη στο βάθρο της άμιλλας των πατρίδων και των λαών». «…χρωστάμε να μην αφήσουμε λεπτό να πάει χαμένο από τον μέγα αγώνα…»

Εξ’ αιτίας αυτού του αισθήματος της φιλοπατρίας, του κυριαρχούντος εις την Ελληνικήν ψυχήν μας, μας κάρφωσαν εις τον σταυρόν οι ρυπαροί αρνησιπάτριδες και οι μισέλληνες εντολείς των.

Καλήν Ανάστασιν!

Μιχάλης Αρβανίτης

Δικηγόρος

π. βουλευτής Αχαΐας.