Ένα από τα πρώτα Θαύματα του Αγίου Νεκταρίου

 Όταν  η αγκαλιά των ανθρώπων μικραίνει  τότε εκείνη του Θεού ανοίγει διάπλατα.

Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως.

Ο Άγιος Νεκτάριος Αιγίνης ή Νεκτάριος Πενταπόλεως 1846 – 1920.

Ακολουθεί μία ιστορία. Ίσως το πρώτο από τα Θαύματα Αγίου Νεκταρίου

Όταν έφτασε η νεκροφόρα με το σώμα του Αγίου Νεκταρίου στον Πειραιά από το Αρεταίειο Νοσοκομείο στο οποίο τέλειωσε την επίγειο ζωή του, κυριολεκτικά «ξεφόρτωσε» ο οδηγός το φέρετρο στα σκαλιά του Ναού της Αγίας Τριάδας.

Βιαζόταν… είχε άλλες σημαντικότερες μεγαλοπρεπείς τελετές να διεκπεραιώσει. Δεν είχε καιρό να ασχοληθεί περαιτέρω με τον φτωχό και κυνηγημένο ηγούμενο της Αίγινας.

Μα ούτε οι Ιερείς του Ναού είχαν χρόνο να έλθουν να διαβάσουν ένα στοιχειώδες Τρισάγιο.

Ούτε και αυτός ο νεωκόρος δεν άνοιξε την εκκλησία να φιλοξενηθεί για λίγο μέσα ώσπου να έρθει το καραβάκι να παραλάβει την σορό.

Ήταν μεσημέρι και άφησαν το φέρετρο έξω παρατημένο στην άκρη της εξώπορτας και όπως όμορφα διηγείται ο Σώτος Χονδρόπουλος

“Καθώς το έφεραν σιμά στα σκαλοπάτια του Ναού για να πάρουν τουλάχιστον μια φωτογραφία στην πόλη και στο χώρο που τόσο είχε κηρύξει κι αγαπήσει, κι άνοιξαν το καπάκι, μούδιασαν, τά έχασαν… Παρατήρησαν κάτι το ασυνήθιστο, το καταπληκτικό. Από την ήρεμη και γαλήνια μορφή έσταζε κάτι σαν ιδρώτας που μοσκομύριζε… Θεέ και Κύριε!

Ο Κώστας ο Σακκόπουλος σαστισμένος έτρεξε κι αγόρασε από το περίπτερο ένα πακέτο μπαμπάκι και σκούπισε σιγά σιγά και απαλά από το πρόσωπο τον μοσκομύριστο ιδρώτα.

Μερικοί τότε έπεσαν επάνω του, του άρπαξαν τις τούφες το μπαμπάκι, το έφερναν ευλαβικά στο μέτωπό τους, άλλοι το έκρυβαν στις τσέπες τους, άλλοι το παράχωναν στο στήθος”.

Όταν μικραίνει η αγκαλιά των αχάριστων, τότε γίνεται τεράστια η αγκαλιά του Θεού

Ιστορία από Κείμενο που έγραψε ο Νικόλαος Αμοργιανός τ Αντιδήμαρχος Πειραιά.