ΙΣΑΑΚ ΣΟΛΩΜΕ ΔΕΝ ΘΑ ΣΑΣ ΞΕΧΝΩ ΠΟΤΕ

Σαν σήμερα, στις 14 Αυγούστου 1996, ανήμερα της κηδείας του δολοφονηθέντος από τους εντατελμένους του ισλαμιστικού ψευδοκράτους Τάσου Ισαάκ, περνά στο Πάνθεον των ενδόξων Ηρώων του Γένους ένας ακόμα Έλληνας, ο οποίος ανάμεσα στον Θάνατο για την Ελευθερία και την ταπεινωτική ζωή ενός δουλοπρεπούς ραγιά προτίμησε να νυμφευτεί τον Άδη, πίπτοντας νεκρός στο έδαφος της κατεχομένης του Πατρίδος για την αξιοπρέπεια του λαού του, την απελευθέρωση της πατρώας του γής από την αγαρηνή μπότα και την Ένωση της Μεγαλονήσου με τον Εθνικό κορμό. Ο εκ Παραλιμνίου Σολωμός Σολωμού στην υπερήφανη προσπάθειά του να κατεβάσει την τουρκική σημαία από το οδόφραγμα της κατεχομένης Δερυνείας, παρακούοντας τις φωνές αποθάρρυνσης των συμπάτριωτών του, τυφεκίζεται θανάσιμα κατά την άνοδό του στον ιστό από τα πυρά του εχθρού και εξασφαλίζει μία θέση μεταξύ των Αθανάτων Εθνικών μας προστατών μαζί με τον ξάδερφό του Ισαάκ στην Άνω Ελλάδα της Δόξης και της Αιωνιότητας. Αυτοί οι Έλληνες δεν πίστευαν σε καμμία ελληνοτουρκική συνύπαρξη, ούτε σε διαπραγματεύσεις με τον εχθρό ούτε σε αλλησβερίσια με τους παρανόμους καταπατητές των Εθνικών μας δικαίων. Ένα Εθνικό Κράτος, μετά την πτώση της αστικής φιλελεύθερης αλητοκρατίας, θα φροντίσει να ανεγείρει προτομές τους και να στολίσει με τοιχογραφίες τους κάθε δημόσιο κτήριο της νεκραναστηθείσης χώρας και δη τα σχολειά μας απ’ άκρη σ’ άκρη, προκειμένου να διδάσκονται τα νεαρά Ελληνόπουλα πως ο δρόμος για την υστεροφημία, την ανδρεία και την Αρετή διέρχεται κατά το παράδειγμα του Τάσου και του Σολωμού μέσα από την θυσία, το Αίμα και τον Αγώνα για την αιωνία Ελλάδα κι όχι μέσα από θέσεις, βαθμούς και αξιώματα του ψευτορωμέϊκου! 

Α Θ Α Ν Α Τ Ο Ι  !!!